Meer dan niets

één

Macy Willow Starr

"Welkom op kamp monster" 

Een koffer door het zand heen rollen was meer een uitdaging dan een uitvoering. Vooral wanneer je andere hand word gebruikt om je beste vriend aan de telefoon te houden. Ja, multi-tasken mag dan wel makkelijk zijn maar sommige omstandigheden zijn een uitzondering. "Taeke je moet gewoon eerlijk tegen hem zijn en zeggen dat je duidelijkheid wilt! Hij kan je niet aan het lijntje houden en tegelijkertijd zeggen dat niemand iets mag weten." Naast me klonk een grinnikend geluid. "Hoe graag ik ook met je wil blijven praten over dit onderwerp moet ik echt hangen, doei lieve schat! Fijne vakantie!" Het schreeuwen in mijn telefoon heeft hopelijk het harde geluid van het verkeer om hem heen overtroffen. Klaar ermee. 

"Als je maar weet dat alles wat over je bundel heen is gebruikt na deze vakantie van je rekening af word geschreven, niet van de mijne." Mompelt mijn vader plagend. Zijn hand reikt naar het handvat van de koffer. 

Mijn adem neemt toe zodra het kamp in zicht komt. "Pap wat als ze me niet aardig vinden." Hij stopt zijn pas, mijn lichaam draait naar hem toe om op te merken dat hij zijn rechter wenkbrauw op heeft getrokken. De koffer beland met een smeuïg geluid in de modder. 

"Iedereen houd van meisjes met een tuinbroek aan en streepjes shirts. Vooral zo een als jij!" De koffer word weer in mijn hand gedrukt. Alsof die vijf meter die hij heeft overgenomen een verschil maakt in het gewicht van dat belachelijke ding. 'Neem toch je sporttas mee' Zei tante Ellis nog zo, 'nee joh in een koffer past veel meer, plus! Die is makkelijker voor in de tent' riep mijn vader er nonchalant achteraan.  

"Fijn dat je probeert een alledaagse ouder te zijn maar zo werkt het niet meer. Tieners zijn oordelend weet je, monsters!" Precies nadat die woorden mijn mond verlaten hoor ik iemand zijn keel schrapen achter me. Een jongen van zo ongeveer twee koppen groter als ik buigt over me heen. Hij lacht vriendelijk maar nog lachend om mijn opmerking, de kuiltjes in zijn wangen doen het 'm. "Niet alle tieners?" Zei ik, met de meest ongemakkelijke blik die iemand op zijn gezicht kon plaatsen. 

"Monster vrij, ik heb zelfs onder de stretchers gekeken." Hij knipoogde, mijn hand vouwt in de zijne. "Otis Cole, kamp begeleider maar eigenlijk participerende vakantieganger." Prima, weet ik in ieder geval naar wie ik toe moet om mijn taxi terug naar huis te boeken. Nee, dit wilde je zelf Mace. Weg van je ouders, weg van je thuis. "Het kamp is nog maar een klein stukje, echter geen ouders toegestaan. Weet je wel, dat trekt monsters aan-" volgens mij hoopte hij dat we zouden lachen "-loop je mee?"

Ik knikte heel voorzichtig en draaide me nog even terug naar mijn vader. Zijn armen slaan om me heen. "Geen zorgen, ik heb mijn nummer onder sneltoets 2 gezet." 

"Waarom niet op nummer één?" Vroeg ik serieus geïnteresseerd. 

"Daar stond Taeke al, sinds ik geen held ben in telefoons kreeg ik dat niet geregeld." Als ik goed keek zag ik bijna rode wangetjes ontstaan. Oh wat deed hij zijn best bij de jeugd van tegenwoordig te horen. Mijn longen vulde zich langdradig met lucht terwijl mijn vader het bospad verliet, starend naar de jongen die al vooruit gelopen was begon ik ook mijn pas. Hier gingen we dan, zes weken met vijf onbekende tieners in een tentenkamp. Zo moeilijk was het niet toch? Het leek me allemaal heel snel te passeren, het voorstellen aan de groep en het neerzakken in een van de campingstoeltjes. Iedereen ging door met zijn leven, van het meisje met de blonde lange haren die de naam Anna met zich mee droeg tot Otis die een poging deed tot het kampvuur aanmaken. 

"Jezus wie is dit nou weer?" Mijn hart sprong in mijn keel, de eerste aanval die ik zou ontvangen. Een jongen met bruin verward haar klom een van de tenten uit. Hij veegde zijn mond af en bracht vuur naar zijn sigaret. "Leigh Styles" Zei hij onder zijn pufje door. Echter lag mijn blik niet meer op zijn, wellicht perfecte, groene ogen maar op het meisje dat achter hem uit de tent kroop. Interessant om daarbij te vermelden was wel dat ze haar bovenste drie knoopjes dicht aan het drukken was. 1+1= seks. 

"Hey! Jij bent vast Macy?" Ze rende enthousiast naar me toe om mijn hand te schudden en zich voor te stellen als Aubrey van de Bergevoet. Een naam waar je in eerste instantie al een beeld bij kon creëren. Mocht je die nog niet hebben, ze droeg een enorm kort spijkerbroekje met daarop een grijs bloesje. Haar haren waren op de een of andere manier nog perfect in krul, net als haar nepwimpers. Ik knikte, nog steeds verbaasd over haar entree. Alsof er nooit iets gebeurd was liep ze naar Otis voor een beetje extra aandacht. 

"Dus Macy, vertel eens wie je bent. Thuissituatie, hobby's...liefde?" De woorden kwamen verbazingwekkend van de jongen die nu Aubrey op zijn schoot droeg en zijn sigaret af tikte aan de stoel naast hem. Hij glimlachte vriendelijk. 

"Uhm...ja. Ik weet niet zo goed hoe ik mezelf het beste kan voorstellen. Thuis met mijn vader en hond, daarbij een beste vriend die praktisch gezien in ons huis leeft omdat hij thuis niet welkom is. Ik fotografeer en ik hou ervan om te reizen, verre landen heb ik nog niet echt bezocht. De liefde is op dit moment alleen familie gerelateerd, wat komt dat komt." Mijn handen liggen opgevouwen tussen mijn benen, de hele groep staart me aan wachtend op iets. Ze wachten op een opmerking en zodra die is uitgesproken weet ik waarom.

"Waarom ben je onzeker?" 

"Pardon?" Ik had geen idee wie deze jongen was maar hij keek me aan alsof hij al jaren wist wie ik was. Alsof hij mij nu op zijn schoot wilde in plaats van het meisje die continu probeerde hem te verleiden op de meest niet charmante manieren. 

"Wat heb je mee gemaakt? Je zit hier alsof je bent beschadigd." 

"Leigh stop." En hij haalde zijn schouders op. Zijn laatste teug sigaret werd ingeademd voordat hij zijn tong mengde met die van Aubrey. Dit was te goor om naar te kijken, dus probeerde ik een gesprek te beginnen met Anna. Dit ging een zware zomer worden, aangezien zelfs Anna niet wist welke woorden ze moest uitspreken en dus maar naar haar marshmallow staarde. Mijn vader had gelogen, Otis had gelogen. Ik was er in beland, midden tussen de monsters.