Κεφάλαιο 10

3.3K 341 8
                                    

«Τρία» φωνάζει ο Μπλέικ και αμέσως όλοι μαζί τρέχουμε ολοταχώς για τον τερματισμό. Τα πόδια μου χτυπούν στο έδαφος, ενώ τα πνευμόνια μου επιχειρούν απεγνωσμένα να απορροφήσουν λίγο οξυγόνο. Νιώθω την καρδιά μου να βροντάει σαν σφυρί και είμαι σίγουρη πως δεν θα αντέξω μέχρι το τέλος. Δίπλα μου η Σύνθια με κοιτάζει με την άκρη του ματιού της και βάζει όση δύναμη της έχει απομείνει για να με προσπεράσει. Φυσικά, δεν πρόκειται να το αφήσω να συμβεί. Προστάζω τα πόδια μου να αυξήσουν ταχύτητα ενώ ταυτόχρονα εισπνέω όσο πιο βαθιά μπορώ, ώστε να γεμίσουν οι πνεύμονές μου. Γέρνω το κεφάλι προς τα πίσω και παρατηρώ τον φωτεινό, ανοιξιάτικο ουρανό. Κλείνω τα μάτια και μετράω έως το τρία.

      Όταν τα ξανά ανοίγω, ο ουρανός έχει γεμίσει με μουντά σύννεφα. Χαμογελάω με το επίτευγμά μου και ενεργοποιώντας για δεύτερη φορά τις πανίσχυρες και ξεχωριστές μου δυνάμεις, προστάζω τα σύννεφα να αδειάσουν το εσωτερικό τους στους τρείς αντιπάλους μου. Έπειτα από πέντε δευτερόλεπτα, μια αστραπή κατακλύζει τον ουρανό και τα σύννεφα ξεκινούν την εργασία τους. Ακούω την Σύνθια να βρίζει και της ρίχνω ένα θριαμβευτικό χαμόγελο.  Γνωρίζω πως εκείνη πέρα από τη δύναμη του πάγου, μπορεί να ελέγχει το χιόνι. Ελπίζω να μην την χρησιμοποιήσει για να περάσει πρώτη τη γραμμή του τερματισμού.

      Βλέπω την κόκκινη γραμμή που θα με οδηγήσει στη νίκη και ωθώ το σώμα μου προς το μέρος της. Κουνάω χέρια πόδια με όλη μου τη δύναμη και προσπερνώ τον Τριστάνο την τελευταία στιγμή. Ακούω την Οριάνα να φωνάζει υπερήφανα από τις καρέκλες και συνειδητοποιώ πως νίκησα. Κατάφερα να βγω πρώτη στην δεύτερη προετοιμασία για τη δοκιμασία εκλογής. Αυτό σημαίνει πως έχω μεγάλες πιθανότητες να επιτύχω και στην κανονική μάχη. Σκύβω και αρχίζω να βαριανασαίνω. Βήχω μερικές φορές και αφού καταναλώνω αρκετή ποσότητα νερού, πηγαίνω στο μέρος των εκπαιδευτών μου.

      «Μπράβο!» αναφωνεί η Οριάνα χαρίζοντάς μου ένα από αυτά τα εκθαμβωτικά της χαμόγελα που τόσο έχω επιθυμήσει. Την ευχαριστώ και βολεύω το σώμα μου σε μια από τις πλαστικές καρέκλες. Σκουπίζω τον ιδρώτα από το μέτωπο μου και απλώνω τα πόδια μου μπροστά.

      «Ευτυχώς σήμερα τα πήγες πολύ καλύτερα από χθες» λέει ο Μπλέικ φτάνοντας κοντά μου. Έχει τα χέρια του σταυρωμένα στο στήθος και τα πόδια του καρφωμένα στο έδαφος. Τα μακριά μαλλιά του είναι πιασμένα με ένα λαστιχάκι επιδεικνύοντας τις ακαταμάχητες γωνίες τους προσώπου του.

Τα Τέσσερα Στοιχεία Όπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα