Η Νεφέλη, μετά από χρόνια μακριά του, συναντά και πάλι τον Αλέξη, τον εφηβικό και ανεκπλήρωτό της έρωτα. Ενήλικη πια, με τις πληγές του βαθιά ριζωμένες στην καρδιά της, πρέπει να προσποιηθεί πως τίποτε από εκείνον δεν μπορεί πια να την επηρεάσει. Μα...
(.....Αλέξη μή.......μην φύγεις...." μουρμούρισε παρακλητικά, σαλιώνοντας νευρικά τα χείλη της και για μερικά ατέλειωτα δευτερόλεπτα νόμισε πως θα την εγκαταλείψει, θ'ανοίξει την πόρτα και θα εξαφανιστεί πίσω της όπως τόσες άλλες φορές, φεύγοντας σαν κυνηγημένος. Μα δεν κουνήθηκε....Βύθισε το βλέμμα του και περίμενε....απλά περίμενε κάτι που η Νεφέλη δεν μπορούσε να καταλάβει..."Αλέξη....." τον ικέτευσε μα τα μάτια του είχαν γίνει τρικυμισμένες θάλασσες έτοιμες να την πνίξουν στη φλόγα του πάθους...."Πες μου Νεφέλη! Πες μου τί θέλεις και θα το κάνω! Ξεκάθαρα! Τώρα!" την διέταξε σχεδόν και εκείνη δεν απάντησε, μα ξεκίνησε να του δείχνει....)
Στάθηκε μπροστά του πρώτη φορά κοιτώντας τον χωρίς ντροπή, με βλέμμα τρικυμισμένο, θέλοντας να δείξει τί είναι αυτό που τόσο καιρό λαχταρούσε μα με πράξεις και όχι λόγια.
Έπιασε την λεπτή τιράντα του φορέματός της και άρχισε να την κατεβάζει μια την μία, μια την άλλη, ώσπου έφτασε λίγο πιο πάνω από το στητό της στήθος. Με μια απότομη κίνηση το απελευθέρωσε φέρνοντάς το γυμνό στα φλογισμένα του μάτια και έπειτα τελετουργικά, αργά, άρχισε να κατεβάζει το μαύρο ύφασμα μέχρι την αρχή των γοφών της....
Τον κοίταξε και ένιωσε ν'ανάβει ολόκληρη από τις φλόγες που τρεμόπαιζαν στα μπλε του μάτια, έτοιμες να την τυλίξουν, να την καταπιούν χωρίς λύπηση, να την υψώσουν στον Παράδεισο και να την κάψουν στην κόλαση την ίδια στιγμή.
Άφησε το λεπτό ύφασμα να κυλίσει μέχρι κάτω στους γυμνούς της αστραγάλους και τον άκουσε να παίρνει βαθιά ανάσα, ενώ το βλέμμα του διαπεραστικό, αδυσώπητο, πυρπόλησε το κορμί της έτσι όπως έτρεχε πάνω του πόντο πόντο.
Ένιωθε μια καυτή λάβα να κυλάει τώρα στο κορμί της και έφερε το χέρι της στο δαντελένιο εσώρουχο, έτοιμη ν'απαλλάξει το σώμα της από αυτό το τελευταίο προπύργιο λίγο πριν κατακτηθεί. Μα δεν την άφησε. Με μια κίνηση την σταμάτησε, τύλιξε τα χέρια του γύρω της και κόλλησε το κορμί του βίαια στο δικό της βογκώντας δυνατά, κάνοντάς την να παραλύσει....
"Μη! Άφησέ με να σε οδηγήσω, να σου δείξω τί θέλω τόσο καιρό Νεφέλη!" ψιθύρισε βραχνά δίπλα στο αυτί της κάνοντάς την ν'ανατριχιάσει και αφέθηκε πια ολοκληρωτικά, παραδομένη στη λάβα που την τύλιγε....
Ουπς! Αυτή η εικόνα δεν ακολουθεί τους κανόνες περιεχομένου. Για να συνεχίσεις με την δημοσίευση, παρακαλώ αφαίρεσε την ή ανέβασε διαφορετική εικόνα.
