ပန္းမဟုတ္ေသာ ပန္းတစ္ပြင့္ အေၾကာင္း ( အပိုင္း12)
အ...အား..
"ဟင္နႏၵ"
ေအာင္ခုိင္ေၿခထုိးခံလုိက္သည္က တစ္ေယာက္ ေၿခထုိးခံရၿပီး ေမွာက္ယက္လဲသြားသူက နႏၵၿဖစ္သြားသည္။ နႏၵကလည္း ညီညီငယ္ဆင္းလာတာကုိၿမင္ၿပီး အားတက္သေရာ တက္လာကာ ေအာက္ေၿခမွ ေထာက္ေခ်ာက္ကုိ မၿမင္မိလုိက္။
ထုိေၾကာင့္လည္း အခ်ိန္မထိန္းနူိင္ၿဖစ္သြားကာ ဘာမွ ၿပင္ဆင္ခ်ိန္မရလုိက္သလုိ အထိနာက လဲက်သြားေတာ့သည္။
"ဟင္... နႏၵ"
ေအာင္ခုိင္နႏၵထိသြားမွန္လည္း သိေရာ ၿခဳံထဲကတုိးၿပီး ထြက္ေၿပးလာခဲ့ေတာ့သည္။ နႏၵႏွင့္ညီညီငယ္ကေတာ့ ေၿခထုိးခံလုိက္ေသာ ေၿခေထာက္တစ္ခုသာအမွတ္တမဲ့တမွတ္ေတြ႔လုိက္ရသည္။ နႏၵကေတာ့ မည္သူဘယ္၀ါဆုိတာ သိလုိက္ေပမယ့္ ညီညီငယ္ကေတာ့ မသိလုိက္ေခ်။ စုိးရီမ္တၾကီး နႏၵအနားသုိ႔ေၿပးသြားက ထူလုိက္သည္။
"နႏၵ....နႏၵ.. ဘယ္လုိေနေသးလဲ ဘာၿဖစ္သြားေသးလဲ"
"အား ...ငါ့ေၿခေကာက္၀တ္တအားနာတယ္.. "
ဟုတ္ပါသည္ ေၿခေကာက္၀တ္မွာ ခ်က္ၿခင္းေယာင္တက္လာသည္။
"ဟာက်ဳိးသြားၿပီးလာမသိဘူး အၾကီးၾကီးၿဖစ္လာတယ္"
"အာ မင္းေနာ္ ငါ့ကုိ....မင္းေၿပာမွပုိလုိ႔ေတာင္နာလာသလုိပဲ."
ညီညီငယ္ကလဲ အားေပးရွာသည္။ ဒဲ့ဒုိးသာေၿပာသည္။ နႏၵလဲက်သြားသည္ႏွင့္ ေအာင္ခုိင္ကေတာ့ ေၿပးထြက္သြားတာ အမွီေလးေတာင္မၿမင္လုိက္ရ၊
ေအာင္ခုိင္ ေၾကာက္ေၾကာက္ႏွင့္ ဇြတ္ေၿပးလုိက္လာတာ ေရွ႔မွထြက္သြားသည့္ အုပ္စုကုိပင္ ေတာင္က်ေခ်ာင္းမကူးခင္ မွီသြားခဲ့သည္။ ေက်ာင္းသူ၊သားမ်ားကလဲ ေမာကလဲေမာ ၿမန္ၿမန္ေခ်ာင္းကုိ ၿဖတ္ခ်င္ေဇာၾကီးေနသၿဖင့္ ေအာင္ခုိင္ေရာက္လာသည္ကုိ မည္သူကမွသတိမထားမိလုိက္ေခ်။
"ဆရာ ဒီေတာင္က်ေခ်ာင္းက ေရၾကီးလား"
ေရမရွိေသာ ေခ်ာင္းကေလးကုိ ၿဖတ္ေနစဥ္ ႏွင္းဆီ ဆရာကုိေမးလုိက္ၿခင္းၿဖစ္ပါသည္။ သူ႔အိတ္အား ၿပန္ယူေသာ ညီညီငယ္အတြက္လည္း စုိးရိမ္မိပါသည္။
