Incest Love

Incest | 031

Yantian

It's been a days, nakabalik narin kami dito sa Pilipinas, si Kuya nandito narin sa Pilipinas sya nagaasikaso sa Company daw namin dito. di ko alam na may company kami dito sa Pilipinas at sya ang umaasikaso nun.

I'm thinking so weird to Luhan, he's always telling me to trust him. i don't know why is he keep on repeating that to me.

Napabagon ako bigla ng makarinig ako ng kalabog mula sa ibaba, kaya ginising ko narin si Luhan.

"Hmm, tulog pa tayo—"

"may tao ata sa ibaba, Luhan."

hinalikan pa nya ako bago sya lumabas para tignan kung sino yun, tumagal ng minuto di sya bumalik sa kwarto. anong ngyari at di sya bumalik?

sumunod ako sa ibaba at nagulat ako ng makita ko ang dahilan bakit di na sya nakabalik sa kwarto.

"Yantian!" they both hugged as i didn't hugged them both, i was froze seeing them both even luhan was like frozen seeing his parents inside of this house.

Luhan was gulping with nervous? i guess..

"it's so nice to be back, how are you my children?" mom asked with those smile. she act so different, now i know the reason why luhan is acting so different.

acting like— may masamang mangyayari.

lumapit si Luhan saakin at lihim na hinawakan ang kamay ko, he can't show it to then from now.

"why did you come back, Mom and Dad?" Luhan's face is so disappointed that he doesn't want his parents to comeback here.

i know, may bagay na kinatatakot si Luhan. hindi ko masabi kung ano yun, pero alam ko talagang may bagay sya na di masabi. ano bang kinatatakot nya?

bakit parang, ang weird?

"for business of course, Luhan." Sagot ni Mom, pero mukha ni Luhan walang-walang kasaya saya sa mukha. hawak nya lang ang kamay ko para bang wala syang pakielam na makita kami ng mga magulang nya.

alam nyang di payag ang magulang nya dito.

"really? for business?"

hindi sila sumagot pero nakita ko ang mata ni Dad na napatingin sa kamay ko— namin, kinuha nya ang kamay ko at tinignan ang Daliri kong may singsing.

Dead..

"you're engage?" he ask me, tumingin ako kay Luhan he was nodding me. is he saying na sabihin ko totoo na sya ang papakasalan ko? alam naman nya ang pwede mangyari, diba?

"with who?"

i guld twice, hinanda ko narin ang sarili ko sa sasabihin ko sknila bahala na anong mangyari basta mahalaga malaman nila yung totoo— ang katotohanan na syang dapat nilang malaman.

"with Him." nawala ang ngiti sa labi nila at tinignan kaming dalawa ni Luhan. napabitaw din si Dad sa kamay ko, gulat na gulat sila.

mom laugh.

"this can't be happend, you can't marry Luhan. you can't!" mom yelled, ano bang bawal eh di naman nila ako anak. or else, they're hidding something.

oh well, kalaban nga pala nila ang Biological parents ko. right?

"why mom? i'm not even your real daughter. si Steff at Luhan lang ang anak mo, di mo ako anak." depensa ko, totoo naman kase hindi nila ako anak.

at never nila ako naging anak, wala akong dugong Lu— my blood is JIN! okay? Jin.

"hindi kayo magpapakasal!"

nakita ko ang galit sa mga mata ni Luhan, bigla ako hinawakan sa Wrist ni Dad. he hold me hard there.

"Let her go, Dad!" hindi ako binitawan ni Dad at mas hinigpitan nya hawak saakin duon, ang sakit ng pagkakahawak nya. lalo yun humihigpit.

"DAD! I SAID LET HER GO!"

dad let me go, pero patulak ito dahilan para bumaksak at mauntog ako.

"Yantian!" yun nalang ang narinig ko bago ako mawalan ng malay.