Flashbacks{Voltooid}

{Chapter 2} Angst

Jeremy POV

De nieuwe jongen waar ik de naam van vergeten ben reageert wel heel heftig op Harm. "Ik ga even naar mijn kluisje," zeg ik en zonder op antwoord te wachten loop ik naar de kluisjes toe. Daar zie ik de nieuwe jongen staan. Ik leg mijn hand op zijn schouder en ik zie dat hij schrikt. "Wat is er? Ik doe niks hoor," zeg ik bezorgt. De jongen draait zich om als hij mijn stem hoort. Hij zegt iets wat ik niet kan verstaan. Ik kan zien als ik in zijn ogen kijk dat hij aan het vechten is. Waarom, geen idee. Zou hij een masker op hebben? Als ik weer in weer in zijn ogen kijk merk ik dat hij oogcontact vermijd. Ik er maar niets over te zeggen of vragen. Ik zou dat ook niet chill vinden. Op de een of andere manier kan ik goed zien hoe degene zich voelt om alleen maar heel diep in zijn ogen te kijken. "Trouwens let maar niet op Harm. Hij reageert af en toe een beetje raar." Wat ik nu zeg is niet waar. Ik merkte aan het begin al dat Harm hem niet mocht. "Het zal wel," zegt de jongen zacht. Waarom reageert hij niet gewoon? Dan valt er een lange ongemakkelijke stilte. Als ik hem dan weer in de ogen kijk zie ik pure angst. Wat is er toch met hem? Hij deinst achteruit. Ik doe een paar passen naar voren. Dan voel ik een trap in mijn maag. Dan loop ik naar achter. Ok zou niks tegen hem kunnen beginnen. De jongen is een stuk groter dan ik. Dan loop ik zonder iets te zeggen weg. Ik zie dan dat Link weer in elkaar krimpt. Wat is er toch mis met hem?

Link POV

Ik doe mijn kluis dicht en dan voel ik een hand op mijn schouder. Ik schrik. Dan krijg ik weer een flashback. Alles waarvan ik hield is er niet meer. Ik zou verder moeten gaan met mijn leven, alleen of anders zo voelt het. Dan hoor ik aan de stem dat het Jeremy is. Ik draai mij om. "Jij weet niet van mijn littekens af," zeg ik heel zacht. Ik merk dat hij het niet hoort. Hij probeert oogcontact te zoeken. Dat is iets wat je niet moet doen bij mij. Ik probeer het te vermijden, maar het lukt niet. Ik voel dat de jongen weet hoe ik mij voel en daar hou ik absoluut niet van. Hij mag niets weten van mijn verleden. Niemand vertrouw ik meer. Iedereen die ik vertrouwde bleek ik niet te kunnen vertrouwen. Dan zegt hij dat ik niet op Harm moet letten. "Het zal wel" zeg ik zacht. Dan valt er een lange stilte. Ik vind het zelf niet erg. Dan krijg ik weer zo'n angst aanval. Ik deins naar achter en probeer er voor te zorgen dat hij niet dichterbij komt. Allemaal scenario's die eerder zijn gebeurt in mijn leven spoken door mijn hoofd. Als Jeremy nog een stap naar voren zet dan grijp ik hem. Ik geef een harde trap naar voren, maar doe voor de rest niets. Ik zie dat ik de jongen geraakt heb. Dan loopt hij weg. Dan zak ik in elkaar. Wat ben ik nog waard? Zelfs mensen die een beetje aardig proberen te zijn doe ik wat.

Joost POV

Tot mijn verbazing blijft Jeremy wel heel lang weg. "Zullen we hem even halen? Ander komt hij sowieso te laat!" Dan komt Jeremy er al aan. Ik zie aan zijn gezicht dat hij erg verward is. "Kom je mee Jer?" Hij knikt en loopt mee. He, zo ken ik hem niet. Hoe kan dat in een paar minuten zo is veranderd. Ik Jeremy al lang en dit is niets voor hem. "Als er iets is moet je het zeggen he!" Ik leg een hand op zijn schouder. Hij schud zijn hoofd. Dan gaan we met ze alle weer op de plaats zitten. Dan gaat de bel, maar er mist 1 iemand en dat is de nieuwe jongen Link. Zou dat hem zo dwars zitten?