"When Love And Hate Collides"

Chapter 46: WELCOME HOME

#WLAHC

''TIN TIN??'' bulalas ni nanay

''YAYA??'' sagot naman ni Justin at agad niyang nilapitan si nanay at niyakap.

Naguguluhan ako sa aking nakita, ganun din ang kasama ko..

''antagal ka naming hinanap ya, ditto lang pala kita makikita?'' malungkot na sabi ni Justin at parang naluluha ang mga mata.

''pasensya na iho tintin...mahabang istorya..

Pero teka.. sigurado ba kayung ditto kayu tutuloy?? Nakita nyo naman ang bahay namin..''

''naku nay.. sinabihan ko na rin yan sila kanina'' singit ko sa usapan nila.

''aysus.. wala pong problema sa akin yan nay..'' sabi ni micko sabay akbay kay nanay.. alam ko naman plano nyan ee.. nagpapalakas lang sa magulang ko.

''ahh sakin din po ya.. walang problema.. eh ikaw mark??'' tanung ni Justin kay mark

''hmmn.. kakayanin.. hahaha''

Sabay sabay kaming pumasok ng bahay.. at dahil na rin sa tatlo lang ang kwarto ng bahay namin ay napag desisyunan nalang na dun muna si bunso matutulog sa sala.. napagkasunduan naman din na sina mark at Justin sa kabilang kwarto (sa kwarto ni bunso), syempre, ako naman at si micko dito sa kwarto ko..

''ANAK ANDITO NA TATANG MO!!!'' sigaw ni nanay mula sa kusina

Agad naman akong lumabas ng kwarto at tinugo ang kusina ng bahay...

Alas syete na ng gabi ng dumating si tatay galling sa kanyang trabaho sa bukid.. may mga dala itong gulay at prutas..

''ohh.. andito na pala si kuya ahh.. ''niyakap ko si tatang dahil sa miss ko na rin sya.

''kmusta po kayu tang?? ''

''naku eto.. inaayos na ang mga gamit dahil sa makalawa ay aanihin ko na ang mga pananim natin sa bukid.'' Sabay angat ng dala nyang basket na punong puno ng gulay at prutas.

''aba.. talaga naman pag sinwerte oh.. makakapag ani na naman ako nito tang.. hehhee.. oo nga pala tang.. may mga kasama ako ngayun..''

''kasama? Saan??'' palingin lignin si tatang sa buong silid..

''wala naman ahh..''

''nasa kwarto tay.. nagliligit ng gamit.. isang lingo silang magbabakasyun ditto..''

''naku anak.. baka hindi sanay sa buhay probinsya ang mga yan..'' alalang sabi ni tatang

''wag po kayung mag alala tay.. laking syudad man po ako ee hindi naman po ako pihikan.. sa katunayan nga po ay enjoy na enjoy ako sa lamig ng hangin ditto.. kakaiba talaga..''

Nagulat ako sa kung sino ang nagsalita..

SI MICKO pala..

''ayy tang.. siya po si micko,president po ng department namin... andun naman po sa loob si Justin at mark..''

''magandang gabi ho tay.. micko nga pala.. matalik na kaibigan ng anak nyo..'' pormal na pakilala ni micko kay tatang.

''naku iho, madumi ang kamay ko, pagpasensyahan mona kung di kita mapagkamayan..'' hindi na pinatapos ni micko si tatang sa pagsasalita at kinuha nito ang kamay upang makipagkamayan.

''gaya po ng sinabi ko tay.. hindi ako pihikan. Tsaka yung dumi sa kamay nyo ay senyales ng marangal na trabaho yan at di dapat ikinakahiya..'' napawow ako dun sa statement ni micko ahh

''ahh.. mukhang magkakasundo tayo nito iho.. sana mag enjoy kayu ditto sa amin at salamat dahil sa buong buhay ng anak ko, ngayun lang kami nakakita na may kaibigan pala yan..''

''ehh tang naman..wala naman sanang laglagan..'' biro ko

''ehh sa totoo naman.. oh siya anu nga ulit pangalan mo iho??'' tanung ni tatay kay micko.

''micko joseph Montero po, pero micko nalang ang itawag nyo sa akin..''

''ahh,. Sige micko, anak.. may mga prutas akong dala jan sa basket.. kung gusto nyo ee kain lang kayu hah.. maglilinis muna ako ng katawan..''

''salamat po tay/tang'' sabay naming sambit ni micko

.

.

.

''ang cool ng tatay mo anu at parang magkapatid lang ang turingan nyong dalawa.. alam mo ni minsan ay hindi ko naramdaman yan kay daddy, all my life was spent with manang not to mention na sila ang nagpalaki sa akin.. tanging pinANsyal na supurta lang ang natatanggap ko sa mga magulang ko dati..''

Di ko alam kong anung tumatakbo sa isipan ni micko ngayun pero akoy nahahabag sa aking narinig,. Maswerte pala ako kahit na salat man kami sa pera ay mayaman naman kami sa pag aaruga ng magulang..

''well atleast hindi ka nila pinapabayaan diba??? Look at you now, you can get anything that you want.. anything is a coin for you.. '' sabi ko

''yeah I can buy anything that my eyes wanted to but not what my heart wants..'' seryuso sabi nya sabay kuha ng isang manggang hilaw at binalatan..

''gaya nitong manggang hilaw ang buhay ko... when you touch this, you feel a smooth texture na parang masarap kahit hilaw.. we think that we can recognize its sweetness by means of touching.. pero hindi ganun ee... you have to peel it so that you can say how sweet it is when it touches the tip of your tongue..'' ibinigay nya sakin ang binalatang manga.

''taste it..''

Kinuha ko din ang manggang iniabot nya at kinagatan ito..

Napangiwi ako dahil sa asim nito..

''see.. that's my life... maasim.. ibig sabihin.. hindi pa napapanahon..... kulang ako sa tinatawag na panahon.. I need time and attention from the persons whom I loved so much..''

Napanganga ako sa narinig ko...hindi ako nakaimik sa aking kinauupuan..

''anyway.. now that youre here, gradually nafill ang mga gaps ng buhay ko... hindi man kumpleto pero atleast totoong mahal mo ako..''

Parang nakonsensya ako sa salitang TOTOO ahhh.. hayaan mo micko... itatapat ko din sayu lahat..

''salamat din beyb dahil sa tiwalang ibinigay mo sa akin, ganun din sa pagmamahal na pinaramdam mo..'' sabay hawak sa kanyang mga kamay sa ilalim ng basket.

Saglit na katahimikan ang bumalot sa aming dalawa at maya maya pa ay tinawag na kami ni nanay upang kumain ng hapunan..

.

.

.

.

SINCE malayo nga kami sa kabihasnan, tanging battery lang ang nagbibigay ilaw sa aming tahanan.. araw araw chinacharge ni tatang kina mang kanor upang magkailaw kami..

After naming kumain ay nagpasya na ang lahat na mag ayos ng sarili at ng makatulog.. dala na rin siguro sa pagod namin ay mahimbing na nakatulog ang lahat...

KINAUMAGAHAN... nagising akong mag isa sa silid ko.. wala si micko.. tinignan ko ang orasan na nakasabit sa aming dingding..

''6:30 pa lang ahh.. bat an gaga nagising ni micko??''

Agad kong niligpit ang aming higaan upang hanapin kung saan yun nagpunta.. hinanap ko sa buong bahay, kahit sa kwarto nila Justin ay wala ito..

Nung lumabas ako ng pintuan ng bahay ay nagulat ako sa aking nakita...

Si MICKO ay nakayuko sa upuan at parang hinahabol...

tyle=U