Accept Me, Emmy (COMPLETED)

Chapter 5: Visit

Lumuhod ako sa kneeler, tinignan ko si Vincent pero parang naiilang siya.

I prayed.

I prayed na sana kami na nga.

Na sana walang magbago.

Na sana magtagal kami

Na sana di siya mapagod na mahalin ako.

I thanked God because,

I found the missing piece of my life which is Vincent.

I am so blessed.

Natapos akong nagdasal at umupo ako sa tabi niya, parang lutang lang siya. Nanuod at nakinig kami sa wedding ceremony.

"Ikaw, anong pinagdadasal mo?"

I asked but I wasn't looking at him. Diretso lang siyang nakatingin sa altar.

"I stopped believing since I was 10. I found it insane whenever I see people praying. Are you sure that he's real? Are you sure that he's a good man? Does he really hear what people's were pleading?"

Of course!

Why is he saying these things?

"For me, he's real. He made the world, the sun and moon. He gave us hope and life. If it wasn't because of him, I won't met you."

he smirked.

"If he's really kind then he won't let my father die while he's still in coma, he won't let my mother leave because he knows my grandma is an abuser. I am miserable because of him....I put all the blame in him" he said gritting his teeth.

ramdam ako ang hinanakit niya sa mundo.

why he's starting to doubt his faith.

I can see the pain in his eyes.

"We should leave before I lost my temper. I felt uneasy round here." He said tightening the grip of my hand.

Tahimik lang kaming naglalakad.

"I'm sorry, I ruined our date." he said.

"No you didn't, I did not know about this.". I said.

He held my hand.

"Let's play!" he said and we run to the nearest mall.

[Planet Games]

Vincent bought tokens and we played.

Dun kami sa larong pandalawahan. Yung gumagamit ng laruang baril para baralin ang kalaban.

Naglaro kami ng basketball, panay ang shoot niya samantalang ako, chumachamba lang.

Sa ikalawang laro namin ng basketball ay nagseryoso ako. Bawat itsa ng bola ay sumu-shoot.

"Galing mo palang magbasketball? Shoot ah!" puna niya at kinindatan ako.

"Syempre ako pa!"

"Ahhhh!" I shouted ng nalagpasan namin ang high score .

Sa loob ng one minute ay nakuha namin ang score na 142 mula sa dating high score na 128.

"Woohooo!" Nasambit ko sa sobrang tuwa dahilan para mayakap ko si Vincent.

Marami kaming nilaro at mga picture picture.

We stopped playing ng wala ng token. We decided to rest and eat sweet corn.

"Ipakilala mo naman ako sa pinsan mo, ng pumunta ako sa condo niyo, la naman siya don eh!" I said habang naglalakad kami pauwi.

"Gusto ko nga rin sana eh kaso...nauna na siyang umuwi sa probinsiya. Balang araw, ipapakilala ko rin." he said.

Hindi na ako nagpilit.

"Dun na lang sa Tita mo, diba sabi mo noon na nagpunta ka sa Greenstone Subdivision to visit her? I want to see her personally." I jumped excitedly at parang napangiwi siya.

"Wag!"

"Bakit?"

"Busy yun....Uwi na nga lang tayo."

"Sige...may lakad ka pa naman bukas, baka mahuli ka sa biyahe." Nag tip toe ako para halikan siya sa pisngi, smack lang.

Nagulat siya sa ginawa ko.

"Mamimiss kita, balik ka agad ha?"

I said in a low voice. Bago siya makasagot at nag ring ang phone niya, may tumatawag.

"Sandali lang..."

I nod.

Mga two minutes din silang nag-usap at parang importante nga. Pagbalik niya ay napakamot siya sa ulo at napaface palm.

"A-ano kasi...may..." he bragged.

I held his hand. "I understand, now go!" I said freeing his hand.

Kumunot ang noo niya tas ngumiti.

"Kaya nga mahal kita eh!"

"Sus! Sige na, umalis ka na. Haha!" pagtutulak ko sa kanya ng mahina lang. He touched my face then he left.

Godbless Vincent...Mahal din kita.

Sinusundan ko siya ng tingin habang papalayo na siya.

Boogsh!!

"Aray! Pasensiya na po." hingi ko ng paumanhin sa babaeng may edad na.

Nabangga ko kasi siya, harang ako sa daan eh.

Inilalayan ko siya sa pagtayo.

"Emmy? Ikaw pala yan!"

si Tita Tessa...kapitbahay namin.

"Opo Tita. Pasensiya na po di kasi ako tumitingin sa daanan." hingi ko ulit ng despensa.

"Sus! wala yon! Okay lang."

I smiled.

"Iha, pwede mo ba kong samahan? Gusto kong bumili ng bagay para sa anak ko."

"Ah....para po kay Louie?"

"Hindi, para sa kuya niya. Malapit na kasi ang kaarawan niya eh..." malungkot na tugon ni Tita.

May anak na panganay si Tita Tessa?

"Bakit po kayo malungkot? Nag-away po ba kayo?"

Sino kaya siya?

tiningnan niya ko sa mga mata at marahang tumango.

"Nagkaroon kami ng di pagkakaunawaan. Hindi na niya siguro ako mapapatawad."

Hinawakan ko ang magkabila niyang kamay,

"Tutulungan ko po kayong mag-kaayos...Ano po ba pangalan niya?"

"Vincent..... Vincent Alcantata!"

O_o