Ertesi gün yağmurluydu. Jane kocasının ölümünün ardından hiç iyi değildi. Kütüphaneye gitmek istemiyordu. Çünkü ikisi açmış ve ikisinin güzel anıları vardı.
Onun yerine Danielle kütüphanedeydi. Thomas henüz gelmemişti. Ve Danielle kitap alanları bilgisayara tek tek kaydediyordu.
Thomas sonunda gelmişti. Biraz yorgun ve bitkin gözüküyordu.
"Günaydın," dedi Thomas.
"Günaydın. Sen iyisin değil mi? Bir şeyler olmuş sanki," dedi Danielle şüpheli bir sesle.
"İyiyim ben," dedi Thomas derin bir nefes alarak.
Danielle kafasını sağa çevirirerek kapıdan girene baktı. Bu kez derin bir nefes alma sırası ondaydı.
"Oh yine mi sen?"
Brandon,Danielle'ye gülümseyerek yaklaşırken Danielle "İşte başlıyoruz," diye iç geçirdi.
"Selam bebeğim," dedi Brandon.
Danielle yumruklarını sıkarken Thomas tek kaşını kaldırarak bir şeyleri anlamaya çalışıyordu.
"Brandon buraya ne için geldiğini öğrenebilir miyim? Genelde buralar senlik değildir."
"Haklısın ama seni görmek istedim."
"Ah biliyorum bana karşı beslediğin hisler var." Durup söylediğini tarttı. Aceleyle topladı. "Bana derken vücuduma karşı arzu duyuyorsun değil mi?"
Brandon kafasını aşağı yukarı salladı.
"Bunu tüm okula duyurmana gerek yoktu. Her neyse,o arzunla yaşamaya devam et. Aklından her ne geçiyorsa o şey asla olmayacak. Şimdi ya buradan gidersin ya da çıkarttırırım."
"Çıkarttırsana," dedi Brandon kaşınarak.
Danielle derin bir nefes alıp eliyle çekmeceyi açıp biber gazının şişesini kavradı.
"Um...Brandon!"
"Evet bebeğim."
Danielle midesinin bulanmasını umursamayarak yüzüne biber gazını sıktı.
Brandon çığlık atmaya başladı. Sürekli gözlerini silip duruyordu.
"Buradan git ve bir daha gelme,Brandon," dedi Danielle ve onunla çıkışa kadar eşlik etti.
İçeri geldiğinde Thomas ona bakıyordu ve Danielle gözlerini devirdi.
Saat beş buçuğa gelirken yağmur tekrar yağmaya başladı. Danielle cama yaklaşarak dışarı bakıyordu.
"Birileri yine ağlamaya başlamış," dedi Jane'i kastederek.
İçerideki insanlar yavaş yavaş kütüphaneyi boşaltırken Thomas yine bilgisayardan bir şeyler yazıyordu. Danielle ceketini giyerken bir yandan da bir şeyler düşünüyordu.
Işıklar bir anda sönüverdi. Danielle kafasını kaldırdı. "Sanırım Jane aşırı sinirli," diye iç geçirdi.
Thomas kağıdı katlayarak ayağı kalktı. Cebine koyarken Danielle'ye bakıyordu. Thomas içtenlikle gülümsedi.
"E, şey i-ikimiz beraber yemek yesek. Yani dışarı çıkıp. Tabii işin yoksa. Çünkü bir arkadaşım var ve um... Çok uzun bir hikaye ve ben çok konuştum..." Thomas dişlerini göstererek gülümsedi. "...Neyse geliyor musun?" deyip sustu Danielle.
"Sonunda," diye düşündü Danielle
Thomas ceketini aldı.
"Hadi gidelim," dedi Thomas.
