HESİM "Hayalet Sesim"

19. Bölüm - İz

"Hey burada kapı yok muydu. Burası bir odaydı. " dedim. Ama resmen kapıdan falan geçmemiştik.

"O senin hayalindi."

Kafam çok karışmıştı.

"Nasıl yani?" diye sordum.

"Burada neyi nasıl hayal edersen öyle görürsün. "

Ağzım aralandı.

"Vay canına. Şu an burada uçan araba hayal etsem olur mu?"

Derken bulanık gördüğüm gökyüzünden bize doğru kırmızı bir şey uçtu.

Yanımızda dururken, "Yok artık!" diye bağırdım.

"Hadi az bir zamanımız kaldı. Başka şeyler de hayal et."

Düşündüm.

"O zaman evler olsun yan yana. Çatıları mantar gibi olsun. Üzerlerinde zıpalayalım." dedim gülerek.

Hesim beni elimden tutup çekiştirdi.

Yine bulanık görüyordum ama güzeldi yine de.

Rangarenk şeyler yansıdı gözüme.

"Uçmayı hayal et mantar evlerin üzerine uçalım." dedi.

Hayal ettim.

Hesimle beraber el ele mantar evlerin üzerine doğru uçtuk.

"Elimi sıkı tut Derin. Atlarken yaralanmanı istemem. Benim dünyada aldığım yaraların izleri sonsuza dek geçmeyeceği gibi senin de burada aldığın izler sonsuza dek geçmeyecek." dedi.

Elini sımsıkı tuttum.

Beraber mantar evlerin çatılarından atlamaya başladık.
Çok eğlenceliydi.

Gülmekten doğru düzgün zıpalayamıyordum bile.

Bir o mantara bir bu mantara derken yorulup durdum.

Hesime sarılıp nefes almaya çalıştım. Oksijen zaten azdı.

"Burası çok güzel sen nasıl sıkılıyordun ki burada? Dünya daha sıkıcı bir yer." dedim nefes nefese.

"Sıkılıyorum demedim ki sana. Sadece yalnızdım dedim."

Düşündüm. Geldiğimizden beri iki kişiyle karşılaşmıştım.

"Diğerleri nerede ?" diye sordum.

"Buradayız." diye bir ses duyup arkamı döndüm.

Yine bulanıktı. Ama birinin varlığını görüyorum.

"Karz defol git buradan." diye bağırdı Hesim.

"Neden daha önce haber vermiyorsun bir insanla geleceğini Efran? Hem de böyle güzel bir kızla."

Elini bana uzatıp yüzüme dokundu. Hemen geri çekilip Hesim'e sığınırken, " Defol git dokunma ona." diye bağırdı Hesim.

"Aşık mı oldun hem de bir insana? Dur sonucu açıklayayım hemen. Kız ölümlüdür ve ölür. Ölümsüz olan adam hasretine dayanamaz ve sonsuz hayatında karalar bağlayarak bitirir."

Bir şey konuşuyordu ama anlamıyordum.
Karz dediği çocuk bir şey söylemişti ama anlamamıştım. Çünkü kulaklarım uğulduyordu.

"Hesim duymuyorum." dedim.

"Biliyorum. Duyma zaten ben yapıyorum. " dedi ve tekrar kulaklarım uğuldamaya başladı.

"Yapma şunu duymak istiyorum. Ne dedi o az önce. "