Dalia

-6-

We naderen het dorp en alles gaat ineens in een flits. De mensen zien ons en komen in actie. Een harde trompet schalt over het gebied en ik sla mijn Handen tegen mijn oren. "Dalia gaat het." Vraagt Carter. Het trompet geluid is weg en ik knik. Er komen mannen op paarden onze kant op gegaloppeerd. Ook zijn er een paar die half paard half mens zijn. Verschillende dieren rennen ook mee.
Zijn dit de wizards?

Diablo begint op zijn plek te huppelen en slaat met zijn hoofd. Hij hinnikt hard. "Rustig maar duiveltje" zeg ik en aai hem over zijn hals. Een hinnik komt van ver en hoefgetrappel kom vanaf achter. Ik draai me meteen om en zie dat Rosé aan kom gegaloppeerd. "Hoe kan dat! Wie heeft haar vrijgelaten!" Roep ik. "Dat kan niet, ik heb alle stallen gecontroleerd" zegt Elisa. Ik laat Diablo naar haar toe en merk op dat ze een halster omheeft. Ik haal een touw uit mijn zadeltas en bevestig het aan het halster. "Iemand moet hier blijven, als iemand frederieke ziet laat rosé dan los, ze gaat vanzelf naar haar toe" ik kijk de groep rond. Een klein maar stoer meisje zit op een schimmel en ik wijs haar aan. "Jij mag hier blijven met rosé, yva" ze knikt en pak Rosé van me over. Ik zet Diablo weer naast Hasha. De Wizards staan zon 30 meter van ons opgesteld.

Ik stap dapper met Diablo op ze af. Een van de mannen komt ook naar voren. Hij is half mens half paard. Het paard is zwart en de man heeft lange zwarte haren die gevaarlijk door de wind bewegen. Als we 5 meter afstand hebben kijk ik achterom naar Carter, hij knikt en ik leg mijn blik weer op de man.
"Dus nu komen de vrouwen hun mannen redden" lacht hij. "Wat zielig. We horen van jullie mannen dat jullie niet kunnen vechten en we jullie ook moeten pakken, maar ik wil een gevecht" bromt hij. "Alex!" Een meisje komt aanrijden op een beige paard, een palomino. Het paard heeft zilverkleurige mannen die wel licht lijken te geven. "Laat ze met rust en laat mij het woord voeren" zegt ze en het meisje bekijkt me. "Mmm, jij bent een van de prinsessen" mompelt ze. "Ja, dochter van Mathias Oregon" zeg ik stoer. "Mmm, nee je weet het nog niet" mompelt ze. "Wat?" Vraag ik, ik verstond het niet. "Ik ben Daila, princes van de natuurkrachten, princes aarde" zegt ze. "Daila? We hebben bijna dezelfde naam" zeg ik verward. "Hoe heet je dan?" Vraagt Daila. "Dalia" zeg ik. Diablo begint ongeduldig te trippelen. "Rustig paardje" zeg ik tegen hem. Daila glimlacht.
"Er komt geen gevecht!" Roept ze over het veld.

Ik zucht opgelucht. Ik hoor een kreet en kijk meteen achterom. Carter heeft de groep aangestuurd en ze komen op volle vaart op ons af. "Geen genade! We mogen niet zomaar Opgeven!" Schreeuwt hij. "CARTER STOP!" Gil ik naar hem. Ik draai Diablo om en hij galoppeert aan. Ik rijd op Carter af. Een woeste blik staat op zijn hoofd. "Carter nee, ze hebben ons genade ge geven!" Zeg ik. Hij negeert me en rijd hard door. Ik zucht gefrustreerd.

Nu denk jij, laat de groep dat stoppen. Dat kan niet want Carter is man, hij heeft waarschijnlijk een domme straf bedacht als ze niet luisteren naar hem. Dus nee, het lukt niet om die mensen me te laten gehoorzamen.

Ik word boos en spoor Diablo aan zodat ik sneller bij Daila ben dan de rest. "Carter wil wraak, ik kan hem niet stoppen. Laat iedereen vrij please" smeek ik ze. "Nee, ze hebben de vrede niet geaccepteerd" zegt de vrouw boos. Ze fluit en haar leger komt in actie.
"Nee" zucht ik bezorgt. En nu? Wat moet ik doen? Met mijn groep vechten?
Ik zoek Elisa op. "Elisa!" Gil ik. Ze komt op Pabal als snel naar me toe. "We gaan het kasteel in, de vrouw op de palomino is de baas" wijs ik naar Daila.
Ze knikt.

We galopperen hard tussen de gevechten door. Diablo springt soepel opzij als er een lans onze kant opsteekt. We zijn aangekomen bij het kasteel en ik galoppeer met Elisa achter me aan de binnenplaats op. Er is een poort achterin de hoek en ik stuur Diablo eropaf. "Blijf hier Elisa, gil als er iets is" zeg ik en rijd de poort door. Het is een gang die naar beneden loopt.
Aan het einde zit een grote ruimte. "Frederieke? Vader? Evan?" Roep ik. "Dalia!?" Hoor ik mijn vader. Ik rijd op het geluid af en spring van Diablo. "Alles loopt uit de hand, we hadden geen gevecht maar Carter wilde wraak" zeg ik mijn vader. Hij en Evan komen bij de tralies staan. "Zie je wel vader, mijn zusje kan alles. Alleen die Carter heeft het eer verpest, daarom mag hij ook nooit mee" zegt hij tegen me. "Hangt er ergens een sleutel?" Vraag ik. "Achterin de hoek, daar zit een een wachter, hij heeft een sleutelbos" ik knik en pak mijn schild van Diablo zijn zadel. "Blijf staan jochie" zeg ik en loop naar de wachter. Slecht hij ligt te slapen.

Ik knal hard met het schild tegen zijn hoofd. Hij zal we bewusteloos zijn nu. Ik pak de sleutels en open de deur. "Waar zit frederieke?" Vraag ik. "Helemaal achterin" zegt vader. "Jij gaat weer naar boven, wij laten Frederieke vrij" zegt mijn broer. Ik knik en sla kort mijn armen om hem heen. "Ik ben blij dat ik je terug heb" zeg ik. "Ik ook, ga nu gauw iedereen redden" zegt hij. Ik glimlach en stap weer op Diablo. Met het schild voor me en de teugels in een hand galoppeer ik aan weer naar de binnenplaats.

Wat ik daar aantref is niet goed. De man van daarstraks heeft Elisa en pabal vast. "Laat haar gaan" sis ik. "Ga jij dan met me mee princes?" Vraagt hij. "Als iedereen dan zonder wonden weg kan gaan, en ik bij mijn paard kan blijven" zeg ik. Hij grijnst. "Dat kan geregeld worden" hij fluit. Drie mannen en een tijger koemn op me af. De mannen grijpen me vast en de 3e pakt Diablo bij zijn teugels. "Ik loop wel mee" brom ik tegen e. "Nee dalia!" Roept Elisa. "Ga Elisa, ik kom terug. Frederieke is ook vrij" zeg ik haar. De man laat haar los en ze staat met tranen naar me te kijken. Ze nemen me mee naar een van de stallen.

---*---

De rest van het gevecht kon ik zo bekijken. Er zit een raampje bij de stal en daar zie ik het hele slagveld. De meeste trekken zicht terug. Ik zie mijn vader broer en Frederieke het kasteel verlaten en zie dat Yva Rosé los laat die meteen op Frederieke afgalopeerd. Frederieke lacht bij en knoopt het touw vast zodat het teugels zijn en springt op haar blote rug. Wada en Urgent worden losgelaten en mijn vader en broer grijpen ze vast. Ze gaan achterop zitten en ik zie dat Elisa naar ze toe gaat.

Ik zie haar lippen bewegen en de blik van mijn broer staat meteen op triest. Daarna word hij woedend en stuurt hij Wada op het kasteel. Hij kijkt me recht in mijn ogen en ik schud hard nee. Hij stopt Wada en kijkt me bedroeft aan. Ik maak met mijn lippen woorden. -het komt goed- een traan loopt over zijn wang en hij draait Wada om.
Ze is al wel wat dikker. Het veulen zal er over een paar maanden zijn. En misschien ben ik er dan helemaal niet.

Ik laat me tegen de muur zakken en Diablo gaan door zijn knieën naast me. Ik ga naar hem toe en leg mijn hoofd op zijn hals. "We koelen vrij hoor Diablo" en dan sluit ik mijn ogen.