don't let me down

1

Pov Rikki

Een vreemde plek. Een jongen die voor me staat. "Je doet er wel alles aan om dood te gaan..." ik kijk recht in de ogen van Matt. "ben ik dood??" Vraag ik zacht. "nee, niet bij bewustzijn, maar je leeft nog." Ik kijk om me heen. "Waar ben ik..." vraag ik zacht en ga rechtop zitten. "Onder de klif waarvan je bent gevallen." Matt helpt me rechtop staan. "Denk je dat ze me gaan zoeken??" Vraag ik weer. "ze denken dat je dood bent, Rose wou je achterna springen, James en Cristiano stoppen niet met huilen, hetzelfde voor de meeste anderen." Zegt hij zuchtend. "En Kristina??" "Kristina ziet net als Rose het leven niet meer zitten. Ze is haar beste vriendin kwijtgeraakt, een vriendin die haar beschermde tegen al het kwaad dat ze tegenkwam." Tranen springen in mijn ogen. Hij kijkt me schuldig aan. "wat is er..." zeg ik zacht en pak zijn hand vast. "Ik ga je geheugen van je afnemen. Je zult mij niet meer herinneren, Rose niet James niet Cristiano en Cristiano Jr niet. Kristina niet alle anderen ook niet... natuurlijk blijf je een fan en ken je alle spelers bij naam. Je zult ze weer tegen komen..." zegt hij. "je zal je geheugen terugkrijgen, als de gene die het meest voor je betekend op dit moment je in je ogen kijkt en je naam zegt..." ik kijk hem raar aan. "Heb je het nu over James..." hij schud zijn hoofd. "Ik heb het over Cristiano Jr..." hij plaatst een kusje op mijn voorhoofd. Na een felle lichtflits op ik mijn ogen. Ik kan niet bewegen. Ik hoor loeiende sirenes. Ik zie een meisje die hulpeloos om zich heen kijkt. Ze kijkt me recht in mijn ogen aan. "Hallo, meisje... kan je me horen??" Heel langzaam knik ik maar er komt een steek in mijn rug. Waar ben ik... is mijn grote vraag. Of beter gezegd... wie ben ik.....

Pov James

Ik staar voor me uit. De tranen lopen nog steeds over mijn wangen. We stoppen bij het huis van Cristiano. Rose staat op en rent de bus uit. Cristiano Jr staat blij op de stoep te wachten tot we uitstappen. Huilend rent Rose langs hem het huis binnen. Ik sta ook op en loop de bus uit. Cristiano Jr kijkt me vragend aan. "Ome James, waar is tante Rikki?" Een nieuwe lading met tranen stroomt over mijn wangen. "Tante Rikki komt niet meer terug." Huil ik en til hem op. Cristiano loopt langs me. Ik loop achter hem aan het huis in. Gerard en Marianne zitten op de bank naar de tv te kijken. Ze kijken me verbaast aan. "Waar is Rikki, wat is er gebeurd.." zegt Marianne die direct rechtop zit. "ze viel van en klif, ze is weg.." mompel ik en zet Cristiano Jr op de grond. Marianne begint direct te huilen. "Ik ga slapen. Hopelijk word ik niet meer wakker.." zeg ik en loop naar de kamer van Rikki. Nouja, onze kamer. Ik ga liggen op bed en sluit mijn ogen. "Ome James?? Is tante Rikki dood??" Vraagt Cristiano Jr huilend. Ik open mijn ogen weer en knik. "Tante Rikki is dood.." zeg ik en sla mijn handen voor mijn gezicht. Hij komt naast me liggen en drukt zich tegen me aan. Ik sla mijn armen om hem heen en val in slaap.

Pov Kristina

We komen thuis aan. Ik kan niet meer bewegen. Ik voel dat ik word opgetild en word verplaatst. Nieuwe tranen lopen over mijn wangen. Rikki is weg. Ik zag mijn beste vriendin van een klif afvallen. Het enige wat ik van haar heb is de ring die ik haar gaf op haar verjaardag. De andere ringen heeft ze nog om. Haar mobiel ligt nu bij James. Iedereen is in shock, vooral nadat we aankwamen bij het huis van Cris waar Cristiano Jr stond te wachten. "Ome James, waar is tante Rikki.." vroeg hij. "Tante Rikki komt nooit meer terug.." waren James zijn woorden waarna hij naar binnen liep met Cristiano Jr op zijn arm.

Marc en Neymar staan voor onze deur. Pilar staat in de deuropening met Sergio Jr op haar arm. "Kristina?? Wat is er gebeurd.." zegt Marc die snel achter ons aankomt. Het is blijkbaar Sergio die me opgepakt heeft. "Ik zal je nooit vergeten Rikki..." fluister ik. "Nooit van mijn leven." Sergio legt me voorzichtig op de bank neer. Marc knielt bij me neer en pakt mijn handen vast. "Wat is er gebeurd Sergio..." zegt Pilar die ons geschrokken achterna kwam. "Rikki is van een klif afgevallen. Ze is weg.." zegt Sergio en houd zijn tranen net niet meer binnen. Pilar zakt in elkaar op de grond en Marc slaat zijn hand voor zijn mond. Neymar rent het huis uit naar zijn auto toe en rijd weg... weg... net als Rikki...

Pov Rikki

Een paar mannen buigen zich om me heen. "Oeii, die heeft haar rug gebroken.." zegt één. "Niet alleen haar rug, moet je kijken hoe haar been erbij ligt.." zegt een ander. Heel voorzichtig word er iets onder me geschoven. Ze kunnen me natuurlijk niet gewoon optillen, straks val ik uit elkaar. Via dat ding dat ze onder me schoven tillen ze me op en leggen ze me in de wagen.

"Hee, heb jij Cristiano Ronaldo al eens zien huilen??" Vraagt één van de mannen onderweg. "zovaak..." mompel ik. "En James Rodriguez dan??" Ik kijk de man aan. "World Cup 2014 tegen Brazilië. Colombia verloor de kwartfinale.." zeg ik weer. "Hee, wist jij dat James zou gaan trouwen??" Ik frons. "Nee, met wie..." "ene Rikki Vivieros, het blijkt dat ze vandaag overleden is... heel real is in shock.." "James Rodriguez is lekker..." zegt het meisje die net ook bij me stond. Ik kijk naar haar, zonder mijn hoofd te bewegen. "Sowieso, hij en Rikki paste heel goed bij elkaar. Veel beter dan hij en Daniela..." vervolgd ze. "Ooh, jij weet dus wel wie dat is.." zegt de man weer. "Ik hen haar één keer op een foto gezien. Ze heet Rikki Vivieros en is het nichtje van Cristiano Ronaldo." Zegt het meisje weer. "Maar, wie ben jij eigenlijk .." vraagt het meisje aan mij. "Ik heb geen idee... ik denk dat ik geheugen verlies heb." "Dat kan.." zegt die man weer. "Hoe ben je daar eigenlijk terecht gekomen met een rug op drie plekken gebroken en een been die gebroken is.." ik frons weer. "geen idee, ik heb geheugen verlies." Het is een en stil. "Kan je me een pijnstiller geven ofzo??" De man kijkt een beetje moeilijk. "Je zit aan het infuus en er word morfine in je bloed gedruppeld. Je krijgt je pijnstillers wel..." ik zucht, wat pijn doet. "Ze helpen niet echt..." "meisje, ik ga je Cloë noemen." "Kan het ook een andere naam zijn?? Ik vind Cloë een beetje voor een kakker.." (sorry voor als je Cloë heet ..) "oke oke, Rosalie dan??" "Beter..." ik zucht weer. Ik sluit mijn ogen en val in slaap...

Pov James

Jammer genoeg maakt Rose me wakker. "James, ik ga naar Nederland alle spullen die ik van Rikki heb ophalen en hier weer heen brengen. Tot over een paar dagen..." ze drukt een kusje op mijn voor hoofd en vertrekt dan. Cristiano Jr ligt nog steeds tegen me aan. Ik begin weer te huilen. Ik ga rechtop zitten en pak mijn mobiel. Ik plaats een foto van Rikki en mij op instagram. "You will be always in my mind, and forever in my heart. I will never forget the last words you told me... I Love You, don't forget me....."
Zet ik erbij. Ik stap uit bed en loop naar beneden. Cris zit aan de keukentafel, natuurlijk huilt hij. Ik ga tegenover hem zitten. "Hoe ga ik dit aan Cristiano vertellen..." mompelt hij. "hij weet het al, hij liep huilend achter me aan en vroeg het aan me." Marianne komt de keuken binnen en zet een pannetje met melk op het vuur. Even later zet ze een beker voor ons neer en shenkt ze de melk in. "dank je wel..." mompel ik. "geen probleem lieverd, het is zwaar je vrouw te verliezen.." ik veeg de nieuwe tranen weg. "Morgen zullen we haar herdenken, ik heb al naar begrafenisondernemers gebeld en we kunnen morgen de begrafenis doen..." ik knik. Cris staart voor zich uit en zegt helemaal niks meer. Er word op de deur geklopt. "ik ga wel.." zeg ik en sta op. Neymar staat voor de deur, rode en opgezwollen ogen van het huilen. Een nieuwe lading tranen rollen over mijn wangen. Neymar geeft me een knuffel. Ikweet niet waarom maar ik knuffel hem terug. "Ze viel..." mompel ik. "Waar is Rose.." zegt hij zacht terug. "Naar Nederland, spullen van Rikki ophalen.." ik laat hem binnen. "Wacht even... Rose is alleen weg gegaan??" Vraagt Marianne. Ik knik. Dan word ik gebeld. Onbekend nummer...

I: hallo
O: heei James..
I: uuhm sorry, wie ben jij??
O: Jordi, Rikki haar buurjongen uit Nederland...
I: oohww..
O: het spijt me heel erg van het verlies... Rikki was een goede vriendin van mij, en ik hield van haar...
I: zoals die dag dat ik de politie moest bellen...
O: Rikki heeft het me vergeven, maar ik viel me nog altijd schuldig. Ik wens jullie allemaal veel sterkte... doei.

Hij gang op. Marianne kijkt me aan. "Jordi..." mompel ik. "Heeft ze daar nog contact mee??" Vraagt ze. "Daar had ze nog contact mee." Ik zak door mijn benen op de grond. Ik zal haar nooit vergeten. Nooit van mijn leven.....

Jooowww peeepzzz... eerst hoofdstuk van dit boek. Het is niet heel lang maar is kreeg hoofdpijn van het huilen tussendoor en ik ben erg moe... hopelijk lezen jullie mijn boek net zk graag als de andere twee boeken hiervoor!!! Love yaahh peeeeepzzzzzz