don't let me down

28

Pov Rikki

James maakt me wakker voor het eten. Niet dat ik honger heb na mijn dieet, maar ik moet wat eten van hem. Het is niet vies ofzo, ik heb alleen geen honger. "Wat is er Rikki, anders eet je altijd zo veel.." "ik heb geen honger James, al een tijdje niet meer.." zucht ik en eet in stilte verder. Na een lange tijd heb ik het eindelijk op en zit James al lang te wachten. "Sorry, dat duurde een eeuwigheid.." hij glimlacht. "Dat is niet erg beauty" we ruimen de tafel open gaan dan een film kijken. De film is nog niet zo heel lang bezig of ik val weer in slaap...

De volgende ochtend word ik wakker in James zijn armen. Hij slaapt nog dus ik blijf lekker tegen hem aan liggen. Na een uur word hij ook wakker door de wekker. "Goede morgen.." mompel ik. "Goede morgen beauty." Zegt hij terug. Ik druk een kusje op zijn borst voor ik uit bed stap. "Ben je al lang wakker?" Vraagt hij. "Opzich.." zeg ik terug en kleed me om. "Waarom heb je me dan niet wakker gemaakt.." "omdat je lekker lag te slapen, en je hebt je slaap nodig.." hij trekt me weer het bed open slaat zijn sterke armen om me heen. "Ik hou van je.." zeg ik en geef hem nog een kusje. "Ik hou ook van jou.."

We stappen uit de auto op de parkeerplaats van Real Madrid. We lopen richting de kleedkamers waar ik naar de tribune ga. "ik zie je zo weer, veel plezier." Zeg ik voor de deur sluit. "dank je” hoor ik nog. Ik lach en loop de tribune op. "Rikki?? Was dat Rikki?" Zegt iemand. Na een hoop lawaai voel ik twee armen rond mijn middel. "Ik heb je gemist." Cris houd me steviger vast. "Ik heb jou ook gemist.." zeg ik en sla mijn armen ook om zijn middel heen. Na een tijdje drukt hij een kus op mijn wang en loopt hij terug naar de kleedkamer. Ik loop verder en ga op de normale plek zitten als waar ik altijd zit. Iedereen die op het veld komt zwaait direct naar mij. Vrolijk zwaai ik terug.

~4,5 week later~

Ik stap mijn auto uit voor Neymar zijn huis. Ik bel aan en wacht tot iemand open doet. Na een halve minuut doet een vrouw de deur open. "Ooh hoi, ik denk dat jij Rikki moet zijn." Zegt ze en steekt haar hand uit. "Ik ben Camilla, vriendin van Neymar." Ik schud haar hand. "Tuurlijk, ik was het alweer vergeten." Ze laat me binnen. "Wil je iets drinken? Thee koffie, iets anders.." "thee is goed, dank je." Ze haast zich naar de keuken. Een beetje verbaast ga ik op de bank zitten. Even later komt ze terug met twee glazen thee in haar hand. "Wil je er nog iets bij ofzo?" Ik schud mijn hoofd. "Nee dank je, kom zitten." Aarzelend zakt ze op een stoel neer. Ze kijkt wat vluchtig om zich heen. "Is er iets?? Ik doe je niks hoor.." zeg ik. Ze lijkt wat te ontspannen. "Lucca heeft net zij eerste woordje gezegd.." ik glimlach. "Echt waar, wat zei hij.." ze zucht. "Hij zei mama." Ik slik. "tegen jou??" Ze knikt. "Zal ik hen voor je ophalen??" Ik knik. Snel staat ze op en haalt ze Lucca van zijn kamer. Als ze even later terug komt kijkt Lucca me aan van 'joow, wie ben jij..' als hij bij me op schoot komt begint hij te huilen. Ik begin te neuriën en wieg hem heen en weer. "Dat doe ik ook altijd als hij huilt.." zegt Camilla als Lucca in mijn armen slaapt. "ooh, vandaar dat hij je mama noemt. Hij denkt dat jij mij bent.." ze kijkt me verbaast aan. "Hoe kan dat, we lijken niet eens op elkaar.." ik haal mijn schouders op. "Als we hetzelfde doen, kan hij dat denken.." we praten nog lang door en het is echt gezellig. Haar Spaans is net als het mijne van toen ik pas weer in Spanje kwam,. Niet helemaal perfect. "kom je uit een ander land?" Ze schud haar hoofd. "nee, nadat mijn vader overleed zijn we naar Nederland verhuist.. mijn moeder overleed een paar week terug dus ik kwam weer terug hier heen. Na een wedstrijd van Barca kreeg ik het shirt van Ney en begonnen we vaker af te spreken, en nu zit ik hier.." ik kijk haar verbaast aan. "Dat is ongeveer hetzelfde als dat ik had.. mijn moeder overleed, toen ging ik met mijn vader naar Nederland, en toen overleed hij en ben ik bij Cristiano gaan wonen. En toen kreeg ik met James.." ze begint te lachen. "Heb je ook zo vaak gesmeekt terug te gaan?" Vraagt ze. Ik knik. "Waar in Nederland woonde je?" "Den Haag, jij dan.." "Amsterdam.." we blijven wat door praten over Nederland. "Nederland haat mij.." zegt ze opeens. "Oke.. dit word eng, Nederland haat mij ook.." we beginnen weer te lachen. Lucca word wakker en begint weer te huilen. Alleen bij mij wordt hij niet meer stil. Ik geef hem aan Camilla die precies hetzelfde doet als ik en bij haar wordt hij wel stil. Ik slik weer. "ik denk dat ik zo weer moet gaan, alleen ik neem Lucca niet mee. Hij denkt dat jullie zijn ouders zijn en dan heeft het geen zin om hem mee te nemen." Ze fronst even. "Weet je het zeker?? Het is jou kind, je hebt er net zo goed recht op als Neymar." Ik glimlach. "Ik kom wel elke week op bezoek, zodat ik hem kan zien en dat hij weer aan me went, uiteindelijk vertellen we het hem wel." Ze knikt. "als we oppas nodig hebben brengen we hem naar jou." "Dat is goed, ik ben er altijd, Neymar heeft mijn nummer wel, je kan me altijd bellen, ook gewoon want je bent erg gezellig." Ze lacht. "ik vond het ook gezellig, eerst dacht ik, Ach dat zal wel zo iemand zijn die denkt dat ze iedereen kan krijgen.. maar dat is ook gewoon niet zo." Ik lach. "Ik wil ook niet eens iedereen kunnen krijgen. James is meer dan genoeg." We lachen weer. Op dat moment komt Neymar de kamer binnen. "Oohw je bent er nog.." "ja, maar ik ga zo weer." Hij knikt. "Ik heb de spullen al klaar gezet." Ik glimlach. "Pak maar weer uit dan..." ik sta op en druk een kusje op Lucca zijn voorhoofd. "Huh.. ik snap het niet meer..." zucht Neymar. "hij herkent me niet meer, dus hij blijft hier en dan kom ik wel elke week op bezoek.." hij denkt na. "hij weet niet meer dat je zijn moeder bent.." ik schud mijn hoofd. "nou, ik stap weer op. Camilla, het was gezellig en Neymar, raak haar niet kwijt..." ze kijken me allebei raar aan. "Wat bedoel je." Vraagt hij. "Wat ik zeg, raak haar niet kwijt.." ik lach en loop het huis uit naar mijn auto. Als ik eenmaal Barcelona uit ben begin ik te huilen. Mijn eigen zoon kent me niet meer.....

Heeeii peeeeepzzzzzz, een heel erg kort stukje. Maar ik kan echt niks meer bedenken. Ik ga ook nog maar door tot de 30 en dan is het klaar... sorry, hou wel van jullie!!!♥♥