ﻭﻗﻔﺖ " ﺁﻳﺎﺕ " ﻓﻰ ﺷﺮﻓﺔ ﻏﺮﻓﺘﻬﺎ ﺗﺮﺍﻗﺐ ﻣﺠﻤﻮﻋﺔ ﻣﻦ ﺍﻷﻃﻔﺎﻝ ﻳﻠﻌﺒﻮﻥ ﺑﺎﻟﻜﺮﺓ .. ﺍﺑﺘﺴﻤﺖ ﻭﻫﻰ ﺗﺮﻯ ﺗﻠﻚ ﺍﻟﺒﺮﺍﺀﺓ ﺍﻟﺘﻰ ﻳﺘﻌﺎﻣﻠﻮﻥ ﺑﻬﺎ ﻣﻊ ﺍﻟﺤﻴﺎﺓ .. ﻭﺗﻠﻚ ﺍﻹﺑﺘﺴﺎﻣﻪ ﺍﻟﺘﻰ ﺗﻌﻠﻮ ﺷﻔﺘﻰ ﻛﻞ ﻣﻨﻬﻢ ﻓﻼ ﺃﺣﻤﺎﻝ ﺗﺜﻘﻞ ﻛﺘﻔﻬﻢ ﻭﻻ ﻫﻤﻮﻡ ﺗﺸﻐﻞ ﻋﻘﻠﻬﻢ .. ﻓﻘﻂ ﺍﻟﻠﻌﺐ ﻭﺍﻟﻤﺮﺡ ﻭﺍﻟﻀﺤﻚ .. ﺗﻤﻨﺖ ﺃﻥ ﺗﻌﻮﺩ ﻃﻔﻠﺔ ﻣﺜﻠﻬﻢ ﺗﻠﻬﻮ ﻭﺗﻠﻌﺐ ﻭﺗﻤﺮﺡ ﻭﻻ ﺗﻌﺮﻑ ﻋﻦ ﺍﻟﺤﻴﺎﺓ ﻣﺎ ﺗﻌﺮﻓﻪ ﺍﻵﻥ .. ﻟﻴﺘﻬﺎ ﺗﻌﻮﺩ ﺍﻟﻰ ﺑﻴﺘﻬﺎ ﺍﻟﻘﺪﻳﻢ ﻓﻰ ﻛﻨﻒ ﻭﺍﻟﺪﻫﺎ ﺍﻟﺤﺒﻴﺐ ﺗﻨﻌﻢ ﺑﺎﻟﺮﺍﺣﻪ ﻭﺍﻷﻣﺎﻥ .. ﻳﺨﻠﻮ ﻗﻠﺒﻬﺎ ﻣﻦ ﺍﻟﻬﻤﻮﻡ ﻭﺍﻷﺣﺰﺍﻥ .. ﻟﻜﻦ ﻛﻴﻒ ﺍﻟﺴﺒﻴﻞ ﻟﻠﻌﻮﺩﺓ .. ﻟﻮ ﻛﺎﻧﺖ ﺍﻟﻌﻮﺩﺓ ﻣﻤﻜﻨﻪ ﻟﺘﻤﻨﻴﻨﺎ ﺟﻤﻴﻌﺎً ﺃﻥ ﻧﺒﻘﻰ ﺻﻐﺎﺭﺍً ﻭﻟﻤﺎ ﺗﺠﺎﻭﺯ ﺃﺣﺪﻧﺎ ﻣﺮﺣﻠﺔ ﺍﻟﻄﻔﻮﻟﺔ ﻗﻂ !
ﻟﻤﺎﺫﺍ ﺗﻠﻚ ﺍﻟﻘﺴﻮﺓ .. ﻟﻤﺎ ﻳﺆﺫﻯ ﺍﻟﻨﺎﺱ ﺑﻌﻀﻬﻢ ﺍﻟﺒﻌﺾ ﻫﻜﺬﺍ .. ﻟﻤﺎ ﺷﺨﺺ ﻻ ﻳﻌﺮﻓﻚ ﻳﺆﺫﻳﻜﻲِ ﻭﻳﺨﻮﺽ ﻓﻰ ﻋﺮﺿﻚ .. ﻣﺎﺫﺍ ﺟﻨﻰ ؟ .. ! ﺗﻨﻬﺪﺕ ﻓﻰ ﺣﺴﺮﻩ ﻭﻫﻰ ﺗﻔﻜﺮ ﻓﻰ ﺃﻥ ﺍﻷﺫﻯ ﺍﻟﺬﻯ ﺗﻌﺮﺿﺖ ﻟﻪ ﻣﻦ ﺍﻟﻘﺮﻳﺐ .. ﻛﺎﻥ ﺃﻗﻮﻯ ﻭﺃﺷﺪ ﻣﺮﺍﺭﺓ ﻣﻦ ﺍﻷﺫﻯ ﺍﻟﺬﻯ ﺗﺘﻌﺮﺽ ﻟﻪ ﺍﻵﻥ .. ﻷﻥ ﺍﻟﻀﺮﺑﺔ ﻣﻦ ﺍﻟﻘﺮﻳﺐ ﻣﺆﻟﻤﺔ ﻭﻣﻮﺟﻌﺔ ﺃﻛﺜﺮ .. ﺍﻧﺘﺒﻬﺖ ﻟﻨﻔﺴﻬﺎ ﻭﻷﻓﻜﺎﺭﻫﺎ ﻗﺎﺋﻠﻪ .. ﻟﻤﺎﺫﺍ ﺗﺘﺬﻛﺮﻳﻪ .. ﺍﺗﺮﻛﻰ ﺃﻳﺎﻣﻪ ﺑﻜﻞ ﻣﺎ ﻓﻴﻬﺎ .. ﻻ ﻳﺴﺘﺤﻖ ﺣﺘﻰ ﺍﻟﻌﺘﺎﺏ ! .. ﻗﻔﺰ ﺍﻟﻰ ﻋﻘﻠﻬﺎ ﺫﻟﻚ ﺍﻟﺴﺆﺍﻝ ﺍﻟﺬﻯ ﻟﻢ ﺗﺠﺪ ﺍﺟﺎﺑﺘﻪ ﺑﻌﺪ .. ﻟﻤﺎﺫﺍ ﺍﻫﺘﻢ ﺑﺎﻟﺒﺤﺚ ﻋﻨﻬﺎ ﻭﺑﺪﻓﻨﻬﺎ ﻭﺑﺈﺳﺘﺨﺮﺍﺝ ﺷﻬﺎﺩﺓ ﻭﻓﺎﺗﻬﺎ .. ﻟﻤﺎﺫﺍ ﺗﻠﻚ ﺍﻟﺤﺎﻟﺔ ﺍﻟﻐﺮﻳﺒﺔ ﺍﻟﺘﻰ ﺑﺪﺍ ﻋﻠﻴﻬﺎ ﺑﻤﺠﺮﺩ ﺃﻥ ﺭﺁﻫﺎ .. ﺗﺘﺬﻛﺮ ﺟﻴﺪﺍً ﺍﻟﺪﻣﻮﻉ ﺍﻟﺘﻰ ﻟﻤﻌﺖ ﻓﻰ ﻋﻴﻨﻴﻪ ﻭﺗﺴﺎﻗﻄﺖ ﻋﻠﻰ ﻭﺟﻬﻪ ﻭﻫﻮ ﻳﺘﻤﺘﻢ ﺑﺈﺳﻤﻬﺎ ﺑﺸﻔﺘﻴﻦ ﻣﺮﺗﺠﻔﺘﻴﻦ .. ﺗﺬﻛﺮ ﺗﺤﺴﺴﻪ ﻟﻮﺟﻬﻬﺎ ﻭﻫﻮ ﻳﺄﺑﻰ ﺃﻥ ﻳﺘﺮﻛﻬﺎ ﺃﻭ ﻳﻔﻠﺘﻬﺎ ﻣﻦ ﺑﻴﻦ ﻳﺪﻳﻪ .. ﺍﻗﺸﻌﺮ ﺟﺴﺪﻫﺎ ﻓﺤﺮﻛﺖ ﺭﺃﺳﻬﺎً ﻳﻤﻴﻨﺎً ﻭﻳﺴﺎﺭﺍً ﻭﻛﺄﻧﻬﺎ ﺗﻨﻔﺾ ﻣﻨﻪ ﺗﻠﻚ ﺍﻻﻓﻜﺎﺭ ﻭﺗﻠﻚ ﺍﻻﺳﺌﻠﺔ .. ! ﻓﻤﻬﻤﺎ ﻛﺎﻥ ﺍﻟﺴﺒﺐ ﺍﻟﺬﻯ ﺩﻓﻌﻪ ﻟﺬﻟﻚ .. ﻓﻼ ﺷﺄﻥ ﻟﻬﺎ ﺑﻪ !
**************************************
ﺃﻭﻗﻒ " ﺁﺩﻡ " ﺳﻴﺎﺭﺗﻪ ﺩﺍﺧﻞ ﻗﺮﻳﺔ " ﺍﻟﻤﺎﺳــﺔ " .. ﻧﻈﺮ ﺣﻮﻟﻪ ﻳﺘﻠﻔﺖ ﻳﻤﻴﻨﺎً ﻭﻳﺴﺎﺭﺍً ﻋﻠﻪ ﻳﺮﺍﻫﺎ .. ﻟﻜﻦ ﻣﺤﺎﻭﻻﺗﻪ ﺑﺎﺀﺕ ﺑﺎﻟﻔﺸﻞ .. ﺳﺄﻝ ﻋﻠﻰ ﻣﻜﺘﺐ " ﻛﺮﻳﻢ " ﺛﻢ ﺗﻮﺟﻪ ﺍﻟﻴﻪ .. ﻇﻬﺮ ﺍﻟﻀﻴﻖ ﻋﻠﻰ ﻭﺟﻪ " ﻛﺮﻳﻢ " ﻭﻫﻮ ﻳﺘﻄﻠﻊ ﺍﻟﻰ " ﺁﺩﻡ " ﻟﻜﻨﻪ ﻭﻗﻒ ﻭﺭﺣﺐ ﺑﻪ ﻗﺎﺋﻼً :
- ﺃﻫﻼً ﺑﻴﻚ ﻳﺎ ﺩﻛﺘﻮﺭ
ﺍﺑﺘﺴﻢ " ﺁﺩﻡ " ﺑﺘﻮﺗﺮ ﻭﻗﺎﻝ :
- ﺃﻫﻼ ﺑﻴﻚ ﻳﺎ ﺃﺳﺘﺎﺫ " ﻛﺮﻳﻢ "
ﺃﺷﺎﺭ " ﻛﺮﻳﻢ " ﺍﻟﻰ ﺃﺣﺪ ﺍﻟﻤﻘﺎﻋﺪ ﺃﻣﺎﻡ ﺍﻟﻤﻜﺘﺐ ﻗﺎﺋﻼً :
- ﺍﺗﻔﻀﻞ
ﺟﻠﺲ " ﺁﺩﻡ " ﻭﺑﺪﺍ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻹﺿﻄﺮﺍﺏ ﻗﻠﻴﻼً ﺛﻢ ﻣﺎ ﻟﺒﺚ ﺃﻥ ﺍﺑﺘﺪﺃ ﺣﺪﻳﺜﻪ ﻗﺎﺋﻼً :
- ﺃﻧﺎ ﺣﺒﻴﺖ ﺃﻋﺘﺬﺭ ﻣﺮﺓ ﺗﺎﻧﻴﺔ ﻋﻦ ﺍﻟﻠﻰ ﺣﺼﻞ ﺑﺴﺒﺒﻰ ﻟـ " ﺁﻳﺎﺕ "
ﻗﺎﻝ " ﻛﺮﻳﻢ " ﺑﺈﻗﺘﻀﺎﺏ ﻭﻫﻮ ﻳﻘﻄﺐ ﺟﺒﻴﻨﻪ :
- ﺧﻼﺹ ﺣﺼﻞ ﺧﻴﺮ .. ﺍﻧﺎ ﺑﺪﺃﺕ ﻓﻌﻼً ﻓﻰ ﺍﺟﺮﺍﺀﺍﺕ ﺍﻟﻘﻀﻴﺔ .. ﻭﺍﻥ ﺷﺎﺀ ﺍﻟﻠﻪ ﻳﻜﻮﻥ ﻓﻰ ﺟﻠﺴﺔ ﻗﺮﻳﺐ
ﻗﺎﻝ " ﺁﺩﻡ " ﺑﺤﻤﺎﺱ :
- ﻭﺃﻧﺎ ﻛﻤﺎﻥ ﺭﻓﻌﺖ ﻗﻀﻴﺔ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﺼﻔﺤﻰ ﻭﻋﻠﻰ ﺍﻟﺠﺮﻳﺪﺓ .. ﻳﻌﻨﻲ ﻛﺪﻩ ﻫﻴﺒﻘﻮﺍ ﻗﻀﻴﺘﻴﻦ ﻣﺶ ﻗﻀﻴﺔ ﻭﺍﺣﺪﺓ
ﺃﻭﻣﺄ " ﻛﺮﻳﻢ " ﺑﺮﺃﺳﻪ .. ﻓﻨﻈﺮ ﺍﻟﻴﻪ " ﺁﺩﻡ " ﻗﺎﺋﻼً ﻓﺠﺄﺓ :
- ﺃﻧﺎ ﻋﺎﺭﻑ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﻛﻴﺪ ﺣﻜﺘﻠﻚ ﻛﻞ ﺣﺎﺟﺔ ﻋﻨﻰ .. ﺑﺲ ﺃﻧﺎ ﺍﺗﻐﻴﺮﺕ ﻛﺘﻴﺮ
ﻋﻘﺪ " ﻛﺮﻳﻢ " ﺣﺎﺟﺒﻴﻪ ﻭﻫﻮ ﻳﻘﻮﻝ ﺑﺤﺰﻡ ﺩﻭﻥ ﺃﻥ ﻳﻨﻈﺮ ﺍﻟﻴﻪ :
- ﻣﻠﻮﺵ ﻻﺯﻣﺔ ﺍﻟﻜﻼﻡ ﺩﻩ ﻳﺎ ﺩﻛﺘﻮﺭ .. ﺣﻴﺎﺗﻚ ﺍﻟﺨﺎﺻﺔ ﺗﺨﺼﻚ ﻟﻮﺣﺪﻙ
ﺗﻨﻬﺪ " ﺁﺩﻡ " ﺑﺄﺳﻰ ﻗﺎﺋﻼً :
- ﻃﻴﺐ ﺃﻧﺎ ﻣﺶ ﺗﻜﻠﻢ ﻓﻰ ﺣﺎﺟﺔ ﻓﺎﺗﺖ ﺩﻟﻮﻗﺘﻰ .. ﺑﺲ ﻛﻞ ﺍﻟﻠﻰ ﻳﻬﻤﻨﻰ ﺍﻧﻚ ﺗﻌﺮﻓﻪ ﺍﻧﻰ ﻣﺴﺘﺤﻴﻞ ﺃﺃﺫﻯ " ﺁﻳﺎﺕ " ﺑﺄﻯ ﺷﻜﻞ ﻣﻦ ﺍﻷﺷﻜﺎﻝ .. ﻭﻣﺶ ﻫﺴﻤﺢ ﻟﺤﺪ ﺍﻧﻪ ﻳﺄﺫﻳﻬﺎ ﺃﺑﺪﺍً
ﺃﻃﺮﻕ " ﻛﺮﻳﻢ " ﺑﺮﺃﺳﻪ ﺻﺎﻣﺘﺎً .. ﻓﺄﻛﻤﻞ " ﺁﺩﻡ " ﻗﺎﺋﻼً :
- ﺍﻟﻤﻬﻢ ﺩﻟﻮﻗﺘﻰ ﻭﺍﻟﻠﻰ ﺃﻧﺎ ﺟﺎﻳﻠﻚ ﻋﺸﺎﻥ .. ﻫﻮ ﺷﻬﺎﺩﺓ ﺍﻟﻮﻓﺎﺓ ﺍﻟﻠﻰ ﺃﻧﺎ ﻃﻠﻌﺘﻬﺎ ﻟـ " ﺁﻳﺎﺕ "
ﺭﻓﻊ " ﻛﺮﻳﻢ " ﺭﺃﺳﻬﺎ ﻭﻧﻈﺮ ﺍﻟﻴﻪ ﻭﻗﺎﻝ ﺷﺎﺭﺩﺍً :
- ﺃﻧﺎ ﺑﺮﺩﻩ ﻛﻨﺖ ﻗﻠﻘﺎﻥ ﻣﻦ ﺍﻟﻤﻮﺿﻮﻉ ﺩﻩ .. ﺍﻟﺸﻬﺎﺩﺓ ﺩﻯ ﻻﺯﻡ ﺗﺘﻠﻐﻰ .. ﺃﻧﺎ ﻫﻜﻠﻢ ﺍﻟﻤﺤﺎﻣﻰ ﻭﺍﺷﻮﻑ ﺍﻳﻪ ﺍﻹﺟﺮﺍﺀﺍﺕ ﺍﻟﻠﻰ ﺍﻟﻤﻔﺮﻭﺽ ﻧﻌﻤﻠﻬﺎ ﻷﻥ " ﺁﻳﺎﺕ " ﺩﻟﻮﻗﺘﻰ ﻗﺎﻧﻮﻧﺎً ﻣﺘﻮﻓﻴﻪ
- ﺃﻧﺎ ﻛﻠﻤﺖ ﺍﻟﻤﺤﺎﻣﻰ ﺑﺘﺎﻋﻰ ﺍﻟﻠﻰ ﻣﺎﺷﻰ ﻓﻰ ﺍﺟﺮﺍﺀﺍﺕ ﺍﻟﻘﻀﻴﺔ .. ﻭﻗﺎﻟﻰ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﺨﻄﻮﺍﺕ ﺍﻟﻠﻰ ﻻﺯﻡ ﻧﻌﻤﻠﻬﺎ .. ﻻﺯﻡ ﺃﻛﻮﻥ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻻﻧﻰ ﺃﻧﺎ ﺍﻟﻠﻰ ﻃﻠﻌﺖ ﺷﻬﺎﺩﺓ ﺍﻟﻮﻓﺎﺓ .. ﻭﻛﻤﺎﻥ " ﺁﻳﺎﺕ " .. ﻭﺣﺪ ﻳﻀﻤﻨﻬﺎ
ﻗﺎﻝ " ﻛﺮﻳﻢ " :
- ﻃﻴﺐ ﺗﻤﺎﻡ .. ﻫﺸﻮﻑ ﻧﻘﺪﺭ ﻧﺴﺎﻓﺮ ﺍﻣﺘﻰ ﻭﺃﺑﻠﻎ ﺣﻀﺮﺗﻚ ﻳﺎ ﺩﻛﺘﻮﺭ
ﻗﺎﻝ " ﺁﺩﻡ " ﺑﺤﻤﺎﺱ ﻭﻫﻮ ﻳﺨﺮﺝ ﺍﺣﺪﻯ ﺍﻟﻜﺮﻭﺕ ﺍﻟﺸﺨﺼﻴﺔ ﻣﻦ ﺟﻴﺒﻪ ﻭﻳﻘﺪﻣﻪ ﺍﻟﻰ " ﻛﺮﻳﻢ : "
- ﻭﺃﻧﺎ ﺟﺎﻫﺰ ﻓﻰ ﺃﻯ ﻭﻗﺖ .. ﻛﻠﻤﻨﻰ ﺑﺲ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻤﻮﺑﺎﻳﻞ ﻭﻗﻮﻟﻰ ﺍﻟﻤﻌﺎﺩ ﺍﻟﻤﻨﺎﺳﺐ ﻟﻴﻜﻮﺍ
ﺗﻨﺎﻭﻝ " ﻛﺮﻳﻢ " ﺍﻟﻜﺎﺭﺕ ﻣﻨﻪ ﻭﻭﺿﻌﻪ ﻓﻮﻕ ﺍﻟﻤﻜﺘﺐ ﻗﺎﺋﻼً :
- ﺗﻤﺎﻡ
ﻧﻬﺾ " ﺁﺩﻡ " ﻗﺎﺋﻼً :
- ﺑﻌﺪ ﺍﺫﻧﻚ
ﺧﺮﺝ " ﺁﺩﻡ " ﻣﻦ ﻣﻜﺘﺐ " ﻛﺮﻳﻢ " .. ﻟﻢ ﻳﺸﺄ ﺍﻟﺨﺮﻭﺝ ﻣﻦ ﺍﻟﻘﺮﻳﺔ .. ﻣﺠﺮﺩ ﻣﻌﺮﻓﺘﻪ ﺑﺄﻥ " ﺁﻳﺎﺕ " ﻓﻰ ﻫﺬﻩ ﺍﻟﻘﺮﻳﺔ ﻳﺠﻌﻠﻪ ﻳﺸﻌﺮ ﺑﺄﻧﻪ ﻗﺮﻳﺒﺎً ﻣﻨﻬﺎ .. ﺃﺧﺬ ﻳﺪﻭﺭ ﻓﻰ ﺍﻟﻘﺮﻳﺔ ﻳﺘﺄﻣﻠﻬﺎ ﺑﺄﻋﻴﻦ ﺍﻹﻋﺠﺎﺏ .. ﺭﺍﻗﺖ ﻟﻪ ﺍﻟﺘﻄﻮﺭﺍﺕ ﺍﻟﺘﻰ ﺃﺩﺧﻠﻬﺎ " ﻛﺮﻳﻢ " ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻘﺮﻳﺔ .. ﺗﻮﺟﻪ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﺒﺤﺮ .. ﺭﻓﻊ ﺣﺎﺟﺒﻴﻪ ﺑﺪﻫﺸﺔ ﻭﻫﻮ ﻳﺮﻯ ﺍﻟﻨﺴﺎﺀ ﺟﺎﻟﺴﺎﺕ ﺑﺪﻭﻥ ﺃﻥ ﻳﺮﺗﺪﻳﻦ ﻣﻼﺑﺲ ﺍﻟﺒﺤﺮ .. ﻓﻤﻦ ﺍﻟﻤﻌﺮﻭﻑ ﺃﻥ ﺷﻮﺍﻃﺊ ﺍﻟﻘﺮﻯ ﺍﻟﺴﻴﺎﺣﻴﺔ ﺍﻟﻜﺒﺮﻯ ﻏﻴﺮ ﻣﺴﻤﻮﺡ ﺑﺎﻟﺘﻮﺍﺟﺪ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﺸﻂ ﺑﺪﻭﻥ ﻣﻼﺑﺲ ﺍﻟﺒﺤﺮ .. ﻇﻞ ﻳﺘﻤﺸﻰ ﺑﻤﺤﺎﺫﺍﺓ ﺍﻟﺒﺤﺮ ﻭﻫﻮ ﻳﺸﻌﺮ ﺑﺴﻜﻴﻨﺔ ﻭﺭﺍﺣﺔ ﻟﻢ ﻳﺸﻌﺮ ﺑﻬﻤﺎ ﻓﻰ ﻣﻜﺎﻥ ﺁﺧﺮ .. ﻋﺎﺩ ﺃﺩﺭﺍﺟﻪ ﻭﻫﻮ ﻳﺪﻭﺭ ﺑﻌﻴﻨﻴﻪ ﻓﻰ ﺍﻟﻘﺮﻳﺔ ﻻ ﻳﻴﺄﺱ ﻣﻦ ﺍﻟﺒﺤﺚ ﻋﻨﻬﺎ .. ﺭﺁﻫـــﺎ .. ﺟﺎﻟﺴﻪ ﻋﻠﻰ ﺃﺣﺪ ﺍﻟﻤﻘﺎﻋﺪ ﺗﻌﻘﺪ ﺫﺭﺍﻋﻴﻬﺎ ﺃﻣﺎﻡ ﺻﺪﺭﻫﺎ .. ﺷﺎﺭﺩﻩ .. ﺗﻨﻈﺮ ﺃﻣﺎﻣﻬﺎ .. ﻋﺎﻗﺪﺓ ﺣﺎﺟﺒﻴﻬﺎ .. ﺍﻗﺘﺮﺏ ﻣﻨﻬﺎ .. ﺭﻏﻤﺎً ﻋﻨﻪ ﻻﺣﺖ ﺍﺑﺘﺴﺎﻣﻪ ﻋﻠﻰ ﺷﻔﺘﻴﻪ .. ﻛﺎﺩ ﺃﻥ ﻳﻘﺘﺮﺏ ﺃﻛﺜﺮ ﻭﻳﺘﺤﺪﺙ ﻣﻌﻬﺎ .. ﺇﻻ ﺃﻧﻪ ﺗﺬﻛﺮ ﻣﺎ ﺣﺪﺙ ﻟﻬﺎ ﺑﺴﺒﺒﻪ .. ﻭﺑﻤﺎ ﻗﻴﻞ ﻋﻨﻬﻤﺎ ﻓﻰ ﺍﻟﺼﺤﻒ .. ﻧﻈﺮ ﺣﻮﻟﻪ ﻟﻴﺠﺪ ﺍﻷﻣﺮ ﻻ ﻳﺨﻠﻮ ﻣﻦ ﻭﺟﻮﺩ ﺑﻌﺾ ﺍﻷﺷﺨﺎﺹ ﻫﻨﺎ ﻭﻫﻨﺎﻙ .. ﻋﺎﺩ ﻳﻨﻈﺮ ﺍﻟﻴﻬﺎ ﻣﺮﺓ ﺃﺧﺮﻯ ﺑﺤﺴﺮﺓ ﻭﻫﻮ ﻳﺘﻤﻨﻰ ﺍﻹﻗﺘﺮﺍﺏ ﻣﻨﻬﺎ .. ﻓﻰ ﺗﻠﻚ ﺍﻟﻠﺤﻈﺔ ﺍﻟﺘﻔﺘﺖ .. ﻓﺘﻼﻗﺖ ﻧﻈﺮﺍﺗﻬﻤﺎ .. ﺷﻌﺮﺕ ﺑﺎﻟﺪﻫﺸﺔ ﻭﻫﻰ ﺗﺮﺍﻩ ﺃﻣﺎﻣﻬﺎ .. ﻭﺩ ﻟﻮ ﺍﻗﺘﺮﺏ ﻣﻨﻬﺎ ﻭﺗﺤﺪﺙ ﻣﻌﻬﺎ .. ﻟﻜﻨﻪ ﺧﺎﻑ ﻋﻠﻴﻬﺎ ﻣﻦ ﻧﻈﺮﺍﺕ ﺍﻟﻨﺎﺱ ﻭﻛﻼﻣﻬﻢ .. ﺃﻃﺮﻕ ﺑﺮﺃﺳﻪ ﻭﺗﻨﻬﺪ ﺑﺄﺳﻰ .. ﻭﺃﺭﻏﻢ ﻧﻔﺴﻪ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﺘﻮﺟﻪ ﺍﻟﻰ ﺣﻴﺚ ﺃﻭﻗﻒ ﺳﻴﺎﺭﺗﻪ .. ﺗﺎﺑﻌﺘﻪ " ﺁﻳﺎﺕ " ﺑﻌﻴﻨﻬﺎ ﻓﻰ ﺩﻫﺸﺔ .. ﺗﺮﻯ ﻟﻤﺎﺫﺍ ﺃﺗﻰ ؟ .. ﻭﻟﻤﺎﺫﺍ ﻭﻗﻒ ﻳﻨﻈﺮ ﺍﻟﻴﻬﺎ ؟ .. ﻭﻟﻤﺎﺫﺍ ﺫﻫﺐ ؟ .. ﻋﺎﺩﺕ ﻟﺘﻠﺘﻔﺖ ﺃﻣﺎﻣﻬﺎ ﻭﻫﻰ ﺗﻮﺑﺦ ﻧﻔﺴﻬﺎ ﻋﻦ ﺍﻹﻫﺘﻤﺎﻡ ﺑﺄﻣﺮﻩ ... ﺣﺜﺖ ﻧﻔﺴﻬﺎ ﻗﺎﺋﻠﻪ .. ﻻ ﺷﺄﻥ ﻟﻚِ ﺑﻪ ﻓﻠﻴﻔﻌﻞ ﻣﺎ ﺷﺎﺀ ﻭﻗﺘﻤﺎ ﺷﺎﺀ !
***********************************
ﻓﻰ ﻣﻨﺘﺼﻒ ﺍﻹﺟﺘﻤﺎﻉ ﺍﻟﺬﻯ ﻋﻘﺪﻩ " ﻛﺮﻳﻢ " ﻣﻊ " ﻋﻠﻰ " ﻭ " ﺁﻳﺎﺕ " ﻭ " ﺇﻳﻤﺎﻥ " ﻭ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " ﻗﺎﻝ " ﻛﺮﻳﻢ : "
- ﻭﺍﻟﻤﺸﻜﻠﺔ ﺩﻯ ﻫﻨﺘﺼﺮﻑ ﻓﻴﻬﺎ ﺍﺯﺍﻯ ؟
ﻗﺎﻟﺖ " ﺁﻳﺎﺕ " ﺑﺄﺳﻰ :
- ﻣﺶ ﻋﺎﺭﻓﻪ ﺑﺲ ﻻﺯﻡ ﻧﺸﻮﻑ ﺣﻞ .. ﻣﺶ ﻣﻌﻘﻮﻝ ﻛﻞ ﺷﻮﻳﺔ ﻧﻼﻗﻰ ﻫﺠﻮﻡ ﻓﻰ ﺟﺮﻧﺎﻝ ﺷﻜﻞ
ﻗﺎﻝ " ﻛﺮﻳﻢ " ﻭﻫﻮ ﻳﺰﻡ ﺷﻔﺘﻴﻪ ﺑﻀﻴﻖ :
- ﻣﻔﻴﺶ ﺣﻞ ﻏﻴﺮ ﺍﻧﻨﺎ ﻧﺰﻭﺩ ﺍﻋﻼﻧﺎﺗﻨﺎ ﻓﻰ ﺍﻟﺠﺮﺍﻳﺪ .. ﻭﻧﻌﻤﻞ ﻋﺮﻭﺽ ﺩﻭﺭﻳﺔ .. ﻭﻧﺤﺎﻭﻝ ﻋﻠﻰ ﺃﺩ ﻣﺎ ﻧﻘﺪﺭ ﻣﻨﺪﻳﺶ ﻟﻠﺼﺤﺎﻓﺔ ﻣﺎﺩﺓ ﺗﺘﻜﻠﻢ ﻓﻴﻬﺎ
ﻗﺎﻝ " ﻋﻠﻰ " ﺑﻀﻴﻖ :
- ﺣﺘﻰ ﻟﻮ ﻣﺪﻳﻨﻬﻤﺶ ﻣﺎﺩﺓ ﺑﺮﺩﻩ ﻫﻴﺘﻜﻠﻤﻮﺍ .. ﺩﻭﻝ ﻧﺎﺱ ﻣﻌﻨﺪﻫﻤﺶ ﺿﻤﻴﺮ .. ﺑﺲ ﺳﻴﺒﻬﻢ ﻟﻠﻰ ﺧﻠﻘﻬﻢ .. ﻣﻴﻌﺮﻓﻮﺵ ﺍﻥ ﺍﻟﻨﺒﻲ ﺻﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭﺳﻠﻢ ﻗﺎﻝ ﻋﻠﻰ ﻗﻮﻝ ﺍﻟﺰﻭﺭ ﺃﻧﻪ ﻣﻦ ﺃﻛﺒﺮ ﺍﻟﻜﺒﺎﺋﺮ .. ﺭﺑﻨﺎ ﻳﻨﺘﻘﻢ ﻣﻨﻬﻢ
ﻗﺎﻝ " ﻛﺮﻳﻢ " ﻭﻫﻮ ﻳﺘﻔﺤﺺ ﺍﻷﻭﺍﺭﻕ ﺃﻣﺎﻣﻪ :
- ﺧﻼﺹ ﻛﺪﻩ ﻳﻌﺘﺒﺮ ﺍﺗﻜﻠﻤﻨﺎ ﻓﻰ ﻛﻞ ﺣﺎﺟﺔ ﺗﻘﺮﻳﺒﺎً
ﺗﻨﺤﻨﺢ " ﻋﻠﻰ " ﻗﺎﺋﻼً ﺑﺤﺮﺝ :
- ﻋﻠﻰ ﻓﻜﺮﺓ ﻳﺎ " ﻛﺮﻳﻢ .. " ﺍﻥ ﺷﺎﺀ ﺍﻟﻠﻪ ﻭﺍﻟﺪﻯ ﻭﻭﺍﻟﺪﺗﻰ ﺟﺎﻳﻴﻦ ﺑﻜﺮﺓ ﺍﻟﻌﻴﻦ ﺍﻟﺴﺨﻨﺔ
ﺍﺑﺘﺴﻢ " ﻛﺮﻳﻢ " ﻗﺎﺋﻼً :
- ﻳﻨﻮﺭﻭﺍ
ﻗﺎﻝ " ﻋﻠﻰ " ﻣﺒﺘﺴﻤﺎً :
- ﺍﻟﻠﻪ ﻳﻜﺮﻣﻚ .. ﺍﻧﺎ ﺑﺲ ﻛﻨﺖ ﻋﺎﻳﺰ ﺃﺳﺘﺄﺫﻧﻚ ﺍﻧﻬﻢ ﻳﻌﺪﻭﺍ ﻓﻰ ﺷﻘﺔ ﻓﻰ ﻧﻔﺲ ﺍﻟﻌﻤﺎﺭﺓ ﺍﻟﻠﻰ ﺍﺣﻨﺎ ﻓﻴﻬﺎ .. ﻓﻰ ﺷﻘﺔ ﻫﺘﻔﻀﻰ ﺍﻟﻨﻬﺎﺭﺩﺓ ﺍﻥ ﺷﺎﺀ ﺍﻟﻠﻪ
ﻫﺘﻒ " ﻛﺮﻳﻢ " ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻔﻮﺭ :
- ﺍﻧﺖ ﺑﺘﻘﻮﻝ ﺍﻳﻪ ﻳﺎ ﺭﺍﺟﻞ ﻋﻴﺐ ﻋﻠﻴﻚ ﺗﺴﺘﺄﺫﻧﻰ ﺍﻳﻪ .. ﺩﻭﻝ ﻋﻠﻰ ﻋﻴﻨﺎ ﻭﺭﺍﺳﻨﺎ
ﺍﺑﺘﺴﻢ " ﻋﻠﻰ " ﻭﻗﺎﻝ ﻭﻗﺪ ﺍﺣﺮﺟﻪ ﺗﺮﺣﺎﺏ " ﻛﺮﻳﻢ " ﺑﺄﻫﻠﻪ :
- ﺭﺑﻨﺎ ﻳﻜﺮﻣﻚ
ﺍﺭﺗﺴﻤﺖ ﺍﺑﺘﺴﺎﻣﺔ ﺻﻐﻴﺮﺓ ﻋﻠﻰ ﺷﻔﺘﻰ " ﺇﻳﻤﺎﻥ " ﻭﻗﺪ ﺃﺳﻌﺪﻫﺎ ﺗﺮﺣﻴﺐ " ﻛﺮﻳﻢ " ﺑﺰﻳﺎﺭﺓ ﺃﻫﻠﻬﺎ ﻟﻠﻘﺮﻳﺔ .. ﺃﺗﻰ " ﻛﺮﻳﻢ " ﺍﺗﺼﺎﻻً ﻓﻨﻬﺾ ﻗﺎﺋﻼً :
- ﺑﻌﺪ ﺍﺫﻧﻜﻮﺍ
ﺧﺮﺝ " ﻛﺮﻳﻢ " ﻣﻦ ﺍﻟﻤﻜﺘﺐ ﻭﺟﻠﺲ ﺍﻟﺠﻤﻴﻊ ﻳﻨﺘﻈﺮ ﻋﻮﺩﺗﻪ .. ﻻ ﺗﻌﻠﻢ ﻟﻤﺎﺫﺍ ﻗﺎﻟﺖ ﺫﻟﻚ ﺍﻟﻜﻼﻡ ﻓﻰ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﻮﻗﺖ .. ﻟﻜﻨﻬﺎ ﺍﻧﺪﻓﻌﺖ ﻓﺠﺄﺓ ﻗﺎﺋﻠﻪ :
- ﻋﻠﻰ ﻓﻜﺮﺓ ﺃﻧﺎ ﻣﺒﺤﺒﺶ ﺍﻟﺮﺟﺎﻟﺔ ﺍﻟﻠﻰ ﺑﺘﻔﻀﻞ ﺗﺘﻜﻠﻢ ﺑﺎﻟﻘﺮﺍﻥ ﻭﺍﻟﺤﺪﻳﺚ ﻻﻧﻬﻢ ﺃﻭﻝ ﻧﺎﺱ ﻫﺘﺤﻠﻞ ﻟﻨﻔﺴﻬﺎ ﺍﻧﻬﺎ ﺗﺘﺠﻮﺯ ﻋﻠﻰ ﻣﺮﺍﺗﺘﻬﻢ
ﺭﺍﻥ ﺍﻟﺼﻤﺖ ﻭﻛﺄﻥ ﻋﻠﻰ ﺭﺅﺳﻬﻢ ﺍﻟﻄﻴﺮ .. ﻧﻈﺮﺕ ﺍﻟﻴﻬﺎ " ﺁﻳﺎﺕ " ﻭ " ﺇﻳﻤﺎﻥ " ﺑﺪﻫﺸﺔ ﻓﻠﻢ ﻳﺠﺪﺍ ﺩﺍﻋﻴﺎً ﻟﺬﻛﺮ ﺫﻟﻚ ﻭﻓﻰ ﺍﺟﺘﻤﺎﻉ ﻋﻤﻞ .. ! ﻟﻢ ﻳﻘﻄﻊ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﺼﻤﺖ ﺍﻻ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " ﻭﻫﻰ ﺗﻘﻮﻝ :
- ﻭﻛﻞ ﺣﺎﺟﺔ ﺑﻴﻌﻤﻠﻮﻫﺎ ﺑﻴﺤﻠﻠﻮﻟﻬﺎ ﻟﻨﻔﺴﻬﻢ ﺑﺎﻟﺤﺪﻳﺚ ﻭﺍﻟﻘﺮﺁﻥ ﻭﻣﺤﺪﺵ ﻳﻘﺪﺭ ﻳﻐﻠﻄﻬﻢ
ﺳﺎﺩ ﺍﻟﺼﻤﺖ ﻣﺮﺓ ﺃﺧﺮﻯ ﺣﺖ ﺗﻜﺎﺩ ﺗﺴﻤﻊ ﺻﻮﺕ ﺍﺑﺮﺓ ﻟﻮ ﺳﻘﻄﺖ ﻋﻠﻰ ﺍﻷﺭﺽ .. ﻟﻜﻦ ﻫﺬﻩ ﺍﻟﻤﺮﺓ ﻗﻄﻊ ﺍﻟﺼﻤﺖ ﺻﻮﺕ " ﻋﻠﻰ " ﺍﻟﻬﺎﺩﺉ ﻭﻫﻮ ﻳﻨﻈﺮ ﺍﻟﻰ ﻳﺪﻳﻪ ﺍﻟﺘﻰ ﺗﻤﺴﻚ ﺑﺄﺣﺪ ﺍﻷﻗﻼﻡ ﻓﻮﻕ ﺍﻟﻄﺎﻭﻟﺔ ﻭﻫﻮ ﻳﻘﻮﻝ :
- ﺍﻟﺮﺟﺎﻟﻪ ﻣﺶ ﻣﺤﺘﺎﺟﻴﻦ ﻳﺤﻠﻠﻮﺍ ﻟﻨﻔﺴﻬﻢ ﺍﻟﺘﻌﺪﺩ .. ﻷﻧﻪ ﺣﻼﻝ ﻓﻌﻼً
ﺗﺴﺒﺒﺖ ﻛﻠﻤﺎﺗﻪ ﻓﻰ ﺷﻌﻮﺭﻫﺎ ﺑﺎﻟﻐﻀﺐ .. ﻓﻨﻈﺮﺕ ﺍﻟﻴﻪ ﺑﺤﺪﺓ .. ﺃﻛﻤﻞ ﺑﻬﺪﻭﺀ :
" - ﻓﺎﻧﻜﺤﻮﺍ ﻣﺎ ﻃﺎﺏ ﻟﻜﻢ ﻣﻦ ﺍﻟﻨﺴﺎﺀ ﻣﺜﻨﻰ ﻭﺛﻼﺙ ﻭﺭﺑﺎﻉ .. " ﺭﺧﺼﺔ ﻣﻦ ﻋﻨﺪ ﺭﺑﻨﺎ ﻟﻠﺮﺍﺟﻞ
ﺗﻮﺗﺮﺕ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " ﻭﺃﺧﺬﺕ ﺗﺤﺮﻙ ﻗﺪﻣﻴﻬﺎ ﺑﻌﺼﺒﻴﺔ .. ﻓﺄﻛﻤﻞ " ﻋﻠﻰ ﺑﻨﻔﺲ ﺍﻟﻬﺪﻭﺀ :
- ﺑﺲ ﺭﺑﻨﺎ ﺷﺮﻁ ﺍﻟﺘﻌﺪﺩ ﺩﻩ ﺑﺸﺮﻁ ﻣﻬﻢ " ﻓﺈﻥ ﺧﻔﺘﻢ ﺃﻻ ﺗﻌﺪﻟﻮﺍ ﻓﻮﺍﺣﺪﺓ " .. ﻳﻌﻨﻲ ﻣﺶ ﻛﻞ ﺍﻟﺮﺟﺎﻟﻪ ﻟﻴﻬﺎ ﺣﻖ ﻓﻰ ﺍﻟﺘﻌﺪﺩ .. ﻭﻻ ﻛﻞ ﺍﻟﺮﺟﺎﻟﻪ ﺑﺘﺒﻘﻰ ﻋﺎﻳﺰﻩ ﺍﻟﺘﻌﺪﺩ
ﺭﺍﻥ ﺍﻟﺼﻤﺖ ﻟﻠﻤﺮﺓ ﺍﻟﺜﺎﻟﺜﺔ .. ﺷﺮﺩﺕ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " ﺗﻔﻜﺮ ﻓﻰ ﻛﻠﻤﺎﺗﻪ .. ﺛﻢ ﻣﺎ ﻟﺒﺜﺖ ﺃﻥ ﻧﻈﺮﺕ ﺍﻟﻴﻪ ﻗﺎﺋﻠﻪ ﺑﺘﺤﺪﻯ :
- ﻭﺍﻟﺮﺍﺟﻞ ﺍﻟﻠﻰ ﻳﺘﺠﻮﺯ ﺑﻨﺖ ﺻﻐﻴﺮﺓ ﺃﺩ ﻭﻻﺩﻩ ﻭﻳﺮﻣﻰ ﻣﺮﺍﺗﻪ ﺍﻻﻭﻟﻰ ﻓﻰ ﺍﻟﺸﺎﺭﻉ ﻭﺣﺘﻰ ﻳﺮﻓﺾ ﺍﻧﻪ ﻳﻄﻠﻘﻬﺎ ﻋﺸﺎﻥ ﻳﺬﻟﻬﺎ
ﻗﺎﻝ " ﻋﻠﻰ " ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻔﻮﺭ :
- ﻣﻴﺒﻘﺎﺵ ﺭﺍﺟﻞ
ﻇﻠﺖ ﻣﻌﻠﻘﺔ ﻋﻴﻨﻴﻬﺎ ﺑﻪ .. ﻓﺄﻛﻤﻞ ﺑﺤﺰﻡ :
- ﺍﻟﺮﺍﺟﻞ ﺍﻟﻠﻰ ﻳﺴﺘﻐﻞ ﻗﻮﺍﻣﺘﻪ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻤﺮﺃﺓ ﻋﺸﺎﻥ ﻳﺬﻟﻬﺎ ﻣﻴﺒﻘﺎﺵ ﺭﺍﺟﻞ .. ﻭﺍﻟﻨﺒﻲ ﺻﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭﺳﻠﻢ ﻭﺻﺎﻧﺎ ﺑﺎﻟﻨﺴﺎﺀ ﺧﻴﺮﺍً .. ﻭﺍﻧﻨﺎ ﻧﻌﺎﻣﻠﻬﻢ ﺑﺮﻓﻖ ﻭﻟﻴﻦ ﺯﻯ ﻣﺎ ﺑﻨﻌﺎﻣﻞ ﺍﻹﺯﺍﺯ ﺍﻟﻠﻰ ﺳﻬﻞ ﺍﻧﻪ ﻳﺘﻜﺴﺮ .. ﺍﻟﺮﺍﺟﻞ ﻫﻮ ﺍﻟﻠﻰ ﻳﻌﺎﻣﻞ ﺍﻟﻤﺮﺃﺓ ﺯﻯ ﻣﺎ ﺍﻟﺮﺳﻮﻝ ﻭﺻﺎﻧﺎ .. ﺃﻣﺎ ﺍﻟﻠﻰ ﻳﺄﺫﻫﺎ ﻭﻳﻘﻬﺮﻫﺎ ﻭﻳﺴﺘﻐﻞ ﻗﻮﺍﻣﺘﻪ ﻋﻠﻴﻬﺎ ﻣﻴﺒﻘﺎﺵ ﺭﺍﺟﻞ ﺃﺻﻼً
ﻏﺮﻗﺖ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " ﻓﻰ ﺷﺮﻭﺩﻫﺎ ﻣﺮﺓ ﺃﺧﺮﻯ ﺍﻟﻰ ﺃﻥ ﺟﺎﺀ " ﻛﺮﻳﻢ " .. ﻭﺑﻌﺪ ﺩﻗﺎﺋﻖ ﺍﻧﺘﻬﻰ ﺍﻹﺟﺘﻤﺎﻉ .. ﻟﻢ ﺗﺴﺘﻄﻊ ﻣﻨﻊ ﻧﻔﺴﻬﺎ ﻣﻦ ﻣﺘﺎﺑﻌﺔ " ﻋﻠﻰ " ﺃﺛﻨﺎﺀ ﺧﺮﻭﺟﻪ ﺑﺮﻓﻘﺔ " ﻛﺮﻳﻢ " .. ﻗﺎﻟﺖ ﻟﻬﺎ " ﺁﻳﺎﺕ " ﺑﺈﺳﺘﻐﺮﺍﺏ :
- ﻣﺶ ﻓﺎﻫﻤﺔ ﻟﻴﻪ ﺍﺗﻜﻠﻤﺘﻰ ﻋﻦ ﺍﻟﻤﻮﺿﻮﻉ ﺩﻩ ﺃﺩﻡ " ﻋﻠﻰ " ؟
ﻗﺎﻟﺖ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " ﺑﻀﻴﻖ ﻭﻫﻰ ﺗﻬﻢ ﺑﺎﻹﻧﺼﺮﺍﻑ :
- ﻋﺎﺩﻯ ﻛﺒﺮﻯ
******************************************
ﺩﺧﻠﺖ " ﺇﻳﻤﺎﻥ " ﺍﻟﻰ ﺍﻟﺸﺮﻓﺔ ﻟﺘﻘﻮﻝ ﻟـ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " ﺍﻟﻮﺍﻗﻔﺔ ﻓﻴﻬﺎ :
" - ﺳﻤﺴﻢ " ﻣﻤﻜﻦ ﺗﻴﺠﻰ ﺗﻌﻤﻠﻴﻠﻰ ﻣﺎﺳﻚ ﻣﻦ ﺑﺘﻮﻋﻚ
ﺃﻭﻣﺄﺕ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " ﺑﺮﺃﺳﻬﺎ ﻭﺩﺧﻠﺖ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﻤﻄﺒﺦ ﻭﺑﺪﺃﺕ ﻓﻰ ﺍﻋﺪﺍﺩ ﻣﺎ ﻃﻠﺒﺘﻪ " ﺇﻳﻤﺎﻥ " ﻣﻨﻬﺎ .. ﻗﺎﻟﺖ " ﺇﻳﻤﺎﻥ " ﺑﻤﺮﺡ :
- ﻫﻘﻒ ﺃﺗﻔﺮﺝ ﻋﻠﻴﻜﻲ ﻋﺸﺎﻥ ﺃﺑﻘﻰ ﺃﻋﻤﻠﻪ ﺑﻨﻔﺴﻰ ﻣﺎ ﻫﻮ ﻣﺶ ﻛﻞ ﺷﻮﻳﺔ ﻫﻘﺮﻓﻚ ﻣﻌﺎﻳﺎ
ﻛﺎﻧﺖ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " ﺗﺘﺤﺮﻙ ﺑﺸﺮﻭﺩ .. ﻭﻛﺄﻧﻬﺎ ﻻ ﺗﺸﻌﺮ ﺑﻤﺎ ﺣﻮﻟﻬﺎ .. ﺗﺘﺤﺮﻙ ﺑﺂﻟﻴﺔ ﻟﺘﻤﺰﺝ ﺍﻟﻤﻜﻮﻧﺎﺕ ﻣﻌﺎً .. ﻧﻈﺮﺕ ﺍﻟﻰ " ﺇﻳﻤﺎﻥ " ﺑﺸﺊ ﻣﻦ ﺍﻟﺘﺮﺩﺩ ﻭﻗﺎﻟﺖ :
- ﻭﺍﺿﺢ ﺍﻧﻚ ﺑﺘﺤﺒﻰ ﺃﺧﻮﻛﻰ ﺃﻭﻯ
ﻗﺎﻟﺖ " ﺇﻳﻤﺎﻥ " ﻣﺒﺘﺴﻤﺔ :
" - ﻋﻠﻰ " .. ﺑﺼﺮﺍﺣﺔ ﻫﻮ ﺃﺥ ﻋﺴﻞ .. ﻳﻌﻨﻲ ﻃﻴﺐ ﻭﻣﺶ ﺑﻴﻐﻠﺲ ﻋﻠﻴﺎ .. ﺑﺲ ﻟﻤﺎ ﺑﻴﺰﻋﻞ ﺑﻴﺒﻘﻰ ﺃﺳﺘﻐﻔﺮ ﺍﻟﻠﻪ .. ﺯﻋﻠﻪ ﻭﺣﺶ ﻭﻋﺼﺒﻲ ﺟﺪﺍ
ﻧﻈﺮﺕ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " ﺍﻟﻰ ﺍﻟﺨﻠﻴﻂ ﺍﻟﺬﻯ ﺗﻤﺰﺟﻪ ﻟﻠﺤﻈﺎﺕ ﻧﻈﺮ ﺃﻋﺎﺩﺕ ﺍﻟﻨﻈﺮ ﺍﻟﻰ " ﺇﻳﻤﺎﻥ " ﻗﺎﺋﻠﻪ :
- ﻫﻮ ﻛﺎﻥ ﻋﻠﻰ ﻃﻮﻝ ﻛﺪﻩ ﻓﻰ ﺣﺎﻟﻪ ﻭﻭﺍﺧﺪ ﺟﻤﺐ
ﺍﺑﺘﺴﻤﺖ " ﺇﻳﻤﺎﻥ " ﻗﺎﺋﻠﻪ :
- ﻫﻮ ﻋﻠﻰ ﻃﻮﻝ ﻫﺎﺩﻯ .. ﺑﺲ ﺯﻣﺎﻥ ﺃﻳﺎﻡ ﻣﺎ ﻛﺎﻥ ﻓﻰ ﺛﺎﻧﻮﻯ ﻛﺎﻥ ﺷﻘﻰ ﺷﻮﻳﺔ ﻭﻛﺎﻥ ﻣﻄﻠﻊ ﺭﻭﺡ ﻣﺎﻣﺎ .. ﺑﺲ ﺍﻟﺤﻤﺪ ﻟﻠﻪ ﺃﻭﻝ ﻣﺎ ﺩﺧﻞ ﺍﻟﺠﺎﻣﻌﺔ ﺭﺑﻨﺎ ﻫﺪﺍﻩ ﻟﻤﺎ ﺍﺗﻌﺮﻑ ﻋﻠﻰ ﻧﺎﺱ ﻛﻮﻳﺴﺔ ﻓﻰ ﺍﻟﻤﺴﺠﺪ ﻭﺑﻘﻰ ﻫﺎﺩﻯ ﻭﻣﺒﻘﺘﺶ ﻣﺎﻣﺎ ﺗﺸﺘﻜﻰ ﻣﻨﻪ ﺧﺎﻟﺺ ﺑﻌﺪ ﻣﺎ ﻛﺎﻥ ﻣﺠﻨﻨﻬﺎ ﺑﻌﻤﺎﻳﻠﻪ
ﻗﺎﻟﺖ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " ﺑﺴﺨﺮﻳﺔ :
- ﻣﺶ ﻣﺘﺨﻴﻠﺔ ﺃﺧﻮﻛﻰ ﺣﺪ ﻳﺸﺘﻜﻰ ﻣﻨﻪ
ﺿﺤﻜﺖ " ﺇﻳﻤﺎﻥ " ﻗﺎﺋﻠﻪ :
- ﻻ ﻭﺍﻟﻠﻪ ﺩﻩ ﻛﺎﻥ ﻓﻈﻴﻊ ﺳﻬﺮ ﻟﻮﺵ ﺍﻟﻔﺠﺮ ﻭﻣﻔﻴﺶ ﻣﺬﺍﻛﺮﺓ ﻭﺷﺘﺎﻳﻢ ﻭﺣﺎﺟﺔ ﻛﺪﻩ ﺭﻫﻴﺒﺔ .. ﺑﺲ ﺯﻯ ﻣﺎ ﻗﻮﻟﺘﻠﻚ ﻟﻤﺎ ﺍﺗﻌﺮﻑ ﻋﻠﻰ ﻧﺎﺱ ﻛﻮﻳﺴﺔ ﺣﺒﻬﻢ ﺃﻭﻯ ﻭﺻﺎﺣﺒﻬﻢ ﻭﺑﻌﺪ ﻋﻦ ﺻﺤﺎﺑﻪ ﺍﻟﻘﺪﺍﻡ ﻗﻄﻊ ﻣﻌﺎﻫﻢ ﺧﺎﻟﺺ
ﻓﻰ ﺗﻠﻚ ﺍﻟﻠﺤﻈﺔ ﺭﻥ ﺟﺮﺱ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﻓﻘﺎﻟﺖ " ﺃﺳﻤﺎﺀ : "
- ﺷﻮﻓﻰ ﻣﻴﻦ ﻳﺎ " ﺇﻳﻤﺎﻥ "
ﺍﺭﺗﺪﺕ " ﺇﻳﻤﺎﻥ " ﺍﺳﺪﺍﻟﻬﺎ ﻭﺗﻮﺟﻬﺖ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﻟﺘﻔﺘﺤﻪ .. ﺧﻔﻖ ﻗﻠﺒﻬﺎ ﺑﻘﻮﺓ ﻟﻤﺮﺁﻯ " ﻛﺮﻳﻢ " ﻭﺍﻗﻔﺎً ﺃﻣﺎﻡ ﺍﻟﺒﺎﺏ .. ﺃﻃﺮﻕ ﺑﺮﺃﺳﻪ ﻭﻗﺎﻝ :
" - ﺁﻳﺎﺕ " ﻫﻨﺎ ؟
ﻗﺎﻟﺖ ﺑﺼﻮﺕ ﺧﺎﻓﺖ :
- ﺃﻳﻮﺓ ﺛﻮﺍﻧﻰ
ﺩﺧﻠﺖ ﻏﺮﻓﺔ " ﺁﻳﺎﺕ " ﻭﺃﺧﺒﺮﺗﻬﺎ ﺑﻘﺪﻭﻡ " ﻛﺮﻳﻢ .. " ﺗﻮﺟﻬﺖ " ﺁﻳﺎﺕ " ﺍﻟﻴﻪ ﻗﺎﺋﻠﻪ :
- ﺧﻴﺮ ﻳﺎ " ﻛﺮﻳﻢ "
ﻗﺎﻝ ﻟﻬﺎ ﺑﻌﺪ ﻟﺤﻈﺎﺕ ﺻﻤﺖ :
- ﻻﺯﻡ ﻧﺴﺎﻓﺮ ﺍﻟﻘﺎﻫﺮﺓ ﻋﺸﺎﻥ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺷﻬﺎﺩﺓ ﺍﻟﻮﻓﺎﺓ ﺍﻟﻠﻰ ﺩﻛﺘﻮﺭ " ﺁﺩﻡ " ﻃﻠﻌﻬﺎﻟﻚ
ﺗﻮﺗﺮﺕ " ﺁﻳﺎﺕ " ﻟﺬﻛﺮ ﺍﺳﻤﻪ .. ﻓﺄﻛﻤﻞ :
- ﻫﻮ ﻣﺴﺘﻨﻰ ﻣﻨﻨﺎ ﺍﻧﻨﺎ ﻧﺤﺪﺩ ﺍﻟﻤﻌﺎﺩ ﻋﺸﺎﻥ ﻧﺮﻭﺡ ﺳﻮﺍ
ﻗﺎﻟﺖ " ﺁﻳﺎﺕ " ﺑﻀﻴﻖ :
- ﻣﻴﻨﻔﻌﺶ ﻧﺮﻭﺡ ﻣﻦ ﻏﻴﺮﻩ ؟
- ﻻ ﻟﻸﺳﻒ ﻻﺯﻡ ﻳﻴﺠﻰ ﻣﻌﺎﻧﺎ ﻹﻥ ﻫﻮ ﺍﻟﻰ ﻃﻠﻊ ﺍﻟﺸﻬﺎﺩﺓ ﺑﻨﻔﺴﻪ .. ﻭﻻﺯﻡ ﺍﻟﻤﻮﺿﻮﻉ ﺩﻩ ﻧﺸﻮﻓﻠﻪ ﺣﻞ ﺍﻧﺘﻰ ﻛﺪﺓ ﻗﺎﻧﻮﻧﺎً ﻣﺘﻮﻓﻴﺔ .. ﻭﺩﻩ ﻣﻴﻨﻔﻌﺶ ﻛﻤﺎﻥ ﻋﺸﺎﻥ ﺍﻟﻘﻀﻴﺔ ﺍﻟﻠﻰ ﺍﺣﻨﺎ ﺭﺍﻓﻌﻴﻨﻬﺎ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﺼﺤﻔﻰ
ﺻﻤﺖ ﻗﻠﻴﻼً ﺛﻢ ﻗﺎﻝ :
- ﻋﻠﻰ ﻓﻜﺮﺓ ﻫﻮ ﻛﻤﺎﻥ ﺭﻓﻊ ﻗﻀﻴﺔ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﺼﺤﻔﻰ ﻭﻋﻠﻰ ﺍﻟﺠﺮﻳﺪﺓ
ﺃﻭﻣﺄﺕ " ﺁﻳﺎﺕ " ﺑﺮﺃﺳﻬﺎ ﻭﻫﻰ ﺗﺘﺴﺎﺀﻝ ﺑﺪﺍﺧﻠﻪ .. ﺃﺭﻓﻊ ﺗﻠﻚ ﺍﻟﻘﻀﻴﺔ ﻣﻦ ﺃﺟﻠﻪ ﺃﻡ ﻣﻦ ﺃﺟﻠﻬﺎ .. ﺃﺗﺎﻫﺎ ﺍﻟﺠﻮﺍﺏ ﻣﻦ ﺩﺍﺧﻠﻬﺎ ﺑﺴﺨﺮﻳﺔ .. ﺑﺎﻟﻄﺒﻊ ﻣﻦ ﺃﺟﻠﻪ .. ﻭﻣﺎﺫﺍ ﺗﻌﻨﻴﻦ ﺃﻧﺖِ ﻟﻪ !
ﺃﺧﺮﺟﻬﺎ " ﻛﺮﻳﻢ " ﻣﻦ ﺷﺮﻭﺩﻫﺎ ﻗﺎﺋﻼً ﺑﺤﻨﺎﻥ :
- ﻣﺎﻟﻚ ﻳﺎ " ﺁﻳﺎﺕ "
ﺃﻃﺮﻗﺖ ﺑﺮﺃﺳﻬﺎ ﻗﺎﺋﻠﻪ :
- ﻣﻔﻴﺶ
ﺭﺑﺖ ﻋﻠﻰ ﻛﺘﻔﻬﺎ ﻗﺎﺋﻼً :
- ﻣﻌﻠﺶ ﻣﺘﺰﻋﻠﻴﺶ .. ﺍﻥ ﺷﺎﺀ ﺍﻟﻠﻪ ﺭﺑﻨﺎ ﻫﻴﺮﺯﻗﻚ ﺑﺎﻟﻰ ﺃﺣﺴﻦ ﻣﻨﻪ ﻣﻠﻴﻮﻥ ﻣﺮﺓ
ﻟﻤﻌﺖ ﺍﻟﻌﺒﺮﺍﺕ ﻓﻰ ﻋﻴﻮﻧﻬﺎ ﺛﻢ ﺭﻓﻌﺖ ﺭﺃﺳﻬﺎ ﻭﻗﺎﻟﺖ ﺑﻜﺒﺮﻳﺎﺀ :
- ﺃﻧﺎ ﺃﺻﻼً ﻧﺴﻴﺘﻪ .. ﻫﻮ ﻣﻌﺪﺵ ﺣﺎﺟﺔ ﺑﺎﻟﻨﺴﺒﺔ ﻟﻰ
ﺃﻃﺮﻗﺖ ﺑﺮﺃﺳﻬﺎ ﻣﺮﺓ ﺃﺧﺮﻯ ﻟﺘﺨﻔﻰ ﻋﻴﻨﻴﻬﺎ ﺍﻟﻤﺒﻠﻠﺘﺎﻥ ﺑﺎﻟﺪﻣﻮﻉ .. ﻋﺎﻧﻘﻬﺎ " ﻛﺮﻳﻢ " ﺑﺤﻨﺎﻥ ﻭﻗﺎﻝ :
- ﻣﺶ ﻋﺎﻳﺰﻙ ﺗﺰﻋﻠﻰ ﻧﻔﺴﻚ ﻋﺸﺎﻥ ﺃﻯ ﺣﺎﺟﺔ .. ﻧﺎﺗﻰ ﻣﺘﻌﺮﻓﻴﺶ ﺍﻟﺨﻴﺮ ﻓﻴﻦ .. ﺍﺩﻋﻰ ﺭﺑﻨﺎ ﺩﺍﻳﻤﺎً ﺍﻧﻪ ﻳﺮﺯﻗﻚ ﺍﻟﺨﻴﺮ ﻭﻳﺮﺿﻴﻜﻲ ﺑﻴﻪ .. ﻻﻥ ﺭﺑﻨﺎ ﺃﺣﻴﺎﻧﺎ ﺑﻴﺮﺯﻗﻨﺎ ﺍﻟﺨﻴﺮ ﻭﻣﺒﻨﻜﻨﺶ ﺷﺎﻳﻔﻴﻦ ﺍﻥ ﺩﻩ ﺧﻴﺮ ﻭﻻ ﺑﻨﻜﻮﻥ ﺭﺍﺿﻴﻴﻦ ﺑﻴﻪ
ﺛﻢ ﺃﺑﻌﺪﻫﺎ ﻋﻨﻪ ﻗﻠﻴﻼً ﻗﺎﺋﻼً :
- ﻣﺎﺷﻰ ؟
ﺃﻭﻣﺄﺕ ﺑﺮﺃﺳﻬﺎ .. ﻓﻘﺎﻝ :
- ﻗﻮﻟﻰ ﺩﺍﻳﻤﺎً ﺍﻟﺤﻤﺪ ﻟﻠﻪ
ﺗﻤﺘﻤﺖ :
- ﺍﻟﺤﻤﺪ ﻟﻠﻪ
ﺩﺧﻠﺖ " ﺁﻳﺎﺕ " ﺍﻟﻤﻄﺒﺦ ﻓﻨﻈﺮﺕ ﺍﻟﻴﻬﺎ " ﺇﻳﻤﺎﻥ " ﻗﺎﺋﻠﻪ :
- ﻓﻰ ﺣﺎﺟﺔ ﻳﺎ " ﺁﻳﺎﺕ "
ﺗﻨﻬﺪﺕ " ﺁﻳﺎﺕ " ﻭﻫﻰ ﺗﻘﻮﻝ :
- ﻛﺎﻥ ﺑﻴﻄﻤﻦ ﻋﻠﻴﺎ ﻭﺑﻴﻘﻮﻟﻰ ﺍﻧﻨﺎ ﻫﻨﺴﺎﻓﺮ ﻋﺸﺎﻥ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺷﻬﺎﺩﺓ ﺍﻟﻮﻓﺎﺓ ﺩﻩ ﻧﺸﻮﻓﻠﻪ ﺣﻞ
ﻗﺎﻟﺖ " ﺇﻳﻤﺎﻥ " ﻭﺍﺑﺘﺴﺎﻣﻪ ﺻﻐﻴﺮﻩ ﻋﻠﻰ ﺷﻔﺘﻴﻬﺎ :
- ﺃﺧﻮﻛﻰ ﺩﻩ ﺣﻨﻴﻦ ﺃﻭﻯ .. ﻭﻃﻴﺐ ﺃﻭﻯ .. ﺗﺤﺴﻴﻪ ﺭﺍﺟﻞ ﻛﺪﻩ ﻭﻣﺴﺆﻝ ﻋﻨﻚ ﺭﻏﻢ ﺍﻧﻪ ﻣﺶ ﺷﻘﻴﻘﻚ
ﻧﻈﺮﺕ ﺍﻟﻴﻬﺎ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " ﺑﺨﺒﺚ ﻭﺭﻓﻌﺖ ﺣﺎﺟﺒﻬﺎ ﻗﺎﺋﻠﻪ :
- ﻫﺎ ﻭﺍﻳﻪ ﻛﻤﺎﻥ
ﺍﺭﺗﺒﻜﺖ " ﺇﻳﻤﺎﻥ " ﻭﺍﺣﻤﺮﺕ ﻭﺟﻨﺘﺎﻫﺎ ﺑﺨﺠﻞ ﻗﺎﺋﻠﻪ :
- ﻣﻔﻴﺶ
ﻗﺎﻟﺖ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " ﻭﺍﺑﺘﺴﺎﻣﻪ ﺧﺒﻴﺜﺔ ﻋﻠﻰ ﺷﻔﺘﻬﺎ :
- ﻃﻴﺐ ﺧﺪﻯ ﺍﻟﻤﺎﺳﻚ ﻳﺎ ﻣﻮﺯﻩ
ﺃﺧﺬﺗﻪ " ﺇﻳﻤﺎﻥ " ﻣﻦ ﻳﺪﻫﺎ ﻭﺧﺮﺟﺖ ﻣﻦ ﺍﻟﻤﻄﺒﺦ ﻣﺴﺮﻋﺔ ﻭﻫﻰ ﺗﺸﻌﺮ ﺑﺎﻟﺨﺠﻞ .. ﺃﻃﻠﻘﺖ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " ﺿﺤﻜﺔ ﻋﺎﻟﻴﺔ ﻭﻫﻰ ﺗﻘﻮﻝ ﺑﻠﻬﺤﺔ ﻣﺴﺮﺣﻴﺔ :
- ﺍﻟﻘﺮﻉ ﻟﻤﺎ ﺍﺳﺘﻮﻯ ﻗﺎﻝ ﻟﻠﺨﻴﺎﺭ ﻳﺎ ﻟﻮﺑﻴﺎ !
ﺍﺑﺘﺴﻤﺖ " ﺁﻳﺎﺕ " ﻗﺎﺋﻠﻪ :
- ﻳﺎﺑﺎﻯ ﻋﻠﻴﻜﻲ ﻏﺘﺘﻪ .. ﺃﺣﺮﺟﺘﻴﻬﺎ ﻳﺎ ﺑﻨﺘﻰ
ﻫﺘﻔﺖ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " ﺑﻤﺮﺡ :
- ﺃﺣﺮﺟﺘﻬﺎ ﺍﻳﻪ ﺑﺲ ﺩﻩ ﺍﺣﻨﺎ ﺷﻜﻠﻨﺎ ﻫﻨﺸﻮﻑ ﺃﻳﺎﻡ ﻓﻞ ﻓﻰ ﺍﻟﻘﺮﻳﺔ ﺩﻯ
******************************************
ﺃﺛﻨﺎﺀ ﺟﻠﻮﺳﻪ ﻓﻰ ﻏﺮﻓﺔ ﺍﻟﻤﻌﻴﺸﺔ ﺗﻨﺎﻣﻰ ﺍﻟﻰ ﻣﺴﺎﻣﻌﻪ ﺻﻮﺕ ﺑﻜﺎﺀ ﻣﻦ ﺧﻠﻒ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﻐﺮﻓﺔ .. ﻧﻬﺾ " ﻣﺪﺣﺖ " ﻭﺍﻗﺘﺮﺏ ﻣﻦ ﻏﺮﻓﺔ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " ﺍﻟﺘﻰ ﺗﻘﺴﻢ ﻓﻴﻬﺎ " ﻣﺪﻳﺤﺔ " .. ﻛﺎﺩ ﺃﻥ ﻳﻄﺮﻕ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﻟﻜﻨﻪ ﺗﺮﺍﺟﻊ .. ﺷﻰ ﺧﻄﻮﺗﻴﻦ ﺛﻢ ﺍﻟﺘﻔﺖ ﻭﻋﺎﺩ ﻣﺮﺓ ﺃﺧﺮﻯ .. ﻃﺮﻕ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﻓﺈﺧﺘﻔﻰ ﺻﻮﺕ ﺍﻟﺒﻜﺎﺀ .. ﻟﺤﻈﺎﺕ ﻭﻓﺘﺤﺖ " ﻣﺪﻳﺤﺔ " ﻭﻋﻴﻨﻴﻬﺎ ﻳﺒﺪﻭ ﻋﻠﻴﻬﻤﺎ ﺁﺛﺎﺭ ﺍﻟﺒﻜﺎﺀ .. ﺗﺄﻣﻠﻬﺎ ﻗﺎﺋﻼً :
- ﻓﻰ ﺣﺎﺟﺔ
ﻗﺎﻟﺖ ﺑﺤﺪﻩ :
- ﻻ ﻣﻔﻴﺶ
- ﺳﻤﻌﺘﻚ ﺑﺘﻌﻴﻄﻲ
ﺍﺑﺘﺴﻤﺖ ﺑﺴﺨﺮﻳﺔ ﻭﻗﺎﻟﺖ :
- ﻭﻣﻦ ﺍﻣﺘﻰ ﺩﻩ ﺑﻴﻬﻤﻚ
ﺯﻓﺮ ﺑﻀﻴﻖ ﻭﻧﻈﺮ ﺍﻟﻴﻬﺎ ﺑﺤﺪﻩ .. ﻓﺄﻛﻤﻠﺖ :
- ﻭﻻ ﻳﻜﻮﻧﺶ ﺿﻤﻴﺮﻙ ﺻﺤﻰ ﻓﺠﺄﺓ
ﻗﺎﻝ ﺑﻐﻀﺐ ﻭﻗﺪ ﻓﺸﻞ ﻓﻰ ﺍﻟﻤﺤﺎﻇﻔﺔ ﻋﻠﻰ ﻫﺪﻭﺀﻩ :
- ﺃﻧﺎ ﺿﻤﻴﺮﻱ ﻣﺴﺘﺮﻳﺢ ﻋﻠﻰ ﺍﻵﺧﺮ .. ﺍﻟﺪﻭﺭ ﻭﺍﻟﺒﺎﻗﻰ ﻋﻠﻰ ﺿﻤﻴﺮﻙ ﺍﻧﺘﻰ
ﺻﺎﺣﺖ ﻗﺎﺋﻠﻪ :
- ﻋﺎﻳﺰ ﺍﻳﻪ ﻳﺎ " ﻣﺪﺣﺖ " ﺍﻧﺖ ﺑﺘﺨﺒﻂ ﻋﻠﻴﺎ ﻋﺸﺎﻥ ﺗﺘﺨﺎﻧﻖ ﻣﻌﺎﻳﺎ
ﻗﺎﻝ ﻭﻫﻮ ﻳﻨﻈﺮ ﺍﻟﻴﻬﺎ ﺑﺈﺣﺘﻘﺎﺭ :
- ﻣﻔﻴﺶ ﻣﺮﺓ ﻧﺘﻜﻠﻢ ﻓﻴﻬﺎ ﺍﻻ ﻭﻻﺯﻡ ﺗﺴﻤﻰ ﺑﺪﻧﻰ ﺑﻜﻼﻣﻚ ﻭﺗﺨﺮﺟﻴﻨﻲ ﻋﻦ ﺷﻌﻮﺭﻯ .. ﻣﻔﻴﺶ ﻣﺮﺓ ﺍﺗﻌﺎﻣﻠﺘﻰ ﻣﻌﺎﻳﺎ ﺯﻯ ﻣﺎ ﺃﻯ ﺳﺖ ﻋﺎﻗﻠﺔ ﺑﺘﺘﻌﺎﻣﻞ ﻣﻊ ﺟﻮﺯﻫﺎ .. ﻣﻔﻴﺶ ﻣﺮﺓ ﺣﺴﺴﺘﻴﻨﻲ ﻓﻴﻬﺎ ﺑﻀﻌﻔﻚ ﺍﺩﺍﻣﻰ ﻭﺑﺈﻥ ﺍﻧﺘﻰ ﺍﻟﺴﺖ ﻭﺃﻧﺎ ﺍﻟﺮﺍﺟﻞ .. ﻣﻔﻴﺶ ﻣﺮﺓ ﺣﺴﻴﺖ ﻓﻴﻬﺎ ﺍﻧﻚ ﺑﺘﺤﺘﺮﻣﻴﻨﻲ ﻭﺑﺘﻌﻤﻠﻰ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭ ﻟﻜﻼﻣﻰ
ﺃﺧﺬ ﻧﻔﺴﺎً ﻋﻤﻴﻘﺎً ﺛﻢ ﻗﺎﻝ :
- ﺍﻧﺘﻰ ﺍﻟﻠﻰ ﻫﺪﻳﺘﻲ ﻛﻞ ﺣﺎﺟﺔ ﺑﻴﻨﺎ .. ﺍﻧﺘﻰ ﺍﻟﻠﻰ ﺩﻣﺮﺗﻰ ﺣﻴﺎﺗﻨﺎ
ﻗﺎﻟﺖ ﺑﺒﺮﻭﺩ ﻭﻗﺪ ﻋﻘﺪﺕ ﺫﺭﺍﻋﻴﻬﺎ ﺃﻣﺎ ﺻﺪﺭﻫﺎ :
- ﻭﺍﻧﺖ ﺍﻟﻌﺎﻗﻞ ﺍﻟﺮﺍﺳﻰ ﺍﻟﻤﺨﻠﺺ ﺍﻟﻠﻰ ﺍﺗﻈﻠﻤﺖ ﻣﻌﺎﻳﺎ ﻓﻰ ﺍﻟﺠﻮﺍﺯﻩ ﺩﻯ ﻣﺶ ﻛﺪﻩ
ﺻﺎﺡ ﺑﺤﺪﻩ :
- ﺍﺣﻨﺎ ﺍﻻﺗﻨﻴﻦ ﻏﻠﻄﺎﻧﻨﻲ .. ﺃﻧﺎ ﻭﺍﻧﺘﻰ ﻏﻠﻄﺎﻧﻴﻦ ﻛﻔﺎﻳﺔ ﻣﻜﺎﺑﺮﺓ ﺑﺄﻩ .. ﺑﻨﺘﻚ ﺿﺎﻋﺖ ﻣﻨﻨﺎ ﺑﺴﺒﺐ ﻣﺸﺎﻛﻠﻨﺎ
ﺩﻣﻌﺖ ﻋﻴﻨﺎﻫﺎ ﻭﺃﺟﻬﺸﺖ ﻓﻰ ﺍﻟﺒﻜﺎﺀ ﻭﺍﻧﺘﻔﺾ ﺟﺴﺪﻫﺎ ﻭﻫﻰ ﺗﻘﻮﻝ :
- ﻭﺣﺸﺘﻨﻰ ﺃﻭﻯ .. ﻣﺶ ﻋﺎﺭﻓﻪ ﻋﺎﻣﻠﻪ ﺍﻳﻪ ﺩﻟﻮﻗﺘﻰ .. ﻳﺎ ﺗﺮﻯ ﻋﺎﻳﺸﺔ ﻭﻻ ﻣﻴﺘﻪ .. ﻭﻟﻮ ﻋﺎﻳﺸﺔ ﻋﺎﻳﺸﺔ ﺍﺯﺍﻯ ﻭﻓﻴﻦ . . ﻗﻠﺒﻰ ﻭﺍﺟﻌﻨﻰ ﻋﻠﻴﻬﺎ ﺃﻭﻯ
ﺗﺸﻨﺠﺖ ﺑﺎﻟﺒﻜﺎﺀ .. ﻓﺘﻨﻬﺪ " ﻣﺪﺣﺖ " ﺑﺄﺳﻰ ﻭﻫﻮ ﻳﻘﻮﻝ ﻣﺘﺄﻟﻤﺎً :
- ﺃﻋﻤﻞ ﺍﻳﻪ .. ﺃﺩﻭﺭ ﻋﻠﻴﻬﺎ ﻓﻴﻦ ﻗﻠﺒﺖ ﻋﻠﻴﻬﺎ ﺍﻟﺪﻧﻴﺎ
ﻧﻈﺮﺕ ﺍﻳﻠﻪ ﺗﺮﺟﻮﻩ ﻗﺎﺋﻼً :
- ﻋﺸﺎﻥ ﺧﺎﻃﺮﻯ ﻳﺎ " ﻣﺪﺣﺖ " ﻻﻗﻴﻬﺎ .. ﻧﻔﺴﻰ ﺗﺮﺟﻊ ﺑﺄﻩ .. ﻧﻔﺴﻰ ﺃﻃﻤﻦ ﻋﻠﻴﻬﺎ .. ﻋﻤﺮﻯ ﻣﺎ ﻫﺴﺎﻣﺢ ﻧﻔﺴﻰ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻠﻰ ﺣﺼﻞ .. ﺍﻧﺎ ﻣﻜﻨﺘﺶ ﻣﺘﻮﻗﻌﺔ ﺍﻷﻣﻮﺭ ﻫﺘﻮﺻﻞ ﻟﻠﺪﺭﺟﺔ ﺩﻯ .. ﺃﻧﺎ ﺍﻓﺘﻜﺮﺗﻬﺎ ﻫﺘﺮﻭﺡ ﻟﺼﺤﺒﺘﻬﺎ
ﺃﺟﻬﺸﺖ ﻣﺮﺓ ﺃﺧﺮﻯ ﻓﻰ ﺍﻟﺒﻜﺎﺀ ﻭﻫﻰ ﺗﺼﻴﺢ :
- ﻋﺎﻳﺰﺓ ﺑﻨﺘﻰ .. ﻋﺎﻳﺰﺓ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " ﻳﺎ " ﻣﺪﺣﺖ " ﻫﺎﺗﻬﺎﻟﻰ
ﺍﻗﺘﺮﺑﺖ ﻣﻨﻬﺎ ﻭﺭﺑﺖ ﻋﻠﻰ ﻛﺘﻔﻬﺎ ﻗﺎﺋﻼً :
- ﺍﻥ ﺷﺎﺀ ﺍﻟﻠﻪ ﻫﻨﻼﻗﻴﻬﺎ .. ﺑﻜﺮﺓ ﻫﻨﺰﻝ ﺗﺎﻧﻰ ﺃﺩﻭﺭ ﻋﻠﻴﻬﺎ ﻓﻰ ﺍﻟﻤﺴﺘﺸﻔﻴﺎﺕ ﻭ ﻓﻰ ﺍﻻﻗﺴﺎﻡ ﻭﻓﻰ ﻣﺤﻄﺎﺕ ﺍﻷﺗﻮﺑﻴﺲ .. ﺍﻥ ﺷﺎﺀ ﺍﻟﻠﻪ ﻫﻼﻗﻴﻬﺎ
ﻧﻈﺮﺕ ﺍﻟﻴﻪ ﻭﺃﻭﻣﺄﺕ ﺑﺮﺃﺳﻬﺎ ﻭﻫﻰ ﺗﺤﺎﻭﻝ ﺍﻟﺘﺸﺒﺚ ﺑﺄﻯ ﺃﻣﻞ .. ﻓﻰ ﺃﻧﻬﺎ ﺳﺘﺮﻯ ﺍﺑﻨﺘﻬﺎ ﻣﺮﺓ ﺃﺧﺮﻯ
*****************************************
ﺍﺳﺘﻘﺒﻞ ﻛﻞ ﻣﻦ " ﻋﻠﻰ " ﻭ " ﺇﻳﻤﺎﻥ " ﻭﺍﻟﺪﻳﻬﻤﺎ ﺑﺎﻟﺘﺮﺣﺎﺏ ﻭﺑﺎﻷﻋﻨﺎﻕ ﻭﺍﻟﻌﺒﺮﺍﺕ .. ﻫﺘﻔﺖ ﺃﻣﻬﻤﺎ ﻭﻫﻰ ﺗﻌﺎﻧﻖ " ﺇﻳﻤﺎﻥ " ﺑﺸﺪﺓ :
- ﻳﺎ ﺣﺒﻴﺒﺘﻰ ﻳﺎ ﺑﻨﺘﻰ .. ﻭﺣﺸﺘﻨﻰ ﺃﻭﻯ
ﺗﺴﺎﻗﻄﺖ ﺍﻟﻌﺒﺮﺍﺕ ﻓﻮﻕ ﻭﺟﻨﺘﻴﻬﺎ ﻓﻘﺎﻝ ﻟﻬﺎ ﺯﻭﺟﻬﺎ :
- ﺍﻳﻪ ﻳﺎ ﺃﻡ " ﺇﻳﻤﺎﻥ .. " ﻣﺎ ﺍﻟﻌﻴﺎﻝ ﻛﻮﻳﺴﻴﻦ ﺃﻫﻮ ﻟﺰﻣﺘﻪ ﺍﻳﻪ ﺍﻟﻌﻴﺎﻁ ﺩﻟﻮﻗﺘﻰ
ﺭﺑﺖ " ﻋﻠﻰ " ﻋﻠﻰ ﻛﺘﻔﻬﺎ ﻗﺎﺋﻼً ﻭﻫﻮ ﻳﻘﺒﻞ ﺟﺒﻴﻨﻬﺎ :
- ﺧﻼﺹ ﻳﺎ ﻣﺎﻣﺎ ﺑﺄﻩ
ﻗﺎﻟﺖ ﺑﺼﻮﺕ ﺑﺎﻛﻰ ﻭﻫﻰ ﺗﻨﻈﺮ ﺍﻟﻴﻬﻤﺎ :
- ﻭﺣﺸﺘﻮﻧﻰ ﺃﻋﻤﻞ ﺍﻳﻪ
ﺍﺑﺘﺴﻤﺖ " ﺇﻳﻤﺎﻥ " ﻭﻫﻰ ﺗﻌﺎﻧﻘﻬﺎ ﻣﺮﺓ ﺃﺧﺮﻯ ﻗﺎﺋﻠﻪ :
- ﻭﺍﻧﺘﻰ ﻛﻤﺎﻥ ﻭﺣﺸﺘﻴﻨﻲ ﺃﻭﻯ ﻳﺎ ﻣﺎﻣﺎ
ﻭﺟﺪﺕ ﻓﺠﺄﺓ " ﻛﺮﻳﻢ " ﻣﻘﺒﻼً ﻋﻠﻴﻬﻤﺎ ﻓﺎﺑﺘﻌﺪﺕ ﻋﻦ ﺃﻣﻬﺎ ﻓﻰ ﺣﺮﺝ ﻭﻭﻗﻔﺖ ﻣﻄﺮﻗﺔ ﺑﺮﺃﺳﻬﺎ ﻭﻗﺪ ﺷﻌﺮﺕ ﺑﺎﻹﺿﻄﺮﺍﺏ .. ﻧﻈﺮ ﺍﻟﻴﻬﻤﺎ ﻗﺎﺋﻠﻪ ﺑﺒﺸﺎﺷﻪ :
- ﺣﻤﺪﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﺴﻼﻣﺔ
ﺍﻗﺘﺮﺏ ﻣﻨﻪ " ﻋﻠﻰ " ﻭﻗﺪﻣﻪ ﺍﻟﻰ ﻭﺍﻟﺪﻳﻪ ﻗﺎﺋﻼً ﺑﺴﻌﺎﺩﺓ :
- ﺩﻩ ﺍﻷﺳﺘﺎﺫ " ﻛﺮﻳﻢ " ﻣﺪﻳﺮ ﺍﻟﻘﺮﻳﺔ
ﺳﻠﻢ ﻭﺍﻟﺪﻩ ﻋﻠﻴﻪ ﻭﻗﺎﻝ :
- ﺃﻫﻼ ﺑﻴﻚ ﻳﺎ ﺍﺑﻨﻰ
ﻣﺪﺕ ﻭﺍﻟﺪﺓ " ﺇﻳﻤﺎﻥ " ﻳﺪﻫﺎ ﻭﻫﻰ ﺗﻘﻮﻝ :
- ﺍﺯﻳﻚ ﻳﺎ ﺍﺑﻨﻰ
ﻧﻈﺮ " ﻛﺮﻳﻢ " ﺍﻟﻰ ﻳﺪﻫﺎ ﻓﻰ ﺣﺮﺝ ﻓﺴﻠﻢ ﻋﻠﻴﻬﺎ " ﻋﻠﻰ " ﺑﺪﻻً ﻣﻨﻪ .. ﻗﺎﻝ " ﻛﺮﻳﻢ " ﻣﺒﺘﺴﻤﺎً :
- ﺍﻟﺤﻤﺪ ﻟﻠﻪ ﺑﺨﻴﺮ .. ﻣﻨﻮﺭﻳﻦ ﺍﻟﻌﻴﻦ ﺍﻟﺴﺨﻨﺔ
ﻗﺎﻟﺖ ﺃﻡ " ﺇﻳﻤﺎﻥ " ﻣﺒﺘﺴﻤﺔ :
- ﺩﻩ ﻧﻮﺭﻙ ﻳﺎ ﺍﺑﻨﻰ
ﺣﻤﻞ " ﻋﻠﻰ " ﺣﻘﻴﺒﺘﻬﻤﺎ ﻭﺻﻌﺪ ﺑﻬﺎ ﺍﻟﻰ ﺷﻘﺔ ﻭﺍﻟﺪﻳﻪ ﻭﺍﻟﺘﻰ ﻛﺎﻧﺖ ﻓﻰ ﺍﻟﻄﺎﺑﻖ ﺍﻟﺬﻯ ﻳﻌﻠﻮﺍ ﻃﺎﺑﻘﻬﻢ .. ﺩﺧﻞ ﺍﻟﺠﻤﻴﻊ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﺸﻘﺔ ﺑﻌﺪﻣﺎ ﺍﺳﺘﺄﺫﻥ ﻣﻨﻬﻢ " ﻛﺮﻳﻢ " ﻟﻺﻧﺼﺮﺍﻑ .. ﻗﺎﻟﺖ ﻭﺍﻟﺪﺓ " ﺇﻳﻤﺎﻥ " ﻟـ " ﻋﻠﻰ " :
- ﺍﻟﺠﺪﻉ ﺩﻩ ﺑﺎﻳﻦ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﺑﻦ ﺣﻼﻝ
ﻗﺎﻝ " ﻋﻠﻰ " ﺑﺤﻤﺎﺱ :
- ﺃﻭﻯ ﻳﺎ ﻣﺎﻣﺎ ﺑﺠﺪ ﺭﺍﺟﻞ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﺟﺪﺍً
ﺳﺄﻟﺘﻪ ﺃﻣﻪ ﺑﻔﻀﻮﻝ ﻭﻟﻬﻔﺔ :
- ﻫﻮ ﻣﺘﺠﻮﺯ
- ﻻ ﻳﺎ ﻣﺎﻣﺎ ﻣﺶ ﻣﺘﺠﻮﺯ
ﺍﺑﺘﺴﻤﺖ ﻭﺍﻟﺪﺗﻪ ﻗﺎﺋﻠﻪ ﺑﻠﻬﺠﺔ ﺫﺍﺕ ﻣﻐﺰﻯ ﻭﻗﺪ ﻟﻤﻌﺖ ﻋﻴﻨﺎﻫﺎ :
- ﺭﺑﻨﺎ ﻳﺮﺯﻗﻪ ﺑﺒﻨﺖ ﺍﻟﺤﻼﻝ
ﺛﻢ ﺣﺎﻧﺖ ﻣﻨﻬﺎ ﺍﻟﺘﻔﺎﺗﻪ ﺍﻟﻰ " ﺇﻳﻤﺎﻥ " ﺍﻟﺘﻰ ﺗﻈﺎﻫﺮﺕ ﺑﺄﻧﻬﺎ ﻟﻢ ﺗﺮﻫﺎ ..
*************************************
ﻭﻗﻔﺖ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " ﺗﺮﺍﻗﺐ " ﻋﻠﻰ " ﺍﻟﺬﻯ ﻛﺎﻥ ﻳﻌﻄﻰ ﺗﻌﻠﻴﻤﺎﺗﻪ ﻟﺒﻌﺾ ﺍﻟﻌﺎﻣﻠﻴﻦ ﺑﺎﻟﻘﺮﻳﺔ .. ﻛﺎﻧﺖ ﺗﺮﺍﻗﺒﻪ ﻛﻤﻦ ﻳﺮﺍﻗﺐ ﺷﺊ ﻏﺮﻳﺐ ﻳﻜﺘﺸﻔﻪ ﻷﻭﻝ ﻣﺮﺓ .. ﺷﺊ ﻳﺸﺪﻫﺎ ﻭﻳﺠﺬﺑﻬﺎ .. ﻛﻼﻣﻪ ﻏﺮﻳﺐ ﻋﺠﻴﺐ .. ﻟﻜﻨﻪ ﻳﺨﺘﺮﻕ ﻋﻘﻠﻬﺎ .. ﻭﻳﻄﻴﺐ ﻟﻪ ﻗﻠﺒﻬﺎ .. ﺭﻗﺎﺑﺖ ﺍﺣﺪﻯ ﺍﻟﻔﺘﻴﺎﺕ ﻭﻫﻰ ﻣﻘﺒﻠﺔ ﻧﺤﻮﻩ .. ﻳﺒﺪﻭ ﺃﻧﻬﺎ ﺗﺸﺘﻜﻴﻪ ﻣﻦ ﺷﺊ ﻣﺎ .. ﺃﻃﺮﻕ ﺑﺮﺃﺳﻪ ﻭﺍﺳﺘﻤﻊ ﺷﻜﻮﺍﻫﺎ ﺛﻢ ﺃﺟﺎﺑﻬﺎ ﺑﺒﻀﻊ ﻛﻠﻤﺎﺕ ﻭﺍﻧﺼﺮﻓﺖ .. ﺍﻟﺘﻔﺖ ﻟﻴﻨﺼﺮﻑ ﻓﺤﺎﻧﺖ ﻣﻨﻪ ﺍﻟﺘﻔﺎﺗﻪ ﺍﻟﻴﻬﺎ .. ﺭﺁﻫﺎ ﻭﻫﻰ ﻭﺍﻗﻔﺔ ﻫﻨﺎﻙ ﻋﻠﻰ ﺑﻀﻊ ﺃﻣﺘﺎﺭ ﺗﺤﺖ ﺍﻟﻈﻞ ﺗﻮﺟﻪ ﺃﻧﻈﺎﺭﻫﺎ ﺍﻟﻴﻪ .. ﺭﺃﺗﻪ ﻳﻨﻈﺮ ﺍﻟﻴﻬﺎ .. ﻓﺸﻌﺮﺕ ﺑﺎﻟﺨﺠﻞ ﻭﺍﻟﺘﻔﺘﺖ ﻟﺘﻐﺎﺩﺭ ﺍﻟﻤﻜﺎﻥ !
ﺗﻠﻘﺖ " ﺇﻳﻤﺎﻥ " ﺍﺗﺼﺎﻻً ﻣﻦ ﻭﺍﻟﺪﺗﻬﺎ ﺗﻘﻮﻝ ﻟﻬﺎ :
" - ﺇﻳﻤﺎﻥ " ﻋﺎﻳﺰﺍﻛﻰ ﺷﻮﻳﺔ ﺗﻌﺎﻟﻰ
- ﺃﻧﺎ ﻓﻰ ﺍﻟﺸﻐﻞ ﻳﺎ ﻣﺎﻣﺎ
- ﻻ ﺳﻴﺒﻰ ﺍﻟﺸﻐﻞ ﺩﻟﻮﻗﺘﻰ ﻭﺗﻌﺎﻟﻰ
ﻗﺎﻟﺖ " ﺇﻳﻤﺎﻥ " ﺑﻘﻠﻖ :
- ﺧﻴﺮ ﻳﺎ ﻣﺎﻣﺎ ﻓﻰ ﺣﺎﺟﺔ
- ﺃﻳﻮﺓ ﺑﻌﻤﻞ ﻣﺤﺸﻰ ﻭﺑﻂ ﻭﻋﺎﻳﺰﺍﻛﻰ ﺗﺴﺎﻋﺪﻳﻨﻲ
ﻫﺘﻔﺖ " ﺇﻳﻤﺎﻥ " ﺑﻐﻴﻆ :
- ﻣﺤﺸﻰ ﻭﺑﻂ ﺍﻳﻪ ﻳﺎ ﻣﺎﻣﺎ ﺩﻟﻮﻗﺘﻰ ﺑﻘﻮﻟﻚ ﻋﻨﺪﻯ ﺷﻐﻞ
- ﻃﻴﺐ ﺧﻠﺼﻰ ﺑﺴﺔ ﻭﺗﻌﺎﻟﻰ .. ﺳﻼﻡ
ﺑﻌﺪ ﻋﺪﺓ ﺳﺎﻋﺎﺕ ﺃﻧﻬﺖ " ﺇﻳﻤﺎﻥ " ﻋﻤﻠﻬﺎ ﻭﺗﻮﺟﻬﺖ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﺒﻨﺎﻳﺔ ﺍﻟﺘﻰ ﺗﻘﺴﻢ ﻓﻴﻬﺎ .. ﻭﻗﻔﺖ " ﺃﻣﺎﻡ ﺍﻟﺒﻨﺎﻳﺔ ﺍﻟﻤﻐﻠﻘﺔ ﻭﻫﻰ ﺗﺒﺤﺚ ﻋﻦ ﻣﻔﺘﺎﺣﻬﺎ ﻓﻰ ﺣﻘﻴﺒﺘﻬﺎ ﻓﻠﻢ ﺗﺠﺪﻩ .. ﻳﺒﺪﻭ ﺃﻧﻬﺎ ﻧﺴﺘﻪ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻘﻴﺒﺔ ﺍﻷﺧﺮﻯ ﻋﻨﺪﻣﺎ ﺑﺪﻟﺘﻬﻤﺎ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﺼﺒﺎﺡ .. ﻛﺎﺩﺕ ﺃﻥ ﺗﻌﻴﺪ ﺃﺩﺭﺍﺟﻬﺎ ﻋﻨﺪﻣﺎ ﻭﺟﺪﺓ " ﻛﺮﻳﻢ " ﻣﻘﺒﻼً ﻓﻰ ﺍﺗﺠﺎﻩ ﺍﻟﺒﻨﺎﻳﺔ .. ﺍﺿﻄﺮﺑﺖ ﻛﻌﺎﺩﺗﻬﺎ ﻋﻨﺪﻣﺎ ﺗﺮﺍﻩ ﻭﻭﻗﻔﺖ ﻓﻰ ﺟﺎﻧﺒﺎً .. ﺃﺧﺮﺝ ﻣﻔﺎﺗﻴﺤﻪ ﻭﻓﺘﺢ ﺍﻟﺒﻮﺍﺑﺔ ﺛﻢ ﺭﺟﻊ ﺧﻄﻮﺗﻴﻦ ﻟﻠﺨﻠﻒ ﻭﺃﺷﺎﺭ ﻟﻬﺎ ﺑﺎﻟﺪﺧﻮﻝ ﻗﺎﺋﻼً :
- ﺍﺗﻔﻀﻠﻰ
ﻭﺩﻭﻥ ﺃﻥ ﺗﻨﻈﺮ ﺍﻟﻴﻪ ﺩﺧﻠﺖ ﻭﺻﻌﺪﺕ ﺍﻟﺪﺭﺟﺎﺕ ﺑﺴﺮﻋﺔ ﻭﺳﻤﻌﺘﻪ ﻳﻐﻠﻖ ﺍﻟﺒﻮﺍﺑﺔ ﺧﻠﻔﻬﺎ .. ﺻﻌﺪﺕ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﺪﻭﺭ ﺍﻟﻌﻠﻮﻯ ﺣﻴﺚ ﺷﻘﺔ ﻭﺍﻟﺪﺗﻬﺎ .. ﺃﻣﻀﺖ " ﺇﻳﻤﺎﻥ " ﺍﻟﺴﺎﻋﺎﺕ ﻓﻰ ﺍﻋﺪﺍﺩ ﺍﻟﻄﻌﺎﻡ ﻭﻫﻰ ﺗﻬﺘﻒ ﺑﺤﻨﻖ :
- ﻣﺎﻣﺎ ﺍﻧﺘﻰ ﻋﺎﺯﻣﺔ ﺟﻴﺶ .. ﺍﻳﻪ ﺍﻷﻛﻞ ﺩﻩ ﻛﻠﻪ
ﻗﺎﻟﺖ ﻭﺍﻟﺪﺗﻬﺎ ﺑﺤﺰﻡ :
- ﺍﺣﺸﻰ ﻭﺍﻧﺘﻰ ﺳﺎﻛﺘﺔ
ﺍﻛﻤﻠﺖ " ﺇﻳﻤﺎﻥ " ﻋﻤﻠﻬﺎ ﺍﻟﺪﺅﺏ ﻭﺑﻌﺪﻣﺎ ﺍﻧﺘﻬﺖ .. ﻣﻦ ﻋﻤﻠﻬﺎ ﻭﻣﻦ ﻃﺎﻗﺘﻬﺎ ! .. ﺟﺎﺀﺕ ﻣﻬﻤﺔ ﺗﺴﻮﻳﺔ ﺍﻟﻄﻌﺎﻡ ﺍﻟﺘﻰ ﺍﺳﺘﻐﺮﻗﺖ ﻭﻗﺘﺎً ﺣﺘﻰ ﺷﻌﺮﺕ " ﺇﻳﻤﺎﻥ " ﺃﻥ ﻗﺪﻣﻴﻬﺎ ﻭﻇﻬﺮﻫﺎ ﻳﺼﺮﺧﺎﻥ ﺃﻟﻤﺎً .. ﺭﺍﺕ ﺃﻣﻬﺎ ﺗﻌﺪ ﺻﻨﻴﺔ ﻛﺒﻴﺮﺓ ﻣﺤﻤﻠﺔ ﺑﺎﻟﻄﻌﺎﻡ .. ﻓﻨﻈﺮﺕ ﺍﻟﻴﻬﺎ " ﺇﻳﻤﺎﻥ " ﺑﺈﺳﺘﻐﺮﺍﺏ ﻗﺎﺋﻠﻪ :
- ﻟﻤﻴﻦ ﺩﻩ
ﻗﺎﻟﺖ ﺃﻣﻬﺎ ﻭﻫﻰ ﺗﻜﻤﻞ ﻣﻬﻤﺘﻬﺎ ﻓﻰ ﺍﻋﺪﺍﺩ ﺍﻟﺼﻨﻴﺔ :
- ﺷﺸﺸﺸﺸﺶ
ﺣﻤﻠﺖ ﺃﻣﻬﺎ ﺍﻟﺼﻨﻴﺔ ﻭﺗﻮﺟﻬﺖ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﻗﺎﺋﻠﻪ :
- ﺍﻓﺘﺤﻰ ﺍﻟﺒﺎﺏ
ﻓﻌﻠﺖ " ﺇﻳﻤﺎﻥ " ﻭﻫﻰ ﻣﺎﺯﺍﻟﺖ ﺗﺸﻌﺮ ﺑﺎﻟﺪﻫﺸﺔ .. ﻫﺒﻄﺖ ﻭﺍﻟﺪﺗﻬﺎ ﺍﻟﺪﺭﺟﺎﺕ .. ﻟﻢ ﺗﻐﻠﻖ " ﺇﻳﻤﺎﻥ " ﺍﻟﺒﺎﺏ ﺑﻞ ﻇﻠﺖ ﻣﻜﺎﻧﻬﺎ ﺗﺴﻤﻊ ﺻﻮﺕ ﺃﻗﺪﺍﻡ ﺃﻣﻬﺎ ﻋﻠﻰ ﺍﻷﺭﺽ ﺛﻢ ﺻﻮﺕ ﺟﺮﺱ .. ﻭ : ..
- ﺍﺯﻳﻚ ﻳﺎ ﺃﺳﺘﺎﺫ " ﻛﺮﻳﻢ "
ﻓﺘﺤﺖ " ﺇﻳﻤﺎﻥ " ﻓﺎﻫﺎ ﻓﻰ ﺩﻫﺸﺔ ﻭﺍﺗﺴﻌﺖ ﻋﻴﻨﺎﻫﺎ ﻭﺃﻃﺮﻗﺖ ﺍﻟﺴﻤﻊ
ﺍﺑﺘﺴﻢ " ﻛﺮﻳﻢ " ﻗﺎﺋﻼً :
- ﺍﻟﺤﻤﺪ ﻟﻠﻪ .. ﺍﺯﻯ ﺣﻀﺮﺗﻚ ﻳﺎﺭﺏ ﺗﻜﻮﻥ ﺍﻟﻘﺮﻳﺔ ﻋﺠﺒﺘﻜﻢ
ﺳﻤﻌﺖ ﺃﻣﻬﺎ ﺗﻘﻮﻝ ﺑﺤﻤﺎﺱ :
- ﺩﻯ ﺯﻯ ﺍﻟﻔﻞ .. ﺍﻟﻬﻰ ﻳﺒﺎﺭﻛﻠﻚ ﻳﺎﺭﺏ .. ﺩﻩ ﺃﻧﺎ ﺳﻤﻌﻪ ﻋﻨﻚ ﺳﻤﻊ ﺧﻴﺮ " .. ﻋﻠﻰ " ﻭ " ﺇﻳﻤﺎﻥ " ﻣﻠﻬﻤﺶ ﺳﻴﺮﺓ ﻏﻴﺮ ﻋﻨﻚ
ﺿﺮﺑﺖ " ﺇﻳﻤﺎﻥ " ﻛﻔﻬﺎ ﺑﻮﺟﻨﺘﻬﺎ ﻭﻫﻰ ﺗﻤﺘﻢ ﺑﺼﻮﺕ ﺧﺎﻓﺖ :
- ﻫﺎﺍﺍﺍﺍﺍﺭ ﺍﺳﻮﺩ
ﺳﻤﻌﺖ ﺃﻣﻬﺎ ﺗﻜﻤﻞ ﺑﻨﻔﺲ ﺍﻟﺤﻤﺎﺱ :
- ﺍﺗﻔﻀﻞ ﻳﺎ ﺃﺳﺘﺎﺫ " ﻛﺮﻳﻢ " ﺩﻯ ﺣﺎﺟﺔ ﺑﺴﻴﻄﺔ ﻛﺪﺓ ﻣﺶ ﺃﺩ ﺍﻟﻤﻘﺎﻡ
ﺗﻨﺎﻭﻝ " ﻛﺮﻳﻢ " ﻣﻨﻬﺎ ﺍﻟﺼﻨﻴﺔ ﺑﺤﺮﺝ ﻭﻫﻮ ﻳﻘﻮﻝ ﻣﺒﺘﺴﻤﺎً :
- ﺗﺴﻠﻢ ﺍﻳﺪﻙ ﺑﺲ ﻣﻜﻨﺶ ﻓﻰ ﺩﺍﻋﻰ ﺗﺘﻌﺒﻰ ﻧﻔﺴﻚ ﻭﺑﻌﺪﻳﻦ ﺩﻩ ﻛﺘﻴﺮ ﺃﻭﻯ
ﻗﺎﻟﺖ ﺃﻣﻬﺎ ﺑﻤﺮﺡ :
- ﻛﺘﻴﺮ ﺍﻳﻪ .. ﺩﻩ ﺍﻧﺘﻮﺍ ﻳﺎ ﻋﻴﻨﻲ ﺷﺎﺑﻴﻦ ﺃﻋﺪﻳﻦ ﻟﻮﺣﺪﻛﻮﺍ ﻓﻰ ﺍﻟﺸﻘﺔ ﻻ ﻓﻰ ﻭﺍﺣﺪﺓ ﺗﻄﺒﺦ ﻭﻻ ﺗﻌﻤﻠﻜﻮﺍ ﺣﺎﺟﺔ .. ﺍﻟﻬﻰ ﻳﺮﺯﻗﻚ ﺍﻧﺘﻰ ﻭ " ﻋﻠﻰ " ﺍﺑﻨﻰ ﺑﺒﻨﺘﻴﻦ ﻃﻴﺒﻴﻦ ﺯﻳﻜﻮﺍ ﻛﺪﻩ
ﺍﺑﺘﺴﻢ " ﻛﺮﻳﻢ " ﻗﺎﺋﻼً :
- ﻣﺘﺸﻜﺮ ﺃﻭﻯ .. ﻭﻣﻌﻠﺶ ﺗﻌﺒﻴﻨﻚ ﻣﻌﺎﻧﺎ
ﻗﺎﻟﺖ " ﺃﻣﻬﺎ " ﺑﺤﻤﺎﺱ :
- ﻻ ﺃﺑﺪﺍً ﻣﺘﻘﻮﻟﺶ ﻛﺪﻩ ﺩﻩ ﺍﻧﺖ ﻣﻌﺰﺗﻚ ﻣﻦ ﻣﻌﺰﺓ " ﺇﻳﻤﺎﻥ " ﻭ " ﻋﻠﻰ .. " ﺁﻩ ﻭﺍﻟﻠﻪ .. ﻭﺑﻌﺪﻳﻦ ﺃﻧﺎ ﻣﻌﻤﻠﺘﺶ ﺍﻷﻛﻞ ﺩﻩ .. ﺩﻯ " ﺇﻳﻤﺎﻥ " ﻫﻰ ﺍﻟﻠﻰ ﺃﺻﺮﺕ ﺗﻌﻤﻠﻪ ﺑﻨﻔﺴﻬﺎ
ﺿﺮﺑﺖ " ﺇﻳﻤﺎﻥ " ﻭﺟﻨﺘﻬﺎ ﻣﺮﺓ ﺃﺧﺮﻯ ﻭﻫﻰ ﺗﺘﻤﺘﻢ :
- ﺑﺘﻌﻤﻠﻰ ﺍﻳﻪ ﻳﺎ ﻭﻟﻴﻪ
ﺃﻛﻤﻠﺖ ﻭﺍﻟﺪﺓ " ﺇﻳﻤﺎﻥ " ﻗﺎﺋﻠﻪ ﺑﺤﻤﺎﺱ :
- ﺃﺻﻞ " ﺇﻳﻤﺎﻥ " ﺑﻨﺘﻰ ﻣﻦ ﺻﻐﺮﻫﺎ ﻭﻫﻰ ﺍﻳﺪﻫﺎ ﻣﻌﺎﻳﺎ ﻓﻰ ﺷﻐﻞ ﺍﻟﺒﻴﺖ .. ﻭﻣﺎ ﺷﺎﺀ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻬﺎ ﺩﻟﻮﻗﺘﻰ ﺑﺘﻌﻤﻞ ﺍﻷﻛﻞ ﺃﺣﺴﻦ ﻣﻨﻰ ﻛﻤﺎﻥ .. ﺁﻩ ﻭﺍﻟﻠﻪ .. ﻧﻔﺴﻬﺎ ﻓﻰ ﺍﻷﻛﻞ ﺣﻠﻮ ﺃﻭﻯ .. ﻣﺎ ﺍﻧﺖ ﻫﺘﺪﻭﻕ ﻭﺗﺒﻘﻰ ﺗﻘﻮﻝ ﺭﺃﻳﻚ ﺑﺄﻩ
- ﺗﺴﻠﻢ ﺍﻳﺪﻫﺎ
ﺿﻐﻄﺖ " ﺇﻳﻤﺎﻥ " ﻋﻠﻰ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﺑﺸﺪﺓ ﻭﻫﻰ ﺗﻤﺘﻢ ﺑﻐﻴﻆ :
- ﺣﺴﺒﻲ ﺍﻟﻠﻪ ﻭﻧﻌﻢ ﺍﻟﻮﻛﻴﻞ
ﻗﺎﻟﺖ " ﺃﻣﻬﺎ ﻗﺒﻞ ﺃﻥ ﺗﻐﺎﺩﺭ :
- ﻳﻼ ﺑﺎﻟﻬﻨﺎ ﻭﺍﻟﺸﻔﺎ ﻭﻟﻮ ﺍﺣﺘﺠﺖ ﺣﺎﺟﺔ ﺃﻧﺎ ﺯﻯ ﺃﻣﻚ ﺑﺎﻟﻈﺒﻂ ﻣﺘﺘﻜﺴﻔﺶ
ﺍﺑﺘﺴﻢ ﻗﺎﺋﻼً :
- ﻣﺘﺸﻜﺮ ﺃﻭﻯ .. ﺗﺴﻠﻤﻰ
ﺻﻌﺪﺕ ﺃﻣﻬﺎ ﻟﺘﻔﺎﺟﺄ ﺑـ " ﺇﻳﻤﺎﻥ " ﺍﻟﻮﺍﻗﻔﺔ ﻋﻠﻰ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﺸﻘﺔ ﻭﺗﻨﻈﺮ ﺍﻟﻴﻬﺎ ﺑﻐﻴﻆ . . ﻣﺎ ﻛﺎﺩﺕ ﺃﻣﻬﺎ ﺗﺪﺧﻞ ﻭﺗﻐﻠﻖ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﺣﺘﻰ ﻫﺘﻔﺖ " ﺇﻳﻤﺎﻥ " ﺑﻐﻀﺐ :
- ﺍﻳﻪ ﻳﺎ ﻣﺎﻣﺎ ﺟﻮ ﺃﻓﻼﻡ ﺍﻷﻳﺒﺾ ﻭﺍﻻﺳﻮﺩ ﺩﻩ .. ﺍﻳﻪ ﺍﻟﻠﻰ ﺍﻧﺘﻰ ﻋﻤﻠﺘﻴﻪ ﺩﻩ
ﻗﺎﻟﺖ ﺃﻣﻬﺎ ﺑﺒﺮﻭﺩ :
- ﻋﻤﻠﺖ ﺍﻳﻪ ﻳﻌﻨﻰ .. ﺍﻟﻨﺒﻲ ﻭﺻﺎﻧﺎ ﻋﻠﻰ ﺳﺎﺑﻊ ﺟﺎﺭ ﻭﺩﻩ ﻣﺶ ﺟﺎﺭ ﺑﺲ ﺩﻩ ﺻﺎﺣﺐ ﺍﻟﻔﻀﻞ ﻋﻠﻴﻜﻲ ﻭﻋﻠﻰ " ﻋﻠﻰ "
ﻗﺎﻟﺖ " ﺇﻳﻤﺎﻥ " ﺑﺤﺪﻩ :
- ﻣﺎﻣﺎ ﺍﻧﺘﻰ ﻋﺎﺭﻓﻪ ﻛﻮﻳﺲ ﺃﻧﺎ ﻗﺼﺪﻯ ﺍﻳﻪ .. ﺍﻧﺎ ﻓﻬﻤﺎﻛﻰ ﻛﻮﻳﺲ
ﺃﺷﺎﺣﺖ ﺃﻣﻬﺎ ﺑﻴﺪﻫﺎ ﻭﻫﻰ ﺗﻨﺼﺮﻑ ﻗﺎﺋﻠﻪ :
- ﻳﺨﺘﻰ ﺍﺗﻨﻴﻠﻰ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻳﺠﻲ ﺑﻔﺎﻳﺪﺓ ﺑﺲ
ﺗﺎﺑﻌﺘﻬﺎ " ﺇﻳﻤﺎﻥ " ﺑﻌﻴﻨﻴﻬﺎ ﻭﻫﻰ ﺗﺸﻌﺮ ﺑﺎﻟﻐﻀﺐ ﻭﺍﻟﻐﻴﻆ
*************************************
ﺃﻏﻠﻘﺖ " ﺁﻳﺎﺕ " ﺑﺎﺏ ﺍﻟﺸﻘﺔ ﺧﻠﻔﻬﺎ ﻭﻫﺒﻄﺖ ﺍﻟﺪﺭﺝ ﻭﻫﻰ ﺗﺸﻌﺮ ﺑﺎﻟﺘﻮﺗﺮ .. ﻇﻠﺖ ﺗﺬﻛﺮ ﺍﻟﻠﻪ ﻓﻰ ﻧﻔﺴﻬﺎ ﻋﻠﻬﺎ ﺗﻬﺪﺉ ﻣﻦ ﺭﻭﻋﻬﺎ .. ﺧﺮﺟﺖ ﻣﻦ ﺍﻟﺒﻨﺎﻳﺔ ﻟﺘﺠﺪ " ﻛﺮﻳﻢ " ﻣﻨﺘﻈﺮﻫﺎ ﻓﻰ ﺳﻴﺎﺭﺗﻪ .. ﻭﺧﻠﻔﻪ .. " ﺁﺩﻡ " ﻓﻰ ﺳﻴﺎﺭﺗﻪ .. ﺃﺷﺎﺣﺖ ﺑﻮﺟﻬﻬﺎ ﺣﺘﻰ ﻻ ﺗﻘﻊ ﻋﻴﻨﺎﻫﺎ ﻋﻠﻴﻪ .. ﻟﻜﻨﻪ ﺗﺎﺑﻌﻬﺎ ﺑﻌﻴﻨﻴﻪ ﻭﻫﻰ ﺗﻠﻒ ﺣﻮﻝ ﺍﻟﺴﻴﺎﺭﺓ ﻟﺘﺮﻛﺐ ﺑﺠﻮﺍﺭ " ﻛﺮﻳﻢ " .. ﻻﺣﺖ ﺍﺑﺘﺴﺎﻣﻪ ﻋﻠﻰ ﺷﻔﺘﻴﻪ ﻭﻫﻮ ﻳﻨﻈﺮ ﺍﻟﻴﻬﺎ .. ﻭﺩ ﻟﻮ ﺗﺤﺪﺙ ﻣﻌﻬﺎ .. ﻟﻜﻨﻪ ﻳﻌﻠﻢ ﺑﺄﻥ ﻋﻠﻴﻪ ﺃﻥ ﻳﻨﺘﻈﺮ .. ﻓﻤﻬﻤﺘﻪ ﻟﻴﺴﺖ ﺳﻬﻠﺔ ﻋﻠﻰ ﺍﻹﻃﻼﻕ !
ﺍﻧﻄﻠﻘﻮﺍ ﻓﻰ ﻃﺮﻳﻘﻬﻢ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﻘﺎﻫﺮﺓ .. ﻗﺎﻣﻮﺍ ﺑﻌﺪﺓ ﺧﻄﻮﺍﺕ ﻭﻓﻰ ﺃﻛﺜﺮ ﻣﻦ ﻣﻜﺎﻥ ﺣﺘﻰ ﻳﺘﻢ ﺍﻟﻐﺎﺀ ﺷﻬﺎﺩﺓ ﺍﻟﻮﻓﺎﺓ ﻭﺍﺛﺒﺎﺕ ﺃﻧﻬﺎ ﻣﺎﺯﺍﻟﺖ ﻋﻠﻰ ﻗﻴﺪ ﺍﻟﺤﻴﺎﺓ .. ﻓﻰ ﻣﻨﺘﺼﻒ ﺍﻟﻨﻬﺎﺭ ﻛﺎﻥ ﺑﻠﻎ ﻣﻨﻬﻤﺎ ﺍﻟﺘﻌﺐ ﻭﺍﻟﺠﻮﻉ ﻣﺒﻠﻐﻪ ﻓﺈﻗﺘﺮﺡ " ﺁﺩﻡ " ﺍﻟﺬﻫﺎﺏ ﺍﻟﻰ ﺃﺣﺪ ﺍﻟﻤﻄﺎﻋﻢ ﻟﺘﻨﺎﻭﻝ ﻃﻌﺎﻣﻬﻢ .. ﺟﻠﺲ ﺛﻼﺛﺘﻬﻢ ﺣﻮﻝ ﺍﻟﻄﺎﻭﻟﺔ .. ﻛﺎﻥ ﺑﻴﻦ " ﺁﻳﺎﺕ " ﻭ " ﺁﺩﻡ " ﻣﻘﻌﺪ ﻓﺎﺭﻍ .. ﻟﻜﻦ ﻓﻰ ﺍﻟﻤﻘﺎﺑﻞ ﻛﺎﻥ ﻓﻰ ﻣﻮﺍﺟﻬﺘﻬﺎ ﺗﻤﺎﻣﺎً .. ﺣﺎﻭﻝ " ﺁﺩﻡ " ﻗﺪﺭ ﺍﺳﺘﻄﺎﻋﺘﻪ ﺃﻻ ﻳﻨﻈﺮ ﺍﻟﻴﻬﺎ ﺣﺘﻰ ﻻ ﻳﺜﻴﺮ ﺣﻨﻖ " ﻛﺮﻳﻢ .. " ﻭﺿﻌﺖ ﻋﻴﻨﻴﻬﺎ ﻓﻰ ﻃﺒﻘﻬﺎ ﻭﻟﻢ ﺗﺮﻓﻌﻬﻤﺎ ﻗﻂ ﺣﺘﻰ ﻻ ﺗﺼﻄﺪﻡ ﻟﻮﺟﻬﻪ .. ﻟﻜﻦ ﺭﻏﻤﺎً ﻋﻨﻬﺎ ﺗﺴﺮﺏ ﺻﻮﺗﻪ ﺍﻟﺬﻯ ﻃﺎﻟﻤﺎ ﻋﺸﻘﺘﻪ ﺍﻟﻰ ﺃﺫﻧﻴﻬﺎ .. ﺫﻛﺮﻫﺎ ﺻﻮﺗﻪ ﺑﻜﻞ ﺷﺊ .. ﺑﻜﻞ ﺗﻔﺎﺻﻴﻞ ﻋﻼﻗﺘﻬﻤﺎ .. ﺗﺬﻛﺮﺕ ﺃﻭﻝ ﻣﺮﺓ ﺭﺃﺗﻪ ﻓﻴﻬﺎ .. ﻋﻨﺪﻣﺎ ﻛﺎﻥ ﺳﺎﺋﻖ ﺍﻟﺴﻴﺎﺭﺓ ﺍﻷﺟﺮﺓ ﻳﺘﺸﺎﺟﺮ ﻣﻌﻬﺎ .. ﺗﺬﻛﺮﺕ ﻛﻴﻒ ﺭﺃﺗﻪ ﻭﻗﺘﻬﺎ ﻓﺎﺭﺳﻬﺎ ﻭﻫﻮ ﻭﺍﻗﻒ ﺑﺠﻮﺍﺭﻫﺎ ﻳﺪﺍﻓﻊ ﻋﻨﻬﺎ ﻭﻳﺤﻤﻴﻬﺎ ﻣﻦ ﺑﻄﺶ ﺍﻟﺮﺟﻞ ﺑﻬﺎ .. ﺗﺬﻛﺮﺕ ﻛﻴﻒ ﻛﻨﺖ ﺗﻨﺘﻈﺮ ﻣﻮﺍﻋﻴﺪ ﻣﺤﺎﺿﺮﺍﺗﻪ ﺑﻔﺎﺭﻍ ﺍﻟﺼﺒﺮ .. ﻭﻛﻴﻒ ﻛﺎﻧﺖ ﺗﻨﻈﺮ ﺍﻟﻴﻪ ﻫﺎﺋﻤﺔ ﺳﺎﺑﺤﺔ ﻓﻰ ﺃﺣﻼﻣﻬﺎ .. ﻭﺗﺬﻛﺮﺕ ﻛﻴﻒ ﺗﺤﻄﻢ ﺫﻟﻚ ﺍﻟﺤﻠﻢ ﺍﻟﺠﻤﺴﻞ ﻟﺘﺴﺘﻴﻘﻆ ﻋﻠﻰ ﻭﺍﻗﻊ ﻣﻔﺰﻉ .. ﻗﻔﺰﺕ ﻛﻞ ﺍﻟﺬﻛﺮﻳﺎﺕ ﺍﻟﻰ ﻋﻘﻠﻬﺎ ﻓﺠﺄﺓ .. ﺧﺪﺍﻋﻪ .. ﻛﺬﺑﻪ .. ﺧﻴﺎﻧﺘﻪ .. ﻗﺒﻠﺘﻪ ﻓﻰ ﺍﻟﺴﻴﺎﺭﺓ " .. ﺑﻮﺳﻰ .. " ﺍﻟﻔﻴﺪﻳﻮ .. ﺍﻋﺘﺮﺍﻓﻪ ﺑﺨﻄﺒﺘﻪ ﻻﺑﻨﺔ ﻋﻤﻬﺎ .. ﺍﺳﺘﻐﻼﻟﻪ ﺍﻳﺎﻫﺎ .. ﻟﻢ ﺗﺘﺤﻤﻞ ﻛﻞ ﺗﻠﻚ ﺍﻟﺬﻛﺮﻳﺎﺕ ﺍﻟﺘﻰ ﺃﺧﺬﺕ ﺗﻈﻬﺮ ﺃﻣﺎﻣﻬﺎ ﻓﻰ ﺍﺻﺮﺍﺭ ﺭﺍﻓﻀﺔ ﺃﻥ ﺗﺨﺘﻔﻰ ﻣﻦ ﻋﻘﻠﻬﺎ
ﺳﻘﻄﺖ ﻣﻨﻬﺎ ﺍﻟﻤﻠﻌﻘﺔ ﺑﻌﺪﻣﺎ ﺍﺭﺗﻌﺸﺖ ﻳﺪﻫﺎ ﺑﺘﻮﺗﺮ .. ﺍﻟﺘﻔﺖ " ﺁﺩﻡ " ﻭ " ﻛﺮﻳﻢ " ﺍﻟﻴﻬﺎ ﺑﻌﺪﻣﺎ ﻗﻄﻌﺎ ﺣﺪﻳﺜﻬﻤﺎ .. ﻧﻈﺮﺕ ﺍﻟﻰ " ﻛﺮﻳﻢ " ﺑﺘﻮﺗﺮ ﻗﺎﺋﻠﻪ ﺑﺼﻮﺕ ﻣﻀﻄﺮﺏ :
- ﺛﻮﺍﻧﻰ ﻭﺭﺍﺟﻌﻪ
ﻧﻬﻀﺖ ﻭﻏﺎﺩﺭﺕ ﺑﺴﺮﻋﺔ ﻭﻛﺄﻥ ﻭﺣﺸﺎً ﻳﻄﺎﺭﺩﻫﺎ .. ﻗﻄﺐ " ﺁﺩﻡ " ﺟﺒﻴﻨﻪ ﻭﻫﻮ ﻳﺸﻌﺮ ﺃﻧﻪ ﺳﺒﺐ ﺫﻟﻚ ﺍﻹﺿﻄﺮﺍﺏ ﺍﻟﺬﻯ ﺃﺻﺎﺑﻬﺎ .. ﺃﻟﻬﺬﻩ ﺍﻟﺪﺭﺟﺔ ﻟﻢ ﺗﻌﺪ ﺗﻄﻴﻖ ﺭﺅﻳﺘﻪ !
ﻋﺎﺩﺕ ... ﺗﺄﻣﻠﻬﺎ .. ﺑﺪﺕ ﻋﻠﻰ ﻋﻴﻨﻴﻬﺎ ﺍﻟﺒﻜﺎﺀ .. ﻫﻮ ﻳﻌﺮﻓﻬﺎ ﺟﻴﺪﺍً .. ﻳﻌﺮﻓﻬﺎ ﺃﻛﺜﺮ ﻣﻦ ﻧﻔﺴﻬﺎ .. ﻳﺴﺘﻄﻴﻊ ﺭﺅﻳﺔ ﺫﻟﻚ ﺍﻷﻟﻢ ﺍﻟﺬﻯ ﺗﻨﻄﻖ ﺑﻪ ﻣﻼﻣﺢ ﻭﺟﻬﻬﺎ ﻭﻧﻈﺮﺍﺕ ﻋﻴﻨﻴﻬﺎ .. ﻟﻢ ﻳﺘﺤﻤﻞ ﺃﻥ ﺗﻈﻞ ﺃﻣﺎﻣﻪ ﻫﻜﺬﺍ ﻭﻫﻮ ﻻ ﻳﺴﺘﻄﻴﻊ ﻣﺠﺮﺩ ﺍﻟﺤﺪﻳﺚ ﻣﻌﻬﺎ .. ﻭﺷﺮﺡ ﻧﻔﺴﻪ ﺃﻣﺎﻣﻬﺎ .. ﻭﺍﻟﺘﺨﻔﻴﻒ ﻣﻦ ﺣﺰﻧﻬﺎ ﻭﺻﺪﻣﺘﻬﺎ ﻭﺁﻻﻣﻬﺎ .. ﻧﻬﺾ ﻗﺎﺋﻼً :
- ﻫﺴﺘﻨﺎﻛﻮﺍ ﻓﻰ ﺍﻟﻌﺮﺑﻴﺔ
ﺗﺎﺑﻌﻪ " ﻛﺮﻳﻢ " ﺑﻨﻈﺮﺍﺗﻪ ﺛﻢ ﺍﻟﺘﻔﺖ ﺍﻟﻰ " ﺁﻳﺎﺕ " ﻗﺎﺋﻼً ﺑﺤﻨﺎﻥ :
- ﺍﻧﺖ ﻛﻮﻳﺴﺔ ﻳﺎ " ﺁﻳﺎﺕ " ؟
ﺃﻭﻣﺄﺕ ﺑﺮﺃﺳﻬﺎ ﻭﻫﻰ ﺗﺤﺎﻭﻝ ﺭﺳﻢ ﺑﺴﻤﺔ ﻋﻠﻰ ﺷﻔﺘﻴﻬﺎ ﻭﻫﻰ ﺗﻘﻮﻝ :
- ﺃﻳﻮﺓ ﺍﻟﺤﻤﺪ ﻟﻠﻪ .. ﺑﺲ ﻳﻤﻜﻦ ﺍﻟﺴﻔﺮ ﺗﻌﺒﻨﻰ
ﺟﻠﺲ " ﺁﺩﻡ " ﻓﻰ ﺍﻟﺴﻴﺎﺭﺓ ﻭﻫﻮ ﻳﻔﻜﺮ ﻓﻰ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﻄﺮﻳﻖ ﺍﻟﺸﺎﺋﻚ ﺍﻟﺬﻯ ﻳﺠﺐ ﻋﻠﻴﻪ ﻗﻄﻌﻪ ﻟﻴﺼﻞ ﺍﻟﻰ " ﺁﻳﺎﺕ " .. ﻟﻜﻦ ﻛﻴﻒ ﺍﻟﺴﺒﻴﻞ ﻟﺒﻠﻮﻍ ﻣﺮﺍﺩﻩ ؟ .. ﻛﻴﻒ ﻳﺴﺘﻄﻴﻊ ﻛﺴﺐ ﺛﻘﺘﻬﺎ ﻣﻦ ﺟﺪﻳﺪ ؟ . . ﻛﻴﻒ ﻳﺴﺘﻄﻴﻊ ﺃﻥ ﻳﺜﺒﺖ ﻟﻬﺎ ﺃﻥ ﻋﺎﺩ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻃﺎﻫﺮ ﺍﻟﺬﻳﻞ ؟ .. ﻛﻴﻒ ﻳﺜﺒﺖ ﻟﻬﺎ ﺃﻧﻪ ﺗﺎﺏ ﻭﺃﻧﺎﺏ ؟ .. ﻇﻠﺖ ﺍﻷﺳﺌﻠﺔ ﺗﺘﻘﺎﺫﻑ ﺩﺍﺧﻞ ﻋﻘﻠﻪ ﻭﻫﻮ ﻳﺤﺎﻭﻝ ﺃﻥ ﻳﺠﺪ ﺍﺟﺎﺑﻪ ﻟﻜﻞ ﻣﻨﻬﺎ .. ﺣﺎﻧﺖ ﻣﻨﻪ ﺍﻟﺘﻔﺎﺗﻪ ﻟﻴﺠﺪ " ﺁﻳﺎﺕ " ﺧﺎﺭﺟﻪ ﻣﻦ ﺍﻟﻤﻄﻌﻢ ﺑﺼﺤﺒﺔ " ﻛﺮﻳﻢ .. " ﺍﻟﺘﻔﺖ " ﻛﺮﻳﻢ " ﺍﻟﻰ " ﺁﻳﺎﺕ " ﻗﺎﺋﻼً :
- ﻧﺴﻴﺖ ﻣﻮﺑﺎﻳﻠﻰ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﺘﺮﺍﺑﻴﺰﺓ .. ﺧﺪﻯ ﺍﻟﻤﻔﺘﺎﺡ ﻭﺍﻋﺪﻯ ﻓﻰ ﺍﻟﻌﺮﺑﻴﺔ
ﺗﻨﺎﻭﺕ ﻣﻨﻪ ﺍﻟﻤﻔﺘﺎﺡ ﻭﻋﺎﺩ " ﻛﺮﻳﻢ " ﺍﻟﻰ ﺍﻟﻤﻄﻌﻢ .. ﺃﺳﺮﻉ " ﺁﺩﻡ " ﺑﺎﻟﺨﺮﻭﺝ ﻣﻦ ﺍﻟﺴﻴﺎﺭﺓ ﻭﺗﻮﺟﻪ ﻧﺎﺣﻴﺘﻬﺎ .. ﺑﻤﺮﺟﺪ ﺃﻥ ﺭﺃﺗﻪ ﻣﻘﺒﻼ ﻧﺤﻮﻫﺎ ﺃﺣﺜﺖ ﺍﻟﺴﻴﺮ ﻓﻰ ﺍﺗﺠﺎﻩ ﺍﻟﺴﻴﺎﺭﺓ ﻟﻜﻨﻪ ﻭﻗﻒ ﺃﻣﺎﻣﻬﺎ ﻗﺎﺋﻼً :
" - ﺁﻳﺎﺕ "
ﻗﺎﻟﺖ ﺑﺤﺰﻡ ﻭﺩﻭﻥ ﺃﻥ ﺗﻨﻈﺮ ﺍﻟﻴﻪ :
- ﻟﻮ ﺳﻤﺤﺖ ﻣﺘﻜﻠﻤﻨﻴﺶ
ﺣﺎﻭﻟﺖ ﺍﻹﻧﺼﺮﺍﻑ ﻓﻮﻗﻒ ﺃﻣﺎﻣﻬﺎ ﻭﻗﺎﻝ ﺑﻠﻬﻔﺔ :
- ﺃﻧﺎ ﻣﺶ ﻋﺎﺭﻑ ﺃﺗﻜﻠﻢ ﻣﻌﺎﻛﻰ ﻓﻰ ﺍﻟﻘﺮﻳﺔ .. ﺧﻔﺖ ﺣﺪ ﻳﺸﻮﻓﻨﺎ ﺳﻮﺍ ﻭﻳﺘﻜﻠﻢ ﻋﻨﻚ ﺧﺎﺻﺔ ﺑﻌﺪ ﺍﻟﻠﻰ ﺍﺗﻨﺸﺮ ﻓﻰ ﺍﻟﺠﺮﻧﺎﻝ
ﻇﻬﺮﺕ ﺍﻟﺪﻣﻮﻉ ﻓﻰ ﻋﻴﻨﻴﻬﺎ ﻭﻫﻰ ﺗﺘﺬﻛﺮ ﺗﻠﻚ ﺍﻟﺼﻮﺭﺓ ﻭﻣﺎ ﻛﺘﺐ ﺗﺤﺘﻬﺎ .. ﻗﺎﻝ " ﺁﺩﻡ " ﻭﻫﻮ ﻳﻨﻈﺮ ﺍﻟﻴﻬﺎ ﺑﺄﻟﻢ :
- ﺁﻧﺎ ﺁﺳﻒ ﻳﺎ " ﺁﻳﺎﺕ .. " ﻭﺍﻟﻠﻪ ﻣﻜﻨﺖ ﺃﻋﺮﻑ ﺍﻧﻚ ﻫﺘﺘﺄﺫﻯ ﻛﺪﻩ .. ﺃﻧﺎ ﻣﻜﻨﺘﺶ ﻗﺎﺩﺭ ﺃﺗﺤﻜﻢ ﻓﻰ ﻧﻔﺴﻰ ﻟﻤﺎ ﺷﻮﻓﺘﻚ ﺃﺩﻣﻰ .. ﻭﺍﻟﻠﻪ ﻏﺼﺐ ﻋﻨﻰ .. ﻣﻌﻠﺶ ﻣﺘﻀﺎﻳﻘﻴﺶ ﻣﻨﻰ .. ﺃﻧﺎ ﺭﺍﻓﻊ ﻋﻠﻴﻪ ﻗﻀﻴﺔ ﺩﻟﻮﻗﺘﻰ ﻭﺍﻥ ﺷﺎﺀ ﺍﻟﻠﻪ ﻫﺠﺒﻠﻚ ﺣﻘﻚ ﻣﻨﻪ
ﺗﻤﺎﻟﻜﺖ " ﺁﻳﺎﺕ " ﻧﻔﺴﻬﺎ ﻓﺂﺧﺮ ﻣﺎ ﺗﺮﻳﺪﻩ ﺍﻵﻥ ﻫﻮ ﺍﻟﺒﻜﺎﺀ ﺃﻣﺎﻣﻪ .. ﻗﺎﻟﺖ ﺑﺤﺰﻡ ﻭﻫﻰ ﻣﺎﺯﺍﻟﺖ ﻻ ﺗﺮﻳﺪ ﺍﻟﻨﻈﺮ ﺍﻟﻰ ﻭﺟﻬﻪ :
- ﻟﻮ ﺳﻤﺤﺖ ﺳﻴﺒﻨﻰ ﺃﻋﺪﻯ
ﻗﺎﻝ ﺑﺴﺮﻋﺔ :
- ﻃﻴﺐ ﺃﻧﺎ ﻫﺘﻜﻠﻢ ﻭﺍﻧﺘﻰ ﺍﺳﻤﻌﻰ .. ﻣﺶ ﻋﺎﻳﺰ ﺃﻛﺘﺮ ﻣﻦ ﻛﺪﻩ .. ﺃﻧﺎ ﻋﺎﺭﻑ ﺍﻧﺘﻰ ﺣﺴﻪ ﺑﺈﻳﻪ ﻧﺤﻴﺘﻰ ﺩﻟﻮﻗﺘﻰ ﻭﺷﺎﻳﻔﺎﻧﻰ ﺍﺯﺍﻯ .. ﻭﻣﻌﺎﻛﻰ ﺣﻖ .. ﻣﻌﺎﻛﻰ ﺣﻖ ﺗﻜﺮﻫﻴﻨﻰ ﻭﻣﺘﺜﻘﻴﺶ ﻓﻴﺎ ﺗﺎﻧﻰ .. ﻣﻌﺎﻛﻰ ﺣﻖ ﺗﺒﻘﻰ ﻣﺶ ﻃﺎﻳﻘﺔ ﺗﺒﺼﻰ ﻓﻰ ﻭﺷﻰ .. ﺑﺲ ﺃﻧﺎ ﺍﺗﻐﻴﺮﺕ .. ﻭﺍﻟﻠﻪ ﺍﺗﻐﻴﺮﺕ .. ﺃﻧﺎ ﻏﻠﻄﺖ ﻏﻠﻂ ﺑﺸﻊ .. ﻋﺎﺭﻑ .. ﺑﺲ ﺭﺑﻨﺎ ﺑﻴﺴﺎﻣﺢ .. ﻣﺶ ﻛﺪﻩ .. ﻣﺶ ﺭﺑﻨﺎ ﺑﻴﺴﺎﻣﺢ .. ﺍﻧﺎ ﻋﻠﻰ ﺃﻣﻞ ﺍﻧﻪ ﻳﺴﺎﻣﺤﻨﻰ ﻭﻳﻐﻔﺮﻟﻰ
ﺗﻘﻄﻊ ﺗﻨﻔﺴﻪ ﻗﺎﻝ ﺑﺼﻮﺕ ﻣﻀﻄﺮﺏ :
- ﺍﻧﺘﻰ ﻛﻨﺘﻰ ﺑﺘﺤﺒﻴﻨﻲ .. ﻳﺒﻘﻰ ﻣﺶ ﺻﻌﺐ ﻋﻠﻴﻜﻲ ﺗﺴﺎﻣﺤﻴﻨﻲ
ﻟﻤﻌﺖ ﻋﻴﻨﺎﻩ ﺑﺎﻟﻌﺒﺮﺍﺕ ﻭﻫﻮ ﻭﻳﻘﻮﻝ :
- ﻭﺍﻟﻠﻪ ﻣﺎ ﻛﻨﺖ ﻫﺄﺫﻳﻜﻲ .. ﻓﻰ ﺍﻷﻭﻝ ﺃﻳﻮﺓ ﺑﺲ ﺑﻌﺪ ﻛﺪﻩ ﺣﺒﻴﺘﻚ ﺑﺠﺪ
ﺃﺧﺬﺕ " ﺁﻳﺎﺕ " ﻧﻔﺴﺎً ﻋﻤﻴﻘﺎً ﻭﺭﻓﻌﺖ ﻋﻴﻴﻨﻬﺎ ﺗﻨﻈﺮ ﺍﻟﻴﻪ ﺑﺤﺪﻩ ﻭﻗﺎﻟﺖ ﺑﻘﺴﻮﺓ :
- ﺃﻧﺎ ﻣﺴﺘﺤﻴﻞ ﺃﺳﺎﻣﺤﻚ .. ﺃﺑﺪﺍً .. ﻣﻬﻤﺎ ﺣﺼﻞ ﻣﺶ ﻫﺴﺎﻣﺤﻚ .. ﻋﺎﻳﺰﻧﻰ ﺃﺳﺎﻣﺤﻚ ﻋﻠﻰ ﺍﻳﻪ ﻭﻻ ﺍﻳﻪ .. ﺃﺳﺎﻣﺤﻚ ﻋﻠﻰ ﺍﻳﻪ ﺑﺎﻟﻈﺒﻂ
ﻗﺎﻝ ﺑﺠﻤﻮﺩ ﻭﻓﻰ ﻋﻴﻨﻴﻪ ﻧﻈﺮﺓ ﺃﻟﻢ :
- ﺗﺴﺎﻣﺤﻴﻨﻲ ﺍﻧﻰ ﻟﻌﺒﺖ ﺑﻴﻜﻲ ﻣﻦ ﺍﻷﻭﻝ .. ﺗﺴﺎﻣﺤﻴﻨﻲ ﺍﻧﻰ ﻛﻨﺖ ﻋﺎﻳﺰ ﺃﻧﺘﻘﻢ ﻣﻦ ﻋﻤﻚ ﻓﻴﻜﻲ ﻭﺍﺭﺟﻊ ﺣﻘﻰ ﻋﻦ ﻃﺮﻳﻘﻚ .. ﺗﺴﻤﺤﻴﻨﻲ ﺍﻧﻰ ﺍﺳﺘﻐﻠﻴﺖ ﻣﺸﺎﻋﺮﻙ ﻧﺤﻴﺘﻰ ﻋﺸﺎﻥ ﺃﺭﺟﻊ ﺣﻘﻰ .. ﺗﺴﺎﻣﺤﻴﻨﻲ ﺍﻧﻰ ﺧﻨﺘﻚ ﻗﺒﻞ ﻛﺘﺐ ﺍﻟﻜﺘﺎﺏ ﺑﻴﻮﻡ .. ﺗﺴﺎﻣﺤﻴﻨﻲ ﺍﻧﻰ ﻋﺮﻓﺖ ﻭﺍﺣﺪﺓ ﻟﻤﺪﺓ ﺳﻨﺔ ﻭﻛﻨﺖ ﻋﺎﻳﺶ ﻣﻌﺎﻫﺎ ﻋﺸﺎﻥ ﺃﺳﺘﻐﻠﻬﺎ ﻭﺁﺧﺪ ﻓﻠﻮﺳﻬﺎ .. ﺗﺴﺎﻣﺤﻴﻨﻲ ﺍﻧﻰ ﺳﻤﻌﺘﻚ ﻛﻼﻡ ﻛﺘﻴﺮ ﻋﻦ ﻣﺸﺎﻋﺮﻯ ﻧﺤﻴﺘﻚ ﻭﻛﺎﻥ ﻛﻠﻪ ﻛﺬﺏ .. ﺗﺴﺎﻣﺤﻴﻨﻲ ﺍﻧﻰ ﻛﻨﺖ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺣﻘﻴﺮ ﻋﺎﻕ ﺑﺄﻣﻪ .. ﺗﺴﺎﻣﺤﻴﻨﻲ ﺍﻧﻰ ﻣﻜﻨﺘﺶ ﺣﺘﻰ ﺑﺼﻠﻰ ﻭﻻ ﻛﻨﺖ ﻋﺎﺭﻑ ﺭﺑﻨﺎ
ﺻﻤﺖ ﻗﻠﻴﻼً ﻟﻴﺄﺧﺬ ﻧﻔﺴﻪ ﺛﻢ ﻗﺎﻝ ﻭﻧﻈﺮﺍﺕ ﻋﻴﻨﻴﻪ ﻫﻰ ﻣﺰﻳﺢ ﻣﻦ ﺍﻟﺤﻴﺮﺓ ﻭﺍﻷﻟﻢ :
- ﻋﺎﻳﺰﻙ ﺗﺴﺎﻣﺤﻴﻨﻲ ﻋﻠﻰ ﻛﻞ ﺩﻩ
ﺭﻏﻤﺎً ﻋﻨﻬﺎ ﺗﺴﺎﻗﻄﺖ ﻋﺒﺮﺍﺗﻬﺎ ﻓﻤﺴﺤﺘﻬﺎ ﺑﺴﺮﻋﺔ ﺑﻈﻬﺮ ﻳﺪﻫﺎ .. ﻛﺎﻥ ﺫﻛﺮ ﻛﻞ ﺫﻟﻚ ﺃﻣﺎﻣﻬﺎ ﺑﺬﻟﻚ ﺍﻟﻮﺿﻮﺡ ﻭﺑﺘﻠﻚ ﺍﻟﻄﺮﻳﻘﺔ ﺷﺎﻕ ﺟﺪﺍً ﻋﻠﻴﻬﺎ .. ﺭﺟﻊ " ﺁﺩﻡ " ﺧﻄﻮﺓ ﻟﻠﺨﻠﻒ ﻟﻴﺴﻤﺢ ﻟﻬﺎ ﺑﺎﻟﻌﺒﻮﺭ .. ﺍﺗﺠﻬﺖ ﻣﺴﺮﻋﺔ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﺴﻴﺎﺭﺓ ﻭﺃﻏﻠﻘﺖ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﻭﻫﻰ ﺗﺪﻓﻦ ﻭﺟﻬﻬﺎ ﺑﻴﻦ ﻛﻔﻴﻬﺎ ﻭﺗﻔﺮﻍ ﻣﺎ ﺑﺪﺍﺧﻠﻬﺎ ﻣﻦ ﺃﻟﻢ ﻭﻗﻬﺮ ﻭﻋﺬﺍﺏ .. ﺑﺎﻟﺒﻜــﺎﺀ !
ﻋﺎﺩ " ﺁﺩﻡ " ﺍﻟﻰ ﺳﻴﺎﺭﺗﻪ ﻭﺍﺟﻤﺎً .. ﺃﺧﺮﺝ ﻫﺎﺗﻔﻪ ﻭﺍﺗﺼﻞ ﺑـ " ﻓﺆﺍﺩ " ..
- ﺩﻛﺘﻮﺭ " ﺁﺩﻡ " ﺃﻫﻼً ﺑﻴﻚ
- ﺍﻫﻼ ﺑﻴﻚ ﻳﺎ ﺃﺳﺘﺎﺫ " ﻓﺆﺍﺩ " .. ﺃﻧﺎ ﻛﻨﺖ ﻋﺎﻳﺰ ﺃﻗﺎﺑﻞ ﺣﻀﺮﺗﻚ ﺿﺮﻭﺭﻯ .. ﺃﻧﺎ ﺣﺎﻟﻴﺎً ﻓﻰ ﺍﻟﻘﺎﻫﺮﺓ
- ﺧﻴﺮ ﻳﺎ ﺩﻛﺘﻮﺭ ﺍﻥ ﺷﺎﺀ ﺍﻟﻠﻪ
- ﻻ ﺧﻴﺮ ﺍﻥ ﺷﺎﺀ ﺍﻟﻠﻪ .. ﻋﺎﻳﺰ ﺃﺗﻜﻠﻢ ﻣﻌﺎﻙ ﺑﺨﺼﻮﺹ ﻗﺮﻳﺔ ﺍﻟﻤﺎﺳﺔ .. ﻳﻨﻔﻊ ﻧﺘﻘﺎﺑﻞ ﺩﻟﻮﻗﺘﻰ
- ﻭﺍﻟﻠﻪ ﻳﺎ ﺩﻛﺘﻮﺭ ﺃﻧﺎ ﺣﺎﻟﻴﺎً ﻓﻰ ﻏﺪﺍﺀ ﻋﻤﻞ ﻓﻰ ﻓﻨﺪﻕ ......... ﻫﻴﻨﺘﻬﻰ ﻛﻤﺎﻥ 10 ﺩﻗﺎﻳﻖ ﺑﺎﻟﻜﺘﻴﺮ
- ﻃﻴﺐ ﻳﻨﻔﻊ ﺁﺟﻰ ﻟﺤﻀﺮﺗﻚ ﺩﻟﻮﻗﺘﻰ .. ﻭﻻ ﻓﻰ ﻣﺸﺎﻛﻞ
- ﻻ ﻃﺒﻌﺎً ﻣﻮﺍﻓﻖ ﻳﺎ ﺩﻛﺘﻮﺭ .. ﻣﻔﻴﺶ ﻣﺸﺎﻛﻞ ﻣﻨﺘﻈﺮﻙ ﺍﻥ ﺷﺎﺀ ﺍﻟﻠﻪ
ﺃﻧﻬﻰ " ﺁﺩﻡ " ﺍﻟﻤﻜﺎﻟﻤﺔ ﻭﻗﺪ ﺑﺪﺍ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﻌﺰﻡ ﻭﺍﻹﺻﺮﺍﺭ .. ﻋﺰﻡ ﻋﻠﻰ ﺑﺪﺀ ﺣﻴﺎﺗﻪ ﻣﺮﺓ ﺃﺧﺮﻯ ﻟﻜﻦ ﻫﺬﻩ ﺍﻟﻤﺮﺓ ﺑﺸﻜﻞ ﻻﺋﻖ .. ﺑﺸﻜﻞ ﻳﺠﻌﻠﻪ ﻓﺨﻮﺭﺍً ﺑﻨﻔﺴﻪ .. ﺑﺸﻜﻞ ﻳﺠﻌﻞ ﺿﻤﻴﺮﻩ ﻣﺴﺘﺮﻳﺢ .. ﺑﺸﻜﻞ ﻳﺠﻌﻞ " ﺁﻳﺎﺕ " ﺗﺮﺍﻩ ﻣﺮﺓ ﺃﺧﺮﻯ .. ﻓــــﺎﺭﺱ ﺃﺣــﻼﻣـﻬـــﺎ
