Home For Two.

(45)Θεσσαλονίκη!!

[**]

Θεσσαλονίκη να μαστεεε! Θεέ μου είναι υπέροχη! Πόσο φανταστική είναι η πόλη της; οι δρόμοι, τα στενά, τα σοκάκια! Όλα υπέροχα! Και ο λευκός Πύργος το κάτι άλλο! Είμαι ερωτευμένη με αυτή την πόλη νομίζω. Έχει και πολύ ωραίο κόσμο πρέπει να πω! Ίσως να έχει δίκιο η Φαίη, όχι σε όλα τα θέματα.. Στο ότι πρέπει να γνωρίσουμε καινούριο κόσμο.

Είμαστε εδώ πέρα από το πρωί και μπήκαμε στα δωμάτια μας να εγκατασταθουμε. Φτιάξαμε βαλίτσες, καλλυντικά, νεσεσσερ κλπ. Μιας που το δωμάτιο μας είχε ψυγειακι αποφασίσαμε να το γεμίσουμε λίγο με τα απαραίτητα..οπως νερά, ένα χυμό, ενα αναψυκτικό, κάποιο σνακ ίσως. Έτσι άμα πεινάσουμε κάνα βράδυ και βαριόμαστε να βγούμε να φάμε εκεί.

Επίσης σίγουρα δυο τρία πακέτα πατατάκια και ποτηράκια πλαστικά. Επειδή είμαστε και πολύ καταναλωτές.. Είπαμε εκτός από σούπερ μάρκετ, να ρίξουμε και μια πρώτη ματιά στην Θεσσαλονίκη. Οχι πολλά πολλά, απλά να δούμε που είναι το κάθε τι.

Μετά από αυτό γυρίσαμε σπίτι κάναμε ένα μπανακι κοιμηθήκαμε λίγο και τώρα είμαστε έξω. Βράδυ και αποφασίσαμε να βολτάρουμε και να φάμε και κάτι ελαφρύ. Μη χοντρινουμε!!

«Φιλενάδα αυτός ο τύπος από δίπλα πολύ σε κοιτάει δεν νομίζεις..; απαπα και είναι και ένα κουκλί! Γύρω στα 19 τον κόβω! Μμ και κόψε κάτι!»

«Θεέ μου Φαίη έλεος! Από τώρα άρχισες; χαχαχαχα.. Ναι δεν λέω ωραίος ωραίος.. Μαλακα τι κάνω κοιτάω και καρφώνομαι! Μάζεψε με λίγο!»

«Τι να σε μαζέψω μωρη, αν δεν περάσεις τώρα τέλεια και επικίνδυνα που είμαστε μόνες μας χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι μας που θα περάσεις καλά; »

«Σωστό κι αυτό.. Λοιπόν αποφάσισα να κάνω αυτό που μου πρότεινες!»

«Σοβαρά; θα δώσεις κιαλλη ευκαιρία στον Άλεξ;» είπε γεμάτη χαρά! Φυσικά και όχι.

«Εμ όχι! Θα κάνω γνωριμίες! Σηκωω» είπα και σηκώθηκα γεμάτη αυτοπεποίθηση κατευθυνόμενη προς το αγόρι και την παρέα του.

«Εμμ γεια σαςς..» είπα γλύκα και δήθεν ντροπαλά.. Αμέσως το αγόρι με κοίταξε και ένα πονηρό χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπο του. Αα όχι πονηρά χαμόγελα ακόμα δεν με είδες. Είναι να μην γίνω πονηρή και κακία.

«Γεια σου κοπελιά, μπορώ να σε βοηθήσω κάπως;» μμ ευγενικουλης..

«Εγώ και η φίλη μου είμαστε καινούριες στην πόλη σας και θα κάτσουμε για λίγες μέρες εδώ.. Μας είπαν για ένα δημοφιλείς παγωτατζιδικο εδώ κοντά..μπορειται να μας πείτε που είναι..;»

Ένα παιδί πήγε κατευθείαν να μου απαντήσει αλλά ο άγνωστος πονηρός τυπάκος τον πρόλαβε...μμ μάλιστα..

«Ευχαρίστως να σας βοηθήσουμε αλλά.. Το ονοματάκι σου δεν μου το είπες ακόμα..»

«Δεν νομίζω πως πρέπει να το μάθεις; υπάρχει λόγος; » είπα πονηρά..

«Νεφέλη μαζέψου..» ακούστηκε ένα πολύ μικρός ψίθυρος στο αυτί μου.. Πρώτα μου λέει να ξεθαρεφτω και μετά μου λέει μαζέψου; έλεος!

«Ώστε Νεφέλη εε..; χάρηκα για την γνωριμία.. Από εδώ ο Άκης, ο Σταύρος και εγώ.. Είμαι ο Βαγγέλης.»

«Μπορώ να μάθω που θα πάρω το παγωτό μου λοιπόν..;» είπα ναζιαρικα και κοίταξα τον Βαγγέλη.