"ဟယ္ေတာ့...ဖလားၾကီးက်သြားၿပီး"
တြယ္တာဆီမွ စိတ္ခ်သြားသည့္ အသံထြက္လာသည္။
ႏွင္းဆီက မ်က္ေမွာင္ကုတ္ကာ သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ကုိ စုိက္ၾကည့္ေနသည္။
နႏၵမ်က္နာ ရဲတက္သြားကာ ေနာက္သုိ႔ေၿခ ႏွစ္လမ္းေလာက္ဆုတ္သြားသည္။ ေအာင္ေအာင္ကေတာ့ အံ့ၾသမွင္သက္ကာ နႏၵကုိတလွည့္ ညီညီငယ္ကုိ တလွည့္ၾကည့္ေနပါသည္။သူတုိ႔အားလုံးသိခ်င္ေနၾကသည္။ ညီညီငယ္ ဘာေၿပာလုိက္လုိ႔ နႏၵအမူယာမ်ားပ်က္ကာ ၿဖစ္ပ်က္သြားသည့္ အေၾကာင္းရာသည္ သူတုိ႔အတြက္စိတ္၀င္စားရေသာ အေၾကာင္းရာပင္ မဟုတ္လား။
ညီညီငယ္ မ်က္နာတြင္ အၿပဳံးမ်ားကုိ မဲ့ကာၿပဳံးေနၿပီး နႏၵကုိစုိက္ၾကည့္ေနလုိက္သည္။ မ်က္ခုံးကုိလည္း တစ္ဘက္ၿမွင့္ၿပလုိက္သည္။ သေဘာကေတာ့ ဘယ္လုိလဲ....၊
နႏၵလွည့္ထြက္ရန္ၿပင္လုိက္ေတာ့၊"ေဟ့ေကာင္ နႏၵဘယ္လုိလဲ၊ ငါကဘာလဲ ဆုိတာကုိေၿပာဘုိ႔လုိေသးလာ"
"ေတာက္..."
နႏၵလက္သီးက်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္ၿပီး လွည့္မၾကည့္ေတာ့ပဲ လစ္ထြက္သြားေတာ့သည္။ ေအာင္ေအာင္က ပထမေတာ့ ေၾကာင္ကာရပ္ေနၿပီးမွ ညီညီငယ္ကုိ လွည့္ၾကည့္လုိက္ေတာ့၊ ညီညီငယ္ ေမ့ဆတ္ၿပလုိက္ၿပီး။
"မင္းေရာသိခ်င္ေသးလား"
"အာ သိခ်င္ပါဘူး"
ေအာင္ေအာင္ ဘုမသိဘမသိ ဘာဘာညာညာ မသိပဲ နႏၵေနာက္သုိ႔ေၿပးလုိက္သြားေတာ့သည္။
ညီညီငယ္ စိတ္ထဲ အနည္းငယ္ေတာ့ ၀မ္းသာသြားသည္။
"ဟဲ့ ဒီဘက္လဲၾကည့္ပါအုံး"
ႏွင္းဆီ၏အလုိမက်ေသာ ေဒါသသံစြတ္ေနသည့္ အသံေၾကာင့္သူူလွည့္ၾကည့္လုိက္သည္။ ႏွင္းဆီကေတာ့ ရွဴးတင္တင္ၿဖင့္သူ႔အားၾကည့္ေနသည္။ တြယ္တာကေတာ့ လက္ခုပ္မ်ားပင္တီးလုိက္ေသးသည္။
"နင္ဘာေၿပာလုိက္တာလဲ"
"သူ႔အေၾကာင္းနည္းနည္း ေလးတီးေခါက္ေပးလုိက္တာ၊ ၿပီးေတာ့ နားရြက္ကုိတံေတြးဆြတ္လုိက္တာ"
"ထြီး....ရြံစရာၾကီး နင္ကလက္နဲ႔မဟုတ္ပဲ ပါးစပ္နဲ႔စြတ္လုိက္တာလာ"
"ေအးေလ ဟယ္ ရြ႔ံစရာၾကီး နင္လက္မအားရင္ ငါ့ေခၚလုိက္တာမဟုတ္ဘူး ငါလာစြတ္ေပးမွာေပါ့"
အပိုင္း ( ၆ )
Start from the beginning