Πως μπορεί να εξελιχθεί ένας έρωτας κάτω από στρατιωτικές συνθήκες; Η....Νεφέλη στο ναυτικό, έχει να μας δείξει την δική της ιστορία για τον δικό της απαγορευμένο έρωτα.
Λίγα λεπτά αργότερα μας φώναξαν και ξαναμαζευτήκαμε όλοι και όλες στον προαύλιο χώρο.
Θυμήθηκα αυτά που μου είπε η Νάντια και γύρισα αυθόρμητα και έψαχνα τριγύρω διακριτικά, μήπως με κοιτάει κανείς. Δεν είδα κάποιον και δεν έδωσα περισσότερη σημασία. Ίσως απλά η Νάντια να το παρεξήγησε.
"Ήμουν σίγουρη ότι θα έψαχνες." άκουσα την Νάντια να μου ψιθυρίζει από πίσω.
"Μην είσαι χαζή. Ούτε που το θυμώμουν. Απλά κοιτούσα." είπα ψέματα γιατί δεν σήμαινε κάτι για εμένα. Ακόμα και αν άρεσα σε κάποιον δεν ξέρω αν θα έκανα κάτι.
Δεν μιλήσαμε άλλο γιατί ο Αντιπλοίαρχος, αυτός ο ωραίος ο Σταύρος, ήρθε και μας μίλησε. Η φωνή του ήταν πολύ ωραία. Βαθιά, αντρική και δυνατή. Το ίδιο και η εμφάνιση του.
Ουπς! Αυτή η εικόνα δεν ακολουθεί τους κανόνες περιεχομένου. Για να συνεχίσεις με την δημοσίευση, παρακαλώ αφαίρεσε την ή ανέβασε διαφορετική εικόνα.
Αφού πήγαμε σε μία αίθουσα το μάθημα ξεκίνησε. Μιλήσαμε για την πατρίδα. Πόσο σημαντικό είναι να είμαστε αφοσιωμένοι σε αυτήν, πόσο σπουδαίο είναι αυτό που επιλέξαμε να κάνουμε και πόσο σπουδαία θα νιώθουμε την στιγμή που θα κάνουμε κάτι που πραγματικά θα είναι για το καλό της χώρας και όχι μόνο.
Το μάθημα δεν κράτησε πάρα πολύ. Λίγη ώρα μετά μας άφησε ελεύθερους να επιστρέψουμε στα δωμάτια μας.
"Συγνώμη, κοπελιά!!" άκουσα από πίσω μου και χωρίς να ξέρω αν απευθύνονται σε εμένα γύρισα. "Σου έπεσε το κινητό." είπε και μου το έδωσε.
"Σε ευχαριστώ πολύ! Αν δεν το είχες βρει θα τρελενόμουν!!" είπα και χασκογελάσαμε. Ούτε που κατάλαβα πότε μου έπεσε, αλλά πραγματικά πάλι καλά που το βρήκε!
"Είμαι ο Γιάννης!" είπε και άπλωσε το χέρι του για χειραψία.
"Νεφέλη, χάρηκα." είπα και ανταπέδωσα την χειρονομία.
Μου πέρασε από το μυαλό ότι είναι το παιδί που μου είχε πει η Νάντια αλλά δεν ήμουν και σίγουρη.
"Να πηγαίνω..θα τα πούμε..." του είπα και αφού του χαμογέλασα και εκείνος μου ένεψε θετικά, έφυγα.
Ουπς! Αυτή η εικόνα δεν ακολουθεί τους κανόνες περιεχομένου. Για να συνεχίσεις με την δημοσίευση, παρακαλώ αφαίρεσε την ή ανέβασε διαφορετική εικόνα.
"Θεέ μου, Θεέ μου. Μιλήσατε. Και σου άρεσεε!" φώναζε η Νάντια πριν καν προλάβω να μπω στο δωμάτιο. Τότε σιγουρεύτηκα πως ο Γιάννης ήταν αυτός που με κοιτούσε.
"Πας καλά παιδί μου; Με ποιον;" έκανα πως δεν ήξερα.
"Με αυτόν που σου είπα." είπε χαμογελώντας και σουντώντας με στον ώμο.
"Δεν ήξερα καν ότι ήταν αυτός."
"Μμμ, μάλιστα. Και; Τώρα που έμαθες, πως σου φάνηκε;"
"Τι πως μου φάνηκε; Εντάξει μια χαρά παιδί είναι, αλλά σου είπα, δεν έχω σκοπό να κάνω κάποια σχέση εδώ μέσα." δεν ήξερα κατά πόσο το πίστευα κι εγώ η ίδια αυτό αλλά ήθελα να το τηρήσω...
