Het internaat

hoofdstuk 7

Pov Miley
Ik lig in bed. Ik wilde naar Jayden toelopen en bij hem in bed kruipen. Dicht bij hem, zijn warmte om me heen. Zijn armen om me heen die mij beschermen. Maarja hij wilt het waarschijnlijk niet. Ik kan maar niet in slaap komen net of ik niet moe ben. Ik draai me voor de zoveelste keer om en probeer te slapen. Als ik dan bijna slaap hoor ik een harde klap. Ik zit gelijk recht in mijn bed. Ik begin moeilijker te ademen. Wat was dat?.

'Hè gaat het' vraagt iemand ik zie niks doordat het donker is. Ik schrik en begin heel bang te worden.

'Hè rustig ik ben het Jayden' zegt diegene. Hij doet het nachtlampje aan en ik zie nu pas dat het Jayden is. Hij komt naar me toe.

'Wat is er' vraagt hij bezorgd. Ik knik niet in staat om te antwoorden. Ik hoor nog een klap en krimp wat in elkaar.

'Bang voor onweer' vraagt hij. Ik knik.

'Zal ik bij je komen liggen' vraagt hij voorzichtig. Ik krijg een glimlach op mijn gezicht. En knik.

'Graag' zeg ik.

'Schuif maar op dan' zegt hij glimlachend terug. Ik schuif op en hij komt naast me liggen. Ik kruip meteen dicht tegen hem aan. Hij slaat zijn armen stevig om me heen. Ik laat een zucht en sluit me ogen.

'Weltrusten' zeg ik tegen hem.

'Weltrusten' zegt hij en geeft een kus om mijn kruin. En daarmee val ik in slaap.

~~~~~~~~
Als ik wakker word en mijn ogen open kijk ik recht in het slapende gezicht van Jayden. Hij is zo schattig als hij slaapt. Zijn haar zit warrig de neiging om er met mijn hand door heen te gaan is heel groot.

'Kan je het zien' vraagt hij met een hese stem. Ik begin te blozen en kijk weg. Hij begint te lachen.

'Maakt niet uit hoor' zegt hij en geeft me een knuffel. Ik zucht van opluchting.

'Meer meiden smelten van mijn goddelijke lichaam' zegt hij grijnzend. Ik hou het niet meer en barst in lachen uit.

'Jij en een goddelijk lichaam' zeg ik hikkend van het lachen. Hij kijkt me nep beledigd aan.

'Waarom doe je gemeen' zegt hij nep snikkend.

'Aahh moet Jayden huilen. Kom maar hier' zeg ik lachend. Ik hou mijn armen open en Jayden slaat zijn armen om me heen en drukt me dicht tegen zich aan.

'Kom we gaan opstaan we moeten zo naar school' zeg ik tegen hem. Hij knikt, maar laat me niet los. Hij gaat liggen en trekt me mee. Nu lig ik op zijn borst met mijn armen om hem heen. Als je dit zou zien zou je denken dat we een koppel zijn maar dat zijn we niet. Ik zucht.

'Kom op ik moet zo sporten' zeg ik met tegenzin.

'Hé ik weet dat je wilt voetballen, maar het kan niet sorry. Maar 1 pluspunt je ziet mij voetballen en al die kinderen voorbij spelen' zegt hij grijnzend. Ik glimlach naar hem.

'Bedankt' zeg ik. Ik sta op en kleed me aan en pak mijn tas in. Samen met Jayden loop ik naar de kantine toe. Als we daar aankomen gaan we eten halen bij een vrouw en gaan aan onze tafel zitten. Als we zitten komen de huppeltrutjes aanlopen. Ookwel genoemd Melanie, Sophie en de volgelingen. Melanie kijkt onze kant op en kijkt me vuil aan. Ik word er een beetje bang van. Ze komt naar ons toelopen en gaat op de schoot van Jayden zitten.

'Heey Jaydie' zegt ze slijmerig. Hij zucht.

'Hoi Melanie' zijn hij geïriteerd.

'Jadie je weet dat je me Mel mag noemen' zegt ze.

'Weet ik maar dat doe ik niet meer' zegt hij.

'Vroeger wel hè. Toen we een stel waren. We hadden het leuk samen tot dat, dat kwam aanlopen' zegt ze vuil en kijkt me aan.