Τα Καλοκαίρια της καρδιάς μου...

Κεφάλαιο 18

Ακόμη ένιωθε αρκετά μπερδεμένη σ'ότι αφορούσε τα χθεσινά της όνειρα ωστόσο. Σήμερα το πρωί ξύπνησε με μια ταραχή, μια αναστάτωση, μια γλυκιά αίσθηση χαμηλά στο κορμί της θαρρείς και -όσο γελοίο και να φαινόταν- είχε κάνει ολόκληρα "όργια" στον ύπνο της και με τον Χάρη αλλά και με τον Αλέξη! Ε, βέβαια, αφού δεν τα έκανε όταν ήταν ξύπνια, τα έκανε στον ύπνο της, τί να πεις! ειρωνεύτηκε τον εαυτό της ενώ προσπαθούσε ακόμη να καταλάβει πού στην ευχή την οδηγούσε η ζωή....

Μα γιατί, γιατί να είναι όλα τόσο μπερδεμένα;; Ήθελε έναν άντρα που καθημερινά της έδειχνε πως μπορούσε να ζήσει άνετα χωρίς εκείνη, ενώ δίσταζε ν'ανοιχτεί μ'έναν άλλο που καθημερινά της έδειχνε πόσο ήθελε να είναι μ'εκείνη! Ουφ! Είναι άδικη η ζωή να πάρει! μονολογούσε καθώς έφτασε στην κουζίνα έτοιμη να φτιάξει πρωινό.

Μα εκεί, έμεινε στήλη άλατος καθώς διαπίστωνε, πως όχι μόνο ο Αλέξης δεν είχε πάει στη δουλειά του, αντίθετα είχε εισβάλλει στην κουζίνα φτιάχνοντας με εξαιρετική μαεστρία το γνωστό αγγλικό πρωινό, το οποίο αν το έτρωγε, ήταν σίγουρη πως την επόμενη ημέρα κιόλας δεν θα χωρούσε στο άνετο, αγαπημένο τζιν της!

«Ει! Έλεγα να φτιάξω εγώ πρωινό μα....»

«Καλημέρα! Κάθισε και τελειώνω σε λίγο» της είπε ξερά τώρα εκείνος ρίχνοντας μια απλή, φευγαλέα ματιά στο ντύσιμό της λίγο πριν συνεχίσει....Μάλιστα! Μεγάλη εντύπωση φαίνεται πως του έκανα πάλι! σκέφτηκε πικρόχολα η Νεφέλη και κάθισε απογοητευμένη στην καρέκλα της κουζίνας περιμένοντας....

Μα δεν πρόλαβε να συνεχίσει τις σκέψεις της καθώς άξαφνα, χωρίς προειδοποίηση, πέντε διαφορετικά πιάτα τοποθετήθηκαν μπροστά της από τα χέρια του αγαπημένου της Αλέξη!

«Ει, δεν είμαστε καλά! Το ξέρεις ότι έχω πάρει ήδη ένα κιλό; Δεν υπάρχει περίπτωση να φάω τόσο!» παραπονέθηκε έντονα τώρα.

«Χμ, έτσι ε; Και όλη αυτή η "περιποίησή" μου, δεν θα πιάσει τόπο;» αστειεύτηκε εκείνος.

«Όχι βέβαια! Και αν δεν είχα διάθεση να ντυθώ σήμερα σαν κανονική γυναίκα, με ρούχα και όχι τις βαρετές μου πιτζάμες, δεν θα είχα καταλάβει καν πως έχω παχύνει....» ξεστόμισε παραπονιάρικα κάνοντας μια γκριμάτσα δυσαρέσκειας και θέλοντας να δώσει περισσότερη έμφαση στα λόγια της μα του κάκου...Εκείνος συνέχισε να χαμογελά σαν να μην είχε ακούσει ότι του έλεγε.

«Βλέπεις; Αυτό το τζιν το φορούσα με ζώνη πριν αρρωστήσω και τώρα δες! Κοντεύω να μην χωράω μέσα!» συνέχισε πικαρισμένη κάνοντας δυο-τρεις στροφές για ν' αποδείξει τα λεγόμενά της, μα εκείνος έμεινε τώρα σιωπηλός να την κοιτάει, χαμένος στις σκέψεις του, λες και ολωσδιόλου τον απασχολούσαν τα παράπονά της....