ﻓﻰ ﺻﺒﺎﺡ ﺍﻟﻴﻮﻡ ﺍﻟﺘﺎﻟﻰ ﻟﻠﺨﻄﺒﺔ ﺍﺳﺘﻴﻘﻈﺖ " ﺁﻳﺎﺕ " ﻭﻫﻰ ﻣﺎﺯﺍﻟﺖ ﻻ ﺗﺼﺪﻕ ﻣﺎ ﺣﺪﺙ ﺧﻼﻝ ﺍﻟﻴﻮﻣﻴﻦ ﺍﻟﻤﺎﺿﻴﻴﻦ .. ﺃﺻﺤﺒﺖ ﺍﻵﻥ ﺧﻄﻴﺒﺔ ﻟـ " ﺁﺩﻡ " ﻣﺮﺓ ﺃﺧﺮﻯ .. ﻭﺍﻓﻘﺖ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﺨﻄﺒﺔ ﻛﻔﺘﺮﺓ ﺍﺧﺘﺒﺎﺭ ﻟﻪ .. ﻓﻬﻤﺎ ﺯﺍﻟﺖ ﺛﻘﺘﻬﺎ ﺑﻪ ﻏﻴﺮ ﻣﻜﺘﻤﻠﺔ ﺑﻌﺪ .. ﻟﻜﻨﻬﺎ ﻣﺎ ﻋﺎﺩﺕ ﺗﺴﺘﻄﻴﻊ ﺃﻥ ﺗﻨﻜﺮ ﺍﻟﺘﻐﻴﻴﺮ ﺍﻟﺬﻯ ﻟﻤﺴﺘﻪ ﻓﻰ ﺗﺼﺮﻓﺎﺗﻪ ﻭﺷﺨﺼﻴﺘﻪ .. ﻭﻟﻌﻞ ﺁﺧﺮﻫﺎ ﺭﺅﻳﺘﻬﺎ ﺍﻳﺎﻩ ﻭﻫﻮ ﻳﺼﻠﻰ ﺑﺨﺸﻮﻉ ﻇﺎﻧﺎً ﺃﻧﻬﺎ ﺍﻟﻠﺤﻈﺎﺕ ﺍﻷﺧﻴﺮﺓ ﻗﺒﻞ ﻣﻮﺗﻪ .. ﻓﺒﺪﻻً ﻣﻦ ﺃﻥ ﻳﻔﻘﺪ ﺃﻋﺼﺎﺑﻪ ﺃﻭ ﻳﺒﻜﻰ ﺃﻭ ﻳﻨﻮﺡ .. ﻭﻗﻒ ﻳﺼﻠﻰ ﻓﻰ ﺧﺸﻮﻉ ﻟﻴﺴﺘﻘﺒﻞ ﺍﻟﻤﻮﺕ ﻭﻫﻮ ﻋﻠﻰ ﻃﺎﻋﺔ .. ﺧﺮﺟﺖ ﻣﻦ ﻏﺮﻓﺘﻬﺎ ﻟﺘﺮﻯ ﺍﻟﺠﻤﻴﻊ ﺟﺎﻟﺴﺎً ﻓﻰ ﻏﺮﻓﺔ ﺍﻟﻤﻌﺸﻴﺔ .. ﺑﺈﺳﺘﺜﻨﺎﺀ ﻭﺍﻟﺪ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " ﻭﺍﻟﺬﻯ ﺃﺻﺮ " ﻛﺮﻳﻢ " ﻋﻠﻰ ﺍﻗﺎﻣﺘﻪ ﻣﻌﻪ ﻫﻮ " ﻋﻠﻰ " .. ﺣﺘﻰ ﺗﻜﻮﻥ ﺍﻟﻔﺘﻴﺎﺕ ﻋﻠﻰ ﺭﺍﺣﺘﻬﻦ .. ﺗﻌﺎﻟﺖ ﺃﺻﻮﺍﺗﻬﻦ ﺑﺎﻟﻤﺮﺡ ﻭﺍﻟﻤﺰﺍﺡ ﻭﻫﻦ ﻳﻘﺪﻣﻦ ﺍﻟﻴﻬﺎ ﺍﻟﺘﻬﺎﻧﻰ ﻭﺍﻟﺪﻋﺎﺀ ﻟﻬﺎ ﺑﺎﻟﺘﻮﻓﻴﻖ .
ﻛﻌﺎﺩﺗﻬﺎ ﺍﺭﺗﺪﺕ ﻣﻼﺑﺴﻪ ﻭﺗﻮﺟﻬﺖ ﺍﻟﻰ ﻋﻤﻠﻬﺎ .. ﺩﺧﻠﺖ ﻣﻜﺘﺒﻬﺎ ﻟﺘﻔﺎﺟﺊ ﺑﺒﺎﻗﺔ ﺯﻫﻮﺭ ﻋﻠﻰ ﻣﻜﺘﺒﻬﺎ ﻭﺑﻬﺎ ﻛﺎﺭﺕ ﺃﻧﻴﻖ ﻛُﺘﺐ ﻓﻴﻪ :
- ﺃﻟﻒ ﻣﺒﺮﻭﻙ ﻳﺎ ﻋﺮﻭﺳﺘﻰ .. " ﺁﺩﻡ "
ﺍﺑﺘﺴﻤﺖ ﺑﺴﻌﺎﺩﺓ ﻭﻫﻰ ﺗﻨﻈﺮ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﻜﺎﺭﺕ ﻭﺍﻟﺰﻫﻮﺭ ﺍﻟﺘﻰ ﺃﺧﺬﺗﻬﺎ ﻭﺃﻓﺮﻏﺖ ﻟﻬﺎ ﺍﺣﺪﻯ ﺍﻟﻔﺎﺯﺍﺕ ﻭﻭﺿﻌﺘﻬﺎ ﺃﻣﺎﻣﻬﺎ ﻓﻮﻕ ﺍﻟﻤﻜﺘﺐ .. ﺗﻨﻈﺮ ﺍﻟﻴﻬﺎ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﺤﻴﻦ ﻭﺍﻵﺧﺮ ﻣﺒﺘﺴﻤﺔ
*************************************
ﻓﻰ ﺫﺍﻙ ﺍﻟﺼﺒﺎﺡ ﺭﺣﻞ " ﺃﺣﻤﺪ " ﻋﻦ ﺍﻟﻘﺮﻳﺔ ﺑﻌﺪﻣﺎ ﺗﻴﻘﻦ ﻣﻦ ﺿﻴﺎﻉ " ﺁﻳﺎﺕ " ﻣﻨﻪ ﻣﺮﺓ ﺃﺧﺮﻯ .. ﻓﻬﺬﻩ ﺍﻟﻤﺮﺓ ﺭﺑﺢ " ﺁﺩﻡ " ﺃﻳﻀﺎً .. ﺭﺣﻞ ﻭﻓﻰ ﺩﺍﺧﻠﻪ ﻏﻀﺐ ﻛﺒﻴﺮ .. ﻟﻢ ﻳﻜﻦ ﺫﺍﻙ ﺍﻟﻐﻀﺐ ﺧﺎﻟﺼﺎً ﻣﻦ ﺃﺟﻞ ﺧﺴﺎﺭﺗﻪ ﻟـ " ﺁﻳﺎﺕ " .. ﺑﻞ ﻛﺎﻥ ﻣﻨﺒﻌﻪ ﺃﻳﻀﺎً ﺧﺴﺎﺭﺗﻪ ﺍﻟﺘﺤﺪﻯ ﺃﻣﺎﻡ " ﺁﺩﻡ " .. ﻟﻜﻨﻪ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﺮﻏﻢ ﻣﻦ ﺫﻟﻚ ﺗﻤﻨﻰ ﻟﻬﺎ ﺍﻟﺨﻴﺮ .. ﻣﻊ ﻣﻦ ﺍﺧﺘﺎﺭﻩ ﻗﻠﺒﻬﺎ .. ﻓﻬﻮ ﻳﻌﻠﻢ ﻋﻠﻢ ﺍﻟﻴﻘﻴﻦ ﺃﻧﻪ ﻟﻢ ﻳﺪﺧﻞ ﻗﻠﺒﻬﺎ ﻳﻮﻣﺎً .. ﻭﻟﻢ ﻳﺴﺘﻄﻊ ﺃﻥ ﻳﺤﺮﻙ ﻣﺸﺎﻋﺮﻫﺎ ﺗﺠﺎﻫﻪ ﻗﻴﺪ ﺃﻧﻤﻠﻪ .. ﺗﺬﻛﺮ ﺍﺧﺒﺎﺭﻫﺎ ﺍﻳﺎﻩ ﺑﺄﻥ ﻣﺴﺎﻋﺪﺗﻪ ﻟﻬﺎ ﻭﻗﺖ ﻣﺤﻨﺘﻬﺎ ﺳﺘﻜﻮﻥ ﺑﺪﻭﻥ ﻣﻘﺎﺑﻞ .. ﻟﻦ ﺗﻀﻄﺮ ﺍﻟﻰ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﻣﻘﺎﺑﻼً ﻟﺘﻠﻚ ﺍﻟﻤﺴﺎﻋﺪﻩ .. ﻟﻌﻞ ﻫﺬﺍ ﻣﺎ ﻳﺠﺬﺑﻪ ﺍﻟﻴﻬﺎ .. ﻧﻘﺎﺋﻬﺎ ﻭﺻﺮﺍﺣﺘﻬﺎ ﺍﻟﻤﻔﺮﻃﺔ ﻣﻊ ﻧﻔﺴﻬﺎ ﻭﻣﻊ ﻏﻴﺮﻫﺎ .. ﻓﻠﻮ ﻛﺎﻧﺖ ﻓﺘﺎﺓ ﺃﺧﺮﻯ ﻓﻰ ﻣﺤﻠﻬﺎ ﻓﻠﻌﻠﻬﺎ ﺍﺳﺘﻐﻠﺖ ﺍﻟﻔﺮﺻﺔ ﻟﻺﻗﺘﺮﺍﺏ ﻣﻦ " ﺃﺣﻤﺪ " ﺑﻌﺪﻣﺎ ﺧﺴﺖ ﻛﻞ ﻣﺎﻟﻬﺎ ﻭﺃﻣﻼﻛﻬﺎ .. ﻟﻜﻨﻬﺎ ﻟﻢ ﺗﻔﻌﻞ .. ﻟﻢ ﺗﺴﺘﻐﻠﻪ .. ﻭﻟﻢ ﺗﺨﺪﻋﻪ .. ﻟﺬﻟﻚ ﻟﻢ ﻳﺴﺘﻄﻊ ﺃﻥ ﻳﺘﻤﻨﻰ ﻟﻬﺎ ﻏﻴﺮ .. ﺍﻟﺴﻌــﺎﺩﺓ
ﻛﺎﻧﺖ ﺩﻫﺸﺔ " ﺳﻤﺮ " ﻛﺒﻴﺮﺓ ﻋﻨﺪﻣﺎ ﺩﺧﻠﺖ ﻋﻠﻴﻬﺎ ﺃﻣﻬﺎ ﺍﻟﻐﺮﻓﺔ ﻟﺘﻘﻮﻝ :
" - ﺳﻤﺮ " ﺍﻧﺘﻰ ﺗﻌﺮﻓﻰ ﻭﺍﺣﺪ ﺍﺳﻤﻪ " ﺯﻳﺎﺩ " ؟
ﻧﻈﺮﺕ ﺍﻟﻴﻬﺎ " ﺳﻤﺮ " ﺑﺪﻫﺸﺔ ﻗﺎﺋﻠﻪ :
" - ﺯﻳﺎﺩ " ﻣﻴﻦ ؟
ﺃﺷﺎﺭﺕ ﻭﺍﻟﺪﺗﻬﺎ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﺨﺎﺭﺝ ﻭﻫﻰ ﺗﻘﻮﻝ ﺑﺼﻮﺕ ﻣﻨﺨﻔﺾ :
- ﻣﻌﺮﻓﺶ .. ﺁﻋﺪ ﺑﺮﻩ .. ﻭﺑﻴﻘﻮﻝ ﺍﻧﻪ ﺟﺎﻯ ﻳﺘﻘﺪﻣﻠﻚ
ﻗﻔﺰﺕ " ﺳﻤﺮ " ﻣﻦ ﻓﺮﺍﺷﻬﺎ ﻭﻗﺪ ﺍﺗﺴﻌﺖ ﻋﻴﻨﺎﻫﺎ ﺑﺸﺪﺓ .. ﻓﺤﺜﺘﻬﺎ ﺃﻣﻬﺎ ﻗﺎﺋﻠﻪ :
- ﺍﻟﺒﺴﻰ ﺑﺴﺮﻋﺔ ﻣﺴﺘﻨﻴﺎﻛﻰ ﺑﺮﻩ
ﺍﺭﺗﺪﺕ " ﺳﻤﺮ " ﻣﻼﺑﺴﻬﺎ ﻭﻫﻰ ﺗﻔﻜﺮ .. ﻣﻦ " ﺯﻳﺎﺩ " ﻫﺬﺍ ﺍﻟﺬﻯ ﺟﺎﺀ ﻟﻄﻠﺐ ﻳﺪﻫﺎ .. ﺻُﺪﻣﺖ ﻋﻨﺪﻣﺎ ﺧﺮﺟﺖ ﻟﺘﺠﺪ " ﺯﻳﺎﺩ " ﺃﻣﺎﻣﻬﺎ .. ﺫﺍﻙ ﺍﻟﺮﺟﻞ ﺍﻟﺬﻯ ﻛﺎﻥ ﻳﺄﺗﻰ ﺍﻟﻌﻴﺎﺩﺓ ﻭﻓﻰ ﻳﺪﻩ ﺃﺣﺪ ﺍﻷﻃﻔﺎﻝ ﻓﻘﻂ ﻣﻦ ﺃﺟﻸﻥ ﻳﺘﺤﺪﺙ ﻣﻌﻬﺎ .. ﻭﺍﻟﺬﻯ ﺃﻧﻘﺬﻫﺎ ﻳﻮﻡ ﺍﻟﺤﺮﻳﻖ .. ﻧﻈﺮﺕ ﺍﻟﻰ ﺫﺭﺍﻋﻪ ﺍﻟﻤﺠﺒﺮ ﺑﺈﺷﻔﺎﻕ .. ﻧﻬﺾ ﻣﺮﺣﺒﺎً ﻭﺍﺑﺘﺴﺎﻣﺔ ﻋﻠﻰ ﺛﻐﺮﻩ :
- ﺃﻫﻼً ﻭﺳﻬﻼً
ﺗﻤﺘﻢ ﻭﻫﻰ ﺗﺨﻔﺾ ﺭﺃﺳﻬﺎ :
- ﺃﻫﻼً ﺑﺤﻀﺮﺗﻚ
ﺟﻠﺴﺖ ﻋﻠﻰ ﺃﺣﺪ ﺍﻟﻤﻘﺎﻋﺪ .. ﻭﻗﺪﻣﺖ ﻭﺍﻟﺪﺗﻬﺎ ﻣﺸﺮﻭﺑﺎً ﺍﻟﻴﻪ ﺗﻨﺎﻭﻟﻪ ﻣﻨﻬﺎ ﻗﺎﺋﻼً :
- ﺗﺴﻠﻢ ﺍﻳﺪﻙ
ﺳﺎﺩ ﺍﻟﺼﻤﺖ ﻟﻠﺤﻈﺎﺕ .. ﻗﺒﻞ ﺃﻥ ﻳﺘﻨﺤﺢ " ﺯﻳﺎﺩ " ﻟﻴﻘﻮﻝ ﺑﺸﺊ ﻣﻦ ﺍﻟﺤﺮﺝ :
- ﺃﻧﺎ ﺁﺳﻒ ﺍﻧﻰ ﺟﻴﺖ ﻓﺠﺄﺓ ﻛﺪﺓ .. ﺑﺲ ﺃﻧﺎ ﻣﻌﺮﻓﺶ ﺭﻗﻢ ﺍﻵﻧﺴﺔ " ﺳﻤﺮ " ﻭ ﻛﻤﺎﻥ ﻣﻦ ﺳﺎﻋﺔ ﻣﺎ ﺍﻟﻌﻴﺎﺩﺓ ﺍﺗﺤﺮﻗﺖ ﻭﺃﻧﺎ ﻣﺒﺸﻮﻓﻬﺎﺵ ﻓﻰ ﺍﻟﻘﺮﻳﺔ
ﻗﺎﻟﺖ ﻭﺍﻟﺪﺗﻬﺎ ﺑﺤﺰﻥ :
- ﺭﺑﻨﺎ ﻳﺠﺎﺯﻯ ﺍﻟﻠﻰ ﻛﺎﻥ ﺍﻟﺴﺒﺐ ﺩﻩ ﺃﻧﺎ ﻛﻨﺖ ﻫﻤﻮﺕ ﻣﻦ ﺧﻮﻓﻰ ﻋﻠﻴﻬﺎ
ﻗﺎﻝ " ﺯﻳﺎﺩ : "
- ﺍﻟﺤﻤﺪ ﻟﻬﻞ ﺍﻧﻬﺎ ﺟﺖ ﻋﻠﻰ ﺃﺩ ﻛﺪﻩ
ﻧﻈﺮﺕ " ﺳﻤﺮ " ﺍﻟﻰ ﻭﺍﻟﺪﺗﻬﺎ ﻗﺎﺋﻠﻪ :
- ﻋﻠﻰ ﻓﻜﺮﺓ ﻳﺎ ﻣﺎﻣﺎ ﺃﺳﺘﺎﺫ " ﺯﻳﺎﺩ " ﻫﻮ ﺍﻟﻯﻞ ﺧﺮﺟﻨﻰ ﻣﻦ ﺍﻟﻌﻴﺎﺩﺓ ﻭﻗﺖ ﻣﺎ ﺍﻛﻨﺖ ﺑﺘﺘﺤﺮﻕ
ﻧﻈﺮﺕ ﺍﻟﻴﻪ ﺃﻣﻬﺎ ﺑﺈﻋﺠﺎﺏ ﻗﺎﺋﻼً :
- ﺭﺑﻨﺎ ﻳﺒﺎﺭﻙ ﻓﻴﻚ ﻳﺎ ﺍﺑﻨﻰ .. ﻭﺍﻟﻠﻪ ﻓﻀﻠﺖ ﺃﺩﻋﻴﻠﻚ ﻛﺘﻴﺮ .. ﺭﺑﻨﺎ ﺻﺮﻑ ﻋﻨﻚ ﻛﻞ ﺳﻮﺀ
ﺛﻢ ﻧﻈﺮﺕ ﺍﻟﻴﻪ ﺫﺭﺍﻋﻪ ﺍﻟﻤﺠﺒﺮ ﻭﻗﺎﻟﺖ ﺑﺄﺳﻰ :
- ﻣﻌﻠﺶ ﻳﺎ ﺍﺑﻨﻰ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻠﻰ ﺣﺼﻞ .. ﺭﺑﻨﺎ ﻳﺸﻔﻴﻚ ﻭﻳﻌﺎﻓﻴﻚ ﻳﺎﺭﺏ
- ﺗﺴﻠﻤﻰ .. ﺍﻟﺤﻤﺪ ﻟﻠﻪ ﺟﺖ ﺑﺴﻴﻄﺔ .. ﺍﻟﻤﻬﻢ ﺍﻥ ﺍﻵﻧﺴﺔ " ﺳﻤﺮ " ﺍﻟﺤﻤﺪ ﻟﻠﻪ ﻣﺤﺼﻠﻬﺎﺵ ﺣﺎﺟﻪ
ﺳﺎﺩ ﺍﻟﺼﻤﺖ ﻣﺮﺓ ﺃﺧﺮﻯ .. ﻟﻴﻘﻄﻌﻪ " ﺯﻳﺎﺩ " ﻗﺎﺋﻼً ﻭﻫﻮ ﻳﻨﻈﺮ ﺍﻟﻰ " ﺳﻤﺮ " :
- ﺃﻧﺎ ﺯﻯ ﻣﺎ ﻗﻮﻟﺖ ﻟﻮﻟﺪﺗﻚ ﻳﺎ ﺩﻛﺘﻮﺭﺓ .. ﺃﻧﺎ ﻳﺴﻌﺪﻧﻰ ﻭﻳﺸﺮﻓﻨﻰ ﺍﻧﻰ ﺃﺗﻘﺪﻣﻠﻚ
ﺃﺧﺬﺕ " ﺳﻤﺮ " ﺗﻔﺮﻙ ﻳﺪﻳﻬﺎ ﻭﺗﻨﻈﺮ ﺍﻟﻴﻬﻤﺎ ﻓﻰ ﺣﺮﺝ .. ﺩﻭﻥ ﺃﻥ ﺗﺘﻔﻮﻩ ﺑﻜﻠﻤﺔ .. ﻓﺄﻛﻤﻞ " ﺯﻳﺎﺩ " ﻭﻫﻮ ﻳﺘﺮﻙ ﻛﻮﺑﻪ ﻣﻦ ﻳﺪﻩ ﻓﻮﻕ ﺍﻟﻄﺎﻭﻟﺔ :
- ﺃﻧﺎ ﺍﺳﻤﻰ " ﺯﻳﺎﺩ " .. ﻋﻨﺪﻯ 33 ﺳﻨﺔ . . ﺑﺸﺘﻐﻞ ﻫﻨﺎ ﻓﻰ ﺍﻟﻘﺮﻳﺔ .. ﻣﺮﺗﺒﻲ .. ........ ﻋﻨﺪﻯ ﺷﻘﺔ ﻓﻰ ﺍﻟﻘﺎﻫﺮﺓ ﺑﺲ ﻣﺶ ﻧﺎﻭﻯ ﺃﺭﺟﻊ ﻋﻠﻰ ﺍﻷﻗﻞ ﺩﻟﻮﻗﺘﻰ ﻻﻧﻰ ﺣﺎﺑﺐ ﺃﻛﻤﻞ ﺷﻐﻞ ﻫﻨﺎ ﻓﻰ ﺍﻟﻘﺮﻳﺔ .. ﻭﺍﻟﺪﻯ ﻭﻭﺍﻟﺪﺗﻰ ﻣﺘﻮﻓﻴﻴﻦ ﻣﻦ ﺯﻣﺎﻥ .. ﺗﻘﺪﺭﻯ ﺗﻘﻮﻟﻰ ﻣﻘﻄﻮﻉ ﻣﻦ ﺷﺠﺮﺓ ﻣﻠﻴﺶ ﻏﻴﺮ ﺻﺎﺣﺒﻰ " ﺁﺩﻡ " ﺍﻟﻠﻰ ﻃﺒﻌﺖ ﺑﻴﻪ ﻣﻦ ﺍﻟﺪﻧﻴﺎ ﻭﺃﻣﻪ ﺭﺑﻨﺎ ﻳﺒﺎﺭﻙ ﻓﻴﻬﺎ ﺍﻟﻠﻰ ﺑﻌﺘﺒﺮﻫﺎ ﺃﻣﻰ ﺍﻟﺘﺎﻧﻴﺔ
ﺻﻤﺘﺖ ﺗﺴﺘﻤﻊ ﺍﻟﻴﻪ ﺑﺈﻧﺘﺒﺎﻩ ﻭﻫﻮ ﻻﺗﺰﺍﻝ ﺗﻨﻈﺮ ﺍﻟﻰ ﻳﺪﻳﻬﺎ ﻓﺄﻛﻤﻞ :
- ﻟﻮ ﻓﻰ ﺃﻯ ﺳﺆﺍﻝ ﺃﻭ ﺃﻯ ﺣﺎﺟﺔ ﺗﺤﺒﻰ ﺗﻌﺮﻓﻴﻬﺎ ﻋﻨﻰ ﺍﺳﺄﻟﻴﻨﻲ ﻋﻨﻬﺎ
ﺧﺮﺟﺖ ﻣﻦ ﺻﻤﺘﻬﺎ ﻗﺎﺋﻠﻪ :
- ﻣﻤﻜﻦ ﺃﻋﺮﻑ ﻟﻴﻪ ﺣﻀﺮﺗﻚ ﺍﺧﺘﺮﺗﻨﻰ ﺑﺎﻟﺬﺍﺕ .. ﻳﻌﻨﻰ ﺣﻀﺮﺗﻚ ﻣﺘﻌﺮﻓﻨﻴﺶ .. ﻭﺃﻇﻦ ﺍﻧﻚ ﻣﺘﻌﺮﻓﺶ ﺃﻯ ﺣﺎﺟﺔ ﻋﻨﻰ
ﺍﺑﺘﺴﻢ " ﺯﻳﺎﺩ " ﻗﺎﺋﻼً :
- ﻣﻴﻦ ﻗﺎﻟﻚ ﻛﺪﻩ .. ﺍﻧﺎ ﻋﺎﺭﻑ ﻛﻞ ﺣﺎﺟﺔ ﻋﻨﻚ
ﺭﻓﻌﺖ ﺭﺃﺳﻬﺎ ﺗﻨﻈﺮ ﺍﻟﻴﻪ ﺑﺈﺳﺘﻐﺮﺍﺏ .. ﻓﺎﺗﺴﻌﺖ ﺍﺑﺘﺴﺎﻣﺘﻪ ﻭﻫﻮ ﻳﻘﻮﻝ :
- ﺑﺼﺮﺍﺣﺔ ﺳﺄﻟﺖ " ﻛﺮﻳﻢ " ﻭﻗﺎﻟﻰ ﺍﻧﻚ ﺻﺎﺣﺒﺔ ﺃﺧﺘﻪ ﻣﻦ ﺯﻣﺎﻥ ﻭﺍﻧﻚ ﻋﺎﻳﺸﺔ ﻣﻊ ﻭﺍﻟﺪﺗﻚ .. ﻭﻛﻤﺎﻥ ﺍﻧﻚ ﺻﺎﺣﺒﺔ ﻣﺮﺍﺗﻪ ﻭﺑﺘﺸﻜﺮ ﻓﻴﻜﻰ ﺟﺪﺍً
ﺷﻌﺮﺕ " ﺳﻤﺮ " ﺑﺎﻟﻐﻴﻆ ﻣﻦ " ﺇﻳﻤﺎﻥ " ﺍﻟﺘﻰ ﻟﻢ ﺗﺬﻛﺮ ﻟﻬﺎ ﺷﻴﺌﺎً ﻋﻦ ﺍﻟﻤﻮﺿﻮﻉ .. ﺃﻛﻤﻞ " ﺯﻳﺎﺩ : "
- ﻣﺶ ﻋﺎﻳﺰﺓ ﺗﺴﺄﻟﻴﻨﻲ ﻋﻦ ﺣﺎﺟﺔ
ﻗﺎﻟﺖ " ﺳﻤﺮ " ﺑﺈﻗﺘﻀﺎﺏ :
- ﻷ
- ﻃﻴﺐ ﺃﻧﺎ ﻫﺠﺎﻭﺑﻚ ﻋﻠﻰ ﺳﺆﺍﻟﻚ ﺍﻟﻠﻰ ﺳﺄﻟﺘﻴﻪ ﻭﺍﻟﻠﻰ ﺃﻧﺎ ﻟﺴﻪ ﻣﺠﺎﻭﺑﺘﺶ ﻋﻠﻴﻪ .. ﺳﺄﻟﺘﻴﻨﻲ ﻟﻴﻪ ﺍﺧﺘﺮﺗﻚ ﺍﻧﺘﻰ ﺑﺎﻟﺬﺍﺕ .. ﺻﺤﻴﺢ ﺃﻧﺎ ﻣﺸﻔﺘﻜﻴﺶ ﺍﻻ ﻛﺎﻡ ﻣﺮﺓ ﺑﺲ ﻋﺠﺒﻨﻰ ﻓﻴﻜﻲ ﺍﻧﻚ ﺟﺪ ﻳﻌﻨﻲ ﻣﺒﺘﺪﻳﺶ ﻓﺮﺻﺔ ﻟﺤﺪ ﺍﻧﻪ ﻳﺴﺘﻈﺮﻑ ﻭﻻ ﻳﺮﺧﻢ ﻋﻠﻴﻜﻲ .. ﻭﺣﺴﻴﺘﻚ ﺑﻨﺖ ﻣﺆﺩﺑﺔ ﻭﻣﺤﺘﺮﻣﺔ ﻭﻭﺍﺿﺢ ﺍﻧﻚ ﺑﺘﺤﺒﻰ ﺷﻐﻠﻚ ﺃﻭﻯ ﻭﻋﻨﺪﻙ ﺿﻤﻴﺮ .. ﻭﺣﺴﻴﺖ ﺍﻧﻚ ﻫﺘﻜﻮﻧﻰ ﺯﻭﺟﺔ ﻣﻨﺎﺳﺒﺔ ﻟﻴﺎ .. ﺃﻧﺎ ﻣﻦ ﺯﻣﺎﻥ ﻭﺃﻧﺎ ﻧﻔﺴﻰ ﺃﻗﻼ ﻧﺼﻰ ﺍﻟﺘﺎﻧﻰ .. ﻭﺍﺣﺪﺓ ﺃﺣﺲ ﺑﺎﻟﺮﺍﺣﺔ ﻟﻤﺎ ﺃﺷﻮﻓﻬﺎ ﻭﺃﻗﻮﻝ ﻫﻰ ﺩﻯ ﻳﺎ ﻭﺍﺩ ﻳﺎ " ﺯﻳﺎﺩ " ﺍﻟﻠﻰ ﺗﺸﺎﺭﻛﻚ ﺣﻴﺎﺗﻚ ﺑﺤﻠﻮﻫﺎ ﻭﻣﺮﻫﺎ
ﺻﻤﺘﺖ ﻻ ﺗﺪﺭﻯ ﻣﺎ ﺗﻘﻮﻝ ﻓﺄﻛﻤﻞ :
- ﺃﻧﺎ ﻳﻤﻜﻦ ﻇﺮﻭﻓﻰ ﻗﺮﻳﺒﻪ ﺷﻮﻳﺔ ﻣﻦ ﻇﺮﻭﻓﻰ ﺑﺲ ﺃﻧﺎ ﻇﺮﻭﻓﻰ ﺃﺻﻌﺐ .. ﻳﻌﻨﻲ ﺍﻟﻠﻰ ﻋﺮﻓﺘﻪ ﻋﻨﻚ ﺍﻥ ﺑﺎﺑﺎﻛﻰ ﻣﻦ ﺯﻣﺎﻥ ﻭﻫﻮ ﻣﻨﻔﺼﻞ ﻋﻨﻜﻮﺍ
ﺷﻌﺮﺕ " ﺳﻤﺮ " ﺑﺘﻮﺗﺮ ﺑﺎﻟﻎ ﻭﺍﺿﻄﺮﺑﺖ ﻣﻼﻣﺤﻬﺎ ﻟﺬﻛﺮ ﻭﺍﻟﺪﻫﺎ ﺍﻟﻐﺎﺋﺐ .. ﻓﺄﻛﻤﻞ " ﺯﻳﺎﺩ " :
- ﺃﻧﺎ ﻛﻤﺎﻥ ﻓﻘﺪﺕ ﻭﺍﻟﺪﻯ ﺍﻟﻠﻪ ﻳﺮﺣﻤﻪ ﻣﻦ ﺯﻣﺎﻥ ﺃﻭﻯ .. ﻳﻤﻜﻦ ﻣﻔﺘﻜﺮﺵ ﺷﻜﻠﻪ .. ﻭﺣﺘﻰ ﺃﻣﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻳﺮﺣﻤﻬﺎ ﺍﺗﺤﺮﻣﺖ ﻣﻨﻬﺎ ﺑﺪﺭﻯ .. ﻃﺒﻌﺎً ﺭﺑﻨﺎ ﻳﺒﺎﺭﻛﻠﻚ ﻓﻰ ﻭﺍﻟﺪﺗﻚ ﻭﻳﺪﻳﻬﺎ ﻃﻮﻟﺔ ﺍﻟﻌﻤﺮ .. ﻭﻛﺎﻥ ﻻﺯﻡ ﺃﻋﺘﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﻧﻔﺴﻰ ﺑﺪﺭﻯ ﻭﺃﺷﺘﻐﻞ ﻭﺃﺻﺮﻑ ﻋﻠﻰ ﻧﻔﺴﻰ ﻭﺃﻛﻮﻥ ﻧﻔﺴﻰ ﻋﺸﺎﻥ ﺃﻋﺮﻑ ﺃﻓﺘﺢ ﺑﻴﺖ .. ﺣﺴﻴﺖ ﺍﻥ ﺍﺣﻨﺎ ﻇﺮﻭﻓﻨﺎ ﺍﻟﻰ ﺣﺪ ﻛﺒﻴﺮ ﻣﺘﺸﺎﺑﻬﺔ ﻓﻬﻨﻘﺪﺭ ﻧﻔﻬﻢ ﺑﻌﺾ ﻛﻮﻳﺲ
ﺷﻌﺮﺕ " ﺳﻤﺮ " ﺑﺈﺿﻄﺮﺍﺏ ﺑﺪﺍﺧﻠﻬﺎ .. ﺃﺛﺮﺕ ﺑﻬﺎ ﻛﻠﻤﺎﺗﻪ ﻭﻇﺮﻭﻓﻪ ﺍﻟﺘﻰ ﻣﺮ ﺑﻬﺎ .. ﻛﺎﻥ ﻣﻦ ﺍﻟﺼﻌﺐ ﻋﻠﻴﻬﺎ ﻭﺑﺸﺪﺓ ﺍﻟﻌﻴﺶ ﻣﻊ ﺃﺏ ﻣﻔﻘﻮﺩ .. ﻓﻜﻴﻒ ﺷﻌﻮﺭ ﻣﻦ ﻓﻘﺪ ﺃﻣﻪ ﺃﻳﻀﺎً ! .. ﺑﺎﻟﺘﺄﻛﻴﺪ ﻛﺎﻥ ﺷﻌﻮﺭﻩ ﻗﺎﺳﻴﺎً .. ﺑﺎﻟﺘﺄﻛﻴﺪ ﻋﺎﻧﻰ ﻣﻦ ﻭﺣﺪﺓ ﺷﺪﻳﺪﺓ .. ﻭﻻ ﻳﺰﺍﻝ .. ﺳﻤﻌﺘﻪ ﻳﻘﻮﻝ ﻟﻴﺨﺮﺟﻬﺎ ﻣﻦ ﺷﻮﺭﺩﻫﺎ :
- ﺃﻧﺎ ﺑﺠﺪ ﺍﺭﺗﺤﺘﻠﻚ ﺟﺪﺍً .. ﻭﻧﻔﺴﻰ ﻓﻌﻼً ﺍﻥ ﺭﺑﻨﺎ ﻳﺠﻤﻌﻨﺎ ﻣﻊ ﺑﻌﺾ .. ﻭﺃﻯ ﺳﺆﺍﻝ ﺗﺤﺒﻲ ﺗﺴﺄﻟﻴﻪ ﺃﻧﺎ ﺗﺤﺖ ﺃﻣﺮﻙ
ﺣﺎﻭﻟﺖ " ﺳﻤﺮ " ﻣﻘﺎﻭﻣﺔ ﺷﻌﻮﺭ ﺍﻹﺭﺗﻴﺎﺡ ﺍﻟﺬﻯ ﺷﻌﺮﺕ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺧﻼﻝ ﺣﺪﻳﺜﻪ .. ﻭﻗﺎﻟﺖ ﺑﺸﺊ ﻣﻦ ﺍﻟﺤﺪﺓ :
- ﺣﻀﺮﺗﻚ ﻛﻨﺖ ﺻﺎﺣﺐ ﺩﻛﺘﻮﺭ " ﺁﺩﻡ .. " ﻃﻴﺐ ﻛﻨﺖ ﺷﻐﺎﻝ ﻣﻌﺎﻩ ﻓﻰ ﺍﻟﻘﺮﻳﺔ ﺍﻟﻠﻰ ﺟﻤﺐ ﺍﻟﻘﺮﻳﺔ ﺩﻯ ؟
ﻗﺎﻝ " ﺯﻳﺎﺩ " ﻣﻄﺮﻗﺎً ﺑﺮﺃﻳﻪ :
- ﻗﺼﺪﻙ ﺟﻮﻟﺪﻥ ﺑﻴﺘﺶ .. ﺃﻳﻮﺓ ﻛﻨﺖ ﺷﻐﺎﻝ ﻓﻴﻬﺎ
ﻗﺎﻟﺖ ﺑﺤﺪﺓ ﻭﻗﺪ ﺷﻌﺮﺕ ﺑﺄﻧﻬﺎ ﻭﺟﺪﻉ ﺩﺭﻉ ﺗﺤﺘﻤﻰ ﺧﻠﻔﻪ :
- ﺣﻀﺮﺗﻚ ﻛﻨﺖ ﺑﺘﺘﺸﻐﻞ ﻓﻰ ﻗﺮﻳﺔ ﻛﻠﻬﺎ ﻣﺤﺮﻣﺎﺕ ﻭﺣﺎﺟﺎﺕ ﺗﻐﻀﺐ ﺭﺑﻨﺎ ﻭﻣﻜﻨﺶ ﻓﺎﺭﻕ ﻣﻌﺎﻙ ﺗﻐﻀﺐ ﺭﺑﻨﺎ ﻭﻻ ﻷ
ﻧﻈﺮ ﺍﻟﻴﻬﺎ " ﺯﻳﺎﺩ " ﻗﺎﺋﻼً :
- ﻣﻴﻦ ﻗﺎﻝ ﺍﻥ ﻣﻜﻨﺶ ﻓﺎﺭﻕ ﻣﻌﺎﻳﺎ .. ﺃﻧﺎ ﻣﻜﻨﺘﺶ ﻣﺮﺗﺎﺡ ﺃﺑﺪﺍً ﻟﻠﺸﻐﻞ ﻫﻨﺎﻙ .. ﺑﺲ ﻳﻤﻜﻦ ﻛﻨﺖ ﻣﺤﺘﺎﺝ ﺍﻟﻠﻰ ﻳﻌﻴﻨﻰ ﻭﻳﺸﺠﻌﻨﻰ ﺍﻧﻰ ﺁﺧﺪ ﺍﻟﺨﻄﻮﺓ ﺩﻯ ﻭﺍﺳﻴﺐ ﺍﻟﺸﻐﻞ .. ﻭﺍﻟﺤﻤﺪ ﻟﻠﻪ " ﺁﺩﻡ " ﻓﺎﻕ ﻗﺒﻠﻰ ﻭﻟﻤﺎ ﻗﺮﺭ ﺍﻧﻪ ﻳﺴﻴﺐ ﺍﻟﻘﺮﻳﺔ ﺍﺗﺸﺠﻌﺖ ﻭﺳﻴﺒﺘﻬﺎ
ﻗﺎﻟﺖ " ﺳﻤﺮ " ﻭﻫﻰ ﺗﻌﻘﺪ ﺫﺭﺍﻋﻴﻬﺎ ﺃﻣﺎﻡ ﺻﺪﺭﻫﺎ :
- ﻣﺶ ﻣﺒﺮﺭ
ﻗﺎﻝ " ﺯﻳﺎﺩ " ﺑﺤﻤﺎﺱ :
- ﻃﺒﻌﺎً ﻣﺶ ﻣﺒﺮﺭ .. ﻛﺎﻥ ﻻﺯﻡ ﺃﺳﻴﺐ ﺍﻟﻘﺮﻳﺔ ﺑﻤﺠﺮﺩ ﻣﺎ ﻋﺮﻓﺖ ﺍﻟﻠﻰ ﺑﻴﺤﺼﻞ ﻓﻴﻬﺎ .. ﺑﺲ ﺗﻘﺪﺭﻯ ﺗﻘﻮﻝ ﺍﻟﺸﻴﻄﺎﻥ ﻛﺎﻥ ﺃﺷﻄﺮ ﻣﻨﻰ .. ﻭﻛﺘﻔﻨﻰ ﺧﻼﻧﻰ ﻣﺶ ﻋﺎﺭﻑ ﺃﺧﺪ ﺍﻟﺨﻄﻮﺓ ﺩﻯ .. ﺑﺲ ﺍﻟﺤﻤﺪ ﻟﻠﻪ ﻓﻮﻗﺖ .. ﻭﺃﻧﺎ ﻣﺮﺗﺎﺡ ﺟﺪﺍً ﻓﻰ ﺷﻐﻠﻰ ﻫﻨﺎ ﻋﻠﻰ ﺍﻷﻗﻞ ﺿﻤﻴﺮﻱ ﻣﺮﺗﺎﺡ ﻭﺑﺴﺘﻐﻔﺮ ﺭﺑﻨﺎ ﻋﻠﻰ ﺍﻧﻰ ﺍﺳﺘﻬﻨﺖ ﺑﺸﻐﻠﻰ ﻓﻰ ﺟﻮﻟﺪﻥ ﺑﻴﺘﺶ
ﺛﻢ ﻗﺎﻝ :
- ﺑﺼﻰ ﻳﺎ ﺩﻛﺘﻮﺭﺓ .. ﺃﻧﺎ ﺍﻟﻠﻰ ﺣﺒﻪ ﻓﻴﻜﻲ ﺃﻛﺘﺮ ﻫﻮ ﺍﻧﻰ ﺣﺎﺳﺲ ﺍﻧﻚ ﺍﻧﺴﺎﻧﻪ ﻣﺤﺘﺮﻣﺔ ﻭﻣﻠﺘﺰﻣﺔ .. ﻭﺃﻧﺎ ﻣﺤﺘﺎﺝ ﻭﺍﺣﺪ ﻛﺪﺓ ﺗﻌﻴﻨﻲ .. ﺃﻧﺎ ﻋﻠﻰ ﻓﻜﺮﺓ ﺣﺘﻰ ﻟﻮ ﻛﻨﺖ ﺑﻌﻤﻞ ﺣﺎﺟﺔ ﻏﻠﻂ ﺑﺲ ﻣﺶ ﻣﻦ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﺍﻟﻌﻨﻴﺪ ﺍﻟﻤﺘﻜﺒﺮ ﺍﻟﻠﻰ ﺑﻴﺮﻓﺾ ﺍﻟﻨﺼﻴﺤﺔ .. ﻭﻻ ﺍﻟﻠﻰ ﺑﻴﻘﺎﻭﺡ ﻓﻰ ﺍﻟﻐﻠﻂ .. ﻻ ﺍﻟﺤﻤﺪ ﻟﻠﻪ ﻣﻦ ﻓﻀﻞ ﺭﺑﻨﺎ ﻋﻠﻴﺎ ﺍﻧﻰ ﻣﺶ ﻛﺪﻩ
ﺛﻢ ﻗﺎﻝ :
- ﻭﺍﻟﺤﻤﺪ ﻟﻠﻪ ﻛﻤﺎﻥ ﺻﺤﺒﺔ " ﻛﺮﻳﻢ " ﻭ " ﻋﻠﻰ " ﻓﺎﺩﺗﻨﻰ ﻛﺘﻴﺮ ﻭﺑﺪﺃﺕ ﺃﻧﺘﻈﻢ ﻓﻰ ﺍﻟﺼﻼﺓ ﻓﻰ ﺍﻟﻤﺴﺠﺪ .. ﺍﻧﺎ ﻋﻤﺮﻯ ﺍﻟﺤﻤﺪ ﻟﻠﻪ ﻣﺎ ﻓﻮﺕ ﻓﺮﺽ .. ﺑﺲ ﻣﻜﻨﺘﺶ ﺑﺼﻠﻰ ﻓﻰ ﺍﻟﻤﺴﺠﺪ .. ﺑﺲ ﺩﻟﻮﻗﺘﻰ ﺍﻟﺼﻼﺓ ﻛﻠﻬﺎ ﺑﺼﻠﻴﻬﺎ ﻓﻰ ﺍﻟﻤﺴﺠﺪ .. ﻳﻌﻨﻲ ﺍﻟﺼﺤﺒﺔ ﺍﻟﺼﺎﻟﺤﺔ ﺑﺘﺄﺛﺮ ﻓﻴﺎ ﻭﺑﺘﻐﻴﺮ ﻓﻴﺎ .. ﻣﺎ ﺑﺎﻟﻚ ﻟﻮ ﺯﻭﺟﺔ ﺻﺎﻟﺤﺔ ﻭﻋﺎﻳﺶ ﻣﻌﺎﻫﺎ ﻓﻰ ﺑﻴﺖ ﻭﺍﺣﺪ
ﻗﺎﺗﻞ " ﺳﻤﺮ " ﻭﻫﻰ ﻣﻄﺮﻗﺔ ﺑﺮﺃﺳﻬﺎ :
- ﺑﺲ ﺃﻧﺎ ﻣﺶ ﺻﺎﻟﺤﺔ ﺍﻭﻯ ﻛﺪﺓ .. ﺃﻛﻴﺪ ﻟﻴﺎ ﺃﺧﻄﺎﺀ ﻭﻋﻴﻮﺏ
ﻗﺎﻝ " ﺯﻳﺎﺩ " ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻔﻮﺭ :
- ﻳﺒﺄﻩ ﻧﻌﻴﻦ ﺑﻌﺾ .. ﺍﻧﺘﻰ ﺗﻜﻤﻠﻰ ﺍﻟﻠﻰ ﻧﺎﻗﺺ ﻓﻴﺎ ﻭﺃﻧﺎ ﺃﻛﻤﻞ ﺍﻟﻠﻰ ﻧﺎﻗﺺ ﻓﻴﻜﻲ
ﺻﻤﺘﺖ " ﺳﻤﺮ " ﻭﻫﻰ ﻻ ﺗﺴﺘﻄﻴﻊ ﺍﻧﻜﺎﺭ ﺍﻟﺮﺍﺣﺔ ﺍﻟﺘﻰ ﺷﻌﺮﺕ ﺑﻬﺎ ﻣﻦ ﺍﻟﺤﺪﻳﺚ ﻣﻌﻪ .. ﻟﻜﻨﻬﺎ ﻗﺎﻟﺖ ﻓﺠﺄﺓ ﻭﺑﺤﺰﻡ ﺷﺪﻳﺪ :
- ﺃﻧﺎ ﺁﺳﻔﺔ ﻳﺎ ﺃﺳﺘﺎﺫ " ﺯﻳﺎﺩ .. " ﻛﻞ ﺷﺊ ﻧﺼﻴﺐ
ﺻُﺪﻡ " ﺯﻳﺎﺩ " ﻟﻬﺬﺍ ﺍﻟﺮﻓﺾ ﺍﻟﻘﺎﻃﻊ ﻭﺍﻟﻤﻔﺎﺟﺊ ﻓﻰ ﺳﻴﺎﻕ ﺍﻟﺤﺪﻳﺚ .. ﺑﻴﻨﻤﺎ ﻇﻬﺮ ﺍﻟﺤﺰﻥ ﻓﻰ ﻋﻴﻦ ﻭﺍﻟﺪﺗﻬﺎ .. ﻫﻰ ﻧﻔﺴﻬﺎ ﺷﻌﺮﺕ ﺑﺎﻷﺳﻰ ﺑﺪﺍﺧﻠﻬﺎ .. ﻻ ﺗﻌﻠﻢ ﻟﻤﺎ ﺗﻔﻮﻫﺖ ﺑﻬﺬﻩ ﺍﻟﻜﻠﻤﺎﺕ ﻟﺘﻨﻬﻰ ﺗﻠﻚ ﺍﻟﻤﻘﺎﺑﻠﺔ ﺍﻟﺘﻰ ﻛﻠﻤﺎ ﻃﺎﻟﺖ ﻛﻠﻤﺎ ﺷﻌﺮﺕ ﺑﺎﻹﺭﺗﻴﺎﺡ ﺃﻛﺜﺮ ﻭﺑﺎﻟﻤﻴﻞ ﺍﻟﻴﻪ .. ﻛﺎﻧﺖ ﺗﻔﺘﻘﺪ ﺷﻌﻮﺭ ﺍﻷﻣﺎﻥ ﻓﻰ ﻳﺤﺎﺗﻬﺎ ﺍﻟﻰ ﺩﺭﺟﺔ ﺃﻧﻬﺎ ﺣﻴﻨﻤﺎ ﺷﻌﺮﺕ ﺑﻬﺬﺍ ﺍﻷﻣﺎﻥ ﻓﻰ ﺣﺪﻳﺜﻪ ﺧﺎﻓﺖ ﻣﻨﻪ !
ﻟﻌﻠﻬﺎ ﺧﺎﻓﺖ ﻣﻦ ﺃﻥ ﻛﻴﻮﻥ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﺸﻌﻮﺭ ﺳﺮﺍﺑﺎً ﺳﺮﻋﺎﺕ ﻣﺎ ﺗﻜﺘﺸﻒ ﺯﻳﻔﻪ .. ﺃﻭ ﻟﻌﻠﻬﺎ ﺧﺎﻓﺖ ﺃﻥ ﺗﺴﻴﺮ ﺧﻠﻒ ﺃﺣﺎﺳﻴﺴﻬﺎ ﺍﻟﺘﻰ ﺷﻌﺮﺕ ﺑﺎﻟﻤﻴﻞ ﺍﻟﻰ ﻛﻼﻣﻪ ﻭﺷﺨﺼﻴﺘﻪ .. ﺍﻭ ﻟﻌﻠﻬﺎ ﺗﻌﻮﺩﺕ ﺍﻟﻮﺣﺪﺓ ﻭﺃﻃﺒﻘﺖ ﻋﻠﻰ ﺃﻧﻔﺎﺳﻬﺎ ﺣﺘﻰ ﻟﻢ ﺗﻌﺪ ﺗﺠﺮﺅ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﺨﻼﺹ ﻣﻨﻬﺎ .. ﻗﺎﻣﺖ ﺑﻬﺪﻭﺀ ﻟﺘﺪﺧﻞ ﻏﺮﻓﺘﻬﺎ ﻣﻌﺘﺬﺭﺓ ﻣﻨﻬﻤﺎ .. ﺳﺎﺩ ﺍﻟﺼﻤﺖ ﻟﻠﺤﻈﺎﺕ ﻳﺤﺎﻭﻝ ﻓﻴﻬﺎ " ﺯﻳﺎﺩ " ﻓﻬﻢ ﺳﺒﺐ ﺫﺍﻙ ﺍﻟﺮﻓﺾ ﺍﻟﺬﻯ ﻟﻢ ﻳﺘﻮﻋﻪ ﻭﺑﺘﻠﻚ ﺍﻟﻄﺮﻳﻘﻪ .. ﺣﺘﻰ ﺃﻧﻬﺎ ﻟﻢ ﺗﺄﺧﺬ ﻭﻗﺘﺎً ﻟﻠﺘﻔﻜﻴﺮ .. ﺍﺳﺘﺄﺫﻥ ﻟﻴﻨﺼﺮﻑ .. ﻓﺘﺢ ﺍﻟﺒﺎﺏ .. ﻭﻗﺒﻞ ﺃﻥ ﻳﺨﺮﺝ ﺃﻭﻗﻔﺘﻪ ﺃﻣﻬﺎ ﻗﺎﺋﻠﻪ :
- ﺃﺳﺘﺎﺫ " ﺯﻳﺎﺩ "
ﺍﻟﺘﻔﺖ ﺍﻟﻴﻬﺎ ﻭﻓﻰ ﻋﻴﻨﻴﻪ ﺣﻴﺮﺓ ﻣﻤﺰﻭﺟﺔ ﺑﺎﻟﻀﻴﻖ .. ﻓﻨﻈﺮﺕ ﺍﻟﻴﻪ ﺑﺤﻨﺎﻥ ﻗﺎﺋﻠﻪ :
- ﺍﻟﻠﻰ ﻋﺎﻳﺰﻩ ﺣﻀﺮﺗﻚ ﺗﻌﺮﻓﻪ .. ﺍﻥ " ﺳﻤﺮ " ﺗﻌﺒﺖ ﻛﺘﻴﺮ ﻟﻤﺎ ﻭﺍﻟﺪﻫﺎ ﺑﻌﺪ ﻋﻨﻬﺎ ﻭﻫﻰ ﺻﻐﻴﺮﻩ .. ﻳﻤﻜﻦ ﺩﻩ ﺍﻟﻠﻰ ﺑﻴﺨﻠﻴﻬﺎ ﻣﺶ ﻗﺎﺩﺭﺓ ﺗﺜﻖ ﻓﻰ ﺣﺪ . ﻭﻣﺶ ﻗﺎﺩﺭﺓ ﺗﻌﺘﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﺣﺪ ﻏﻴﺮ ﻧﻔﺴﻬﺎ .. ﻻﻧﻬﺎ ﺷﺎﻟﺖ ﺍﻟﻤﺴﺆﻟﻴﺔ ﻣﻌﺎﻳﺎ ﻗﺒﻞ ﺃﻭﺍﻧﻬﺎ
ﺛﻢ ﻗﺎﻟﺖ ﻓﻴﻤﺎ ﻳﺸﺒﻪ ﺍﻟﺮﺟﺎﺀ :
- ﻟﻮ ﺷﺎﺭﻳﻬﺎ ﺑﺠﺪ ﺍﺗﻤﺴﻚ ﺑﻴﻬﺎ
ﻧﻈﺮ ﺍﻟﻴﻬﺎ " ﺯﻳﺎﺩ " ﺻﺎﻣﺘﺎً ﻟﺒﺮﻫﻪ .. ﺛﻢ ﻗﺎﻝ :
- ﻟﻮ ﺣﻀﺮﺗﻚ ﻭﺍﺛﻘﺔ ﺍﻥ ﻫﻮ ﺩﻩ ﺳﺒﺐ ﺍﻟﺮﻓﺾ .. ﻳﺒﻘﻰ ﺃﻛﻴﺪ ﻫﺘﻤﺴﻚ ﺑﻴﻬﺎ
ﻗﺎﻟﺖ ﺃﻣﻬﺎ ﺑﺤﻤﺎﺱ :
- ﺃﻳﻮﺓ ﺃﻧﺎ ﻭﺍﺛﻘﺔ .. " ﺳﻤﺮ " ﺑﻨﺘﻰ ﻭﺃﻧﺎ ﻋﺮﻓﺎﻫﺎ ﻛﻮﻳﺲ .. ﻟﻮ ﻣﻜﻨﺘﺶ ﻋﺠﺒﺘﻬﺎ ﻣﻜﻨﺘﺶ ﻓﻀﻠﺖ ﺗﺠﺎﺩﻝ ﻣﻌﺎﻙ ﻭﺗﺴﺄﻟﻚ ﻋﻦ ﺣﺎﺟﺔ ﺧﺎﺻﺔ ﺑﻴﻚ .. ﻛﺎﻧﺖ ﻓﻀﻠﺖ ﺳﺎﻛﺘﺔ ﻭﻣﻔﺘﺤﺘﺶ ﺑﻘﻬﺎ .. ﻭﺩﻩ ﺍﻟﻠﻰ ﺧﻼﻧﻰ ﺑﻘﻮﻟﻚ ﺍﻟﻜﻼﻡ ﺩﻩ ﺩﻟﻮﻗﺘﻰ .. ﺣﺴﺴﻬﺎ ﺍﻧﻚ ﺷﺎﺭﻳﻬﺎ ﻭﺍﻧﻚ ﻣﺘﻤﺴﻚ ﺑﻴﻬﺎ
ﻧﻈﺮ ﺍﻟﻴﻬﺎ " ﺯﻳﺎﺩ " ﻗﺎﺋﻼً ﺑﺤﻤﺎﺱ :
- ﺃﻧﺎ ﻓﻌﻼً ﻣﺘﻤﺴﻚ ﺑﻴﻬﺎ
ﺍﺗﺴﻌﺖ ﺍﺑﺘﺴﺎﻣﺔ ﻭﺍﻟﺪﺗﻬﺎ ﻭﻓﻰ ﻋﻴﻮﻧﻬﺎ ﺩﻣﻮﻉ ﻣﺤﺒﻮﺳﺔ ﻭﻫﻰ ﺗﻘﻮﻝ :
- ﺧﻼﺹ ﺍﺗﻔﻘﻨﺎ ﻳﺎ ﺍﺑﻨﻰ
ﻟﻮﺡ ﻟﻬﺎ " ﺯﻳﺎﺩ " ﻣﻮﺩﻋﺎً .. ﺧﺮﺝ ﻣﻦ ﺍﻟﺒﺎﻳﺔ ﻭﻫﻮ ﻳﻔﻜﺮ ﻓﻴﻤﺎ ﺩﺍﺭ ﻓﻰ ﺍﻟﻤﻘﺎﺑﻠﺔ .. ﻭﻓﻰ ﻛﻠﻤﺎﺕ ﻭﺍﻟﺪﺗﻬﺎ .. ﻧﻌﻢ ﻻ ﻳﻌﺮﻓﻬﺎ ﺍﻻ ﻣﻨﺬ ﺃﻳﺎﻡ ﻗﻼﺋﻞ .. ﻟﻜﻨﻪ ﻳﺸﻌﺮ ﺑﺄﻧﻬﺎ ﻧﺼﻔﻪ ﺍﻵﺧﺮ .. ﺍﺫﺍ ﻛﺎﻧﺖ ﺭﻓﻀﺘﻪ ﻟﺬﺍﻙ ﺍﻟﺴﺒﺐ .. ﻓﺴﻴﺘﻤﺴﻚ ﺑﻬﺎ .. ﺍﻟﻰ ﺃﻥ ﻳﺘﻤﻜﻦ ﻣﻦ ﻛﺴﺐ ﺛﻘﺘﻬﺎ
****************************************
ﺟﻠﺴﺖ " ﺳﻤﺮ " ﻓﻰ ﻏﺮﻓﺔ " ﻯﻴﺎﺕ " ﺗﺤﺎﻭﻝ ﺑﺼﻌﻮﺑﺔ ﻣﻨﻊ ﺗﻠﻚ ﺍﻟﻌﺒﺮﺍﺕ ﻣﻦ ﺍﻟﺘﺴﺎﻗﻂ .. ﺷﻌﺮﺕ ﺑﺄﻧﻬﺎ ﺗﻔﺘﻘﺪ ﻟﻠﺸﺠﺎﻋﺔ ﺍﻟﺘﻰ ﺗﺠﻌﻠﻬﺎ ﺗﻘﺪﻡ ﻋﻠﻰ ﺗﻠﻚ ﺍﻟﺨﻄﻮﺓ ﻭﺗﺒﺪﺃ ﻓﻰ ﺑﻨﺎﺀ ﺣﻴﺎﺓ ﻃﺒﻴﻌﻴﺔ ﻣﻊ ﺷﺮﻳﻂ ﺁﺧﺮ ﻳﻘﻒ ﺑﺠﻮﺍﺭﻫﺎ ﻭﻳﻮﺍﺟﻬﺎﻥ ﺍﻟﺤﻴﺎﺓ ﺟﻨﺒﺎً ﺍﻟﻰ ﺟﻨﺐ .. ﺗﺬﻛﺮﺕ ﻛﻴﻒ ﺗﺨﻠﻰ ﻭﺍﻟﺪﻫﺎ ﻋﻦ ﺍﻟﻮﻗﻮﻑ ﺑﺠﻮﺍﺭ ﻭﺍﻟﺪﺗﻬﺎ ﻓﻰ ﺗﻠﻚ ﺍﻟﻤﻮﺍﺩﻫﺔ ﺍﻟﺘﻰ ﺫﺍﻗﺖ ﻣﺮﺍﺭﺗﻬﺎ ﺣﺘﻰ ﻭﺻﻠﺖ ﻟﻤﺎ ﻫﻰ ﻓﻴﻪ ﺍﻵﻥ .. ﺗﻨﻬﺪﺕ ﺑﺤﺴﺮﺓ ﻭﻫﻰ ﺗﺤﺎﻭﻝ ﻣﻘﺎﻭﻣﺔ ﺗﻠﻚ ﺍﻟﻤﺨﺎﺭﻑ ﺍﻟﺘﻰ ﺗﻤﻨﻌﻬﺎ ﻣﻦ ﺃﻥ ﺗﺴﻌﺪ ﻛﺄﻯ ﻓﺘﺎﺓ ﻋﺎﺩﻳﺔ .. ﺍﻟﺘﻰ ﺗﺠﻌﻠﻬﺎ ﺗﺼﺪ ﻛﻞ ﻣﻦ ﻳﺘﻘﺪﻡ ﻟﻬﺎ .. ﻭﺍﻟﺘﻰ ﺗﺠﻌﻠﻬﺎ ﺍﻵﻥ ﺗﺰﺭﻑ ﺗﻠﻚ ﺍﻟﻌﺒﺮﺍﺕ ﻟﻤﺎ ﺷﻌﺮﺕ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺭﻏﺒﺔ ﻓﻰ ﺍﻟﻤﻮﺍﻓﻘﺔ ﻛﺒﺘﺘﻬﺎ ﺑﺪﺍﺧﻠﻬﺎ ﻟﺘﻌﻠﻦ ﺑﺪﻻً ﻣﻨﻬﺎ ﺭﻓﻀﺎَ ﻗﺎﻃﻌﺎً .. ﺃﺭﺍﺩﺕ ﺣﻘﺎً ﺍﻋﻄﺎﺋﻪ ﻭﺍﻋﻄﺎﺀ ﻧﻔﺴﻬﺎ ﻓﺮﺻﺔ .. ﻓﻠﻌﻠﻪ ﻳﺴﺘﻄﻴﻊ ﺃﻥ ﻳﻜﻮﻥ ﺫﺍﻙ ﺍﻟﺮﺟﻞ ﺍﻟﺬﻯ ﺗﺒﻐﻰ .. ﺗﺴﺮﺏ ﺍﻟﻴﻬﺎ ﺷﻌﻮﺭ ﺑﺎﻟﻨﺪﻡ ﻟﺘﺴﺮﻋﻬﺎ ﻓﻰ ﺍﻟﺮﻓﺾ .. ﻓﻠﻌﻠﻬﺎ ﻟﻮ ﺃﻋﻄﺖ ﻧﻔﺴﻬﺎ ﻓﺮﺻﺔ ﻟﻠﺘﻔﻜﻴﺮ ﻟﻜﺎﻧﺖ ﻭﺍﻓﻘﺖ .. ﻗﺎﻣﺖ ﺑﻀﻴﻖ ﻭﺗﻮﺿﺄﺕ ﻭﻭﻗﻔﺖ ﺗﺴﺘﺨﻴﺮ ﺍﻟﻠﻪ ﻓﻲ ﺫﺍﻙ ﺍﻷﻣﺮ ﺍﻟﺬﻯ ﻧﻬﺘﻪ ﺑﺠﻤﻠﻪ ﻭﺍﺣﺪﺓ ﻣﻨﺬ ﻟﺤﻈﺎﺕ .. ﺃﻧﻬﺖ ﺻﻼﺗﻬﺎ ﻭﻫﻰ ﺗﻔﻜﺮ ﺑﺤﺰﻡ .. ﺇﻥ ﻛﺎﻥ ﻧﺼﻴﺒﻬﺎ ﻓﺴﻴﻌﻮﺩ .. ﻭﺇﻥ ﻟﻢ ﻳﻜﻦ ﻓﻠﻘﺪ ﺣﻤﺎﻫﺎ ﺍﻟﻠﻪ ﻣﻦ ﺷﺮ ﻛﺎﻧﺖ ﺳﺘﻘﻊ ﻓﻴﻪ
ﻇﻞ " ﺁﺩﻡ " ﻣﺤﺘﻔﻈﺎً ﺑﺈﺑﺘﺴﺎﻣﺘﻪ ﺍﻟﻌﺬﺑﺔ ﻃﻴﻠﺔ ﺍﻟﻴﻮﻡ ﻭﻫﻮ ﻳﻠﻘﻰ ﻧﻈﺮﺓ ﻋﻠﻰ ﺩﺑﻠﺘﻪ ﻣﻦ ﺣﻴﻦ ﺍﻟﻰ ﺁﺧﺮ .. ﻣﺎﺯﺍﻝ ﺍﻟﻰ ﺍﻵﻥ ﻻ ﻳﺼﺪﻕ ﻣﺎ ﺣﺪﺙ .. ﻻ ﻳﺼﺪﻕ ﺃﻧﻪ ﺍﺭﺗﺒﻂ ﺑﺤﺒﻴﺒﺘﻪ ﺃﺧﻴﺮﺍً .. ﻻ ﻳﺼﺪﻕ ﺃﻧﻬﺎ ﺃﻋﻄﺘﻪ ﻓﺮﺻﺔ ﺃﺧﺮﻯ ﻟﻴﺜﺒﺖ ﺃﻧﻪ ﺟﺪﻳﺮﺍً ﺑﻬﺎ .. ﻟﻢ ﻳﻔﺘﺮ ﻟﺴﺎﻧﻪ ﻋﻦ ﺗﺮﺩﻳﺪ :
- ﺍﻟﺤﻤﺪ ﻟﻠﻪ
ﻓﺎﻟﻠﻪ ﻣﻦ ﻳﺴﺮ ﻟﻪ ﻭﺍﺳﺘﺠﺎﺏ ﻟﻪ ﻭﺭﺯﻗﻪ ﺑﻤﻦ ﺃﺣﺐ .. ﻟﻜﻢ ﻛﺎﻥ ﻳﺘﻤﻨﻰ ﺃﻥ ﺗﻤﺮ ﺗﻠﻚ ﺍﻟﺨﻄﺒﺔ ﺳﺮﻳﻌﺎً ﻟﻴﺴﺘﻄﻴﻊ ﺭﺅﻳﺘﻬﺎ ﻭﺍﻟﺘﺤﺪﺙ ﻣﻌﻬﺎ ﻛﻴﻔﻤﺎ ﺷﺎﺀ ﻭﻭﻗﺘﻤﺎ ﺷﺎﺀ .. ﺷﻌﺮ ﺑﺄﻥ ﺗﻠﻚ ﺍﻟﺨﻄﺒﺔ ﺗﻜﺘﻔﻪ ﻋﻦ ﺍﻟﺘﻌﺒﻴﺮ ﻋﻤﺎ ﻳﺠﻴﺶ ﺑﻪ ﺻﺪﺭﻩ .. ﻟﻜﻨﻪ ﻋﺰﻡ ﻋﻠﻰ ﺃﻻ ﻳﻐﻀﺐ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﺰ ﻭﺟﻞ ﻫﺬﻩ ﺍﻟﻤﺮﺓ .. ﻟﻦ ﻳﺘﺠﺎﻭﺯ ﻣﻌﻬﺎ ﻛﻤﺎ ﻓﻌﻞ ﻓﻰ ﺧﻄﺒﺘﻬﻤﺎ ﺍﻷﻭﻯ ﻭﺍﻟﺘﻰ ﻛﺎﻧﺖ ﻣﻨﺰﻭﻋﺔ ﺍﻟﺒﺮﻛﺔ .. ﻋﺰﻡ ﻋﻠﻰ ﺃﻥ ﻳﺮﺿﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻭﻳﻄﻴﻌﻪ ﺣﺘﻰ ﻳﻨﺎﻝ ﻣﺎ ﻳﺮﻳﺪ .. ﺳﺎﻋﺪﻩ ﻋﻠﻰ ﺫﻟﻚ " ﺁﻳﺎﺕ " ﻧﻔﺴﻬﺎ ﻭﺍﻟﺘﻰ ﺃﺭﺍﺩﺕ ﻣﺎ ﺃﺭﺍﺩﻩ ﻫﻮ .. ﻗﺎﺭﻥ ﺑﻴﻦ ﺣﺎﻟﻬﻤﺎ ﻓﻰ ﺧﻄﺒﺘﻬﻤﺎ ﺍﻷﻭﻟﻰ ﻭﺣﺎﻟﻬﻤﺎ ﺍﻵﻥ .. ﻓﺎﺗﺴﻌﺖ ﺍﺑﺘﺴﺎﻣﺘﻪ ﻭﻫﻮ ﻳﺤﻤﺪ ﺍﻟﻬﻞ ﺃﻥ ﻣﻦ ﻋﻠﻴﻪ ﻭﻋﻠﻴﻬﺎ ﺑﺎﻟﺘﻮﺑﺔ .. ﻓﻠﻌﻞ ﻛﻞ ﻣﺎ ﺣﺪﺙ ﻛﺎﻥ ﻣﻦ ﺃﺟﻞ ﺗﻄﻬﻴﺮﻫﻤﺎ ﻣﻦ ﺫﻧﻮﺑﻬﻤﺎ .. ﺷﺮﺩ " ﺁﺩﻡ " ﻳﻔﻜﺮ .. ﻟﻌﻠﻬﻤﺎ ﻟﻮ ﻛﺎﻥ ﺗﺰﻭﺟﻬﺎ ﻭﻗﺘﻬﺎ ﻟﻜﺎﻥ ﺣﻴﺎﺗﻬﻤﺎ ﺍﻵﻥ ﻻ ﺗﻄﺎﻕ .. ﻓﺒﺎﻟﺘﺄﻛﻴﺪ ﺍﻟﺤﻴﺎﺓ ﻓﻰ ﺍﻟﺒﻌﺪ ﻋﻦ ﺍﻟﻠﻪ ﻻ ﺗﻄﺎﻕ .. ﺷﻌﺮ ﺑﻜﻢ ﻛﺎﻥ ﺍﻟﻠﻪ ﺭﺣﻴﻤﺎً ﺑﻬﻤﺎ ﺃﻥ ﻓﺮﻗﻬﻤﺎ ﻭﻫﻤﺎ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻤﻌﺼﻴﺔ ﻟﻴﻌﻴﺪ ﺟﻤﻌﻬﻤﺎ ﻓﻰ ﺍﻟﻄﺎﻋﺔ !
ﺃﺧﺬ " ﺁﺩﻡ " ﻳﻔﻜﺮ .. ﻟﻮ ﻋﻠﻢ ﺍﻹﻧﺴﺎﻥ ﻣﺎ ﺣﻤﺎﻩ ﺍﻟﻠﻪ ﻣﻨﻪ ﻟﺤﻤﺪﻩ ﻋﻠﻰ ﺣﺎﺿﺮﻩ ﻭﻻﺳﺘﺒﺸﺮ ﺑﻤﺴﺘﻘﺒﻠﻪ .. ﺃﺣﻴﺎﻧﺎً ﻳﻜﻮﻥ ﺍﻟﺨﻴﺮ ﻣﻐﻠﻒ ﺑﻐﻼﻑ ﻣﻦ ﺍﻷﺳﻰ ﺣﺘﻰ ﻧﺘﻮﻫﻢ ﺑﺄﻧﻪ ﺷﺮﺍً .. ﻟﻜﻨﻪ ﺍﻟﺨﻴﺮ ﻭﻟﻴﺲ ﺳﻮﺍﻩ .. ﻛﻠﻤﺎ ﺍﻗﺘﺮﺏ ﺍﻻﻧﺴﺎﻥ ﻣﻦ ﺍﻟﻠﻪ ﻓﻬﻢ ﻣﻌﻨﻰ ﺍﻹﺑﺘﻼﺀ ﺟﻴﺪﺍً .. ﻓﺎﻹﺑﺘﻼﺀ ﺃﺣﻴﺎﻧﺎً ﻳﻜﻮﻥ ﻟﻠﺘﻄﻬﻴﺮ ﻭﻟﻠﺘﻜﻔﻴﺮ ﻋﻦ ﺍﻟﺨﻄﺎﻳﺎ ﻟﻠﺮﺟﻮﻉ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﺤﻖ
ﺑﻌﺪ ﺍﻧﺘﻬﺎﺀ ﺍﻟﻌﻤﻞ ﻗﺎﺑﻞ " ﺁﺩﻡ " " ﻛﺮﻳﻢ " ﻭﺃﺧﺒﺮﻩ ﺑﺮﻏﺒﺘﻪ ﻓﻰ ﺯﻳﺎﺭﺓ " ﺁﻳﺎﺕ " ﻭﺍﻟﺘﺤﺪﺙ ﻣﻌﻬﺎ .. ﺑﻌﺪ ﻋﺪﺓ ﺳﺎﻋﺎﺕ ﺣﻀﺮ " ﺁﺩﻡ " ﺍﻟﻰ ﻣﻨﺰﻝ " ﻛﺮﻳﻢ " ﺍﻟﺬﻯ ﺭﺣﺐ ﺑﻪ ﺑﺒﺸﺎﺷﻪ .. ﺑﻌﺪ ﻗﻠﻴﻞ ﺣﻀﺮﺕ " ﺁﻳﺎﺕ " ﺗﺒﺘﺴﻢ ﺑﺨﺠﻞ ﻭﻫﻰ ﻣﻄﺮﻗﺔ ﺑﺮﺃﺳﻬﺎ .. ﺃﺧﺬ " ﺁﺩﻡ " ﻧﻔﺴﺎً ﻋﻤﻴﻘﺎً ﻭﻫﻮ ﻳﺸﻌﺮ ﺑﺴﻌﺎﺩﺓ ﺗﻐﻤﺮ ﻗﻠﺒﻪ .. ﻫﺎ ﻫﻰ ﺣﺒﻴﺒﺘﻪ ﺃﻣﺎﻣﻪ .. ﺣﺒﻴﺒﻪ ﻭﺧﻄﻴﺒﺘﻪ .. ﻏﺾ ﺑﺼﺮﻩ ﻭﺇﻥ ﻛﺎﻥ ﺫﻟﻚ ﺷﺎﻗﺎً ﻋﻠﻴﻪ .. ﺗﺤﺪﺙ ﻗﺎﺋﻼً :
- ﺍﺯﻳﻚ ﻳﺎ " ﺁﻳﺎﺕ "
ﺭﺩﺕ ﺑﺨﺠﻞ :
- ﺍﻟﺤﻤﺪ ﻟﻠﻪ .. ﺍﺯﻳﻚ ﺍﻧﺖ
- ﺍﻟﺤﻤﺪ ﻟﻠﻪ .. ﻟﻘﻴﺘﻲ ﺣﺎﺟﺔ ﻋﻠﻰ ﻣﻜﺘﺒﻚ ﺍﻟﺼﺒﺢ
ﺍﺑﺘﺴﻤﺖ ﻗﺎﺋﻼً :
- ﺃﻳﻮﺓ .. ﻓﺮﺣﺖ ﺑﻴﻬﺎ
ﺍﺗﺴﻌﺖ ﺍﺑﺘﺴﺎﻣﺘﻪ ﻗﺎﺋﻼً :
- ﻃﻴﺐ ﺍﻟﺤﻤﺪ ﻟﻠﻪ ﺍﻧﻰ ﻗﺪﺭﺕ ﺃﻓﺮﺣﻚ
ﺻﻤﺖ ﻟﺒﺮﻫﻪ ﺛﻢ ﻗﺎﻝ :
" - ﻛﺮﻳﻢ " ﻗﺎﻟﻚ ﻋﻠﻰ ﻇﺮﻭﻓﻰ ؟ .. ﺍﻧﻰ ﺩﻟﻮﻗﺘﻰ ﻳﻌﺘﺒﺮ ﺍﻧﻰ ﺑﺒﺪﺃ ﺣﻴﺎﺗﻰ ﻣﻦ ﺃﻭﻝ ﻭﺟﺪﻳﺪ
ﺃﻭﻣﺄﺕ ﺑﺮﺃﺳﻬﺎ ﻗﺎﺋﻠﻪ :
- ﺃﻳﻮﺓ " ﻛﺮﻳﻢ " ﻗﺎﻟﻰ ﻛﻞ ﺣﺎﺟﺔ
ﺳﺄﻟﻬﺎ ﺑﺈﻫﺘﻤﺎﻡ :
- ﻃﻴﺐ ﻭﺭﺃﻳﻚ ﺍﻳﻪ .. ﻳﻌﻨﻲ ﺍﺣﺴﺎﺳﻚ ﺍﻳﻪ
ﻗﺎﻟﺖ ﺑﺨﻔﻮﺕ :
- ﺃﻋﺘﻘﺪ ﺭﺃﻳﻰ ﻋﺮﻓﺘﻪ ﻟﻤﺎ ﻭﺍﻓﻘﺖ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﺨﻄﻮﺑﺔ .. ﺃﻧﺎ ﻣﺶ ﻣﻬﻢ ﻋﻨﺪﻯ ﻛﻞ ﺩﻩ .. ﻳﻌﻨﻲ ﺃﻧﺎ ﻣﻌﻨﺪﻳﺶ ﻣﺸﻜﻠﺔ ﺍﻧﻰ ﺃﺳﺘﻨﺎﻙ ﻟﺤﺪ ﻣﺎ ﺗﻘﻒ ﻋﻠﻰ ﺭﺟﻠﻚ ﺗﺎﻧﻰ
ﺍﺑﺘﺴﻢ ﺑﺈﺭﺗﻴﺎﺡ ﻭﻫﻮ ﻳﻘﻮﻝ :
- ﺭﻳﺤﺘﻰ ﻗﻠﺒﻰ ﺑﻜﻼﻣﻚ ﻋﻠﻰ ﻓﻜﺮﺓ .. ﻭﺃﻧﺎ ﺃﻭﻋﺪﻙ ﺍﻥ ﺷﺎﺀ ﺍﻟﻠﻪ ﺍﻧﻰ ﺃﻋﻤﻞ ﻛﻞ ﺍﻟﻠﻰ ﺃﻗﺪﺭ ﻋﻠﻴﻪ ﻋﺸﺎﻥ ﺃﻋﻴﺸﻚ ﺃﺣﺴﻦ ﻣﻤﺎ ﻛﻨﺘﻰ ﻋﺎﻳﺸﺔ
ﻗﺎﻟﺖ " ﺁﻳﺎﺕ " ﺑﺼﺪﻕ :
- ﺻﺪﻗﻨﻰ ﺃﻧﺎ ﻣﺶ ﺑﺒﺺ ﻟﻜﺪﻩ .. ﺃﻫﻢ ﺣﺎﺟﺔ ﺍﻧﻨﺎ ﻧﻜﻮﻥ ﻣﺎﺷﻴﻴﻦ ﺻﺢ .. ﻭﺣﻴﺎﺗﻨﺎ ﺻﺢ .. ﻟﻮ ﺩﻩ ﺣﺼﻞ ﺃﻛﻴﺪ ﻫﻴﻜﻮﻥ ﻓﻴﻬﺎ ﺑﺮﻛﻪ .. ﻓﻰ ﻧﺎﺱ ﻛﺘﻴﺮ ﻋﺎﻳﺸﺔ ﻛﻮﻳﺲ ﻭﻣﺮﺗﺎﺣﺔ ﻣﺎﺩﻳﺎً ﻟﻜﻨﻬﺎ ﺗﻌﺒﺎﻧﻪ ﻧﻔﺴﻴﺎً ﻭﻣﻔﻴﺶ ﻓﻰ ﺣﻴﺎﺗﻬﺎ ﺑﺮﻛﺔ .. ﻭﻣﺶ ﺣﺴﻪ ﺑﻄﻌﻢ ﺍﻟﺤﻴﺎﺓ ﺃﺻﻼً .. ﻣﺶ ﺑﺎﻟﻔﻠﻮﺱ ﻋﻠﻰ ﻓﻜﺮﺓ .. ﺍﻟﻤﻬﻢ ﺍﻥ ﺍﻟﻮﺍﺣﺪ ﻳﻜﻮﻥ ﺭﺍﺿﻰ .. ﻭﺃﻧﺎ ﺭﺍﺿﻴﺔ ﻃﻮﻝ ﻣﺎ ﺍﺣﻨﺎ ﻳﻨﺘﻘﻰ ﺭﺑﻨﺎ ﻭﻣﺶ ﺑﻨﻐﻀﺒﻪ
ﺗﻨﻬﺪ " ﺁﺩﻡ " ﻗﺎﺋﻼً ﺑﺘﺄﺛﺮ :
ﺍﻧﺘﻰ ﻧﻌﻤﺔ ﻛﺒﻴﺮﺓ ﺃﻭﻯ ﺭﺑﻨﺎ ﺭﺯﻗﻨﻰ ﺑﻴﻬﺎ .. ﻭﺃﻧﺎ ﻋﺎﻫﺪﺕ ﺭﺑﻨﺎ ﺍﻧﻰ ﺃﺣﻔﺎﻅ ﻋﻠﻴﻜﻲ ﻳﺎ " ﺁﻳﺎﺕ .. " ﻣﺶ ﻋﺎﻳﺰﻙ ﺗﺨﺎﻓﻰ ﻣﻨﻰ .. ﺍﻧﺎ ﻓﻌﻼً ﺍﺗﻐﻴﺮﺕ ﻛﺘﻴﺮ .. ﻣﺶ ﺑﺲ ﺭﺟﻌﺖ ﺯﻯ ﺍﻷﻭﻝ .. ﺃﻧﺎ ﺭﺟﻌﺖ ﺃﺣﺴﻦ ﻣﻠﻴﻮﻥ ﻣﺮﺓ ﻣﻦ ﺍﻷﻭﻝ .. ﻧﻔﺴﻰ ﺗﻨﺴﻰ ﻛﻞ ﺍﻟﻠﻰ ﺣﺼﻞ ﻗﺒﻞ ﺩﺓ .. ﻭﺗﻔﺘﻜﺮﻯ ﺑﺲ ﺣﻴﺎﺗﻨﺎ ﻣﻦ ﻟﺤﻈﺔ ﻣﺎ ﺍﺗﺨﻄﺒﻨﺎ
ﺍﺑﺘﺴﻤﺖ ﺗﻘﻮﻝ :
- ﻓﻌﻼً ﺃﻧﺎ ﺣﺴﻪ ﺑﻜﺪﺓ .. ﻳﻌﻨﻲ ﻣﻌﺪﺗﺶ ﺑﻔﻜﺮ ﻓﻰ ﺣﺎﺟﺔ ﻓﺎﺗﺖ .. ﺧﻼﺹ ﻣﺶ ﻫﻔﻜﺮ ﻓﻴﻪ ﺗﺎﻧﻰ .. ﺍﻧﺖ ﻏﻠﻄﺖ ﻭﺃﻧﺎ ﻏﻠﻄﺖ .. ﺧﻼﺹ ﺭﺑﻨﺎ ﻳﻐﻔﺮﻟﻨﺎ ﺍﺣﻨﺎ ﺍﻻﺗﻨﻴﻦ
ﺍﺗﺴﻌﺖ ﺍﺑﺘﺴﺎﻣﺔ " ﻛﺮﻳﻢ " ﺍﻟﺬﻯ ﻛﺎﻥ ﺟﺎﻟﺴﺎً ﻋﻠﻰ ﺑﻌﺪ ﺧﻄﻮﺍﺕ ﻣﻨﻬﻤﺎ ﻳﺤﻤﻞ ﺍﻟﻼﺏ ﺗﻮﺏ ﻋﻠﻰ ﻗﺪﻣﻴﻪ ﻣﻨﺸﻐﻼً ﻓﻴﻪ .. ﺩﻋﺎ ﺍﻟﻠﻪ ﻟﻬﻤﺎ ﺃﻥ ﻳﻮﻓﻘﻬﻤﺎ ﻭﺃﻥ ﻳﺠﻌﻞ ﻛﻞ ﻣﻨﻬﻤﺎ ﻗﺮﺓ ﻋﻴﻦ ﺍﻵﺧﺮ
*****************************************
ﺷﻌﺮﺕ " ﺳﻤﺮ " ﺑﺎﻟﺪﻫﺸﺔ ﻋﻨﺪﻣﺎ ﻋﺎﺩﺕ ﻣﻦ ﻋﻤﻠﻬﺎ ﻟﺘﺠﺪ " ﺯﻳﺎﺩ " ﺟﺎﻟﺴﺎً ﺑﺼﺤﺒﺔ ﻭﺍﻟﺪﺗﻬﺎ .. ﺩﺧﻠﺖ ﺍﻟﻐﺮﻓﺔ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻔﻮﺭ ﻟﺘﻘﻮﻝ ﻟﻬﺎ " ﺁﻳﺎﺕ " ﺑﻠﻬﻔﺔ :
" - ﺯﻳﺎﺩ " ﺁﻋﺪ ﻣﺴﺘﻨﻴﻜﻲ ﺑﻘﺎﻟﻪ ﺳﺎﻋﺔ
ﻗﺎﻟﺖ " ﺳﻤﺮ " ﺑﺈﺿﻄﺮﺍﺏ :
- ﻋﺎﻳﺰ ﺍﻳﻪ ﺩﻩ ﻣﺶ ﺧﻼﺹ ﺭﻓﻀﺘﻪ
ﺩﺧﻠﺖ ﻭﺍﻟﺪﺗﻬﺎ ﻭﻫﻰ ﺗﻘﻮﻝ :
" - ﺳﻤﺮ " ﺗﻌﺎﻟﻰ ﺷﻮﻳﺔ ﻟﻮ ﺳﻤﺤﺘﻰ
ﺧﺮﺟﺖ " ﺳﻤﺮ " ﻭﻫﻰ ﺗﺸﻌﺮ ﺑﺎﻹﺿﻄﺮﺍﺏ .. ﺃﻟﻘﺖ ﻋﻠﻴﻪ ﻧﻈﺮﺓ ﻟﺘﺠﺪﻩ ﻣﺒﺘﺴﻤﺎً ﻭﻗﻒ ﻣﺮﺣﺒﺎً ﺑﻬﺎ .. ﺟﻠﺴﺖ ﻭﻫﻰ ﻻ ﺗﻌﻠﻢ ﺳﺮ ﺗﻠﻚ ﺍﻟﺰﻳﺎﺭﺓ ﺑﻌﺪ ﺭﻓﻀﻬﺎ ﺍﻳﺎﻩ .. ﻗﺎﻣﺖ ﻭﺍﻟﺪﺗﻬﺎ ﻭﻫﻰ ﺗﻘﻮﻝ :
- ﺗﺤﺐ ﺗﺸﺮﺏ ﺷﺎﻯ ﻭﻻ ﻗﻮﺓ ﻳﺎ ﺃﺳﺘﺎﺫ " ﺯﻳﺎﺩ "
- ﻗﻬﻮﺓ ﻟﻮ ﺳﻤﺤﺘﻰ
ﺩﺧﻠﺖ ﺃﻣﻬﺎ ﺍﻟﻤﻄﺒﺦ .. ﻓﺸﻌﺮﺕ " ﺳﻤﺮ " ﺑﺎﻟﻀﻴﻖ .. ﻗﺎﻟﺖ ﺑﺸﺊ ﻣﻦ ﺍﻟﺤﺪﺓ :
- ﺧﻴﺮ ﻳﺎ ﺃﺳﺘﺎﺫ " ﺯﻳﺎﺩ "
ﺍﺑﺘﺴﻢ ﻭﻫﻮ ﻳﻀﻊ ﺳﺎﻗﺎً ﻓﻮﻕ ﺳﺎﻕ ﻗﺎﺋﻼً ﺑﻤﺮﺡ :
- ﻻ ﺃﺑﺪﺍً ﺟﺎﻯ ﺃﺗﻜﻠﻢ ﻓﻰ ﺗﻔﺎﺻﻴﻞ ﺍﻟﺨﻄﻮﺑﺔ
ﻧﻈﺮﺕ ﺍﻟﻴﻪ ﺑﺤﺪﺓ ﻭﻗﺎﻟﺖ ﺑﺪﻫﺸﺔ :
- ﺧﻄﻮﺑﺔ ﺍﻳﻪ؟
ﺍﺑﺘﺴﻢ ﻟﻬﺎ ﻗﺎﺋﻼً :
- ﺧﻄﻮﺑﺘﻨﺎ
ﻗﺎﻟﺖ ﺑﺠﺪﻳﺔ :
- ﺣﻀﺮﺗﻚ ﺑﺘﻬﺰﺭ .. ﺧﻄﻮﺑﺔ ﺍﻳﻪ .. ﺣﻀﺮﺗﻚ ﺧﺪﺕ ﺭﺩﻯ ﺍﻟﻤﺮﺓ ﺍﻟﻠﻰ ﻓﺎﺗﺖ ﻭﻻ ﻧﺴﻴﺘﻪ
ﻣﺎﻝ ﺑﺠﺴﺪﻩ ﻭﻧﻈﺮ ﺍﻟﻴﻬﺎ ﻗﺎﺋﻼً ﺑﻤﺮﺡ :
- ﻫﻮ ﺍﻧﺘﻰ ﻓﺎﻛﺮﺓ ﻟﻤﺎ ﺗﻘﻮﻟﻴﻠﻰ ﺍﻧﻚ ﻣﺶ ﻣﻮﺍﻓﻘﺔ .. ﺧﻼﺹ ﺑﺄﻩ ﻫﻤﺸﻰ ﻭﺃﻧﺴﻰ ﺍﻟﻤﻮﺿﻮﻉ ﻭﺃﻗﻮﻝ ﻛﺮﺍﻣﺘﻰ ﻭﻛﺪﻩ ﻳﻌﻨﻲ .. ﻻ ﺃﺑﺴﻠﻮﺗﻠﻰ .. ﻣﺶ ﺃﻧﺎ ﺧﺎﻟﺺ
ﻧﻈﺮﺕ ﺍﻟﻴﻪ ﺑﺪﻫﺸﺔ ﻭﻗﺪ ﺃﻟﺠﻢ ﻟﺴﺎﻧﻬﺎ ﻓﺄﻛﻤﻞ ﺑﻨﻔﺲ ﺍﻟﻤﺮﺡ :
- ﻫﻔﻬﻤﻚ .. ﻟﻤﺎ ﻛﻨﺖ ﺻﻐﻴﺮ ﻛﺎﻥ ﻋﻨﺪﻯ ﻋﺮﺑﻴﺔ ﻧﺺ ﻧﻘﻞ .. ﻻ ﺩﻣﺎﻏﻚ ﻣﺘﺮﻭﺣﺶ ﻟﺒﻌﻴﺪ .. ﻣﺶ ﻋﺮﺑﻴﺔ ﺣﻘﻴﻘﻴﺔ .. ﻋﺮﺑﻴﺔ ﻟﻌﺒﺔ .. ﻓﻰ ﻳﻮﻡ ﺍﻟﻌﺮﺑﻴﺔ ﺩﻯ ﻭﻗﻌﺖ ﻣﻦ ﺍﻟﺒﻠﻜﻮﻧﺔ .. ﺃﻧﺎ ﺍﻟﻠﻰ ﺣﺪﻓﺘﻬﺎ .. ﻭﺑﻌﺪﻳﻦ ﻭﻗﻌﺖ ﻋﻠﻰ ﺭﺍﺱ ﻋﻢ " ﻓﺎﺭﻭﻕ " ﺟﺎﺭﻧﺎ .. ﻛﺎﻥ ﺭﺍﺟﻞ ﻏﻠﺒﺎﻥ ﺃﻭﻯ .. ﺍﻟﻤﻬﻢ ﻓﻀﻞ ﻳﺰﻋﻖ ﻭﻳﻘﻮﻝ ﻣﻴﻦ ﺍﻟﻠﻰ ﺭﻣﻰ ﺍﻟﻌﺮﺑﻴﺔ ﺩﻯ ﻋﻠﻰ ﺩﻣﺎﻏﻰ .. ﺃﻧﺎ ﻃﺒﻌﺎً ﻣﻔﺘﺤﺘﺶ ﺑﻘﻰ .. ﺧﻔﺖ ﻳﻄﻠﻊ ﻳﻀﺮﺑﻨﻰ .. ﻭﻻ ﻳﻘﻮﻝ ﻷﻣﻰ ﻭﻫﻰ ﺗﻀﺮﺑﻨﻰ .. ﺳﻜﺖ .. ﻭﺍﻟﻌﺮﺑﻴﺔ ﺿﺎﻋﺖ ﻣﻨﻰ .. ﻋﻢ ﻓﺎﺭﻕ ﺍﻟﻠﻪ ﻳﺮﺣﻤﻪ ﻭﻳﻐﻔﺮﻟﻪ ﺑﺄﻩ ﻣﻦ ﻏﻴﻈﻪ ﻛﺴﺮ ﺍﻟﻌﺮﺑﻴﺔ ﺗﺤﺖ ﺭﺟﻠﻪ
ﻛﺎﻧﺖ " ﺳﻤﺮ " ﺗﺴﺘﻤﻊ ﺍﻟﻴﻪ ﻭﻫﻰ ﺗﻨﻈﺮ ﺍﻟﻴﻪ ﺑﺪﻫﺸﺔ ﻭﺣﻴﺮﺓ ﻭﻗﺪ ﻓﻐﺮﺕ ﻓﺎﻫﺎ .. ﺑﻌﺪﻣﺎ ﺍﻧﺘﻬﻰ ﺍﻧﺘﻈﺮﺕ ﺃﻥ ﻳﻜﻤﻞ ﻓﻠﻢ ﻳﺘﺤﺪﺙ ﻓﻘﺎﻟﺖ ﺑﺠﺪﻳﺔ :
- ﺁﻩ ﻭﺑﻌﺪﻳﻦ .. ﺍﻳﻪ ﻋﻼﻗﺔ ﺩﻩ ﺑﻤﻮﺿﻮﻋﻨﺎ ؟
ﺃﻃﻠﻖ " ﺯﻳﺎﺩ " ﺿﺤﻜﺔ ﻋﺎﻟﻴﺔ ﻭﻫﻮ ﻳﻘﻮﻝ :
- ﻻ ﻣﻠﻮﺵ ﻋﻼﻗﺔ ﺃﻧﺎ ﻛﻨﺖ ﺑﺪﺭﺩﺵ ﻣﻌﺎﻛﻰ
ﻧﻈﺮﺕ ﺍﻟﻴﻪ " ﺳﻤﺮ " ﺑﻐﻈﻴﻂ ﺛﻢ ﺃﺷﺎﺣﺖ ﺑﻮﺟﻬﻬﺎ ﺑﻴﻨﻤﺎ ﻋﺎﺩﺕ ﻭﺍﻟﺪﺗﻬﺎ ﻣﻦ ﺍﻟﻤﻄﺒﺦ ﺣﺎﻣﻠﺔ ﺻﻨﻴﺔ ﺍﻟﻘﻬﻮﺓ .. ﻓﻨﻬﺾ " ﺯﻳﺎﺩ " ﻣﺴﺮﻋﺎً ﻭﺃﺧﺬﻫﺎ ﻣﻨﻬﺎ ﻗﺎﺋﻼً :
- ﺗﺴﻠﻤﻰ ﻳﺎ ﺃﻣﻰ ﻣﺘﺤﺮﻣﺶ ﻣﻨﻚ ﺃﺑﺪﺍً
ﻧﻈﺮﺕ ﺍﻟﻴﻪ ﺑﺪﻫﺸﺔ ﻭﻫﻮ ﻳﻘﻮﻝ ﻷﻣﻬﺎ " ﺃﻣﻰ " .. ﺟﻠﺲ " ﺯﻳﺎﺩ " ﻳﺮﺷﻒ ﻣﻦ ﻓﻨﺠﺎﻧﻪ ﻭﻫﻮ ﻳﻘﻮﻝ :
- ﺗﺴﻠﻢ ﺍﻳﺪﻙ ﻳﺎ ﺃﻣﻰ ﻗﻬﻮﺓ ﻣﻤﺘﺎﺯﺓ
ﺛﻢ ﺍﻟﺘﻔﺖ ﺍﻟﻰ " ﺳﻤﺮ " ﻳﻘﻮﻝ ﺑﻠﺆﻡ :
- ﻭﺍﻧﺖ ﻳﺎ ﺩﻛﺘﺮﻩ ﺑﺘﻌﺮﻑ ﺗﻌﻤﻞ ﻗﻬﻮﺓ ﻭﻻ ﻣﻠﻜﺶ ﻓﻰ ﺍﻟﻄﺒﺦ ؟
ﺿﺤﻜﺖ ﻭﺍﻟﺪﺗﻬﺎ ﻗﺎﺋﻠﻪ :
- ﻻ " ﺳﻤﺮ " ﻣﺎ ﺷﺎﺀ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻬﺎ ﺑﺘﻌﺮﻑ ﺗﻌﻤﻞ ﻛﻞ ﺣﺎﺟﺔ
ﺍﺑﺘﺴﻢ " ﺯﻳﺎﺩ " ﻗﺎﺋﻼً :
- ﺃﻧﺎ ﻛﻤﺎﻥ ﺑﻌﺮﻑ ﺃﻋﻤﻞ ﻛﻞ ﺣﺎﺟﺔ ﻣﻦ ﺃﻭﻝ ﺍﻟﻄﺒﻴﺦ ﻟﺤﺪ ﺍﻟﻐﺴﻴﻞ
ﺭﻓﻌﺖ ﻭﺍﻟﺪﺓ " ﺳﻤﺮ " ﺣﺎﺟﺒﻴﻬﺎ ﻗﺎﺋﻠﻪ ﺑﺪﻫﺸﺔ :
- ﻣﻌﻘﻮﻟﺔ
ﺃﺧﺬ ﺭﺷﻔﺔ ﻣﻦ ﻓﻨﺠﺎﻧﻪ ﻭﻗﺎﻝ :
- ﻃﺒﻴﻌﻰ ﻟﻤﺎ ﺭﺍﺟﻞ ﻳﻌﻴﺶ ﻟﻮﺣﺪﻩ ﻻﺯﻡ ﻳﺘﻌﻠﻢ ﻳﻌﻤﻞ ﺣﺎﺟﺔ ﺣﺎﺟﺔ ﺑﻨﻔﺴﻪ .. ﺍﺗﻌﻠﻤﺖ ﻛﻞ ﺣﺎﺟﺔ .. ﺃﻧﺎ ﺃﺻﻼً ﻋﺎﻳﺶ ﻟﻮﺣﺪﻯ ﻋﻠﻰ ﻃﻮﻝ .. ﺣﺘﻰ ﻟﻤﺎ ﺳﺎﻓﺮﺕ ﺷﺮﻡ ﻭﻟﻤﺎ ﺟﻴﺖ ﻫﻨﺎ ﺑﺮﺩﻩ ﻛﻨﺖ ﻋﺎﻳﺶ ﻟﻮﺣﺪﻯ
ﺛﻢ ﻗﺎﻝ ﺑﺸﺊ ﻣﻦ ﺍﻷﺳﻰ :
- ﺃﺣﻴﺎﻧﺎً ﺍﻟﻮﺍﺣﺪ ﻣﻦ ﻛﺘﺮ ﻣﺎ ﺑﻴﻌﻴﺶ ﻟﻮﺣﺪﻩ ﺑﺘﻌﻮﺩ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻮﺣﺪﺓ ﻭﻳﺤﺲ ﺍﻧﻬﺎ ﺯﻯ ﺍﻟﺼﺎﺣﺐ ﺍﻟﻠﻰ ﺻﻌﺐ ﻳﺴﻴﺒﻪ ﺃﻭ ﻳﻔﺘﺮﻕ ﻋﻨﻪ .. ﺑﺲ ﺑﻴﻴﺠﻲ ﻋﻠﻴﻪ ﻭﻗﺖ ﻳﺤﺲ ﺍﻧﻪ ﺧﻼﺹ ﻣﺶ ﻃﺎﻳﻘﻬﺎ .. ﻭﻧﻔﺴﻪ ﻓﻰ ﺣﺪ ﻳﺘﻜﻠﻢ ﻣﻌﺎﻩ ﺯﻯ ﻣﺎ ﺑﻴﺘﻜﻠﻢ ﻣﻊ ﻧﻔﺴﻪ .. ﻧﻔﺴﻪ ﻳﺤﺲ ﺍﻥ ﻟﻪ ﻟﺰﻣﻪ ﻓﻰ ﺍﻟﺪﻧﻴﺎ ﺩﻯ ﻭﺍﻥ ﻓﻰ ﺣﻴﺎﺗﻪ ﺑﻴﺖ ﻭﺃﺳﺮﺓ ﻭﺯﻭﺟﺔ ﻭﺃﻭﻻﺩ ﻭﻣﺴﺆﻟﻴﺔ .. ﻣﺶ ﻋﺎﻳﺶ ﻛﺪﺓ ﻟﻨﻔﺴﻪ ﻭﺧﻼﺹ
ﻛﺎﻧﺖ " ﺳﻤﺮ " ﺗﺴﺘﻤﻊ ﺍﻟﻴﻪ ﺑﺈﻫﺘﻤﺎﻡ ﺑﺎﻟﻎ .. ﻓﺄﻛﻤﻞ :
- ﺃﻧﺎ ﻳﻤﻜﻦ ﻋﺸﺎﻥ ﻛﻤﺎﻥ ﻛﻨﺖ ﻃﻔﻞ ﻭﺣﻴﺪ .. ﻓﻜﺎﻧﺖ ﺍﻟﻮﺣﺪﺓ ﻣﻼﺯﻣﺎﻧﻰ ﻣﻦ ﻛﻞ ﺍﺗﺠﺎﻩ .. ﻋﺸﺎﻥ ﻛﺪﻩ ﻧﻔﺴﻰ ﺃﻛﻮﻥ ﺃﺳﺮﺓ ﻛﺒﻴﺮﺓ ﺃﻭﻯ .. ﻳﻌﻨﻲ ﺑﺘﺎﻉ 7 ﻭﻻ 9 ﻋﻴﺎﻝ ﻛﺪﻩ
ﺛﻢ ﺍﻟﺘﻔﺖ ﺍﻟﻰ " ﺳﻤﺮ " ﻗﺎﺋﻼً ﺑﻤﺮﺡ :
- ﺍﻳﻪ ﺭﺃﻳﻚ .. ﻟﻮ ﻋﺎﻳﺰﻩ ﺃﻛﺘﺮ ﺃﻧﺎ ﻣﻌﻨﺪﻳﺶ ﻣﺎﻧﻊ
ﻻﺣﺖ ﺍﻻﺑﺘﺴﺎﻣﻪ ﻋﻠﻰ ﺷﻔﺘﻴﻬﺎ ﻭﻫﻰ ﺗﻘﻮﻝ :
- ﺃﻛﺘﺮ ﻣﻦ ﻛﺪﻩ ؟ .. ﺍﻧﺖ ﻣﺶ ﻋﺎﻳﺰ ﺯﻭﺟﺔ .. ﺩﻩ ﺍﻧﺖ ﻋﺎﻳﺰﻩ ﺩﺍﺩﺓ ﻟﻮﻻﺩﻙ
ﺃﻃﻠﻖ " ﺯﻳﺎﺩ " ﺿﺤﻜﺔ ﻋﺎﻟﻴﺔ ﺳﺮﺕ ﻛﺎﻟﻨﻐﻤﺎﺕ ﻓﻰ ﺃﺫﻧﻴﻬﺎ ﻭﻫﻮ ﻳﻘﻮﻝ ﺑﻤﺮﺡ :
- ﻻ ﻣﺶ ﻟﺪﺭﺟﺔ ﺩﺍﺩﺓ .. ﻣﺎ ﺃﻧﺎ ﻫﺴﺎﻋﺪﻙ ﺑﺮﺩﻩ ﻳﻌﻨﻲ .. ﻟﺴﻪ ﺑﻘﻮﻝ ﺑﻌﺮﻑ ﺃﻃﺒﺦ ﻭﺃﻏﺴﻞ ﻭﻣﻤﻜﻦ ﻛﻤﺎﻥ ﺃﺣﻤﻴﻠﻚ ﺍﻟﻌﻴﺎﻝ .. ﻳﻼ ﻳﺎ ﺳﺘﻰ .. ﻫﺘﻼﻗﻰ ﻓﻴﻦ ﺭﺍﺟﻞ ﺯﻳﻲ ﻳﺤﻤﻴﻠﻚ ﺍﻟﻌﻴﺎﻝ .. ﺩﻩ ﺃﻧﺎ ﻋﺮﻳﺲ ﻟﻘﻄﺔ ﻭﺍﻟﻠﻪ
ﺃﻃﻠﻘﺖ " ﺳﻤﺮ " ﺿﺤﻜﺔ ﻣﻜﺘﻮﻣﺔ ﻭﻫﻰ ﺗﻀﻊ ﺃﺻﺎﺑﻌﻬﺎ ﻋﻠﻰ ﻓﻤﻬﺎ .. ﺷﻌﺮﺕ ﺑﻤﺮﺡ ﺑﺪﺍﺧﻠﻬﺎ ﻟﻢ ﺗﺸﻌﺮ ﺑﻪ ﻣﻨﺬ ﺯﻣﻦ .. ﻭﻛﺄﻧﻬﺎ ﻋﺎﺩﺕ ﻃﻔﻠﺔ ﻣﺮﺓ ﺃﺧﺮﻯ .. ﻧﻈﺮﺕ ﺍﻟﻴﻪ ﺑﻄﺮﻑ ﻋﻴﻨﻬﺎ ﻟﺘﺘﺄﻣﻞ ﻣﻼﻣﺤﻪ ﺍﻟﺘﻰ ﻛﺎﻧﺖ ﻋﻰ ﻗﺪﺭ ﻣﻦ ﺍﻟﻮﺳﺎﻣﺔ .. ﻭﺍﺑﺘﺴﺎﻣﺘﻪ ﺍﻟﺘﻰ ﻻ ﺗﻔﺎﺭﻗﻪ .. ﻭﻣﺮﺣﻪ ﺍﻟﺬﻯ ﻳﻐﺪﻕ ﺑﻪ ﻋﻠﻰ ﻣﻦ ﺣﻮﻟﻪ .. ﺷﻌﺮﺕ ﺑﺈﺳﺘﻜﺎﻧﻪ ﻭﻫﻰ ﺗﺴﺘﻤﻊ ﺑﺈﻫﺘﻤﺎﻡ ﺍﻟﻰ ﺣﺪﻳﺜﻪ ﺍﻟﺸﻴﻖ .. ﻭﺫﻛﺮﻳﺎﺕ ﻃﻔﻮﻟﺘﻪ ﻭﺻﺒﺎﻩ
***************************************
ﺟﻠﺲ " ﻛﺮﻳﻢ " ﻓﻰ ﻣﻜﺘﺒﻪ ﻳﺰﺍﻭﻝ ﻋﻤﻠﻪ ﻛﺎﻟﻤﻌﺘﺎﺩ ﻋﻨﺪﻣﺎ ﺍﻗﺘﺤﻢ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﻤﻜﺘﺐ ﻓﺠﺄﺓ ﺑﻌﺾ ﺍﻟﺮﺟﺎﻝ .. ﻧﻬﺾ ﻗﺎﺋﻼً :
- ﺃﻓﻨﺪﻡ
ﻗﺎﻝ ﺃﺣﺪﻫﻢ :
- ﺃﻧﺎ ﺍﻟﻨﻘﻴﺐ "......." ﻣﻌﺎﻧﺎ ﺃﻣﺮ ﺑﺘﻔﺘﺴﺶ ﺍﻟﻤﻜﺘﺐ
ﺷﻌﺮ " ﻛﺮﻳﻢ " ﺑﺎﻟﺪﻫﺸﺔ ﻭﻗﺒﻞ ﺃﻥ ﺳﻌﻰ ﻣﺎ ﻳﺤﺪﺙ ﺗﺠﻮﻝ ﺍﻟﻤﺨﺒﺮﻳﻦ ﻓﻰ ﺍﻟﻤﻜﺘﺐ ﻭﻗﺪ ﻗﻠﺒﻮﻩ ﺭﺃﺳﺎً ﻋﻠﻰ ﻋﻘﺐ ﻭﻫﻮ ﻳﺤﺎﻭﻝ ﺗﻨﻈﻴﻢ ﻣﺎ ﺗﻢ ﺑﻌﺜﺮﺗﻪ ﻣﻦ ﺃﻭﺭﺍﻕ ﻫﺎﻣﺔ .. ﺛــﻢ .. ﺻﺎﺡ ﺃﺣﺪ ﺍﻟﻤﺨﺒﺮﻳﻦ :
- ﺗﻤﺎﻡ ﻳﺎ ﻓﻨﺪﻡ
ﺍﻟﺘﻔﺖ ﻟﻴﺠﺪ ﺍﻟﻤﺨﺒﺮ ﻗﺪ ﺃﻋﻄﻰ ﻟﻠﻀﺎﺑﻂ ﻣﺠﻤﻮﻋﺔ ﺃﻛﻴﺎﺱ ﻓﻰ ﺩﺍﺧﻠﻬﺎ ﻣﺴﺤﻮﻕ ﺃﺑﻴﺾ .. ﻓﺘﺢ ﺍﻟﻀﺎﺑﻂ ﺃﺣﺪ ﺍﻷﻛﻴﺎﺱ ﻭﻏﻤﺲ ﻓﻴﻬﺎ ﺍﺻﺒﻌﻪ ﺛﻢ ﻗﺮﺑﻬﺎ ﻣﻨﻪ ﻳﺸﻤﻬﺎ ﻭﻳﺘﻔﺤﺼﻬﺎ ﻋﻦ ﻗﺮﺏ .. ﺛﻢ ﺍﻟﺘﻔﺖ ﺍﻟﻰ " ﻛﺮﻳﻢ " ﻗﺎﺋﻼً :
- ﻣﺨﺪﺭﺍﺕ .. ! ﺍﺗﻔﻀﻞ ﻣﻌﺎﻧﺎ
ﺻﺎﺡ " ﻛﺮﻳﻢ " ﺑﺈﺳﺘﻨﻜﺎﺭ :
- ﻣﺨﺪﺭﺍﺕ
ﻟﻢ ﻳﺘﺮﻛﻮﺍ ﻟﻪ ﻓﺮﺻﺔ ﻟﻠﺤﺪﻳﺚ .. ﺳﺎﻗﻪ ﺍﻟﻤﺨﺒﺮﻳﻦ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﺨﺎﺭﺝ ﻭﻫﻮ ﻳﺸﻌﺮ ﺑﺎﻟﺼﺪﻣﺔ ﻣﻤﺎ ﻳﺤﺪﺙ .. ﻟﻘﻴﻪ " ﺁﺩﻡ " ﻭ " ﺯﻳﺎﺩ " ﻓﺼﺎﺣﻮﺍ :
- ﺍﻳﻪ ﻓﻰ ﺍﻳﻪ
- ﻣﻴﻦ ﺩﻭﻝ ﻳﺎ " ﻛﺮﻳﻢ "
ﻗﺎﻝ " ﻛﺮﻳﻢ " ﻭﻫﻮ ﻳﺴﻴﺮ ﻣﻌﻬﻢ ﺩﻭﻥ ﺃﻥ ﻳﺴﻤﺤﻮﺍ ﻟﻪ ﺑﺎﻟﺘﻮﻗﻒ :
- ﺑﻴﻘﻮﻟﻮﺍ ﻟﻘﻮﺍ ﻓﻰ ﻣﻜﺘﺒﻰ ﻣﺨﺪﺭﺍﺕ
ﺻﺎﺡ " ﺯﻳﺎﺩ " ﺑﺤﺪﻩ :
- ﺍﻳﻪ .. ﻣﺨﺪﺭﺍﺕ !
ﺳﺎﺭ " ﺁﺩﻡ " ﺧﻠﻔﻪ ﻭﻫﻮ ﻳﻬﺘﻒ ﻗﺒﻞ ﺃﻥ ﻳﺠﻠﺴﻮﻩ ﻓﻰ ﺍﻟﺴﻴﺎﺭﺓ :
- ﻣﺘﻘﻠﻘﺶ ﻳﺎ " ﻛﺮﻳﻢ " ﻫﺠﻴﺐ ﺍﻟﻤﺤﺎﻣﻰ ﻭﻫﺠﻴﻠﻚ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻘﺴﻢ
ﺍﻧﻄﻠﻘﺖ ﺍﻟﺴﻴﺎﺭﺓ ﺣﺎﻣﻠﺔ " ﻛﺮﻳﻢ " ﺍﻟﺬﻯ ﺃﺧﺬ ﻳﺘﻤﺘﻢ ﻣﺼﺪﻭﻣﺎً :
- ﺍﻟﻠﻬﻢ ﺍﻛﻔﻴﻨﻴﻬﻢ ﺑﻤﺎ ﺷﺌﺖ ﻭﻛﻴﻔﻤﺎ ﺷﺌﺖ
ﻋﻠﻤﺖ " ﺁﻳﺎﺕ " ﺑﺨﺒﺮ ﺍﻟﻘﺒﺾ ﻋﻠﻰ ﺃﺧﻴﻬﺎ ﻓﺄﺳﺮﻋﺖ ﺗﺠﺮﻯ ﻓﻰ ﺍﺗﺠﺎﻩ ﺍﻟﺒﻮﺍﺑﺔ .. ﻟﻘﻴﺖ " ﺁﺩﻡ " ﻭﺍﻗﻔﺎً ﻳﺘﺤﺪﺙ ﻓﻰ ﻫﺎﺗﻔﻪ ﺑﺈﻫﺘﻤﺎﻡ ﺍﺷﺎﺭ ﺍﻟﻴﻬﺎ ﻓﺄﻗﺒﻠﺖ ﻧﺤﻮﻩ .. ﺃﻧﻬﻰ ﺍﺗﺼﺎﻟﻪ ﻓﻘﺎﻟﺖ ﺑﻠﻬﻔﺔ :
- ﺍﻳﻪ ﺍﻟﻠﻰ ﺣﺼﻞ ﺩﻩ .. ﻓﻴﻦ " ﻛﺮﻳﻢ "
ﺯﻓﺮ " ﺁﺩﻡ " ﺑﺤﻨﻖ ﻗﺎﺋﻼً :
- ﺍﻟﺒﻮﻟﻴﺲ ﻟﻘﻰ ﻓﻰ ﻣﻜﺘﺐ " ﻛﺮﻳﻢ " ﻣﺨﺪﺭﺍﺕ
ﺷﻬﻘﺖ ﺑﻘﻮﺓ ﻭﻫﻰ ﺗﻀﻊ ﻳﺪﻫﺎ ﻋﻠﻰ ﻓﻤﻬﺎ ﺛﻢ ﻣﺎ ﻟﺒﺜﺖ ﺃﻥ ﻫﺘﻔﺖ :
- ﻣﺶ ﻣﻤﻜﻦ ﻛﺮﻳﻢ ﻳﻌﻤﻞ ﻛﺪﻩ
ﻗﺎﻝ " ﺁﺩﻡ " ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻔﻮﺭ :
- ﻃﺒﻌﺎً ﻣﺶ ﻣﻤﻜﻦ ﻳﻌﻤﻞ ﻛﺪﻩ .. ﺩﻩ ﺃﻛﻴﺪ ﺍﻟﻜﻠﺐ " ﻋﺎﺻﻰ
ﻗﻔﺰﺕ ﺍﻟﺪﻣﻮﻉ ﺍﻟﻰ ﻋﻴﻨﻴﻬﺎ ﻭﻗﺪ ﺃﺻﺎﺑﻬﺎ ﺍﻟﻔﺰﻉ ﻭﺍﻟﺨﻮﻑ ﻋﻠﻰ ﺃﺧﻴﻬﺎ .. ﻓﻬﺪﺋﻬﺎ " ﺁﺩﻡ " ﻗﺎﺋﻼً :
- ﻣﺘﺨﻔﻴﺶ ﻳﺎ " ﺁﻳﺎﺕ " ﺃﻧﺎ ﺭﺍﻳﺤﻠﻪ ﺍﻟﻘﺴﻢ ﺩﻟﻮﻗﺘﻰ ﻭﺍﻥ ﺷﺎﺀ ﺍﻟﻠﻪ ﺧﻴﺮ .. ﺭﻭﺣﻰ ﺍﻧﺘﻰ ﺩﻟﻮﻗﺘﻰ
ﺃﺳﺮﻉ " ﺁﺩﻡ " ﻓﻰ ﺍﺗﺠﺎﻩ ﻣﻜﺘﺐ " ﻛﺮﻳﻢ " ﻟﻴﺠﺪﻩ ﻣﺒﻌﺜﺮﺍً ﻋﻦ ﺁﺧﺮﻩ .. ﻭﺿﻊ " ﻛﺮﺳﻰ " ﺃﺳﻒ ﺍﻟﻜﺎﻣﻴﺮﺍ ﺍﻟﻤﺜﺒﺘﻪ ﻓﻰ ﺍﻟﺠﺪﺍﺭ ﻭﺍﺳﺘﺨﺮﺝ ﻣﻨﻬﺎ ﺍﻟﺸﺮﻳﻂ ﺍﻟﻤﻮﺿﻮﻉ ﺑﻬﺎ .. ﺛﻢ ﺗﻮﺟﻪ ﺍﻟﻰ ﻗﺴﻢ ﺍﻟﺸﺮﻃﺔ ﺣﻴﺚ ﺗﻢ ﺃﺧﺬ " ﻛﺮﻳﻢ " !
ﺑﻌﺪ ﻋﺪﺓ ﺳﺎﻋﺎﺕ ﻣﻦ ﺍﻟﺘﺤﻘﻴﻘﺎﺕ ﻭﺍﻹﺗﻴﺎﻥ ﺑﺸﺮﻳﻂ ﺍﻟﻔﻴﺪﻳﻮ ﺍﻟﺬﻯ ﺻﻮﺭﺗﻪ ﺍﻟﻜﺎﻣﻴﺮﺍ ﺍﻟﺘﻰ ﻭﺿﻌﻬﺎ ﻭﻭﺯﻋﻬﺎ " ﻛﺮﻳﻢ " ﻓﻰ ﺃﻣﺎﻛﻦ ﻣﺘﻔﺮﻗﺔ ﻣﻦ ﺍﻟﻘﺮﻳﺔ ﺑﻌﺪ ﺣﺎﺩﺛﺔ ﺍﻟﺠﺮﺍﺝ .. ﺗﺒﻴﻦ ﺃﻥ ﺃﺣﺪ ﺍﻟﻌﺎﻣﻠﻴﻦ ﺑﺎﻟﻘﺮﻳﺔ ﻗﺪ ﺩﺧﻞ ﻣﻜﺘﺒﻪ ﻭﺩﺱ ﺗﻠﻚ ﺍﻷﻛﻴﺎﺱ ﻓﻰ ﺫﺍﻙ ﺍﻟﻤﻜﺎﻥ ﺍﻟﺬﻯ ﻭﺟﺪﻩ ﺭﺟﺎﻝ ﺍﻟﺸﺮﻃﺔ .. ﺃﺛﺒﺖ ﺍﻟﻔﻴﺪﻳﻮ ﺑﻤﺎ ﻻ ﻳﺪﻉ ﻣﺠﺎﻻً ﻟﻠﺸﻚ ﺑﺄﻥ ﺗﻠﻚ ﻣﺆﺍﻣﺮﺓ ﻗﺪ ﺣﻴﻜﺖ ﻟﻺﻳﻘﺎﻉ ﺑـ " ﻛﺮﻳﻢ " .. ﻭﻋﻨﺪﻣﺎ ﺳﺄﻟﻬﻢ ﺍﻟﻀﺎﺑﻂ ﻋﻤﻦ ﻳﺸﻜﻮﻥ ﻓﻴﻪ .. ﺃﺳﺮﻉ " ﺁﺩﻡ " ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻔﻮﺭ ﻗﺎﺋﻼً :
" - ﻋﺎﺻﻰ ﺍﻟﻴﻤﺎﻧﻰ " .. ﻣﻔﻴﺶ ﻏﻴﺮﻩ .. ﻫﻮ ﻭﺃﺑﻮﻩ ﺷﻐﻠﻬﻢ ﻗﺬﺭ .. ﻭﻣﺴﺘﺒﻌﺪﺵ ﺃﺑﺪﺍً ﺍﻧﻬﻢ ﻳﻜﻮﻧﻮﺍ ﺗﺠﺎﺭ ﻣﺨﺪﺭﺍﺕ ﻓﻌﻼً
ﺣﻀﺮ ﺃﺣﻀﺮ ﺍﻟﻘﻴﺎﺩﺍﺕ ﺍﻟﻜﺒﺮﻯ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﻘﺴﻢ ﻭﺟﻠﺲ ﺑﺼﺤﺒﺔ " ﻛﺮﻳﻢ " ﻭ " ﺁﺩﻡ " ﻭ ﻣﺤﺎﻣﻴﻪ .. ﺃﻓﺸﻰ ﻟﻬﻢ ﻋﻦ ﻋﻠﻤﻬﻢ ﻣﻨﺬ ﺯﻣﻦ ﺑﺘﺠﺎﺭﺓ " ﺳﺮﺍﺝ " ﻭ ﻋﺎﺻﻰ " ﺍﻟﻤﺸﺒﻮﻫﺔ .. ﻭﺃﻧﻬﻢ ﻳﻨﺘﻈﺮﻭﻥ ﺍﻟﻠﺤﻈﺔ ﺍﻟﻤﻨﺎﺳﺒﺔ ﻟﻺﻳﻘﺎﻉ ﺑﻬﻢ .. ﺑﺎﻷﺩﻟﺔ ﺍﻟﺘﻰ ﻟﻦ ﺗﺠﻌﻠﻬﻢ ﻳﻨﻔﺪﻭﻥ ﻣﻦ ﻋﻘﺎﺑﻬﻢ .. ﻃﻠﺐ ﺫﺍﻙ ﺍﻟﻀﺎﺑﻂ ﺍﻟﻜﺒﻴﺮ ﻣﻦ " ﻛﺮﻳﻢ " ﺃﻥ ﻳﺴﺎﻋﺪﻫﻢ ﻋﻦ ﻃﺮﻳﻖ ﺍﻟﻤﻜﻮﺙ ﻓﻰ ﺍﻟﻘﺴﻢ ﻭﻛﺄﻧﻪ ﺑﺎﻟﻔﻌﻞ ﻗﺪ ﻗُﺒﺾ ﻋﻠﻴﻪ .. ﻭﺫﻟﻚ ﺣﺘﻰ ﻳﻄﻤﺌﻦ " ﻋﺎﺻﻰ " ﻟﺴﻴﺮ ﺧﻄﺘﻪ ﺑﻨﺠﺎﺡ .. ﻭﺑﻌﺪﻡ ﺍﻧﻜﺸﺎﻑ ﺗﻠﻚ ﺍﻟﻤﺆﺍﻣﺮﺓ .. ﻭﻭﻋﺪﻩ ﺑﺄﻧﻪ ﺧﻼﻝ ﻳﻮﻣﻴﻦ ﺳﻴﺘﻢ ﻣﺪﺍﻫﻤﺔ ﺍﻟﻤﻜﺎﻥ ﺍﻟﺬﻯ ﺗﻈﻦ ﺍﻟﺸﺮﻃﺔ ﺑﺄﻧﻪ ﻣﺨﺰﻧﺎً ﻣﺤﻤﻼً ﺑﺬﺍﻙ ﺍﻟﺴﻢ ﺍﻷﺑﻴﺾ .. ﻓﻘﻂ ﻳﻨﺘﻈﺮﻭﻥ ﺍﻟﻠﺤﻈﺔ ﺍﻟﻤﻨﺎﺳﺒﺔ ﺣﺘﻰ ﻻ ﻳﻨﻔﺪ " ﻋﺎﺻﻰ " ﻭ " ﺳﺮﺍﺝ " ﻣﻨﻬﺎ .. ﻭﺍﻓﻖ " ﻛﺮﻳﻢ " ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻔﻮﺭ ﻋﻠﻰ ﻣﺴﺎﻋﺪﺓ ﺍﻟﺸﺮﻃﺔ ﻓﻰ ﺍﻟﻘﺒﺾ ﻋﻠﻰ ﺃﻭﻟﺌﻚ ﺍﻟﻤﺠﺮﻣﻴﻦ .. ﻛﺎﻥ ﺍﻟﻤﻄﻠﻮﺏ ﻣﻨﻪ ﺃﻥ ﻳﻈﻞ ﻓﻰ ﺍﻟﻘﺴﻢ ﻭﺃﻻ ﻳﻔﺸﻰ ﺃﻣﺮ ﺍﻃﻼﻕ ﺳﺮﺍﺣﻪ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻌﺎﻣﻠﻴﻦ ﻓﻰ ﺍﻟﻘﺮﻳﺔ ﺧﺎﺻﺔ ﺑﻌﺪﻣﺎ ﺍﻛﺘﺸﻮﺍ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﺟﻮﺍﺳﻴﺲ ﻓﻰ ﺍﻟﻘﺮﻳﺔ ﺗﻌﻤﻞ ﻟﻠﺼﺎﻟﺢ " ﻋﺎﺻﻰ " ﻭﺃﻭﻟﻬﺎ ﺫﺍﻙ ﺍﻟﻌﺎﻣﻞ ﺍﻟﺬﻯ ﺩﺱ ﺍﻣﺨﺪﺭﺍﺕ ﻓﻰ ﻣﻜﺘﺐ " ﻛﺮﻳﻢ .. " ﻭﻗﺪ ﻛﺎﻥ
ﺍﻧﻬﺎﺭﺕ " ﺇﻳﻤﺎﻥ " ﺑﻌﺪﻣﺎ ﺳﻤﻌﺖ ﺧﺒﺮ ﺍﻟﻘﺒﺾ ﻋﻠﻰ " ﻛﺮﻳﻢ " .. ﻭﺃﺻﺮﺕ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﺬﻫﺎﺏ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﻘﺴﻢ ﻟﺮﺅﻳﺘﻪ .. ﺍﺳﺘﺴﻠﻢ " ﻋﻠﻰ " ﻹﺻﺮﺍﺭﻫﺎ ﻭﺗﻮﺟﻪ ﺑﻬﺎ ﺑﺼﺤﺒﺔ ﻭﺍﻟﺪﻩ ﺍﻟﻰ ﻗﺴﻢ ﺍﻟﺸﺮﻃﺔ .. ﺳﻤﺤﻮﺍ ﻓﻘﻂ ﺑﺪﺧﻮﻝ " ﺇﻳﻤﺎﻥ " ﺍﻟﻰ ﻏﺮﻓﺔ ﺍﻟﻤﻜﺘﺐ ﺣﻴﺚ ﻳﺠﻠﺲ " ﻛﺮﻳﻢ " ﻣﻨﺘﻈﺮﺍً ﺃﻭﺍﻣﺮ ﺃﺧﺮﻯ ﻣﻦ ﺍﻟﻀﺎﺑﻂ .. ﺑﻤﺠﺮﺩ ﺃﻥ ﺭﺃﺗﻪ ﺷﻬﻘﺖ ﺑﺎﻛﻴﺔ ﺑﺸﺪﺓ .. ﺍﻗﺘﺮﺏ ﻣﻨﻪ ﻭﻟﻔﻬﺎ ﺑﺬﺭﺍﻋﻴﻪ ﻭﻋﺎﻧﻘﻬﺎً ﻃﻮﻳﻼً ﻭﻫﻮ ﻳﻘﻮﻝ :
- ﺧﻼﺹ ﻳﺎ " ﺇﻳﻤﺎﻥ " ﻣﺘﻌﻴﻄﻴﺶ .. ﻗﻮﻝ ﻗﺪﺭ ﺍﻟﻠﻪ ﻭﻣﺎ ﺷﺎﺀ ﻓﻌﻞ .. ﻭﺑﻌﺪﻳﻦ ﻣﺶ " ﻋﻠﻰ " ﻓﻬﻤﻚ .. ﺃﻧﺎ ﻣﺶ ﻣﻘﺒﻮﺽ ﻋﻠﻴﺎ ﺃﻧﺎ ﻫﻨﺎ ﺑﺲ ﻋﺸﺎﻥ " ﻋﺎﺻﻰ " ﻳﻔﺘﻜﺮ ﺍﻧﻬﻢ ﻗﺒﻀﻮﺍ ﻋﻠﻴﺎ ﻭﺍﻥ ﻣﺤﺪﺵ ﺑﻴﺸﻚ ﻓﻴﻪ
ﺃﺑﻌﺖ ﺭﺃﺳﻬﺎ ﻟﺘﻨﻈﺮ ﺍﻟﻴﻪ ﻗﺎﺋﻠﻪ ﺑﺄﻋﻴﻦ ﺩﺍﻣﻌﺔ :
- ﻛﻨﺖ ﺧﺎﻳﻔﺔ ﻋﻠﻴﻚ ﺃﻭﻯ
ﺃﺟﻬﺸﺖ ﻓﻰ ﺍﻟﺒﻜﺎﺀ ﻣﺮﺓ ﺃﺧﺮﻯ .. ﻓﺎﺑﺘﺴﻢ " ﻛﺮﻳﻢ " ﺑﻌﺬﻭﺑﺔ ﻭﻫﻮ ﻳﻘﻮﻝ :
- ﺩﻩ ﺣﺐ ﺑﺄﻩ
ﻧﻈﺮﺕ ﺍﻟﻴﻪ ﻗﺎﺋﻠﻪ ﻭﻫﻰ ﺗﺠﻔﻒ ﺩﻣﻮﻋﻬﺎ ﺑﻤﻨﺪﻳﻠﻬﺎ :
- ﻻ ﻣﺘﺠﻮﺯﺍﻙ ﺷﻔﻘﺔ
ﺃﻃﻠﻖ ﺿﺤﻜﺔ ﺧﺎﻓﺘﻪ ﻭﻫﻮ ﻳﻘﻮﻝ ﺑﻌﺘﺎﺏ ﻣﺼﻄﻨﻊ :
- ﻭ ﺃﻧﺎ ﺍﻟﻰ ﻛﻨﺖ ﻓﺎﻛﺮﻙ ﺑﺘﺤﺒﻴﻨﻲ .. ﻃﻠﻌﺘﻰ ﻣﺘﺠﻮﺯﺍﻧﻰ ﺷﻔﻘﻪ .. ﻭﺃﻧﺎ ﻣﻘﺒﻠﺶ ﺍﻧﻚ ﺗﺘﺠﻮﺯﻳﻨﻲ ﺷﻔﻘﻪ
ﺍﺑﺘﺴﻤﺖ ﻭﻫﻰ ﺗﻨﻈﺮ ﺍﻟﻴﻪ ﺑﺤﺐ ﻗﺎﺋﻠﻪ :
- ﻻ ﻣﺶ ﺷﻔﻘﻪ
ﺭﻓﻊ ﺍﺣﺪﻯ ﺣﺎﺟﺒﻴﻪ ﻭﻫﻮ ﻳﺒﺘﺴﻢ ﺑﻠﺆﻡ ﻗﺎﺋﻼً :
- ﺃﻣﺎﻝ ﺗﺠﻮﺯﺍﻧﻰ ﻟﻴﻪ .. ﻋﺎﻳﺰﻩ ﺃﻋﺮﻑ ﺩﻟﻮﻗﺘﻰ
ﺍﺧﺘﻔﺖ ﺍﺑﺘﺴﺎﻣﺘﻬﺎ ﻭﻫﻰ ﺗﻘﻮﻝ :
- ﺩﻩ ﻭﻗﺘﻪ ﻳﺎ " ﻛﺮﻳﻢ .. " ﻣﺶ ﻟﻤﺎ ﻧﺸﻮﻑ ﺍﻟﻤﺼﻴﺒﺔ ﺍﻟﻠﻰ ﺍﺣﻨﺎ ﻓﻴﻬﺎ ﺩﻯ ﺍﻷﻭﻝ
ﻗﺎﻝ ﺑﺤﺰﻡ :
- ﻣﺘﻐﻴﺮﻳﺶ ﺍﻟﻤﻮﺿﻮﻉ .. ﻣﺘﺠﻮﺯﺍﻧﻰ ﻟﻴﻪ ﺑﺄﻩ
ﺍﺗﺴﻌﺖ ﺍﺑﺘﺴﺎﻣﺘﻬﺎ ﻭﻟﻢ ﺗﺠﻴﺐ .. ﻓﻘﺎﻝ ﺑﺤﻨﺎﻥ :
- ﻃﻴﺐ ﺃﻧﺎ ﻫﻄﻠﻊ ﺃﻛﺮﻡ ﻣﻨﻚ
ﺛﻢ ﻧﻈﺮ ﺍﻟﻰ ﻋﻴﻨﻴﻬﺎ ﻗﺎﺋﻼً :
- ﺑﺤﺒﻚ ﻳﺎ " ﺇﻳﻤﺎﻥ "
ﺍﺣﻤﺮﺕ ﻭﺟﻨﺘﺎﻫﺎ ﻭﺃﻃﻠﻘﺖ ﺿﺤﻜﺔ ﺳﻌﺎﺩﺓ ﺧﺎﻓﺘﻪ ﻭﻧﻈﺮﺕ ﺃﺭﺿﺎً .. ﺃﻣﺴﻚ ﺫﻗﻨﻬﺎ ﻭﺭﻓﻊ ﻭﺟﻬﻬﺎ ﻭﻧﻈﺮ ﻓﻰ ﻋﻴﻨﻴﻬﺎ ﻗﺎﺋﻼً .. ﺍﻧﺘﻰ ﻟﻤﺎ ﻋﺮﻓﺘﻴﻨﻲ ﻭﻗﺮﺑﺘﻰ ﻣﻨﻰ .. ﺣﺒﺘﻴﻨﻲ ﻭﻻ ﻟﺴﻪ ؟
ﻗﺎﻟﺖ ﺑﺨﺠﻞ :
- ﺃﻳﻮﺓ .. ﺣﺒﻴﺘﻚ
ﺍﺗﺴﻌﺖ ﺍﺑﺘﺴﺎﻣﺘﻪ ﻭﻫﻮ ﻳﺸﻌﺮ ﺑﺄﻥ ﻗﻠﺒﻪ ﻳﻘﻔﺰ ﻓﺮﺣﺎً .. ﺛﻢ ﻗﺎﻝ ﺑﻤﺮﺡ :
- ﻭﺍﻟﻠﻪ ﺍﺣﻨﺎ ﺍﺗﻨﻴﻦ ﻣﺠﺎﻧﻴﻦ .. ﻣﻠﻘﻴﻨﺎﺵ ﺍﻻ ﺍﻟﻘﺴﻢ ﻋﺸﺎﻥ ﻛﻞ ﻭﺍﺣﺪ ﻳﻘﻮﻝ ﻣﺸﺎﻋﺮﻩ ﻟﻠﺘﺎﻧﻰ .. ﻳﻌﻨﻲ ﺃﻗﻮﻝ ﻟﻮﻻﺩﻧﺎ ﺍﻳﻪ .. ﺃﻭﻝ ﻣﺮﺓ ﺃﻗﻮﻝ ﻷﻣﻜﻮﺍ ﺍﻧﻰ ﺑﺤﺒﻬﺎ ﻗﻮﻟﺘﻬﺎ ﻓﻰ ﺍﻟﻘﺴﻢ
ﺿﺤﻜﺖ ﺑﺸﺪﺓ .. ﻓﻤﺴﺢ ﺑﻌﺾ ﺍﻟﻌﺒﺮﺍﺕ ﺍﻟﺘﻰ ﻻﺗﺰﺍﻝ ﻋﺎﻟﻘﺔ ﻋﻠﻰ ﻭﺟﻬﻬﺎ ﻭﻫﻮ ﻳﻘﻮﻝ :
- ﺃﻳﻮﺓ ﻋﺎﻳﺰﻙ ﺗﻀﺤﻜﻰ ﻋﻠﻰ ﻃﻮﻝ ﻛﺪﻩ .. ﻣﺶ ﻋﺎﻳﺰﻙ ﺗﻌﻴﻄﻲ ﺗﺎﻧﻰ
ﺃﻭﻣﺄﺕ ﺑﺮﺃﺳﻬﺎ ﻭﻫﻰ ﺗﻘﻮﻝ :
- ﺧﻠﻰ ﺑﺎﻟﻚ ﻣﻦ ﻧﻔﺴﻚ .. ﻣﺎﺷﻰ .. ﻭﺃﻧﺎ ﻫﺠﻴﻚ ﺗﺎﻧﻰ
ﻗﺎﻝ " ﻛﺮﻳﻢ " ﺑﺤﺰﻡ :
- ﻷ .. ﻣﺘﺠﻴﺶ ﻫﻨﺎ ﺗﺎﻧﻰ ﻳﺎ " ﺇﻳﻤﺎﻥ .. " ﺍﻧﺎ ﻣﺮﺿﺘﺶ ﺃﺿﺎﻳﻘﻚ ﺍﻟﻤﺮﺓ ﺩﻯ ﻋﺸﺎﻥ ﻣﻘﺪﺭ ﻗﻠﻘﻚ ﻋﻠﻴﺎ .. ﺑﺲ ﻟﻮ ﺳﻤﺤﺘﻰ ﻣﺘﺠﻴﺶ ﻫﻨﺎ ﺗﺎﻧﻰ .. ﻭﺃﻧﺎ ﻫﺒﻘﻰ ﺃﻛﻠﻤﻚ .. ﺍﺗﻔﻘﻨﺎ
ﺃﻭﻣﺄﺕ ﺑﺮﺃﺳﻬﺎ ﻗﺎﺋﻠﻪ :
- ﺧﻼﺹ ﻣﺎﺷﻰ ﻳﺎ " ﻛﺮﻳﻢ "
***********************************
ﻓﻰ ﻣﻄﻌﻢ ﺍﻟﻘﺮﻳﺔ ﺟﻠﺴﺖ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " ﺑﺼﺤﺒﺔ ﺃﺑﻮﻳﻬﺎ .. ﺍﻟﺘﻔﻮﺍ ﺣﻮﻝ ﺍﻟﻄﺎﻭﻟﺔ ﻳﺘﻨﺎﻭﻟﻮﻥ ﻃﻌﺎﻡ ﺍﻟﻌﺸﺎﺀ .. ﺍﺑﺘﺴﻤﺖ " ﻣﺪﻳﺤﺔ " ﻭﻫﻰ ﺗﻨﻈﺮ ﺍﻟﻰ ﻣﻼﺑﺲ ﺍﺑﻨﺘﻬﺎ ﺍﻟﻮﺍﺳﻌﺔ ﻭﺣﺠﺎﺑﻬﺎ ﺍﻟﻄﻮﻳﻞ .. ﻓﻠﻢ ﺗﻜﻦ ﻣﻌﺘﺎﺩﺓ ﻋﻠﻰ ﺭﺅﻳﺔ ﺍﺑﻨﺘﻬﺎ ﺑﻬﺬﺍ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﻣﻦ ﺍﻟﺜﻴﺎﺏ .. ﻓﻨﻈﺮﺕ ﺍﻟﻴﻬﺎ ﺛﻢ ﻗﺎﻟﺖ :
- ﺍﻧﺘﻰ ﻏﻴﺮﺗﻰ ﺳﺘﺎﻳﻞ ﻟﺒﺴﻚ ﻭﻻ ﺍﻳﻪ ﻳﺎ " ﺃﺳﻤﺎﺀ "
ﻗﺎﻟﺖ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " ﻭﻫﻰ ﺗﻠﻌﺐ ﻓﻰ ﻃﺒﻘﻬﺎ ﺑﻤﻠﻌﻘﺘﻬﺎ :
- ﺃﻳﻮﺓ
ﻧﻈﺮ ﺍﻟﻴﻬﺎ " ﻣﺪﺣﺖ " ﻗﺎﺋﻼً :
- ﺍﺷﻤﻌﻨﻰ ﻳﻌﻨﻰ .. ﻋﺸﺎﻥ " ﺁﻳﺎﺕ " ﻏﻴﺮﺕ ﺳﺘﺎﻳﻠﻬﺎ ﻫﻰ ﻛﻤﺎﻥ
ﻧﻈﺮﺕ ﺍﻟﻴﻪ ﻗﺎﺋﻠﻪ :
- ﻻ ﻣﺶ ﻋﺸﺎﻥ ﺃﻗﻠﺪ " ﺁﻳﺎﺕ .. " ﻋﺸﺎﻥ ﺃﻧﺎ ﺣﺒﻪ ﻛﺪﻩ
ﺛﻢ ﻋﺎﺩﺕ ﺗﻨﻈﺮ ﺍﻟﻰ ﻃﺒﻘﻬﺎ ﻗﺎﺋﻠﻪ :
- ﻋﺮﻓﺖ ﺍﻥ ﻟﺒﺴﻰ ﻣﻜﻨﺶ ﺻﺢ .. ﻭ " ﺁﻳﺎﺕ " ﺍﺗﻜﻠﻤﺖ ﻣﻌﺎﻳﺎ ﻛﺘﻴﺮ .. ﻭﺍﻣﺒﺎﺭﺡ ﺧﻠﺘﻨﻰ ﺃﺟﺮﺏ ﻟﺒﺴﻬﺎ .. ﻭﺣﺴﻴﺖ ﺍﻧﻰ ﻣﺮﺗﺎﺣﻪ ﻓﻴﻪ
ﺛﻢ ﻗﺎﻟﺖ ﻭﻫﻰ ﺷﺎﺭﺩﻩ :
" - ﺁﻳﺎﺕ " ﻗﺎﻟﺘﻠﻰ ﺍﻧﻰ ﻟﻮ ﻟﺒﺴﺖ ﺯﻯ ﻣﺎ ﺭﺑﻨﺎ ﺃﻣﺮﻧﻰ .. ﻭﻟﻮ ﺣﻄﻴﺖ ﻓﻰ ﻧﻴﺘﻰ ﻭﺃﻧﺎ ﺧﺎﺭﺟﻪ ﻣﻦ ﺍﻟﺒﻴﺖ ﺍﻧﻰ ﺑﻠﺒﺲ ﻛﺪﻩ ﻋﺸﺎﻥ ﺭﺑﻨﺎ ﻭﻋﺸﺎﻥ ﺃﺳﻤﻊ ﻛﻼﻣﻪ .. ﺑﺎﺧﺪ ﺛﻮﺍﺏ ﻃﻮﻝ ﻣﺎ ﺃﻧﺎ ﺑﺮﻩ ﺍﻟﺒﻴﺖ .. ﺃﻛﻨﻰ ﺑﻌﻤﻞ ﻋﺒﺎﺩﺓ ﺑﺎﻟﻈﺒﻂ
ﺍﺑﺘﺴﻤﺖ ﻭﺍﻟﺪﺗﻬﺎ ﻭﻫﻰ ﺗﻘﻮﻝ ﺑﺤﻨﺎﻥ :
- ﺃﻧﺎ ﻓﺮﺣﺎﻧﻪ ﺃﻭﻯ ﺑﻜﻼﻣﻚ ﺩﻩ ﻳﺎ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " ﺃﻭﻝ ﻣﺮﺓ ﺃﺳﻤﻌﻚ ﺗﺘﻜﻠﻤﻰ ﻛﺪﻩ .. ﻭﻛﻤﺎﻥ " ﺁﻳﺎﺕ " ﺣﺴﻪ ﺍﻥ ﺍﻟﺒﻨﺖ ﺩﻯ ﺍﺗﻐﻴﺮﺕ ﻛﺘﻴﺮ
ﺍﺑﺘﺴﻤﺖ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " ﻗﺎﺋﻠﻪ :
- ﻫﻰ ﻓﻌﻼً ﺍﺗﻐﻴﺮﺕ .. ﺑﺲ ﻓﻀﻠﻨﺎ ﻧﺤﺐ ﺑﻌﺾ ﺯﻯ ﺍﻷﻭﻝ .. ﻭﻟﺴﻪ ﺻﺤﺎﺏ ﺯﻯ ﺍﻷﻭﻝ ﻭﻳﻤﻜﻦ ﺃﻛﺘﺮ ﻛﻤﺎﻥ ﻣﻦ ﺍﻷﻭﻝ
ﻧﻈﺮ ﺍﻟﻴﻬﺎ ﻭﺍﻟﺪﻫﺎ ﻭﺗﻨﺤﻨﺢ ﻗﺎﺋﻼً :
- ﺍﻧﺘﻮﺍ ﻧﺎﻭﻳﺔ ﻋﻠﻰ ﺍﻳﻪ ﻳﺎ " ﺃﺳﻤﺎﺀ .. " ﻫﺘﻜﻤﻠﻰ ﺷﻐﻠﻚ ﻫﻨﺎ ﻓﻰ ﺍﻟﻘﺮﻳﺔ ﻭﻻ ﻫﺘﺮﺟﻌﻰ ﻣﻌﺎﻧﺎ ﺍﻟﻘﺎﻫﺮﺓ
ﺗﻨﻬﺪﺕ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " ﺛﻢ ﻗﺎﻟﺖ :
- ﻣﻦ ﺳﺎﻋﺔ ﻣﺎ ﺟﻴﺘﻮﺍ ﻭﺃﻧﺎ ﺑﻔﻜﺮ ﻓﻰ ﺍﻟﻤﻮﺿﻮﻉ ﺩﻩ
ﺛﻢ ﻗﺎﻟﺖ ﺑﺤﺰﻡ :
- ﺃﻧﺎ ﻋﺎﻳﺰﻩ ﺃﺭﺟﻊ ﻣﻌﺎﻛﻮﺍ ﺍﻟﻘﺎﻫﺮﺓ
ﺍﺑﺘﺴﻤﺖ ﺃﻣﻬﺎ ﻭﻫﻰ ﺗﺮﺑﺖ ﻋﻠﻰ ﻇﻬﺮﻫﺎ ﻗﺎﺋﻠﻪ :
- ﻳﺎ ﺣﺒﻴﺒﺘﻰ .. ﺃﻧﺎ ﻛﻤﺎﻥ ﻛﻨﺖ ﺣﺒﻪ ﺍﻧﻚ ﺗﺮﺟﻌﻰ ﻣﻌﺎﻧﺎ
ﺍﺗﺴﻌﺖ ﺍﺑﺘﺴﺎﻣﺔ " ﻣﺪﺣﺖ " ﻭﻫﻮ ﻳﻘﻮﻝ :
- ﺧﻼﺹ ﻳﺒﻘﻰ ﺑﻜﺮﺓ ﺍﻥ ﺷﺎﺀ ﺍﻟﻠﻪ ﻧﺘﻮﻛﻞ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻭﻧﺮﺟﻊ ﺍﻟﻘﺎﻫﺮﺓ
ﺷﺮﺩﺕ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " ﻭﻫﻰ ﺗﻨﻈﺮ ﻣﻦ ﻧﺎﻓﺬﺓ ﺍﻟﻤﻄﻌﻢ ﺑﺠﻮﺍﺭﻫﺎ .. ﺃﺧﺬﺕ ﺗﺘﺴﺎﺋﻞ ﻓﻰ ﻧﻔﺴﻬﺎ .. ﺗُﺮﻯ ﻫﻞ ﻣﺎ ﺗﻔﻌﻠﻪ ﺻﻮﺍﺏ ؟ .. ! ﺃﺗﺮﺣﻞ ﺃﻡ ﺗﺒﻘﻰ ؟ .. ! ﻇﻞ ﺍﻟﺴﺆﺍﻝ ﻳﺘﺮﺩﺩ ﺑﺪﺍﺧﻠﻬﺎ ﻭﻗﺪ ﻣﻨﻌﺘﻬﺎ ﺣﻴﺮﺗﻬﺎ ﻣﻦ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺍﻟﺠﻮﺍﺏ ﺍﻟﻤﻨﺎﺳﺐ !
************************************
ﻛﻢ ﻛﺎﻧﺖ ﺻﺪﻣﺔ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " ﻛﺒﻴﺮﺓ ﻋﻨﺪﻣﺎ ﺃﺧﺒﺮﻫﺎ ﻭﺍﻟﺪﻫﺎ ﺑﺤﺪﻳﺚ " ﻋﻠﻰ " ﻣﻌﻪ .. ﺍﺳﺘﻤﻌﺖ ﺍﻟﻴﻪ ﺑﻠﻬﻔﺔ ﻭﻫﻮ ﻳﻘﻮﻝ :
- ﺍﻟﺸﺎﺏ ﺩﻩ ﺑﺎﻳﻦ ﻋﻠﻴﻪ ﻣﺤﺘﺮﻡ .. ﺍﻟﻤﻬﻢ ﻫﻮ ﻗﺎﻟﻰ ﺍﻧﻪ ﺣﺎﺑﺐ ﻳﺘﻜﻠﻢ ﻣﻌﺎﻛﻰ ﺍﻷﻭﻝ ﻓﻰ ﺷﻮﻳﺔ ﺣﺎﺟﺎﺕ ﻟﻮ ﺍﺭﺗﺤﺘﻮﺍ ﺍﻧﺘﻮﺍ ﺍﻻﺗﻨﻴﻦ ﻫﻴﺘﻮﻛﻞ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻭﻳﺠﻴﺐ ﺃﻫﻠﻪ .. ﻭﻟﻮ ﻣﻔﻴﺶ ﺭﺍﺣﻪ ﺧﻼﺹ ﻛﻞ ﺷﺊ ﻧﺼﻴﺐ .. ﻗﻮﻟﺘﻰ ﺍﻳﻪ ﻳﺎ " ﺃﺳﻤﺎﺀ "
ﻛﺎﺩﺕ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " ﺃﻥ ﺗﺴﻘﻂ ﻣﻐﺸﻴﺎً ﻋﻠﻴﻬﺎ ﻣﻦ ﻓﺮﻁ ﺣﻤﺎﺳﻬﺎ .. ﻗﺎﻟﺖ ﺑﺤﻤﺎﺱ :
- ﻣﺎﺷﻰ ﻳﺎ ﺑﺎﺑﺎ
- ﻃﻴﺐ ﻳﺎ ﺑﻨﺘﻰ ﻫﻮ ﺣﺎﺑﺐ ﻧﻌﺪ ﺑﺮﻩ ﻓﻰ ﺃﻯ ﻣﻜﺎﻥ .. ﻳﻌﻨﻰ ﻣﺶ ﺣﺎﺑﺐ ﺍﻥ ﺣﺪ ﻳﻌﺮﻑ ﺍﻟﻤﻮﺿﻮﻉ ﺩﻟﻮﻗﺘﻰ ﻗﺒﻞ ﻣﺎ ﺗﺘﻜﻠﻤﻮﺍ ﻣﻊ ﺑﻌﺾ .. ﺣﺘﻰ ﺃﻣﻚ ﺃﻧﺎ ﻣﺎ ﻗﻮﻟﺘﻠﻬﺎﺵ
- ﻣﺎﺷﻰ ﻳﺎ ﺑﺎﺑﺎ ﻣﻔﻴﺶ ﻣﺸﻜﻠﺔ
ﺷﻌﺮﺕ ﺑﺪﻗﺎﺕ ﻗﻠﺒﻬﺎ ﻋﺎﻟﻴﺔ ﻣﻌﻠﻨﺔ ﻋﻦ ﺳﻌﺎﺩﺗﻬﺎ .. ﺳﺄﻟﺖ ﻧﻔﺴﻬﺎ .. ﺃﺣﻘﺎً ﻃﻠﺐ ﻋﻠﻰ ﻣﻦ ﻭﺍﻟﺪﻫﺎ ﺍﻟﺤﺪﻳﺚ ﻣﻌﻬﺎ .. ﻟﻤﺎﺫﺍ ﻟﻢ ﻳﻄﻠﺐ ﻣﻨﻬﺎ ﻫﻰ .. ﺑﺎﻟﺘﺄﻛﻴﺪ ﻟﻢ ﻳﺮﺩ ﺃﻥ ﻳﺘﺨﻄﻰ ﻭﺍﻟﺪﻫﺎ .. ﻫﻜﺬﺍ ﻫﻮ .. ﻳﻌﺮﻑ ﺍﻷﺻﻮﻝ ﺟﻴﺪﺍً .. ﻳﺨﺸﻰ ﺃﻥ ﻳﺨﻄﺊ ﻓﻰ ﺃﻓﻌﺎﻟﻪ ﻭﺗﺼﺮﻓﺎﺗﻪ .. ﺍﺭﺗﺴﻤﺖ ﺍﺑﺘﺴﺎﻣﻪ ﺣﺎﻟﻤﻪ ﻋﻠﻰ ﺷﻔﺘﻴﻬﺎ .. ﻭﻫﻰ ﺗﺴﺘﻌﺪ ﻟﺬﺍﻙ ﺍﻟﻠﻘﺎﺀ .. ﻟﻢ ﺗﺨﺒﺮ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " ﻫﻮ " ﺁﻳﺎﺕ " ﺍﻟﺘﻰ ﻗﺎﻟﺖ ﺑﺈﺑﺘﻬﺎﺝ :
- ﻃﻴﺐ ﻛﻮﻳﺲ .. ﺑﺸﺮﺓ ﺧﻴﺮ .. ﻳﺎﺭﺏ ﺗﻤﻤﻠﻬﺎ ﺍﻟﻤﻮﺿﻮﻉ ﻋﻠﻰ ﺧﻴﺮ ﻳﺎﺭﺏ
ﻗﺎﻟﺖ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " ﺑﻠﻬﻔﻪ :
- ﻳﺎﺭﺏ .. ﻳﺎﺭﺏ
ﺛﻢ ﺳﺄﻟﺖ " ﺁﻳﺎﺕ " :
- ﺍﻳﻪ ﺃﺧﺒﺎﺭ ﺃﺧﻮﻛﻰ ﺩﻟﻮﻗﺘﻰ
ﻗﺎﻟﺖ " ﺁﻳﺎﺕ " ﺍﻟﺤﻤﺪ ﻟﻠﻪ :
- ﻻ ﺍﻟﺤﻤﺪ ﻟﻠﻪ ﺯﻯ ﻣﺎ ﻗﻮﻟﺘﻠﻚ ﻣﻔﻴﺶ ﻗﻀﻴﺔ ﺃﺻﻼً .. ﺑﺲ ﻫﻤﺎ ﻣﺨﻠﻴﻴﻨﻪ ﻋﻨﺪﻫﻢ ﻓﻰ ﺍﻟﻤﻜﺘﺐ .. ﺣﺘﻰ ﻣﺶ ﻣﺪﺧﻠﻴﻨﻪ ﺍﻟﺤﺠﺰ .. ﻋﺸﺎﻥ " ﻋﺎﺻﻰ " ﻳﻔﺘﻜﺮ ﺍﻧﻪ ﻧﺠﺢ ﻓﻰ ﺧﻄﺘﻪ ﻭﺍﻥ ﻣﺤﺪﺵ ﺑﻴﺸﻚ ﻓﻴﻪ
ﻗﺎﻟﺖ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " ﺑﻌﻨﻒ :
- ﺣﺴﺒﻲ ﺍﻟﻠﻪ ﻭﻧﻌﻢ ﺍﻟﻮﻛﻴﻞ ﻓﻴﻪ .. ﺩﻩ ﻛﺘﻠﺔ ﺷﺮ ﻣﺘﺤﺮﻛﺔ
ﻗﺎﻟﺖ " ﺁﻳﺎﺕ " ﺑﺄﺳﻰ :
- ﺃﻧﺎ ﻋﺮﻓﺖ ﺩﻟﻮﻗﺘﻰ ﻟﻴﻪ ﺑﺎﺑﺎ ﺑﻌﺪ ﻋﻨﻬﻢ .. ﻭﻟﻴﻪ ﻣﻨﻌﻨﻰ ﻣﻦ ﺍﻧﻰ ﺃﻋﺮﻓﻬﻢ ﺃﻭ ﺃﻛﻮﻥ ﻋﻠﻰ ﺻﻠﺔ ﺑﻴﻬﻢ
- ﻃﺒﻌﺎً ﻳﺎ ﺑﻨﺘﻰ ﻛﺎﻥ ﻣﻌﺎﻩ ﺣﻖ ﺍﻧﻪ ﻳﺘﺒﺮﻯ ﻣﻦ ﺃﺧﻮﻩ ﻭﺍﺑﻦ ﺃﺧﻮﻩ .. ﺩﻯ ﻋﺎﻟﻢ ﺃﺳﺘﻐﻔﺮ ﺍﻟﻠﻪ ﺍﻟﻌﻈﻴﻢ
ﺍﺑﺘﺴﻤﺖ " ﺁﻳﺎﺕ " ﻗﺎﺋﻠﻪ ﺑﻤﺮﺡ :
- ﺳﻴﺒﻚ ﻣﻦ ﺍﻟﺴﻴﺮﺓ ﺍﻟﻐﻢ ﺩﻯ ﻭﺧﻠﻴﻨﺎ ﻓﻰ " ﻋﻠﻰ "
ﺍﺑﺘﺴﻤﺖ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " ﺑﺴﻤﺔ ﺣﺎﻟﻤﺔ ﻭﻫﻰ ﺗﻘﻮﻝ :
" - ﻋﻠﻰ " !
ﺿﺤﻜﺖ " ﺁﻳﺎﺕ " ﻗﺎﺋﻠﻪ :
- ﻫﻨﺒﺪﺃ ﻭﻻ ﺍﻳﻪ .. ﻻ ﺍﻣﺴﻜﻰ ﻧﻔﺴﻚ .. ﺃﻣﺎ ﻧﺸﻮﻑ ﺑﺲ ﺍﻟﻤﻮﺿﻮﻉ ﻫﻴﺮﺳﻰ ﻋﻠﻰ ﺍﻳﻪ
*****************************************
ﺷﻌﺮﺕ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " ﺑﺎﻟﺤﺮﺝ ﻭﻫﻰ ﺗﺮﻯ ﻋﻠﻰ ﻣﻘﺒﻼً ﻋﻠﻴﻬﻤﺎ .. ﻧﻬﺾ ﻭﺍﻟﺪﻫﺎ ﻣﺮﺣﺒﺎً ﺑﻪ ﻭﺗﺒﺎﺩﻻ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﺍﻟﻤﺠﺎﻣﻠﺔ .. ﺛﻢ ﺟﻠﺲ ﻣﻌﻬﻢ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻄﺎﻭﻟﺔ ﻓﻰ ﺫﺍﻙ ﺍﻟﻤﻄﻌﻢ ﺍﻟﻬﺎﺩﺉ .. ﻗﺎﻡ " ﻣﺪﺣﺖ " ﻗﺎﺋﻼً :
- ﻃﻴﺐ ﻫﻌﺪ ﺃﻧﺎ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﺘﺮﺍﺑﻴﺰﺓ ﺍﻟﻠﻰ ﺟﻤﺒﻜﻮﺍ ﻋﺸﺎﻥ ﺃﺳﻴﻜﻮﺍ ﺗﺘﻜﻠﻤﻮﺍ ﺑﺮﺍﺣﺘﻜﻮﺍ
ﻇﻠﺖ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " ﺗﻨﻈﺮ ﺃﺭﺿﺎً ﺗﻨﺘﻈﺮ ﺃﻥ ﻳﺒﺪﺃ ﺣﺪﻳﺜﻪ .. ﻗﺎﻝ :
- ﺍﺯﻳﻚ ﻳﺎ ﺁﻧﺴﺔ " ﺃﺳﻤﺎﺀ "
ﺗﻤﺘﻤﺖ ﻣﺒﺘﺴﻤﺔ :
- ﺍﻟﺤﻤﺪ ﻟﻠﻪ
ﺑﺪﺍ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺤﺮﺝ ﻭﺍﻹﺿﻄﺮﺍﺏ .. ﺗﻨﺎﻭﻝ ﺭﺷﻔﺔ ﻣﻦ ﻛﻮﺏ ﺍﻟﻤﺎﺀ ﺍﻟﻤﻮﺿﻮﻉ ﺃﻣﺎﻣﻪ ﻟﻴﻘﻠﻞ ﻣﻦ ﺟﻔﺎﻑ ﺣﻠﻘﻪ .. ﺛﻢ ﻗﺎﻝ :
- ﺃﻧﺎ ﺣﺒﻴﺖ ﺃﺗﻜﻠﻢ ﻣﻌﺎﻛﻰ ﺑﺎﻟﻄﺮﻳﻘﺔ ﺩﻯ .. ﻋﺸﺎﻥ ﺗﺒﻘﻰ ﻛﻞ ﺣﺎﺟﺔ ﻣﺎﺷﻴﺔ ﺻﺢ .. ﻳﻌﻨﻲ ﻣﺤﺒﺘﺶ ﺍﻥ ﺩﻩ ﻳﻜﻮﻥ ﺑﺪﻭﻥ ﻋﻠﻢ ﺃﻫﻠﻚ .. ﺑﺲ ﻧﺘﻴﺠﺔ ﺍﻟﻤﻘﺎﺑﻠﺔ ﺩﻯ ﻣﺘﻮﻗﻔﺔ ﻋﻠﻴﻜﻲ ﺍﻧﺘﻰ
ﻧﻈﺮﺕ ﺍﻟﻴﻪ ﺗﻨﺘﻈﺮ ﻣﺎ ﺳﻴﻘﻮﻝ ﻓﺄﻛﻤﻞ :
- ﻟﻴﺎ ﺷﺮﻭﻁ ﻻﺯﻡ ﺗﻜﻮﻥ ﻣﻮﺟﻮﺩﺓ ﻓﻰ ﺍﻻﻧﺴﺎﻧﻪ ﺍﻟﻠﻰ ﻫﺮﺗﺒﻂ ﺑﻴﻬﺎ .. ﻟﻮ ﻣﻜﻨﺘﺶ ﻣﻨﺎﺳﺒﺎﻛﻰ ﺧﻼﺹ ﻳﺒﻘﻰ ﻣﻔﻴﺶ ﻧﺼﻴﺐ
ﺃﻭﻣﺄﺕ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " ﺑﺮﺃﺳﻬﺎ .. ﻧﻈﺮ " ﻋﻠﻰ " ﺍﻟﻴﻬﺎ ﻟﻠﺤﻈﺎﺕ ﻣﺘﺄﻣﻼً .. ﺛﻢ ﺃﺧﻔﺾ ﺭﺃﺳﻪ ﻗﺎﺋﻼً :
- ﺍﻧﺖ ﻟﻴﻪ ﻏﻴﺮﺗﻰ ﻟﺒﺴﻚ ؟
ﺻﻤﺘﺖ ﻭﻟﻢ ﺗﺠﺐ ﻓﺤﻀﻬﺎ ﻗﺎﺋﻼً :
- ﻋﺸﺎﻥ ﻛﻼﻣﻰ ﻣﻌﺎﻛﻰ ﻗﺒﻞ ﻛﺪﻩ ؟ .. ﻭﻻ ﻋﺸﺎﻥ ﻋﺎﺭﻓﻪ ﺍﻧﻚ ﺟﺎﻳﻪ ﺗﻘﺎﺑﻠﻴﻨﻲ ؟
ﻗﺎﻟﺖ ﺑﺤﺪﺓ :
- ﻻ ﺩﻩ ﻭﻻ ﺩﻩ .. ﺃﻧﺎ ﻏﻴﺮﺕ ﻟﺒﺴﻰ ﻟﻤﺎ ﺍﻗﺘﻨﻌﺖ .. ﻭﻟﻤﺎ " ﺁﻳﺎﺕ " ﺍﺗﻜﻠﻤﺖ ﻣﻌﺎﻳﺎ ﻭﻓﻀﻠﺖ ﻭﺭﺍﻳﺎ ﻟﺤﺪ ﻣﺎ ﺍﺗﺠﺮﺃﺕ ﺍﻧﻰ ﺁﺧﺪ ﺍﻟﺨﻄﻮﺓ ﺩﻯ .. ﻣﺶ ﻋﺸﺎﻧﻚ ﻭﻻ ﺣﺎﺟﺔ .. ﺩﻩ ﻟﺒﺴﻰ ﺍﻟﻠﻰ ﺑﻠﺒﺴﻪ ﺑﻘﺎﻟﻰ ﻛﺎﻡ ﻳﻮﻡ .. ﻣﺶ ﻻﺑﺴﻪ ﻛﺪﻩ ﻋﺸﺎﻥ ﻫﺸﻮﻓﻚ ﻳﻌﻨﻲ
ﻗﺎﻝ " ﻋﻠﻰ " ﺑﺼﻮﺕ ﻫﺎﺩﺉ :
- ﺍﻧﺘﻰ ﻋﻠﻰ ﻃﻮﻝ ﻣﻨﻔﻌﻠﺔ ﻛﺪﺓ
ﺗﻨﻬﺪﺕ ﺑﺤﺰﻥ ﻭﻗﺎﻟﺖ :
- ﻻ ﻣﺶ ﺩﺍﻳﻤﺎً .. ﻣﺶ ﻋﺎﺭﻓﻪ .. ﺳﺎﻋﺎﺕ ﺑﺘﻨﺮﻓﺰ ﺃﻳﻮﺓ .. ﺩﻯ ﺣﺎﺟﺔ ﻭﺣﺸﺔ ﺻﺢ ؟
ﺍﺑﺘﺴﻢ " ﻋﻠﻰ " ﻭﻗﺎﻝ :
- ﺃﻛﻴﺪ ﻳﻌﻴﻦ ﻣﺶ ﻫﻘﻮﻟﻚ ﺩﻯ ﺣﺎﺟﺔ ﺣﻠﻮﺓ
ﻗﺎﻟﺖ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " ﻣﺒﺘﺴﻤﺔ :
- ﺍﻳﻪ ﺑﺄﻩ ﺍﻟﻤﻮﺍﺿﻔﺎﺕ ﻣﺎ ﻗﻮﻟﺘﻠﻴﺶ
ﺍﺧﺘﻔﺖ ﺍﺑﺘﺴﺎﻣﺘﻪ ﻭﻗﺎﻝ ﺑﺠﺪﻳﺔ :
- ﺍﻟﻯﻞ ﺃﻧﺎ ﻋﺎﻳﺰﻫﺎ ﺯﻭﺟﺔ ﺗﻜﻮﻥ ﻋﺎﺭﻓﻪ ﻛﻮﻳﺲ ﻳﻌﻨﻲ ﺍﻳﻪ ﺯﻭﺍﺝ ﻭﻣﺴﺆﻟﻴﻪ .. ﺯﻭﺟﺔ ﻋﺎﺭﻓﺔ ﺣﻘﻮﻗﻬﺎ ﺍﻟﺰﻭﺟﻴﺔ ﻭﻋﺎﺭﻓﻪ ﻛﻤﺎﻥ ﻭﺍﺟﺒﺎﺗﻬﺎ .. ﺯﻭﺟﺔ ﺗﺒﻘﻰ ﻣﺴﺘﻌﺪﺓ ﺍﻧﻬﺎ ﺗﻌﻴﺶ ﻣﻌﺎﻳﺎ ﻋﻠﻰ ﻗﺪﺭ ﺍﻣﻜﺎﻧﻴﺎﺗﻰ .. ﻟﺤﻤﺪ ﻟﻠﻪ ﺃﻧﺎ ﺩﻟﻮﻗﺘﻰ ﺑﻘﺒﺾ ﻣﺮﺗﺐ ﻣﺤﺘﺮﻡ .. ﺑﺲ ﻣﻬﻤﺎ ﻛﺎﻥ ﻟﺴﻪ ﻓﻰ ﺑﺪﺍﻳﺔ ﺣﻴﺎﺗﻰ .. ﻋﺎﻳﺰ ﻭﺍﺣﺪﺓ ﺗﻠﺘﺰﻡ ﺑﻜﻼﻡ ﺭﺑﻨﺎ ﺍﻟﻠﻰ ﺍﻣﺮﻫﺎ ﺑﻴﻪ .. ﻣﺘﻌﻨﺪﺵ ﻓﻰ ﺍﻟﻐﻂ ﻭﺗﺘﻤﺴﻚ ﺑﻴﻪ .. ﻭﺍﺣﺪﺓ ﺑﻨﺖ ﺣﻼﻝ ﻭﻃﻴﺒﺔ
ﺛﻢ ﺃﺧﺬ ﻧﻔﺴﺎً ﻋﻤﻴﻘﺎً ﻭﻗﺎﻝ :
- ﻭﺑﺨﺼﻮﺹ ﺍﻟﺸﻐﻞ .. ﺃﻧﺎ ﻣﺶ ﺣﺎﺑﺐ ﺃﺑﺪﺍً ﺍﻥ ﻣﺮﺍﺗﻰ ﺗﺸﺘﻐﻞ
ﻧﻈﺮﺕ ﺍﻟﻴﻪ ﺻﺎﻣﺘﻪ ﻓﺄﻛﻤﻞ :
- ﻫﺘﻘﻮﻟﻴﻠﻰ ﺃﺧﺘﻚ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﺘﺸﺘﻐﻞ ﻫﻘﻮﻟﻚ ﺃﺧﺘﻰ " ﺇﻳﻤﺎﻥ " ﻣﺴﺆﻟﺔ ﻣﻦ ﺑﺎﺑﺎ ﻭﺣﺎﻟﻴﺎ ﻣﻦ ﺯﻭﺟﻬﺎ ﻫﻤﺎ ﺣﺮﻳﻦ ﻣﻊ ﺑﻌﺾ .. ﻟﻜﻦ ﺃﻧﺎ ﻣﺤﺒﺶ ﺍﻥ ﻣﺮﺍﺗﻰ ﺗﺸﺘﻐﻞ .. ﻛﻞ ﺭﺍﺟﻞ ﻟﻪ ﻃﺒﺎﻉ ﻏﻴﺮ ﺍﻟﺘﺎﻧﻰ .. ﻭﺩﻯ ﻃﺒﺎﻋﻰ .. ﺩﻟﻮﻗﺘﻰ ﺃﻧﺎ ﺣﺎﺑﺐ ﺃﺳﻤﻊ ﻣﻨﻚ .. ﻫﻞ ﺍﻟﻠﻰ ﻗﻮﻟﺘﻪ ﺩﻩ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻟﻴﻜﻰ ﻭﻻ ﻷ ؟
ﻟﻢ ﺗﺤﺘﺎﺝ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " ﻭﻗﺘﺎً ﻟﻠﺘﻔﻜﻴﺮ ﺑﻞ ﺍﺗﺴﻌﺖ ﺑﺎﺗﺴﺎﻣﺘﻬﺎ ﻭﻫﻰ ﺗﻘﻮﻝ :
- ﺃﻧﺎ ﺃﺻﻼً ﻋﻠﻯﻒ ﻛﺮﺓ ﻣﺒﺤﺒﺶ ﺍﻟﺸﻐﻞ .. ﺃﻧﺎ ﺍﺷﺘﻐﻠﺖ ﺑﺲ ﻻﻧﻰ ﻣﻀﻄﺮﺓ ﻋﺸﺎﻥ ﺃﺻﺮﻑ ﻋﻠﻰ ﻧﻔﺴﻰ .. ﻟﻜﻦ ﺃﻧﺎ ﻧﻔﺴﻰ ﺯﻯ ﻣﺎ ﺍﻧﺖ ﻧﻔﺴﻚ .. ﺍﻧﻰ ﺃﻋﺪ ﻓﻰ ﺍﻟﺒﻴﺖ ﻭﻳﺒﻘﻰ ﻣﻬﻤﺘﻰ ﺑﻴﺘﻰ ﻭﺟﻮﺯﻯ ﻭﻭﻻﺩﻯ ﻭﺑﺲ ﻭﻣﻔﻴﺶ ﺣﺎﺟﺔ ﺗﺸﻐﻠﻨﻰ ﻋﻨﻬﻢ .. ﻭﺑﺨﺼﻮﺹ ﺍﻣﻜﺎﻧﻴﺎﺗﻚ ﻓﺄﻧﺎ ﻣﻮﺍﻓﻘﺔ .. ﻭﻣﺶ ﻫﻌﺘﺮﺽ ﻋﻠﻰ ﺍﻣﻜﺎﻧﻴﺎﺗﻚ ﻻﻧﻰ ﻧﻔﺴﻰ ﻓﻰ ﺭﺍﺟﻞ ﺑﺠﺪ ﺃﺣﺲ ﺍﻧﻪ ﺑﻴﺎﺧﺪ ﺑﺈﻳﺪﻱ ﻭﺑﻴﻌﺮﻓﻨﻰ ﺍﻟﻄﺮﻳﻖ ﺍﻟﺼﺢ .. ﻭﺑﻌﺪﻳﻦ ﺃﻯ ﺍﺗﻨﻴﻦ ﻻﺯﻡ ﻳﺘﻌﺒﻮﺍ ﻓﻰ ﺑﺪﺍﻳﺔ ﺣﻴﺎﺗﻬﻢ ﻭﻫﻤﺎ ﺻﻐﻴﺮﻳﻦ .. ﻳﻌﻴﻦ ﻋﺎﺩﻯ .. ﺑﻮﻋﺪﻳﻦ ﺍﻧﺖ ﻣﺎ ﺷﺎﺀ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻚ ﻧﺎﺟﺢ ﻓﻰ ﺷﻐﻠﻚ .. ﻳﻌﻨﻲ ﺃﺣﺴﻦ ﻣﻦ ﺷﺒﺎﺏ ﻛﺘﻴﺮ ﻓﻰ ﺳﻨﻚ .. ﻭﺑﺨﺼﻮﺹ ﺑﺄﻩ ﺍﻧﻰ ﺍﻧﻔﺬ ﻛﻼﻡ ﺭﺑﻨﺎ ﻓﺄﻧﺎ ﻣﺶ ﻋﻨﻴﺪﺓ ﻟﻮﺍ ﺣﺎﺟﺔ .. ﺑﺲ ﻣﺤﺘﺎﺟﺔ ﺍﻟﻠﻰ ﻳﺘﻜﻠﻢ ﻣﻌﺎﻳﺎ ﺑﺮﺍﺣﻪ ﻭﺍﻟﻯﻞ ﻳﻔﻬﻤﻨﻰ ﺑﺮﺍﺣﺔ ﻣﻦ ﻏﻴﺮ ﻣﺎ ﻳﺠﺮﺣﻨﻰ ﻭﻣﻦ ﻏﻴﺮ ﻣﺎ ﻳﺤﺴﺴﻨﻰ ﺍﻧﻰ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﻨﺎﺭ ﻭﺑﺌﺲ ﺍﻟﻤﺼﻴﺮ .. ﻭﺍﻧﺖ ﺍﺳﻠﻮﺑﻚ ﺣﻠﻮ ﻣﻌﺎﻳﺎ ﻭﺑﺘﺘﻜﻠﻢ ﺑﺮﺍﺣﺔ ﻓﺄﻛﻴﺪ ﻫﺴﻤﻊ ﻛﻼﻣﻚ
ﺍﺑﺘﺴﻢ " ﻋﻠﻰ " ﻭﻫﻮ ﻳﻨﻈﺮ ﺍﻟﻴﻬﺎ ﻗﺎﺋﻼً :
- ﻋﻠﻰ ﻓﻜﺮﺓ ﺃﻧﺎ ﻣﺶ ﻫﺎﺩﻯ ﻋﻠﻰ ﻃﻮﻝ .. ﺃﻧﺎ ﻟﻤﺎ ﺑﺘﻨﺮﻓﺰ ﺑﺒﻘﻰ ﺻﻌﺐ
ﺿﺤﻜﺖ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " ﻗﺎﺋﻠﻪ :
- ﻋﺎﺭﻓﻪ " ﺇﻳﻤﺎﻥ " ﺃﺧﺘﻚ ﻗﺎﻟﺘﻠﻰ
ﺃﺧﻔﺾ " ﻋﻠﻰ " ﺑﺼﺮﺓ ﺩﻭﻥ ﺃﻥ ﺗﺨﺘﻔﻰ ﺍﺑﺘﺴﺎﻣﺘﻪ ﻭﻫﻮ ﻳﻘﻮﻝ :
- ﻳﻌﻨﻲ ﻣﻮﺍﻓﻘﺔ ﻋﻠﻰ ﻛﻞ ﺍﻟﻜﻠﻤﺎ ﺍﻟﻠﻰ ﻗﻮﻟﺘﻪ ﻭﻣﻌﻨﺪﻛﻴﺶ ﺃﻯ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﻋﻠﻴﻪ
ﻗﺎﻟﺖ ﺑﺨﺠﻞ ﻣﻤﺰﻭﺝ ﺑﺎﻟﺴﻌﺎﺩﺓ :
- ﻷ ﻣﻌﻨﺪﻳﺶ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ
ﺍﻟﺘﻔﺖ " ﻋﻠﻰ " ﻭﻧﺎﺩﻯ ﻭﺍﻟﺪﻫﺎ .. ﺛﻢ ﻧﻬﺾ ﻳﺴﻠﻢ ﻋﻠﻴﻪ ﻗﺎﺋﻼً :
- ﺍﻥ ﺷﺎﺀ ﺍﻟﻠﻪ ﻫﺘﺼﻞ ﺑﺤﻀﺮﺗﻚ ﻳﺎ ﺃﺳﺘﺎﺫ " ﻣﺪﺣﺖ " ﻋﺸﺎﻥ ﻧﻴﺠﻲ ﻧﺰﻭﺭﻛﻮﺍ ﻓﻰ ﺍﻟﺒﻴﺖ
ﺍﺗﺴﻌﺖ ﺍﺑﺘﺴﺎﻣﺔ " ﻣﺪﺣﺖ " ﻭﻫﻮ ﻳﻘﻮﻝ :
- ﺗﻨﻮﺭ ﻳﺎ ﺍﺑﻨﻰ .. ﺃﻫﻠﻚ ﺭﺍﺟﻌﻴﻦ ﺍﻣﺘﻰ ﺍﻥ ﺷﺎﺀ ﺍﻟﻠﻪ
- ﺑﻜﺮﺓ ﺍﻥ ﺷﺎﺀ ﺍﻟﻠﻪ .. ﻭﺍﻧﺘﻮﺍ ﻣﺴﺎﻓﺮﻳﻦ ﺍﻣﺘﻰ ؟
- ﺍﺣﻨﺎ ﻣﺴﺎﻓﺮﻳﻦ ﺍﻟﻨﻬﺎﺭﺩﺓ ﺍﻥ ﺷﺎﺀ ﺍﻟﻠﻪ
- ﺧﻼﺹ ﺯﻯ ﻣﺎ ﺍﺗﻔﻘﻨﺎ ﺍﻥ ﺷﺎﺀ ﺍﻟﻠﻪ
ﺭﺣﻞ " ﻋﻠﻰ " ﻓﺘﺎﺑﻌﺘﻪ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " ﺑﻌﻴﻨﻴﻬﺎ ﻭﻫﻰ ﺗﺸﻌﺮ ﺑﺴﻌﺎﺩﺓ ﻛﺒﻴﺮﺓ .. ﻣﺎ ﻝ " ﻣﺪﺣﺖ " ﻋﻠﻴﻬﺎ ﻗﺎﺋﻼً :
- ﻫﺎ ﻗﻮﻟﻴﻠﻰ ﺍﻳﻪ ﺭﺃﻳﻚ
ﻧﻈﺮﺕ ﺍﻟﻴﻪ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " ﻗﺎﺋﻠﻪ :
- ﺑﺼﺮﺍﺣﺔ ﻫﻮ ﺣﺪ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﺃﻭﻯ .. ﺍﻧﺖ ﺭﺃﻳﻚ ﺍﻳﻪ ﻳﺎ ﺑﺎﺑﺎ
ﺍﺑﺘﺴﻢ ﻗﺎﺋﻼً ﻭﻫﻮ ﻳﺮﺑﺖ ﻋﻠﻰ ﻇﻬﺮﻫﺎ :
- ﺃﻧﺎﻥ ﻛﻤﺎﻥ ﺷﺎﻳﻒ ﻛﺪﺓ .. ﺭﺑﻨﺎ ﻳﺘﻤﻤﻠﻚ ﻋﻠﻰ ﺧﻴﺮ
***************************************
ﻇﻞ " ﻛﺮﻳﻢ " ﻓﻰ ﺍﻟﻘﺴﻢ ﻟﻤﺪﺓ ﺃﺭﺑﻌﺔ ﺃﻳﺎﻡ .. ﻭﻓﻰ ﺍﻟﻴﻮﻡ ﺍﻟﺨﺎﻣﺲ ﺃﺗﺖ ﺍﻟﺒﺸﺮﻯ ﺑﺎﻟﻘﺒﺾ ﻋﻠﻰ " ﺳﺮﺍﺝ " ﻭ " ﻋﺎﺻﻰ " ﺑﻌﺪﻣﺎ ﺃﻋﺪﺕ ﻟﻬﻢ ﺍﻟﺸﺮﻃﺔ ﻛﻤﻴﻨﺎً ﻭﺃﻭﻗﻌﺘﻬﻢ ﻓﻰ ﻓﺨﻬﺎ .. ﺗﺎﺑﻌﺘﻬﻢ ﻋﺪﺳﺎﺕ ﺍﻟﻜﺎﻣﻴﺮﺍﺕ ﻟﻠﺤﺼﻮﻝ ﻋﻠﻰ ﺻﻮﺭﻫﻢ ﻟﻠﺘﻜﺴﺐ ﻣﻦ ﻭﺭﺍﺀ ﺗﻠﻚ ﺍﻟﻔﻀﻴﺤﺔ ﻓﻰ ﺟﺮﺍﺋﺪﻫﻢ .
ﺣﻤﺪ " ﻛﺮﻳﻢ " ﺭﺑﻪ ﻟﻈﻬﻮﺭ ﺍﻟﺤﻖ ﻭﻹﻧﺘﻘﺎﻣﻪ ﻣﻦ ﺭﺃﺳﻰ ﺍﻷﻓﻌﻰ .. ﺷﻌﺮ " ﺁﺩﻡ " ﺑﺎﻹﺭﺗﻴﺎﺡ ﻓﺄﺧﻴﺮﺍً ﻟﻦ ﻳﻜﻮﻥ ﻗﻠﻘﺎً ﻣﻦ ﺷﺮﻭﺭ " ﻋﺎﺻﻰ " ﻭﺗﻬﺪﻳﺪﺍﺗﻪ .. ﺗﻨﻬﺪ ﺑﺈﺭﺗﻴﺎﺡ ﻭﻗﺪ ﺷﻌﺮ ﺃﻥ ﺍﻟﻠﻪ ﻗﺪ ﺍﻧﺘﻘﻢ ﻟﻪ .. ﻭﺃﺧﺬ ﺑﺤﻘﻪ ﻣﻤﻦ ﻇﻠﻤﻪ .. ﻓﻬﺎ ﻫﻮ " ﻋﺎﺻﻰ " ﻳﺰﺝ ﻓﻰ ﺍﻟﺴﺠﻦ ﻷﻋﻮﺍﻡ ﻃﻮﻳﻠﺔ .. ﻳﺪﻓﻊ ﺑﻬﺎ ﺛﻤﻦ ﺷﺮﻭﺭﻩ ﻭﺃﺫﺍﻩ ﻟﺨﻠﻖ ﺍﻟﻠﻪ .. ﻋﻠﻰ ﺍﻟﺮﻏﻢ ﻣﻦ ﺷﻌﻮﺭ " ﺁﻳﺎﺕ " ﺑﺎﻟﺮﺍﺣﺔ ﺍﻻ ﺃﻧﻬﺎ ﺣﺰﻧﺖ ﺃﻥ ﻳﻜﻮﻥ ﺫﺍﻙ ﻫﻮ ﻣﺼﻴﺮﻫﻤﺎ .. ﺗﻤﻨﺖ ﻟﻮ ﻛﺎﻥ ﺗﺎﺑﺎ ﺍﻟﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻗﺒﻞ ﺃﻥ ﻳﻘﺒﺾ ﻋﻠﻴﻬﻤﺎ .. ﻟﻜﻨﻬﻤﺎ ﺗﻤﺎﺩﺍ ﻓﻰ ﻇﻠﻤﻬﻤﺎ ﻭﺑﻄﺸﻬﻤﺎ ﺣﺘﻰ ﺃﺧﺬﻫﻢ ﺍﻟﻠﻪ ﺃﺧﺬ ﻋﺰﻳﺰ ﻣﻘﺘﺪﺭ .
ﻛﺎﻧﺖ ﺗﻠﻚ ﺍﻟﺒﺸﺮﻯ ﻫﻰ ﺍﻷﻭﻟﻰ ﺛــــﻢ .. ﺗﻮﺍﻟﺖ ﺍﻟﺒﺸﺎﺋﺮ ﺑﻌﺪ ﺫﻟﻚ .. ﻋﺎﺩﺕ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " ﻣﻊ ﻭﺍﻟﺪﻳﻬﺎ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﻘﺎﻫﺮﺓ .. ﻭﻛﺬﻟﻚ ﻋﺎﺩﺍ ﻭﺍﻟﺪﻯ " ﻋﻠﻰ " ﺍﻟﻰ ﺑﻴﺘﻬﻤﺎ ﻓﻰ ﺍﻟﻘﺎﻫﺮﺓ .. ﻭﺑﻌﺪ ﻳﻮﻣﻴﻦ ﺳﺎﻓﺮ " ﻋﻠﻰ " ﻭﺗﻘﺪﻡ ﺭﺳﻤﻴﺎً ﺑﺼﺤﺒﺔ ﻭﺍﻟﺪﺍﻩ ﺍﻟﻰ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " .. ﺍﻟﺘﻰ ﺷﻌﺮﺕ ﻛﺎﻟﻄﻴﺮ ﺍﻟﺬﻯ ﻇﻞ ﻣﺤﺒﻮﺳﺎً ﺃﻋﻮﺍﻡ ﻋﺪﻳﺪﺓ ﻓﻰ ﻗﻔﺺ ﻛﺌﻴﺐ .. ﻭﻓﺠـــﺄﺓ .. ﺃﻃﻠﻖ ﺳﺮﺍﺣﻪ .. ﻓﻔﺮﺩ ﺟﻨﺎﺣﻴﻪ ﻳﻄﻴﺮ ﻓﻰ ﺍﻟﺴﻤﺎﺀ ..
ﻛﺎﻧﺖ ﺳﻌﺎﺩﺓ " ﺯﻳﺎﺩ " ﻋﺎﺭﻣﺔ ﻋﻨﺪﻣﺎ ﺭﺩﺕ " ﺳﻤﺮ " ﺃﺧﻴﺮﺍً ﺑﺎﻟﻤﻮﺍﻓﻘﺔ ﻟﻜﻨﻬﺎ ﺍﺷﺘﺮﻃﺖ ﻓﺘﺮﺓ ﺧﻄﺒﺔ ﻃﻮﻳﻠﺔ .. ﻭﺃﻻ ﻳﻌﻘﺪﺍ ﺍﻻ ﻟﻴﻠﺔ ﺍﻟﻔﺮﺡ .. ﻓﺘﻤﺖ ﺍﻟﺨﻄﺒﺘﻴﻦ ﻓﻰ ﺧﻼﻝ ﺷﻬﺮ ﻭﺍﺣﺪ .. ﺧﻄﺒﺔ " ﻋﻠﻰ " ﻭ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " ﺍﻟﺘﻰ ﻇﻠﺖ ﻋﻨﺪ ﺃﻫﻠﻬﺎ ﻓﻰ ﺍﻟﻘﺎﻫﺮﺓ .. ﻭﻋﺎﺩ " ﻋﻠﻰ " ﻟﻤﻤﺎﺭﺳﺔ ﻋﻤﻠﻪ ﻓﻰ ﺍﻟﻘﺮﻳﺔ ﺑﻴﻨﻤﺎ ﻛﺎﻥ ﻳﺬﻫﺐ ﺍﻟﻴﻬﺎ ﻣﺮﺓ ﺍﺳﺒﻮﻋﻴﺎً .. ﻭﺧﻄﺒﺔ " ﺯﻳﺎﺩ " ﻭ " ﺳﻤﺮ .. " ﺍﻟﺘﻰ ﻇﻠﺖ ﻓﻰ ﺍﻟﻘﺮﻳﺔ ﺑﺮﻓﻘﺔ ﻭﺍﻟﺪﺗﻬﺎ .. ﻭﻋﻤﻠﺖ ﻓﻰ ﻋﻴﺎﺩﺓ ﺍﻷﻃﻔﺎﻝ ﺑﻌﺪ ﺍﻋﺎﺩﺓ ﺗﺠﺪﻳﺪﻫﺎ .
ﻣﻀﺖ ﺷﻬــﺮﺍﻥ ﻋﻠﻰ ﺗﻠﻚ ﺍﻷﺣﺪﺍﺙ ﺍﻟﺴﻌﻴﺪﺓ ..
ﻭﻓﻰ ﺃﺣﺪ ﺍﻷﻳﺎﻡ ﺑﻴﻨﻤﺎ ﻛﺎﻥ " ﺁﺩﻡ " ﻓﻰ ﺯﻳﺎﺭﺓ ﻟـ " ﺁﻳﺎﺕ .. " ﻗﺎﻝ ﻟﻬﺎ ﺑﻀﺠﺮ :
- ﻣﺶ ﻧﻜﺘﺐ ﺍﻟﻜﺘﺎﺏ ﺑﺄﻩ .. ﺍﻟﺨﻄﻮﺑﺔ ﻃﻮﻟﺖ ﺃﻭﻯ
ﻗﺎﻟﺖ ﻭﻫﻰ ﺗﺤﺎﻭﻝ ﺃﻥ ﺗﺨﻔﻰ ﺍﺑﺘﺴﺎﻣﺘﻬﺎ :
- ﻣﻄﻮﻟﺘﺶ ﻭﻻ ﺣﺎﺟﺔ ﺩﻭﻝ 3 ﺷﻬﻮﺭ ﺑﺲ
ﺻﺎﺡ ﺑﺤﻨﻖ :
- ﺁﻩ 3 ﺷﻬﻮﺭ ﺑﺲ ﺷﻮﻓﺖ ﻓﻴﻬﻢ ﺫﻝ ﺳﻨﻴﻦ .. ﻛﻔﺎﻳﺔ ﺍﻧﻰ ﻻ ﻋﺎﺭﻑ ﺍﺑﺼﻠﻚ ﻭﻻ ﻋﺎﺭﻑ ﺃﻛﻠﻤﻚ ﻭﻻ ﻋﺎﺭﻑ ﺃﻋﺪ ﻣﻌﺎﻛﻰ ﺑﺮﺍﺣﺘﻰ
ﺛﻢ ﻧﻈﺮ ﺍﻟﻰ " ﻛﺮﻳﻢ " ﺍﻟﺬﻯ ﺍﺑﺘﺴﻢ ﻭﻫﻮ ﻳﺘﻄﻠﻊ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﻼﺏ ﺗﻮﺏ ﺍﻟﺨﺎﺹ ﺑﻪ ﻭﻗﺎﻝ ﻟﻪ ﺑﻤﺮﺡ :
- ﻣﻨﻮﺭ ﻳﺎ " ﻛﺮﻳﻢ "
ﻗﺎﻝ " ﻛﺮﻳﻢ " ﺿﺎﺣﻜﺎً ﺩﻭﻥ ﺃﻥ ﻳﺮﻓﻊ ﻋﻴﻨﻪ ﻋﻦ ﺍﻟﺸﺎﺷﺔ :
- ﺩﻩ ﻧﻮﺭﻙ ﻳﺎ " ﺁﺩﻡ "
ﻫﺘﻒ " ﺁﺩﻡ " ﻗﺎﺋﻼً :
- ﻣﺶ ﺗﺤﻀﺮﻧﺎ ﻳﺎ " ﻛﺮﻳﻢ .. " ﺍﻗﻨﻊ ﺃﺧﺘﻚ ﺑﺄﻩ
ﺍﺑﺘﺴﻢ ﻗﺎﺋﻼً ﻭﻫﻮ ﻳﻨﻈﺮ ﺍﻟﻴﻪ :
- ﻭﺍﻟﻠﻪ ﺩﻯ ﺣﺎﺟﻪ ﺗﺨﺼﻜﻮﺍ ﺍﻧﺘﻮﺍ ﺍﻻﺗﻨﻴﻦ .. ﺍﻧﺘﻮﺍ ﺍﻟﻠﻰ ﺗﺤﺪﺩﻭﺍ ﻣﻌﺎﺩ ﻛﺘﺐ ﺍﻟﻜﺘﺎﺏ
ﻗﺎﻝ " ﺁﺩﻡ " ﺑﻐﻴﻆ :
- ﺁﻩ ﻣﺎ ﺍﻧﺖ ﺍﻳﺪﻙ ﻓﻰ ﺍﻟﻤﻴﺔ ﺍﻟﺒﺎﺭﺩﺓ .. ﻧﻄﻴﺖ ﻣﺮﺣﻠﺔ ﺍﻟﺨﻄﻮﺑﺔ ﻋﻠﻰ ﻛﺘﺐ ﺍﻟﻜﺘﺎﺏ ﻋﺪﻝ
ﺿﺤﻚ " ﻛﺮﻳﻢ " ﻗﺎﺋﻼً ﺑﻤﺮﺡ :
- ﻳﺎ ﺑﺎﻯ ﻋﻠﻰ ﺍﻷﺭ
ﺯﻓﺮ " ﺁﺩﻡ " ﻭﻫﻮ ﻳﻮﺟﻪ ﺣﺪﻳﺜﻪ ﺍﻟﻰ " ﺁﻳﺎﺕ " ﻗﺎﺋﻼً :
- ﻗﻮﻟﺘﻰ ﺍﻳﻪ .. ﻧﺤﺪﺩ ﺑﺄﻩ ؟
ﺻﻤﺘﺖ ﻟﺘﻔﻜﺮ ﻓﻰ ﺃﺣﺪﺍﺙ ﺍﻟﺜﻼﺙ ﺷﻬﻮﺭ ﺍﻟﻤﺎﺿﻴﺔ ﻭﺍﻟﺘﻰ ﻟﻤﺴﺖ ﻓﻴﻬﻢ ﺗﻐﻴﺮ ﺟﺬﺭﻯ ﻓﻰ ﺳﻠﻮﻙ " ﺁﺩﻡ " ﺟﻌﻠﻬﺎ ﺗﺘﻨﺎﺳﻰ ﺧﻮﻓﻬﺎ ﺷﻴﺌﺎً ﻓﺸﻴﺌﺎً .. ﺑﻞ ﺟﻌﻠﻬﺎ ﺗﺘﻨﺎﺳﻰ " ﺁﺩﻡ " ﺍﻟﻘﺪﻳﻢ ﺗﻤﺎﻣﺎً .. ﺣﺜﻬﺎ ﻗﺎﺋﻼً :
" - ﺁﻳﺎﺕ .. " ﺍﻧﺘﻰ ﻟﺴﻪ ﺧﺎﻳﻔﺔ .. ﻟﺴﻪ ﻗﻠﻘﺎﻧﻪ ﻣﻨﻰ ؟
ﻗﺎﻟﺖ ﺑﺨﻔﻮﺕ :
- ﻷ
- ﻃﻴﺐ ﺍﻳﻪ ؟
ﻧﻈﺮﺕ ﺍﻟﻰ " ﻛﺮﻳﻢ " ﻗﺎﺋﻠﻪ ﺑﻠﺆﻡ :
- ﻟﻤﺎ ﺃﻃﻤﻦ ﻋﻠﻰ " ﻛﺮﻳﻢ " ﺃﺧﻮﻳﺎ ﺍﻷﻭﻝ
ﻧﻬﺾ " ﺁﺩﻡ " ﻗﺎﺋﻼً ﻭﻫﻮ ﻳﺘﻈﺎﻫﺮ ﺑﺎﻹﻧﺼﺮﺍﻑ :
- ﻃﻴﺐ ﻟﻤﺎ ﺗﺒﻘﻰ ﺗﻄﻤﻨﻰ ﻋﻠﻰ ﺃﺧﻮﻛﻰ ﺍﺑﻘﻰ ﺍﺩﻳﻨﻰ ﺭﻧﻪ ﻫﺘﻼﻗﻴﻨﻲ ﻋﻨﺪﻙ
ﻧﻈﺮﺕ ﺍﻟﻴﻪ " ﺁﻳﺎﺕ " ﺑﺤﺪﺓ .. ﻓﻨﻈﺮ ﺍﻟﻴﻬﺎ ﻗﺎﺋﻼً ﺑﺤﺰﻡ :
- ﻛﻠﻤﺔ ﻭﺍﺣﺪﺓ ﻛﺘﺐ ﺍﻟﻜﺘﺎﺏ ﺑﻌﺪ 3 ﺃﻳﺎﻡ
ﻫﺘﻔﺖ :
- ﻷ ﺍﻳﻪ 3 ﺃﻳﺎﻡ ﺩﻯ ﻣﺶ ﻫﻠﺤﻖ ﺃﻋﻤﻞ ﺣﺎﺟﺔ .. ﺧﻠﻴﻬﻢ ﺍﺳﺒﻮﻉ
ﻗﻔﺰﺕ ﺍﺑﺘﺴﺎﻣﺔ ﺍﻟﻰ ﺷﻔﺘﻴﻪ ﻭﻫﻮ ﻳﻘﻮﻝ :
- ﻣﺎﺷﻰ ﺍﺳﺒﻮﻉ
ﻧﻬﺾ " ﻛﺮﻳﻢ " ﻭﻭﻗﻒ ﺃﻣﺎﻣﻬﻤﺎ ﻗﺎﺋﻼً ﺑﻠﺆﻡ :
- ﻫﺎ ﻭﺻﻠﺘﻮﺍ ﻻﻳﻪ .. ﺳﻨﺔ ﻭﻻ ﺳﻨﺔ ﻭﻧﺺ
ﻧﻈﺮ ﺍﻟﻴﻪ " ﺁﺩﻡ " ﺑﻐﻴﻆ ﻭﻗﺎﻝ ﺿﺎﺣﻜﺎً :
- ﻛﺎﻥ ﻧﻔﺴﻰ ﺗﺒﻘﻰ ﺧﻄﻴﺐ ﺃﺧﺘﻰ ﻋﺸﺎﻥ ﺃﺫﻟﻚ ﻳﺎ " ﻛﺮﻳﻢ "
ﺿﺤﻚ " ﻛﺮﻳﻢ " ﻗﺎﺋﻼً :
- ﺩﻩ ﺍﻧﺖ ﺑﺘﺤﺒﻨﻰ ﺃﻭﻯ ﺑﺎﻳﻦ ﻋﻠﻴﻚ
- ﺃﻭﻯ ﺃﻭﻯ
ﻧﻈﺮ ﺍﻟﻴﻬﻤﺎ " ﻛﺮﻳﻢ " ﻗﺎﺋﻼً ﺑﺴﻌﺎﺩﺓ :
- ﺑﺎﺭﻙ ﺍﻟﻠﻪ ﻟﻜﻤﺎ ﻭﺑﺎﺭﻙ ﻋﻠﻴﻜﻤﺎ ﻭﺟﻤﻊ ﺑﻴﻨﻜﻤﺎ ﻓﻰ ﺧﻴـﺮ
***********************************
ﺑﻌﺪ ﺷﻬﺮﻳﻦ ..
ﻫﺒﺖ ﺍﻟﻨﺴﻤﺎﺕ ﺍﻟﻤﻨﻌﺸﺔ ﺍﻟﻘﺎﺩﻣﺔ ﻣﻦ ﺍﺗﺠﺎﻩ ﺍﻟﺒﺤﺮ ﻟﺘﻠﻔﺢ ﻭﺟﻮﻩ ﺫﺍﻟﻚ ﺍﻟﺜﻨﺎﺋﻰ ﺍﻟﺠﺎﻟﺲ ﻋﻠﻰ ﺭﻣﻞ ﺍﻟﺸﺎﻃﺊ ﻣﺴﺘﻨﺪﺍً ﺑﻈﻬﺮﻩ ﺍﻟﻰ ﺍﺣﺪﻯ ﺍﻟﺼﺨﻮﺭ ﺍﻟﻜﺒﻴﺮﺓ .. ﻛﺎﻥ ﺍﻟﺸﺎﻃﺊ ﺧﺎﻟﻴﺎً ﺍﻻ ﻣﻨﻬﻤﺎ .. ﺗﻌﺎﻟﺖ ﺃﺻﻮﺍﺕ ﺍﻷﻣﻮﺍﺝ ﻓﻰ ﺳﻴﻤﻔﻮﻧﻴﺔ ﻋﺬﺑﺔ ﺗﻄﺮﺏ ﺳﺎﻣﻌﻬﺎ ﻟﻴﺴﺒﺢ ﻣﻌﻬﺎ ﻓﻰ ﻋﺎﻟﻢ ﺁﺧﺮ .. ﺗﺮﻛﺰﺕ ﺃﻧﻈﺎﺭ ﺍﻟﺜﻨﺎﺋﻰ ﻋﻠﻰ ﻗﺮﺹ ﺍﻟﺸﻤﺲ ﺍﻟﺬﻯ ﺃﺧﺬ ﻓﻰ ﺍﻟﻐﺮﻭﺏ ﺷﻴﺌﺎً ﻓﺸﻴﺌﺎً ﺭﺍﺳﻤﺎً ﻟﻮﺣﺔ ﻓﻨﻴﺔ ﻣﻦ ﺃﻟﻮﺍﻥ ﺍﻟﻄﻴﻒ ﺗﺴﺒﺢ ﻓﻰ ﺍﻟﺴﻤﺎﺀ ﺍﻟﺰﺭﻗﺎﺀ ﻟﺘﺨﺘﻠﻂ ﺃﻟﻮﺍﻧﻬﺎ ﺑﺰﺭﻗﺔ ﺍﻟﺴﻤﺎﺀ ﻓﺘﻀﻔﻰ ﻋﻠﻴﻬﺎ ﺣﺮﺍﺭﺓ ﺍﻟﻠﻘﺎﺀ .. ﻧﻈﺮ " ﺁﺩﻡ " ﺍﻟﻰ " ﺁﻳﺎﺕ " ﺍﻟﺘﻰ ﺃﺣﺎﻃﻬﺎ ﺑﺬﺭﺍﻋﻪ ﻭﺍﺳﺘﻨﺪﺕ ﺑﺮﺃﺳﻬﺎ ﺍﻟﻰ ﺻﺪﺭﻩ ﻭﻗﺎﻝ :
- ﺗﻌﺮﻓﻰ ﺍﻧﻰ ﺑﻌﺸﻖ ﻣﻨﻈﺮ ﺍﻟﻐﺮﻭﺏ
ﺭﻓﻌﺖ ﺭﺃﺳﻬﺎ ﻭﻧﻈﺮﺕ ﺍﻟﻴﻪ ﻗﺎﺋﻠﻪ :
- ﺃﻧﺎ ﻛﻤﺎﻥ ﺑﺤﺒﻪ ﺃﻭﻯ .. ﺩﺍﻳﻤﺎً ﻛﻨﺖ ﺑﺸﻮﻓﻪ ﻓﻰ ﺣﻠﻤﻰ
ﺍﺑﺘﺴﻢ ﻭﻫﻮ ﻳﻤﺴﺢ ﺑﺄﺻﺎﺑﻌﻪ ﻋﻠﻰ ﻭﺟﻨﺘﻬﺎ ﻗﺎﺋﻼً :
- ﺣﻠﻤﻚ ؟
ﺃﻭﻣﺄﺕ ﺑﺮﺃﺳﻬﺎ ﻣﺒﺘﺴﻤﺔ .. ﻓﺴﺄﻟﻬﺎ :
- ﻛﻨﺘﻰ ﺑﺘﺤﻠﻤﻰ ﺑﺈﻳﻪ ؟
ﺿﺤﻜﺖ ﺿﺤﻜﺔ ﺧﺎﻓﺘﻪ ﻭﻧﻈﺮﺕ ﺍﻟﻰ ﻋﻴﻨﻴﻪ ﺗﺴﺒﺢ ﻓﻰ ﺑﺤﺎﺭﻫﻤﺎ ﻗﺎﺋﻠﻪ :
- ﻛﻨﺖ ﺑﺤﻠﻢ ﺑﺄﺭﺽ ﺧﻀﺮﺍ ﻛﺒﻴﺮﺓ ﻭﻭﺍﺳﻌﺔ ﻭﺍﻟﺸﻤﺲ ﺑﺘﻐﺮﺏ ﻓﻰ ﺍﻟﺴﻤﺎ .. ﻭﻓﺠﺄﺓ ﻳﻈﻬﺮ ﺣﺼﺎﻥ ﻣﻦ ﺑﻌﻴﺪ ﻭﻋﻠﻴﻪ ﻓﺎﺭﺱ .. ﻳﻴﺠﻲ ﻳﻘﻒ ﺃﺩﺍﻣﻰ ﻭﻳﻤﺪﻟﻰ ﺍﻳﺪﻩ ﻭﻳﺮﻛﺒﻨﻰ ﻭﺭﺍﻩ ﻭﻳﻄﻴﺮ ﺑﻴﺎ
ﺭﻓﻊ ﺣﺎﺟﺒﻴﻪ ﻓﺄﻛﻤﻠﺖ ﺑﺤﺐ :
- ﻣﻜﻨﺘﺶ ﻻﻗﻴﻪ ﺍﻟﻔﺎﺭﺱ ﺑﺘﺎﻋﻰ .. ﺑﺲ ﺩﻟﻮﻗﺘﻰ ﻟﻘﻴﺘﻪ
ﻗﺒﻞ ﻭﺟﻨﺘﻬﺎ ﻗﺎﺋﻼً :
- ﻭﺍﺛﻘﺔ ﺍﻧﻚ ﻟﻘﻴﺘﻴﻪ
ﺃﻭﻣﺄﺕ ﺑﺮﺃﺳﻬﺎ ﺑﺜﻘﻪ .. ﻓﺈﺑﺘﺴﻢ ﻟﻬﺎ ﺗﻠﻚ ﺍﻹﺑﺘﺴﺎﻣﺔ ﺍﻟﺴﺎﺣﺮﺓ ﺍﻟﺘﻰ ﻟﻄﺎﻟﻤﺎ ﺧﻄﻔﺖ ﻟﺒﻬﺎ ﻭﻗﺎﻝ :
- ﻭﺃﻧﺎ ﻛﻤﺎﻥ ﻟﻘﻴﺖ ﻓﺘﺎﺓ ﺃﺣﻼﻣﻰ .. ﺍﻟﻠﻰ ﻣﺶ ﻣﻤﻜﻦ ﻫﺴﻤﺢ ﺍﻧﻬﺎ ﺗﻀﻴﻊ ﻣﻦ ﺍﻳﺪﻱ ﺗﺎﻧﻰ .. ﻭﺍﻟﻠﻰ ﻫﻌﻤﻞ ﻛﻞ ﺍﻟﻠﻰ ﺃﻗﺪﺭ ﻋﻠﻴﻪ ﻋﺸﺎﻥ ﺃﺳﻌﺪﻫﺎ ﻭﻋﺸﺎﻥ ﺃﻧﺴﻴﻬﺎ ﺃﻯ ﺍﺳﺎﺀﺓ ﻭﺃﻯ ﺟﺮﺡ ﺟﺮﺣﺘﻬﻮﻟﻬﺎ
ﻭﺿﻌﺖ ﺃﺻﺎﺑﻌﻬﺎ ﻋﻠﻰ ﺷﻔﺘﻴﻪ ﻭﻋﻘﺪ ﺣﺎﺟﺒﻴﻬﺎ ﻭﻫﻰ ﺗﻘﻮﻝ :
- ﺑﻼﺵ ﻧﺘﻜﻠﻢ ﻋﻦ ﺍﻟﻠﻰ ﻓﺎﺕ .. ﺃﻧﺎ ﻧﺴﻴﺖ ﺧﻼﺹ
ﻗﺒﻞ ﺃﺻﺎﺑﻌﻬﺎ ﻗﺎﺋﻼً :
- ﺑﺠﺪ .. ﻳﻌﻨﻲ ﺳﺎﻣﺤﺘﻴﻨﻲ ﻣﻦ ﻗﻠﺒﻚ
ﺃﻭﻣﺄﺕ ﺑﺮﺃﺳﻬﺎ ﻣﺒﺘﺴﻤﻪ .. ﻗﺎﻝ ﺑﺤﻨﺎﻥ :
- ﻋﺎﺭﻓﻪ ﻛﻨﺖ ﻫﺘﺠﻨﻦ ﻟﻤﺎ ﻛﻨﺘﻰ ﺑﺘﺮﻓﻀﻴﻨﻲ ﻭﻣﺶ ﻗﺎﺩﺭﺓ ﺗﺴﺎﻣﺤﻴﻨﻲ .. ﻛﻨﺖ ﺧﺎﻳﻒ ﺃﻭﻯ ﻣﺘﺮﺿﻴﺶ ﺗﺮﺩﻋﻴﻠﻰ ﺗﺎﻧﻰ .. ﻣﻜﻨﺘﺶ ﻋﺎﺭﻑ ﺍﺯﺍﻯ ﻫﻜﻤﻞ ﺣﻴﺎﺗﻰ ﻣﻦ ﻏﻴﺮﻙ .. ﻣﻦ ﻏﻴﺮ ﻣﺎ ﺗﻜﻮﻧﻰ ﻓﻴﻬﺎ .. ﻟﻤﺎ ﻋﺮﻓﺖ ﺍﻥ " ﺃﺣﻤﺪ " ﺍﺗﻘﺪﻣﻠﻚ ﺧﻔﺖ ﺃﻭﻯ .. ﺧﻔﺖ ﺗﻮﺍﻓﻘﻰ ﻋﻠﻴﻪ .. ﻛﻨﺘﻰ ﻫﺘﺒﻘﻰ ﻗﺘﻠﺘﻴﻨﻲ ﺑﺠﺪ
ﻧﻈﺮﺕ ﺍﻟﻴﻪ ﺗﺘﻄﻠﻊ ﺍﻟﻰ ﻋﻴﻨﻴﻪ ﺑﺤﺐ .. ﻓﻬﻤﺲ ﻟﻬﺎ ﻭﻫﻮ ﻳﺘﺤﺴﺲ ﻭﺟﻬﻪ ﺑﻠﻬﻔﺔ :
- ﻟﻤﺎ ﻛﻨﺖ ﻓﺎﻛﺮ ﺍﻧﻰ ﺩﻓﻨﺘﻚ .. ﺍﻷﻳﺎﻡ ﺩﻯ ﻣﻦ ﺃﺻﻌﺐ ﺍﻷﻳﺎﻡ ﺍﻟﻠﻰ ﻣﺮﺕ ﻋﻠﻴﺎ ﻓﻰ ﺣﻴﺎﺗﻰ .. ﻟﻤﺎ ﺷﻮﻓﺘﻚ ﺗﺎﻧﻰ .. ﻣﺼﺪﻗﺘﺶ ﻧﻔﺴﻰ .. ﺣﺴﻴﺖ ﺍﻥ ﺭﻭﺣﻰ ﺭﺟﻌﺘﻠﻰ .. ﺣﺴﻴﺖ ﺳﺎﻋﺘﻬﺎ ﺍﻥ ﻣﺶ ﻣﻤﻜﻦ ﻫﻘﺪﺭ ﺃﺑﻌﺪ ﻋﻨﻚ ﺃﺑﺪﺍً .. ﺣﺴﻴﺖ ﺍﻧﻚ ﻻﺯﻡ ﺗﻜﻮﻧﻰ ﻟﻴﺎ
ﻧﻈﺮﺕ ﺍﻟﻴﻪ ﺑﺘﺄﺛﺮ .. ﻧﻬﺾ ﻓﺠﺄﺓ ﻗﺎﺋﻼً :
- ﻳﻼ ﻗﻮﻣﻰ
ﻧﻈﺮﺕ ﺍﻟﻴﻪ ﺑﺪﻫﺸﺔ ﻗﺎﺋﻠﻪ :
- ﻫﻨﺮﻭﺡ ﻓﻴﻦ ؟
ﺟﺬﺑﻬﺎ ﻣﻦ ﺫﺭﺍﻋﻬﺎ ﻟﻴﻮﻗﻔﻬﺎ ﻭﻧﻔﻀﺎ ﻣﻼﺑﺴﻬﻤﺎ ﻣﻦ ﺭﻣﻞ ﺍﻟﺸﺎﻃﺊ ﻭﺃﻣﺴﻚ ﻳﺪﻫﺎ ﻭﺳﺎﺭ ﺑﻬﺎ ﻭﻫﻰ ﻻ ﺗﻌﻠﻢ ﺍﻟﻰ ﺃﻳﻦ ﻳﺄﺧﺬﻫﺎ .. ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻬﺎ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﻤﺴﺎﺣﺔ ﺍﻟﺨﻀﺮﺍﺀ ﺍﻟﻤﺸﺘﺮﻛﺔ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﺜﻼﺙ ﻗﺮﻯ .. ﻭﺩﺧﻞ ﺍﺳﻄﺒﻞ ﺍﻟﺨﻴﻮﻝ ﻟﻴﻨﺘﻘﻰ ﺟﻮﺍﺩﺍً .. ﻧﻈﺮﺕ ﺍﻟﻴﻪ " ﺁﻳﺎﺕ " ﺑﺪﻫﺸﺔ ﻭﻗﺎﻟﺖ :
" - ﺁﺩﻡ " ﺑﺘﻌﻤﻞ ﺍﻳﻪ ؟
ﻟﻢ ﻳﺠﻴﺒﻬﺎ ﺑﻞ ﻋﺪﻝ ﻣﻦ ﻭﺿﻊ ﺍﻟﺴﺮﺝ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﺠﻮﺍﺩ ﻭﺟﺬﺑﻬﺎ ﻣﻦ ﻳﺪﻳﻬﺎ ﻳﻮﻗﻔﻬﺎ ﻓﻰ ﺑﺪﺍﻳﺔ ﺍﻟﻤﺮﺝ ﺍﻷﺧﻀﺮ .. ﺛﻢ ﺍﻋﺘﻠﻰ ﺍﻟﺠﻮﺍﺩ .. ﻭﺣﺜﻪ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﺮﻛﺾ ﻓﻰ ﺍﺗﺠﺎﻩ ﻗﺮﺹ ﺍﻟﺸﻤﺲ ﺍﻟﺬﻯ ﺃﺻﺒﺢ ﻳﻈﻬﺮ ﻣﻨﻪ ﺍﻵﻥ ﺃﻗﻞ ﻣﻦ ﻧﺼﻔﻪ .. ﻧﻈﺮﺕ ﺍﻟﻴﻪ " ﺁﻳﺎﺕ " ﻭﻫﻮ ﻳﺒﺘﻌﺪ ﺃﻣﺎﻡ ﻋﻴﻨﻴﻬﺎ .. ﺭﻛﺾ ﺑﻌﻴﺪﺍً ﺛﻢ ﺗﻮﻗﻒ .. ﻭﺍﻟﺘﻔﺖ ﺗﺠﺎﻫﻬﺎ .. ﺍﺗﺴﻌﺖ ﺍﺑﺘﺴﺎﻣﻬﺎ ﻭﺿﺤﻜﺖ ﺑﻤﺮﺡ ﻭﻫﻰ ﺗﺮﺍﻩ ﻣﻘﺒﻼً ﻧﺤﻮﻟﻬﺎ ﻋﻠﻰ ﺻﻬﻮﺓ ﺟﻮﺍﺩﻩ .. ﺗﻌﺎﻟﺖ ﺿﺤﻜﺎﺗﻬﺎ ﻛﻠﻤﺎ ﺍﻗﺘﺮﺏ ﺃﻛﺜﺮ .. ﻟﻤﻌﺖ ﻋﻴﻨﻴﺎﻫﺎ ﺑﺴﻌﺎﺩﺓ ﻋﻨﺪﻣﺎ ﺗﻮﻗﻒ ﺃﻣﺎﻣﻬﺎ ﻳﻤﺪ ﻳﺪﻩ ﺍﻟﻴﻬﺎ ﻣﺒﺘﺴﻤﺎً .. ﻗﺎﻟﺖ ﺿﺎﺣﻜﺔ :
- ﺍﻧﺖ ﺑﺘﻌﻤﻞ ﺍﻳﻪ ؟
ﻟﻢ ﻳﺠﻴﺒﻬﺎ ﺑﻞ ﻇﻠﺖ ﻳﺪﻩ ﻣﻤﺪﻭﺩﺓ ﺍﻟﻴﻬﺎ ﺣﺘﻰ ﺳﻠﻤﺘﻪ ﻛﻔﻬﺎ .. ﻗﺮﺑﻬﺎ ﻣﻦ ﺍﻟﺠﻮﺍﺩ ﻓﻘﺎﻟﺖ ﺑﺤﻴﺮﺓ :
- ﻣﺶ ﻫﻌﺮﻑ ﺃﻃﻠﻊ
ﺍﺑﺘﺴﻢ ﻗﺎﺋﻼُ :
- ﻣﺘﺨﻔﻴﺶ ﻫﺴﺎﻋﺪﻙ
ﺣﺎﻭﻟﺖ .. ﻓﻠﻢ ﺗﺴﺘﻄﻴﻊ ﻧﻈﺮﺕ ﺍﻟﻴﻪ ﺿﺎﺣﻜﺔ ﺑﺨﺠﻞ ﻭﻗﺎﻟﺖ :
- ﺧﻼﺹ ﻳﺎ " ﺁﺩﻡ " ﻣﺶ ﻣﺸﻜﻠﺔ
ﺃﺻﺮ ﻋﻠﻰ ﺍﻧﺠﺎﺡ ﻣﺤﺎﻭﻟﺔ ﺍﺻﻌﺎﺩﻫﺎ ﺧﻠﻔﻪ ﻋﻠﻰ ﻇﻬﺮ ﺍﻟﺠﻮﺍﺩ .. ﺣﺘﻰ ﺍﺳﺘﻄﺎﻋﺖ ﺭﻛﻮﺑﻪ ﺃﺧﻴﺮﺍً ﺳﺎﻋﺪﻫﺎ ﻋﻠﻰ ﺫﻟﻚ ﻣﻼﺑﺴﻬﺎ ﺍﻟﻔﻀﻔﺎﺿﺔ ﻣﻦ ﺍﻷﺳﻔﻞ ﺍﻟﺘﻰ ﺳﺘﺮﺗﻬﺎ ﺩﻭﻥ ﺃﻥ ﺗﺘﻜﺸﻒ .. ﻧﻈﺮﺕ ﺣﻮﻟﻬﺎ ﻣﻦ ﺫﻟﻚ ﺍﻻﺭﺗﻔﺎﻉ ﻭﺃﻣﺴﻜﺖ ﺑﻪ ﻗﺎﺋﻠﻪ ﺑﺨﻮﻑ :
- ﺃﻧﺎ ﺧﺎﻳﻔﺔ
ﻣﺪ ﺫﺭﺍﻋﻴﻪ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﺨﻠﻒ ﻭﺃﻣﺴﻚ ﺑﺬﺭﺍﻋﻴﻬﺎ ﻭﻟﻔﻬﻤﺎ ﺣﻮﻝ ﺧﺼﺮﻩ ﻭﺍﻟﺘﻔﺖ ﺍﻟﻴﻬﺎ ﻗﺎﺋﻼً :
- ﻣﺘﺨﻔﻴﺶ ﺍﻣﺴﻜﻰ ﻓﻴﺎ ﻛﻮﻳﺲ
ﺃﺣﺎﻃﺘﻪ ﺑﺬﺭﺍﻋﻴﻬﺎ ﻭ .. ﻗﺒﻞ ﺃﻥ ﻳﻨﻄﻠﻖ ﺍﻟﺘﻔﺖ ﺍﻟﻴﻬﺎ ﺑﻌﻴﻨﺎﻥ ﺗﺸﻌﺎﻥ ﺣﺒﺎً ﻭﻫﻤﺲ ﺑﺤﻨﺎﻥ :
- ﺑﺤﺒــﻚ ﻳﺎ " ﺁﻳﺎﺕ "
ﻧﻈﺮﺕ ﺍﻟﻴﻪ ﻭﻗﻠﺒﻬﺎ ﻳﺨﻔﻖ ﺑﻘﻮﺓ .. ﺗﻌﻠﻘﺖ ﺑﻌﻴﻨﻴﻪ ﻫﺎﻣﺴﻪ :
- ﺑﺤﺒــﻚ ﻳﺎ " ﺁﺩﻡ "
ﻇﻠﺖ ﺃﻋﻴﻨﻬﻤﺎ ﻣﻌﻠﻘﺔ ﺑﺒﻌﻀﻬﻤﺎ ﺍﻟﺒﻌﺾ ﻟﻠﺤﻈﺎﺕ .. ﺗﺘﺤﺪﺙ ﺧﻼﻟﻬﺎ ﺍﻟﻌﻴﻮﻥ ﺑﺤﺪﻳﺚ ﻟﻄﺎﻟﻤﺎ ﺍﺷﺘﺎﻗﺖ ﺍﻟﻴﻪ .. ﻭﺗﺸﺎﺭﻛﻬﺎ ﺩﻗﺎﺕ ﺍﻟﻘﻠﺐ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﺪﻳﺚ ﻣﻌﻠﻨﺔ ﻋﻦ ﺣﺒﺎً ﺗﻬﻔﻮ ﺍﻟﻴﻪ ﺍﻟﻘﻠﻮﺏ .. ﺗﺴﻤﻊ ﺻﻮﺕ ﺗﻨﻔﺴﻪ ﺍﻟﻤﻀﻄﺮﺏ ﻭﻳﺴﻤﻊ ﺻﻮﺕ ﺗﻨﻔﺴﻬﺎ ﺍﻟﺪﺅﻭﺏ .. ﺭﺳﻤﺖ ﻧﺒﻀﺎﺕ ﻗﻠﺒﻪ ﻟﻮﺣﺔ ﻣﻦ ﺣﺒﻪ ﺍﻟﺬﻯ ﺣﺒﺴﻪ ﻃﻮﻳﻼً ﺑﺪﺍﺧﻠﻪ .. ﻭﺍﻟﺬﻯ ﺍﺷﺘﺎﻕ ﺃﻥ ﻳﺒﺜﻪ ﺍﻳﺎﻫﺎ .. ﻓﺘﺮﺟﻢ ﻗﻠﺒﻬﺎ ﺫﻟﻚ ﺍﻟﺮﺳﻢ ﻭﻧﺒﺾ ﻫﻮ ﺍﻵﺧﺮ ﻟﻴﺮﺳﻢ ﻟﻮﺣﺔ ﻣﻤﺎﺛﻠﺔ ﺗﻬﺪﻳﻬﺎ ﺍﻳﺎﻩ .. ﺛــﻢ .. ﺍﻧﻄﻠﻖ ﺑﻬﺎ .. ﺗﺰﺍﻳﺪﺕ ﻧﺒﻀﺎﺕ ﻗﻠﺒﻬﺎ ﺧﻮﻓﺎً .. ﻓﺈﻗﺘﺮﺑﺖ ﻣﻨﻪ ﺃﻛﺜﺮ .. ﺛﻢ ﻣﺎ ﻟﺒﺜﺖ ﺃﻥ ﺍﻃﻤﺌﻨﺖ ﺑﻘﺮﺑﻪ .. ﺩﺍﻋﺒﺖ ﺍﻟﺮﻳﺎﺡ ﻭﺟﻬﻬﺎ ﺑﻨﻌﻮﻣﺔ .. ﻧﻈﺮﺕ ﻣﻦ ﺧﻠﻒ ﻛﺘﻔﻪ ﺍﻟﻰ ﻗﺮﺹ ﺍﻟﺸﻤﺲ ﺍﻟﺬﻯ ﻏﺮﺏ ﺑﺎﻟﻜﺎﺩ .. ﻭﺍﻟﻰ ﺍﻟﻤﺴﺎﺣﺔ ﺍﻟﻮﺍﺳﻌﺔ ﻣﻦ ﺍﻟﻨﺠﻴﻠﺔ ﺍﻟﺨﻀﺮﺍﺀ ﻭﺍﻟﻰ ﻓﺎﺭﺳﻬــﺎ ﺍﻟﺬﻯ ﺗﺤﻄﻴﻪ ﺑﺬﺭﺍﻋﻴﻬﺎ .. ﺗﻤﺎﻣــﺎً ﻛﺤﻠﻤﻬــﺎ .. ﺍﺗﺴﻌﺖ ﺍﺑﺘﺴﺎﻣﺘﻬﺎ .. ﺃﻏﻤﻀﺖ ﻋﻴﻨﻴﻬــﺎ ﻓﻰ ﺳﻌــﺎﺩﺓ ﺗﺴﺘﻤﺘــﻊ ﺑﺘﻠﻚ ﺍﻟﻠﺤﻈــﺔ ﺍﻟﺘﻰ ﺍﻧﺘﻈﺮﺗﻬــﺎ ﻃــﻮﻳﻼً .. ﻓﺄﺧﻴــﺮﺍً ﻭﺟــﺪﺕ ﻟﺤﻠﻤﻬـــﺎ ﻓﺎﺭﺳــﺎً ﻧﺒﻴــﻼً
