söz defterim

pisman edicem!

Hüzünlü bir akşam susmuşuz, durgunuz. Hepsi bu.

Zaman herseyin ilaciysa fazlasi intihara girmez mi?

Fotoğrafına bakarsın bakarsın sonra durup"olum çok seviyom lan"  diye haykırırsın sessizce.

Tarifini sorsalar. İlk kez görüyormuşum gibi. Her baktığımda ölüyormuşum gibi.

Neden gülüyorsun diyorsun ya. Sebebi sensin. Seni görünce aptallasiyorum. Dudaklarım yüzüm söz dinlemiyor. Kendim de bilmeden gülüyor gözlerim,yuzun,yüreğim.

Sana mesaj atmiyorsa ne sarji bitmistir ne de isi vardir. Baska biri vardir. Gercekci ol biraz.

Sanki kader ağlarını örmeye yanlış şişle başlamış.

Gene siir yazdiracak, gulusunden belli

Yalnızlık insana cok sey öğretir. Ama sen gitme ben cahil kalayım.

Özlemek mi daha zor yoksa beklemek mi?  Hangisi bilmiyorum ama ikisi bir arada olunca nefes aldırmıyor.

Sakın ağlama diyenler değil miydi, bizi hıçkırıklara boganlar..

Şiirinde ana fikir olayım.

Bir kalbi bir kere kırarsın anlarım, haadi iki kere kır. Ama seninki cinayete tam teşebbüstu.

Aradığı zaman uyuyor gibi rol yaptıklarımız var. Bir de uyurken aradığında "uyumuyordum konuşabiliriz" dediklerimiz.

Ben ölüyorum dese yüzüne geber derim. Arkasını döndüğünde bırak ölmesine saatlerce o ihtimale ağlarım.

Sensörlü peçete makinasi gibisin. Elimi uzatınca değil de sırtımı dönüp gidince geldin hep.

O ilk güne götür beni. Seni tanıdığım güne bırak. Gülüşün ukde kalsın içimde. Keşkelerim güzel olsun sana dair. Bir daha hiç karşılaşmayalım. Tanıştığımıza memnun olalım ve ötesine geçmeyelim. Sen yoluna git,ben yoluma..

Oysa en cok ne acıttı biliyor musun? Herkesle iyi olabilen çocuk,herkesle bir çift laf konusabilen çocuk bana karşı yıllardır susuyor.

Sen on katlı bir binanin tepesinden denize bakmak kadar güzelsin.

Tipine tükürdüğüm kendinden soğutsan yeterdi. Tüm insanlıktan ne istedin?

Aptalsin kadın. Sevseydi. Senin onu istedigini bile bile sana uzaktan bakmayı tercih etmezdi. Seni yanında isterdii.

Herşey yoluna girdi sanıyorsun sonra bi bakıyorsun yol sana girmiş.

Bu kadar kelime varken ve kurulacak o kadar çok cümle varken yine de me hissettiğini bazen anlatamazsın. O çıkmaza girdiysen kolay gelsin.

Yaz kızım! Gereğinden fazla düşünüldü ve değmeyeceğine karar verildi.

Zincire vurduğum kufurlerimin zinciriyle oynuyorsun.. yapma.

Manyagim oğlum ben. Sütten ağzım yandı. İneği öldürdüm.

Ve zaman usulca fısıldadı. "Çok isteyince değil vazgeçince olur" haklıydı!

Her gece seni düşünüyorsam ben artık sabaha karşıyım.

Seni unutma fikri bile sana kavuşma umuduna bağlanıyor içimde. Senden kaçış varsa bile kurtuluş yok.

Bazı yalnızlıkların sonu yoktur. Bazı cümlelerin sonundaki üç nokta gibi.

Ben yanlış anlamışım işler zaten böyleymiş işi bitenin selamı bile kesilirmiş.

Biri sana saati soruyor. Saate bakıyorsun 14.52. Sonra diyorsun ki saat ikiyi elli geçiyor. İste ben senin göz ardı ettiğin o iki dakikayim.

Ve kadın ölür. Cehennemin kapıları açılır. Şeytan ceketini ilikler ve "Hoşgeldin üstad!" Der.

"O birgün baba olacak ben hiçbir zaman onun çocuğunu taşımayacağım" dedi kadın. Hayatımda gördüğüm en hüzünlü cümle bu.

Mesela bir süre sonra unutuyorsun. Hissettiklerini yaşadıklarını sesini. Ama iste en çok şunu soruyor insan kendine. 'Neden sevmedi?'

Gözlerine baktım uzun uzun,ulan dedim. Ulan,bu adama değer. Eğer keder bu adamdan gelecekse,başımın üstünde yeri var.