"MY BROTHER IS MY LOVER" COMPLETED (JaiLene)

CHAPTER 47: KATOTOHANAN

*JAI POV*

Natanggap ko yung text ni Shar

Pero hindi ko alam kung ano sasabihin ko...

Tumigil na yung sasakyan

Kaya binulsa ko na yung phone ko...

"Sir.. Dito na po..Balikan ko na lang po kayo ng hapon bukas..."-Driver

"Ah sige po.. Salamat.."-Ako

Bumaba na ako...

Then pumasok na ako sa gate

"Ma!!!! Pa!!"-Ako

Walang nasagot

Kumatok na ako sa pintuan

"Ma!! Paaaa!!"-Ako

Wala talaga, tas nakalock yung pintuan..

Ano ba yan!! Bakit di sila nasagot!!

Gabing gabi na oh!!

Kinuha ko yung phone ko at tinext sila...

Bigla naman nagbukas yung pinto

"JAI!!"-Papa

"Pa! Nakakagulat naman kayo!!"-Ako

"Pasok ka dali!!"-Papa

Pumasok ako..

Pagpasok ko...

Wala yung TV namin sa salas

Pati yung computer namin..

Yung sofa namin

Yung aircon sa salas wala na...

Tas tiningnan ko si mama

Nakatayo na malungkot

"Pa.... Ma..... Anong nangyari??"-Ako

"Hon. Kuha mo ng silya si Jai sa labas at dun mo paupuin.. Bago natin ikwento lahat."-Mama

Ano ba talagang nangyari???

Hirap na hirap na ang pamilya ko ah!!!
:((

Sino ba talaga ang gumagawa nito saamin??

Haaay..

Binigyan ako ni Papa ng silya

"Oh.. Upo"-Papa

"Salamat po."-Ako

Umupo kaming tatlo..

"Ma... Anong nangyari?? Bakit ganito.."-Ako

Binaba ko yung bag ko sa sahig

"Anak kasi....."-Mama

"Ako na hon.."-Papa

Umiling ako..

Tsk tsk

"Ganito kasi yun.. Diba nasabi ko na sayo na nabankrupt tayo.. Diba?"-Papa

Tumango lang ako

"Ano!! Nasabi mo na??!!!"-Mama

Hinampas ni mama si papa sa hita

"Oo na.. Nasabi ko na eh.. Udi yun nga... Hindi lang yun ang nangyari. After nun biglang pumunta ang bangko dito.. Kinuha nila yung mga ibang pwedeng makuha pero pinakiusapan namin na wag muna.. Kaya binigyan kami ng 2 months notice na bayaran yung mga kaunti nating utang sa bangko.. Kundi papaalisin tayo dito.. Yun... Hanggang next month na nga lang eh.. Eh wala pa kaming nakukuhang pera..."-Papa

"Nako pa... Sino ba talaga yang gumagawa ng pagpapahirap saatin??"-Ako

"Ay nako anak! Wag mo nang kilalanin! Napakasama ng ugali!"-Mama

"Pero ma.. May karapatan din naman po akong makalaman kung sino yun! At bakit siya lagi sumisingit at nanggugulo sa buhay natin.!"-Ako

"Gusto mo talaga malaman??"-Papa

"Opo syempre!!"-Ako

"Oh hon sabihin muna.. At tama nga yung at nang malaman na niya!"-Papa

"Anak ganito kasi yun eh... Ang totoo ay yung babaeng nanggugulo dito at naghahanap ng kanyang anak at yun yung mama ni..... Ni....... Ni...."-Mama

"NINO MAAA!!!"-Ako

"NI SHAAARLENE!!!!"-Mama

O_O

Ano??

Bigla naman humagulgol si mama sa pagiyak....

"Ma, anong sinabi niyo??"-Ako

"Ano ka ba Jai! Kailangan ba talagang paylit ulit!"-Papa

"Pero Pa si Shar at kapatid ko... Diba??"-Ako

Napailing siya

Ano??? Hindi ko talaga magets???

Lokohan ba ito??

Naguguluhan ako....

Kaya....

Umalis muna ako ng bahay at pumunta sa may park....

Naglakad lakad ako dun... At umupo sa upuan...

Nagtataka ako...

Ang mama ni Shar ay yung babaeng nagpunta rito??

Ang hinahanap niya ay si Shar.. Siya yung anak niya!!!

Hindi ko daw kapatid si Shar...

Hindi kami magkadugo??

So....

Ibig bang sabihin nito pede na kaming magmahalan... Malaya na kami... :))

Pero hindi to magiging madali para sa lahat.

Dahil dito siguro masisira ang relasyon ng bawat isa...

Kasama na kami ni Shar...

Pag sinabi ko na hindi kami tunay na magkapatid.....

Baka lalo siyang lumayo, at mailang...

Paano na???

Bahala na....

---END OF CHAPTER--

Lumabas na ang katotohanan, hindi nga tunay na anak si Shar ng mga magulang ni Jai... Siya ang hinahanap nung babae na dumating nung nakaraan.

Paano na kaya ang magiging takbo nang buhay ng bawat isa, ngayong alam na ang KATOTOHANAN?? Lalong lalo na sina Shar ar Jai, magiging madali na kaya sa kanilang dalawa ang nangyari? O mas lalong bibigat ang mga problema na darating at haharapin nila? Abangan

Vote po and comment

Salamat po talaga sa reads!!

:)))

God Bless po :))