Ilang minuto lang ay nakarating na din kami sa bahay. Inaaya ko siyang pumasok, pero ang sabi niya wag nalang daw muna dahil may pupuntahan pa siyang importante. Hindi narin ako namilit, kasi baka makita pa siya ng parents ko mapagalitan pa. Isipin pa nilang bad influenced to.

Pagka-pasok ko ng bahay, nakita ko ang Mommy na naka tayo sa pintuan. She looks worried and I bet she's angry too. How about my Dad? Ayan naka upo lang sa sofa, naka de kwatro. He's seriously reading news paper. And if he's serious, well prepared to be lecture. Sabi ko na nga bang patay ako nito eh.

I'm about to go upstairs nang..

"Saan ka galing?" Seryosong tanong ng Daddy ko habang nakatingin ng diretso sa dyaryo.

Napatigil ako at lumingon sa kanila.

"Cheska, where have you been? Hindi mo ba alam na alalang-alala na kami ng Daddy mo sayo? We even called Julia and your other friends. Sabi nila umuwi ka na daw, but your not home yet." Pag-sesermon ng Mommy, mali ko lang talaga, bakit naka silent tong pesteng phone ko.

"Kasama mo daw boyfriend mo. And no doubt about it." Imik ulit ng Daddy.

"D-dad." Na parang hindi maka-isip ng irarason.

"Alam mo Kathryn, hindi ko pa nakikilala yang boyfriend mo. Pero parang hindi ko na gusto yang lalaking yan. Hindi marunong magpaalam, and for pete's sake, you're a lady!" He said angrily.

"What if something bad happened to you anak? Ni hindi ka man lang nag-text o tumawag na kasama mo yang boyfriend mo buong gabi." Mom said.

"I'm sorry Mom, naka silent mode kasi yung phone ko tsaka walang signal kagabi. I'm trying my hardest to reach you lastnight, but I got nothing... Dad I'm sorry."

"That's unconvinsing reason... Enough talking. You're grounded for 2 weeks and by that, all gadgets are included."

"But Daaad."

"No buts Kathryn Francheska! And I think you two should break up, it' the best for you. Naiimpluwensyahan ka na ng lalaking yan na di marunong magpaalam. What's next, kung ipagpatuloy niyo pa yang kalokohang yan?! My house, my rules, Kath. Unless you'll leave this house!" As he walks away to his office room.

"Mooom?! What's this? Can you be like less protective? I can handle things like this. I'm not like other kids out there. And to the fact that I'm not a kid anymore! God damn it."

"Words Kathryn! Sundin mo nalang muna ang Daddy mo, you can't blame us, nag-iisang anak ka lang namin. I tried not to tell him about skipping your training. But you disappoint me too. Go to your room now." Wala nakong masabi at nagdabog papasok sa aking kwarto.

Seryoso? Yun lang ang nagawa ko maka-react naman sila, kala mo ilang taon akong naglayas at di nagpaalam. Juskong buhay to oh.

"Aaaaaaaaaaah! This ain't fair!" Sigaw ko nang nakatakip ang unan sa aking ulo. Nakakainis lang diba? 2 weeks? Ano ako high school student. Jusko daig ko pa grade school sa Daddy ko eh. At anong break break pinagsasabi niya, parang di nila naranasan kung makabitiw ng mga ganong salita ah. Worst part of having an overprotective parent. This is too much.

Days has passed..

DANIEL'S POV

After I brought her home, pumunta agad ako sa ate ko just to check up on her. It's a good day for me, feel ko lang bumisita sa kanya. At may pinagawa sakin ang Daddy ko. Habang nagbe-beyahe pa ako kanina napapangiti ako dahil naaalala ko si Kath.

YOU ARE MINE (KathNiel Presents)जहाँ कहानियाँ रहती हैं। अभी खोजें