"ေရာ့..."
စကားအဆံုးေ႐ွ႕တည့္တည့္က
စားပြဲပုေလးေပၚSehun ပစ္ခ်ေပးလိုက္ေသာ
စကၠဴထုပ္အႀကီးစားတစ္ခု....
PKအဝါးမပ်က္ပဲ ေမာ့ၾကည့္ပီး
ေမးေငါ့ျပေတာ့
႐ွပ္အက်ႌၾကယ္သီးေတြျဖဳတ္ရင္း
Sehunက
"ေလးေလးေပးလိုက္တာ...
မင္းကိုၾကည့္ထားတဲ့..."
"ၾကည့္ထားပီးေတာ့....
ဘာလုပ္ရမွာလဲ...."
Sehunက ေဘးနားမွာ ခ်ထားဆဲ
ပီေကဗူးကို ရန္သူလို မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ၾကည့္ကာ
ေကာက္ကိုင္လိုက္ပီး...
"ညဘက္ေဆးလိပ္ေတြေသာက္လိုက္
ူဒါေတြဝါးလိုက္နဲ႔ မင္းေခ်ာင္းဆိုးေနတယ္မို႔လား..."
ခပ္တည္တည္ပဲ ပီေကဗူးကို ရင္ခြင္ထဲပိုက္လို႔
လူႀကီးလိုဆိုလာသည္မို႔ က်ေနာ္ျပံဳးလိုက္မိသည္......
Sehunက က်ေနာ့္ထက္ငယ္ေပမယ့္
ထိုသို႔ဂ႐ုစိုက္ေပးတတ္သည္....
တနည္းအားျဖင့္ ဆိုေသာ
သူ႔ဘက္ကပဲၾကည့္ၾကည့္
က်ေနာ့္ဘက္ကပဲၾကည့္ၾကည့္
ဒီကမ႓ာေပၚမွာ သံေယာဇဥ္
အထားရဆံုးလူေတြေလ....
"ကဲပါ... ၾကည့္ၾကည့္ပါအံုး... ငါလဲမၾကည့္ရေသးဘူး..
မင္းနဲ႔မွတူတူၾကည့္မို႔...."
ထိုအထုပ္ကို ေမးေငါ့ျပပီးေျပာလာတာမို႔
ေကာက္ကိုင္လိုက္မိသည္....
ရင္ထဲတစ္စံုတစ္ရာက
ထူးဆန္းစြာ လႈပ္ခတ္သြားခဲ့သည္.....
Sehunက ေဘးနားပစ္ကပ္မွီထိုင္ကာ
အထုပ္ကိုဆြဲယူပီး သူ႔ဘာသာဖြင့္ေနေလသည္ကို
မတားမိခဲ့.....
"စိတ္မ႐ွည္ေတာ့ဘူး..."
လွမ္းၾကည့္လိုက္ေသာ
တစြန္းတစျမင္လိုက္ရတာ လူတစ္ေယာက္ထဲရဲ႕
ဓာတ္ပံုေတြ....
"ေခ်ာလိုက္တာ..."
ထူးထူးဆန္းဆန္းSehunဆ္ီက ၾကားရခဲသည့့္ခ်ီးက်ဴးစကား......
"မင္းလိုပဲ ဒီလူ႐ွည္႐ွည္ေမ်ာေမ်ာနဲ႔..."
"ကြၽတ္.."
