Büyümüş Olan Çocukluğum

Çamurdan oyuncaklar

Beş yaşına girmiştim.Artık çoğu şeyi anlıyor annem ve babamın etrafında olmayı onlarla yaşadığımız küçük dünyamızda köyümüzde çiftçilikle uğraştıkları dönemlerde  hayvanlarımızı besler belkide bu günlerimden çok geçmişte hayallerimin içinde çocukca dünyamda yarınımı bekliyordum.İki kardeşim daha vardı benim küçüm erkek en ufağımızda kız. Erkek kardeşimle beraber oynar diğer komşunun çocuklarıyla kaynaşır hiç oyuncağımız olmamasına rahmen hayal dünyamızdaki oyuncakları arabaları robotları silahları gördüğümüz hayvanları çamurdan yapar oynamak ve vakit geçirmek akşam oluncada annemin kucağına yatıp gün boyu yorulmuş bedenini süt kokan ellerini güneş yanığı olmuş yüzüne bakarak aklımızdaki çocukça soruları sorar belkide yorulmuş bedinini akşam neşemizle dinlendirirdik.Henüz kış yeni çıkmış ilkbahar yüzünü göstermeye başlarken artık yavaş yavaş bizde oyun hamuru yerine kullandığımız çamurdan oyuncakları bırakıp onlarla birlikte meralara tarlara gitme zamanımız geliyordu.Yeni yerler yeni canlılar yeni ağaçlar yeni sesler çıkaran kuşlar çekirgeler daha bilmediğimiz bir çok canlıyla oynama yada onları izleme yolları bizleri bekliyordu.Çok büyük olan zannettiğimiz köyümüzden sadece tepemizde gördüğümüz renkli gökyüzü yolunun sonunu bulabilirdik belki yeni yerlerde.Ah çocukluk ah...sonra o gün beni büyüten gün çocuklumun elimden alınan gün ağlayamadığım ama bildiğim kalbime büyüme tohumu atılan gün ...ben ve insanlar işte o gün herşeyin iki olduğu gün iyi kötü güzel çirkin...