Η Λίζα μόλις έχασε την καλύτερή της φίλη και πονάει αφάνταστα....
Ο Τζόναθαν μόλις έχασε την γυναίκα του και όλα γύρω του καταρρέουν. Μα ξαφνικά οι ζωές τους μπλέκονται σ'ένα περίεργο γαϊτανάκι όταν εκείνη αναλαμβάνει να γίνει βοηθός του. Σ'ένα πρόβ...
«Αγάπη μου, κοριτσάκι μου! Μην κάνεις έτσι, σε παρακαλώ! Όλοι αγαπούσαμε την Λυδία, σε όλους μας έχει στοιχίσει αφάνταστα αυτή η ιστορία μα εσύ έτσι που πας....» κατέληξε σ'έναν σιγανό λυγμό η μητέρα της κοιτώντας την απελπισμένα. Μα δεν μπορούσε να της εξηγήσει. Δεν θα καταλάβαινε..... Πώς να εξηγούσε την ευθύνη που είχε η ίδια σ'εκείνη την πράξη της; Πώς να την έκανε να καταλάβει πως αν ήταν -λίγο μόνο- πιο παρατηρητική, τώρα η Λυδία θα ήταν ζωντανή; Πως είχε προσπαθήσει να την ενημερώσει μα εκείνη- βιαστική όπως πάντα για την δουλειά της- δεν είχε αφουγκραστεί την ψυχή της, δεν την είχε καν ακούσει!
«Μαμά, μπαμπά...σας παρακαλώ... Πηγαίνετε έξω και αφήστε με μόνη μου..» παρακάλεσε με τέτοιο ύφος που ο κυρ Γιώργος δεν τόλμησε να της αντιμιλήσει. Και έτσι σε λίγο βρισκόταν και πάλι μόνη στην απέραντη ησυχία του δωματίου της. Όχι, δεν το άντεχε αυτό! Δεν θα άντεχε εδώ μέσα λεπτό παραπάνω, έχοντας περάσει τόσα, παρέα με την αγαπημένη της φίλη! Μαζί στα διαβάσματα, μαζί στις σκανταλιές, μαζί στα πρώτα δειλά ραντεβού με τα αγόρια, μαζί στους μεγάλους έρωτες της ζωής τους ή έστω της φίλης της που είχε προλάβει να αρραβωνιαστεί πρώτη....Και τώρα; Χριστέ μου! Τώρα δεν είχε μείνει τίποτε, κανένα σημάδι από εκείνη που ήταν καλύτερη από αδελφή της! Προσπάθησε να σταθεί στα πόδια της, να βγει λίγο στην βεράντα να πάρει λίγο αέρα μα το κορμί της, ταλαιπωρημένο και απίστευτα καταπονημένο τις τελευταίες ώρες, έμοιαζε με βράχο ακλόνητο, μην κάνοντας ούτε ένα βήμα....Όχι, δεν θα άντεχε άλλο!
Έπρεπε να φύγει, να φύγει όσο πιο μακριά γινόταν, να αρχίσει και πάλι από την αρχή, όσο δύσκολο, όσο απίστευτο και αν της φαινόταν! Και πού ξέρεις, ίσως μια μέρα, ίσως βρω την δύναμη να συγχωρήσω και εγώ η ίδια τον εαυτό μου....ήταν οι τελευταίες της σκέψεις πριν μαζέψει σε μια τσάντα μερικά ρούχα και φύγει σαν κυνηγημένη θαρρείς, προς έναν κόσμο άγνωστο που της φαινόταν πλέον λιγότερο τρομακτικός από εκείνον που ζούσε ήδη....
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
