Η Νεφέλη, μετά από χρόνια μακριά του, συναντά και πάλι τον Αλέξη, τον εφηβικό και ανεκπλήρωτό της έρωτα. Ενήλικη πια, με τις πληγές του βαθιά ριζωμένες στην καρδιά της, πρέπει να προσποιηθεί πως τίποτε από εκείνον δεν μπορεί πια να την επηρεάσει. Μα...
«Καλησπέρα Νεφέλη....Είσαι καλά;» τον άκουσε σαν σε όνειρο να της λέει άξαφνα, βγάζοντάς την από τον μικρό της λήθαργο και ένιωσε μια ανατριχίλα και πάλι στο άκουσμα της βαθιάς φωνής του.
«Ναι, γιατί ρωτάς;» τον κοίταξε ξέπνοη.
«Απλά, είσαι.....πολύ διαφορετική... Έχω καιρό να σε δω έτσι....» ψιθύρισε απέναντί της με βλέμμα ζεστό, κάνοντάς την να τα χάσει.
"Διαφορετική προς το καλό ή......|
"Προς το καλό βέβαια! Ξεκάθαρο αυτό....." μονολόγησε τώρα περισσότερο εκείνος, κοιτάζοντάς την με ένα βλέμμα που δεν θα μπορούσε κανένα θηλυκό ν'αγνοήσει... Ξεροκατάπιε ωστόσο αναψοκκοκινισμένη και έκλεισε αργά την πόρτα πίσω της.
"Λοιπόν; Τί μου ετοιμάζεις; Είπε το πρώτο που της ήρθε στο νου και αμέσως είδε τα μάτια του ν'αστράφτουν παιχνιδιάρικα....
"Λοιπόν.....δεν φαντάζεσαι! Σου έχω μια έκπληξη....που σίγουρα δεν περνάει από το μυαλό σου...." την προβλημάτισε τώρα.
"Δεν πρόκειται ωστόσο να σου αποκαλύψω τίποτε .....ακόμα" την έβαλε να κάθεται σε αναμμένα κάρβουνα τώρα κοιτάζοντάς τον απογοητευμένη.
"Ω, έλα τώρα! Δεν μπορείς να μου πετάς ένα ξεροκόμματο και μετά να μ'αφήνεις ανικανοποίητη!" μουρμούρισε τώρα ναζιάρικα εκείνη και είδε το βλέμμα του να γεμίζει ένταση στο υπονοούμενο που άθελά της είχε ξεστομίσει....Να πάρει! Δεν το εννοούσε έτσι! σκέφτηκε μα το βλέμμα του που έτρεχε τώρα έντονο, διεισδυτικό στο πρόσωπό της, την έκανε να παραλύει....
"Αυτό κάνω λοιπόν; Σ'αφήνω ανικανοποίητη; Μα, όλα αλλάζουν....αρκεί να το θέλουμε εμείς...." κατέληξε διφορούμενα εκείνος με βραχνή φωνή, με βλέμμα γεμάτο ένταση, με πρόσωπο τώρα πολύ κοντά στο δικό της, με ανάσα κοφτή και ήταν το πέρασμα ενός γκρουμ λίγα μέτρα μακριά τους που διέκοψε την μαγεία και πάλι...Πάντα κάτι, πάντα κάποιος!σκέφτηκε ασυναίσθητα η Νεφέλη, διαμαρτυρόμενη ενδόμυχα με την ατυχία της....
"Ελα! Είναι ώρα να πηγαίνουμε!" ακούστηκε η φωνή του τραχιά τώρα, πιάνοντάς την από το μπράτσο και κατευθυνόμενος προς το μεγάλο χρυσαφί ασανσέρ....
Ουπς! Αυτή η εικόνα δεν ακολουθεί τους κανόνες περιεχομένου. Για να συνεχίσεις με την δημοσίευση, παρακαλώ αφαίρεσε την ή ανέβασε διαφορετική εικόνα.
