Κεφάλαιο 11

3.2K 337 10
                                    

Αποτραβιέμαι γρήγορα απ’ την αγκαλιά του Τριστάνο και βουτάω στην κυριολεξία πάνω στο στρώμα του κρεβατιού. Η αλοιφή έχει πασαλειφτεί, έτσι  χώνω το χέρι μου κάτω απ’ τα σκεπάσματα για να μην φαίνεται. Δεν προλαβαίνω να ρίξω ούτε ματιά στον Τριστάνο, η Οριάνα έχει ήδη εισέλθει στο δωμάτιο.

 «Σε λίγ…» κάνει να πει, όμως η φωνή της κόβεται στη θέα του Τριστάνο. Τα μάτια της μεταφέρονται από εκείνον σε μένα και πάλι απ’ την αρχή. «Τι συμβαίνει εδώ;» ρωτάει με φωνή εμφανώς σαστισμένη. Ξεροκαταπίνω. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι γλιτώσαμε.

 «Εε.. ο Τριστάνο πέρασε να δει αν είμαι καλά» λέω ρίχνοντάς του ένα βλέμμα όλο νόημα. Το πρόσωπο του διακατέχεται από σοβαρότητα και ειλικρινά, μου είναι αδύνατον να πιστέψω ότι πριν μόλις δέκα δευτερόλεπτα παραλίγο να γίνουμε τσακωτοί.

 Τα μάτια της Οριάνα απομένουν επάνω του περιμένοντας την αποδοχή των λεγόμενών μου. Εκείνος σταυρώνει τα χέρια και νεύει.

 «Εγώ και τα υπόλοιπα παιδιά ανησυχήσαμε, έτσι ήρθα να δω πως είναι». Η Οριάνα γουρλώνει τα μάτια και τον κοιτάζει εξονυχιστικά. Είναι λες και προσπαθεί μέσα απ’ το βλέμμα του να ανακαλύψει την αλήθεια. Παρατηρώ τα μάτια της να στρέφονται για μια στιγμή πάνω μου και στη συνέχεια να επιστρέφουν σε εκείνον.

 «Καλώς» λέει τελικά. Αφήνω έναν αναστεναγμό ανακούφισης και σηκώνω ελάχιστα το σώμα μου σε πια προσπάθεια να το βολέψω καλύτερα στο στρώμα.

 «Όπως βλέπεις, η Καρίνα είναι μια χαρά» του λέει, «άρα μπορείς να φύγεις». Στιγμιαία απογοήτευση με κατακλύζει. Δεν θέλω να φύγει ακόμη, τουλάχιστον όχι προτού πάρουμε ορισμένες αποφάσεις όσον αφορά τη σχέση μας.

  «Ναι, έχετε δίκιο» λέει. Το πρόσωπο του γυρίζει προς σε μένα και αμέσως αισθάνομαι το σώμα μου να θερμαίνεται. Περιμένω να έρθει κοντά μου και να μου πει κάτι ή έστω να μου κλείσει το μάτι. Τελικά λέει ένα ξερό ‘περαστικά’ και βγαίνει απ’ το δωμάτιο.

  Προσπαθώ να κρύψω την απογοήτευση μου, καθώς η Οριάνα φέρνει μια πολυθρόνα στο πλάι του κρεβατιού. Κάθεται με αργές κινήσεις και αφού έχει βρει μια βολική στάση, με κοιτάζει διερευνητικά.

  «Γιατί ήρθε αυτός εδώ;» ρωτάει. Αυτόματα, δαγκώνω το κάτω χείλος μου. Είμαι άθλια ψεύτρα, ωστόσο δεν μπορώ να της μιλήσω ξεκάθαρα.

 Παίρνω μια βαθιά ανάσα. Δεν έχει χάψει την προηγούμενη δικαιολογία, οπότε είμαι αναγκασμένη να σκαρφιστώ κάτι πιο πιστικό και φυσικά κάτι που δεν θα προκαλέσει προβλήματα.

Τα Τέσσερα Στοιχεία Όπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα