Ο Αλήτης Της Καρδιάς Μου

η ενωση μιας οικογένειας

Κάθε μέρα πήγαινα στην Εύα. Δεν θα την αφηνα μονη της. Είχε περάσει μια μισή εβδομαδα αλλά η Εύα ακόμα δεν είχε συνερθει. Σε λιγο θα ερχόταν η μανα μου με την Αμαλία. Είναι μια τρελογιαγια η μάνα μου...ηταν πρωι και μισοκοιμωμουν σε μια καρέκλα δίπλα στο κρεβάτι της Εύας,ενω το χερι μου κρατούσε το δικο της. Ξαφνικα ένιωσα κάτι να κουνιεται και ξυπνησα απότομα. Σκέφτηκα οτι ηταν παλι μια ακούσια κινηση...όπως συνέβει πριν δυο μέρες,αλλά αυτήν την φορά ηταν  διαφορετικά. Την ενιωσα να μου σφίγγει το χερι και σχεδόν αμέσως άνοιξε τα ματια της διστακτικά..

"Βαγγέλη;;;"

"Εδώ είμαι ζωή μου,εδώ ...είσαι καλά μην ανυσηχεις...βρίσκεσαι στο νοσοκομείο... Όλα είναι μια χαρά τώρα..."

"Το μωρο είναι..."

"Είναι μια χαρά.... Βασικά θέλω να γνωρισεις κάποια" είπα και έφυγα απο το δωμάτιο...

Eva's pov.
Άνοιξα δειλα τα ματια μου και είδα οτι ήμουν σε ενα ήρεμο μέρος...ένιωθα τόσο ηρεμη...κι όμως τοσο άδεια... Ο Βαγγέλης μου είπε οτι είναι καλά αλλά δεν ξέρω αν πρεπει να τον πιστέψω ..και ποια θέλει να μου γνωρίσει παλι...

Απο τις σκέψεις μου με έβγαλε ο Βαγγέλης που μπήκε στο δωματιο μιλώντας με ενα μωρο...

"Ψυχουλα μου θέλω να γνωρίζεις κάποια...δεν ειναι οποιαδήποτε... ειναι η μανούλα σου...ναι..ναι... Η μαμά σου...."έφτασε στο κρεβάτι και συνέχισε να μιλάει...."λοιπόν Αμαλία απο εδώ η πανέμορφη μαμά σου.." είπε και μου την έδωσε...

Μόλις μου την έδωσε αμέσως ηρέμησαν όλες οι ανησυχίες.. Το μωρο μου ηταν καλά και ηταν μαζί μου και δεν έχω σκοπό να αφήσω κανέναν να την πειράξει...

"Είναι πανέμορφη...." είπα συγκινημένη...

"Σου μοιάζει....πήρε το πείσμα σου ξέρεις...αν δεν θελει να κοιμηθεί ακόμα και αν της πω όλα όσα παραμύθια ξέρω...όλα όσα νανουρίσματα ξέρω δεν κοιμάται..."

"Τι νομιζες Βαγγέλη μου...έτσι είμαστε οι βραζιλιανες...κάνουμε παντα οτι θέλουμε..."

"Χαχαχα...Κάτι έχω καταλαβει"

Στο μεταξύ η μικρή αποκοιμήθηκε ακούγοντας τους χτύπους της καρδιάς μου....

"Αχου μωρέ κοιμήθηκε η γλυκουλα μου..."

"Εγώ γιατί όταν την βάζω να ακούσει την καρδιά μου δεν κοιμάται;" είπε με παραπονο σαν μικρο παιδάκι...

"Χαχαχα δεν παίζεσαι Βαγγέλη μου...σςςςς να μην την ξυπνησουμε..."

Βαλαμε την μικρή στην καλαθουνα της και καθίσαμε να μιλήσουμε...μέρα με την μέρα γινομουν όλο και καλύτερα ώσπου βγήκα και πήγα στο σπίτι με τον Βαγγέλη... Πλεον ειμασταν οι τρεις μας και δεν θα μπορεσει κανεις να μας χωρίσει...