To Scare||jarley texting

epilog

-İlk olarak bu epilog filmde,çizgi romandan yada çizgi filmden tamamen farklı. Kendi hayal gücümle kurup,yazdığım bir bölüm. İyi okumalarr.

Kehlani-Gangsta ile okumanızı tavsiye ederim

Herkesin şeytanları vardır. Uyanık yada hayal görüyor olsalar bile.

Evet kesinlikle doğruydu. Her gece bir gülme sesi duyuyordum. Etrafıma bakınıp yastığıma daha çok sarılıyor ve geçmesini bekliyordum ama sonra gülme sesi ikiye çıkıyordu. Soğuk ve karanlık hapishanemde tek benim olmadığımı düşünmem beni korkutuyordu. Gülme sesi 3 kişi oluyordu. 4,5,6... Birden binlerce kişi gülmeye başlıyordu. Kulaklarımı kapatıyor sağır olmamak için dua ediyordum. Sonra etrafıma bakındığımda aslında yalnız olduğumu görüyordum.

Harleen:Burası çok karanlık Joker.

Canımı en çok yakan şeylerden biriydi bu. Yalnızdım. O lanet yerde yalnızdım. Ama artık değildim. Deli teşhisi konulduğu için beni tımarhaneye gönderiyorlardı. Tamamen deli olduğumdan günleri şaşırmıştım. Herkesden nefret ediyordum.

Harleen: Gün demişken... Bugün günlerden ne Joker?

Günler ilerledikçe daha çok deliriyordum ve kime beni görmüyordu. İnsanlar hakkımda konuşuyor planlar yapıyorlardı. Benim hakkımda ne planladıklarını bilmiyordum ama ben... 'Deli' gibi korkuyordum.

Harleen:onLAR

Deliydim ama salak değildim. Joker'in de salak olmadığını biliyordum. Ama salaktı işte. Fark edememişti ona vermeye çalıştığım mesajları. Sadece beni küçük görmüştü. İhtiyacım vardı. Ona da, kurtulmaya da. İhtiyacım vardı işte... Duymuştum. Beni götürecelerdi.

Harleen: geliyorlar

Harleen: duydum

Duymuştum. Emindim. Beni tımarhaneye götüreceklerdi. Bu iyiydi ama aynı zamanda kötüydü. Oradan çıkmak için iyileşmem gerekiyordu ama beni iyileştirebilecek tek kişi Joker'di ve kimse bunu anlamıyordu. Eğer tımarhaneye gidecek olursam oradan çıkmam yıllarımı alacaktı. İstemiyordum. Joker'i istiyordum.

Harleen: sen

Harleen: sen sadece sen

Onunla harika bir gelecek kurmuştum kafamda. Her gece sesleri duymamak için o hayalleri düşünüyordum. Birlikte bir arabadaydık. Son hız gidiyorduk. Gülüyorduk. Mutluyduk. Biz sadece birlikte mutluyduk. O bazen beni kandırmaya çalışıyordu. Evet bende kalıyordum. Ama onu seviyordum. O bana karşı ne hissediyor bilmesemde.

Harleen: gelecek

Fark etmesi gerekiyordu. Hem beni hemde bulunduğum zor durumu. Hapiste olduğumu biliyordu ama çıkacağımıda biliyordu. Artık çıkamayacktım. Akıl hastanesine gidecektim. Tanrım... Joker'i göremeyecektim. O her zamanki gibi hayal olarak kalacaktı. Eğer önümde 10 yıl varsa artık 20 yıl vardı.

Harleen: fark et beni artık.

Boşa konuşuyordum. Fark etmeyecekti. O da deliydi. Oda salaktı. Ve belki bana aşıktı. Her gün umut ediyordum. Beni sevdiğine kendimi inandırmaya çalışıyordum. Ama kendim bile zor inanıyordum. Bazen ise bana aşık olduğuna yemin edebilecek kadar emin bir hale geliyordum. Evet deliyim. Ama evet aşıktım. Hiç olmadığım kadar.

Harleen: kötüler

Harleen: onlar

Hapishanedeki yada başka bir adamlardan bahsediyorum sanmıştı. Ama hayır ben içimdeki şeytanlardan bahsediyordum. Onları boğamıyorduk. Çünkü yüzme biliyorlardı. Lanet olasıcalar çok kötülerdi. Joker anlamamıştı. Yine. Yine. Ve yine.

Harleen: çocuklar ve insanlar.

Harleen: iğrençler.

Joker kesinlikle umudunu kesmişti. Beni birazcık tanısaydı anlardı. Çocukları çok severdim ve ikiz çocuk isterdim. Ama o beni ciddiye almamıştı. Ve orada artık uyanmıştım. Kendime gelmiştim ve Joker'e bunları ödetecektim.

Harleen: dışarıda görüşürüz.

İşte bu kadardı. Ondan intikamımı alacaktım. Geç kalmıştı. Beni kurtaramamıştı. Salaktı. Deliydi. Aşıktı ama farkında değildi. Tek düşündüğü öldürmekti. Aşıktı. Umarım aşıktı.

Hapishanenin kapıları hızla açıldı. Telefonu korkuyla arka cebime sokup ellerimi teslip olurcasına kaldırdım. Ellerinde tüfek tutan muhafızlar benim etrafımı sarıp ayağa kaldırdılar. Yüzümde bir gülümseme vardı. Onu istiyordum ve intikamımı alacaktım. Deliydim. Salaktım. Aşıktım.

-epilog 2'de gelecek ve Joker'in ağzından olacak. Bekleyin...