Kidnapped By My Ex-Boyfriend

Chapter 27

ZEPHRINE’S POV: 

Habang nakaupo kami ni Ayesha kanina sa sala ng condo ni Alexa, hindi ko alam kung ano itong nararamdaman ko. Nakakaramdam ako ng kaba sa tuwing sinasabi niyang may surpresa siya sa aming dalawa ng anak ko.

Umiling-iling na lang ako para mawala ang mga iniisip ko.

Kanina pa kami nakaalis nina Alexa papunta sa sinasabi niyang surpresa. May kalayuan daw kasi ang lugar na yun kaya’t dapat maaga kaming makaalis. Nakadungaw lang ako sa bintana ng sasakyan niya ng mapansin kong may kulay silver na kotse ang sumusunod sa amin.

Pamilyar sa akin ang sasakyang iyon. Para bang nakita ko na siya dati pa at hindi ko lang maalala kung sino ang nagmamay-ari noon. 

Pilit kong iniisip kung saan ko nakita ang sasakyang yun at kung sino ang may-ari nun pero napailing-iling na lang ako. Siguro ay nagkataon lang na magkapareho sila ng sasakyan at nagkataon lang sigurong pareho ang daang tinatahak naming ngayon.

 Sumulyap ako saglit kay Ayesha na mahimbing na natutulog sa likuran ng sasakyan. Nitong mga nakaraang araw, napapansin kong palagi na lang siyang tahimik. Napakamasayahing bata ni Ayesha. Sa tuwing kasama ko siya, hinding-hindi kami nagkakaroon ng dull moments pero ngayong para na siyang nalantang bulaklak sa tuwing kasama namin si Alexa. Ano kayang nangyayari sa anak ko? May problema kaya?

Hindi ako makatulog kaya’t itinuon ko na lang ang paningin ko sa labas ng sasakyan. Hanggang sa mapansin kong bumibilis ang pagpapatakbo ni Alexa ng sasakyan. Tinanong ko siya kung may problema at sinabi niyang may sumusunod sa amin kaya’t bigla akong kinabahan.

Iniligaw ni Alexa ang mga sumusunod sa amin hanggang sa mawala na sila sa likuran namin. Ibinalik ko na ang paningin ko sa labas ng sasakyan nang bigla na lang akong may malakas na pagpukpok sa ulunan ko dahilan para magdilim ang paningin ko at mawalan ng malay.

LURCH'S POV:

Napamura na lang ako nang biglang mawala sa paningin naming ni Jethro ang sasakyan kung saan nakita kong nakasakay sina Zephrine. Hindi ko na ang gagawin ko! Saan naman kaya sila dinala ng kasama nila?

 Malapit na magdilim at medyo liblib na rin ang lugar na dinadaanan namin. Ngayon, kailangan talaga naming makita ang mag-ina ko.

"Bro, baka naman namamalik mata ka lang kanina na si Zephrine yun?" Nag-aalangang tanong ni Jethro sa akin na nagmamaneho pa rin hanggang ngayon.

"Hindi pre. Sigurado ako! Sigurado akong sila Zephrine yun." 

Napatingala na lang ako dahil nararamdaman kong malapit na namang tumulo ang mga luha ko. Gustong-gusto ko na silang makasama. Bakit ba nangyayari sa amin to?! Naramdaman ko na lang na tinatapik tapik ni Jethro ang balikat ko para pagaanin ang loob ko.

"Bro, mas mabuti kung umuwi na muna tayo. Tutulungan ka namin nina Spade, Ross at Pierre sa paghahanap sa kanila pero sa ngayon, kailangan mo na munang magpahinga."