Yuma Mukami to twardy i brutalny facet.
Nie zna dla nikogo i dla niczego litości, prócz... Swoich zielonych przyjaciół.
Mukami ma ogromy ogród, o który dba jak o największy skarb.
Szkoła zabiera mu jednak dużo czasu i chcąc, nie chcąc - zaniedbuj...
Czy wspominałem już, że nienawidzę szkoły? Dalej nie mogę zrozumieć, w jakim celu przychodzimy tu pięć razy w tygodniu. Przecież jesteśmy wampirami! Żyjemy wiecznie, jesteśmy silni więc nikt nas do tego nie zmusza. Ruki jednak uparł się, że chce żyć w miarę normalnie i dzięki temu może też odnaleźć Eve. Nie będę o tym opowiadał, ponieważ sam do końca nie rozumiem tego planu. Czarnowłosy uparł się i koniecznie nie chce zawieźć TEGO, który nam pomógł. Bo ON ciągle nas obserwuje.
- Mukami - spojrzał na mnie nauczyciel. Sprawdzał obecność. Powiedziałem od niechcenia "jestem" i znowu skupiłem się na swoim ogrodzie.
Trzeba będzie wypielić, podlać marchew i zerwać pomidory. No i moje ogórki!
- Eeech... - mój skarb ginął. Zły ze mnie właściciel. Aż boję się tam dziś wchodzić. Mam nadzieję, że chociaż truskawki nie dały za wygraną i osłodzą mi trochę życie. Z malinami na pewno mogę się pożegnać w tym roku. Wszystkie pewnie opadły. Ech, nienawidzę tej budy...
- W końcu! - krzyknąłem wchodząc do domu. Poszedłem się jedynie przebrać i od razu pobiegłem w stronę ogrodu. Słońce wschodziło i zaczynał się kolejny dzień. Oby było dziś słonecznie i ciepło.
- C-co jest? - spytałem sam siebie, bo przecież nikogo innego nie było - Co się tu działo? - byłem zdziwiony. Nie zajmowałem się ogrodem od tygodnia, a on? On.. On wygląda jakbym wcale stąd nie wychodził. Był wypielony, owoce i warzywa zerwane do miseczek, które stały obok ławeczki.
- Podlane... Niedawno - szepnąłem dotykając wilgotnej gleby - Coś jest nie tak. Przecież same się nie podlejecie... Chyba - podrapałem się ze zdezorientowania po karku. Mój ogród był dość duży, więc trochę zajęło mi przejście go całego i sprawdzenie jego stanu. Czasem nasz służący odważył się coś podlać, al nigdy nie robił czegoś takiego bez mojej zgody.
- Co, kto to? - szepnąłem widząc, jak ktoś zrywa owoce z gruszy. Była to dziewczyna. Niska, jej skóra blada jak płatek śniegu. Długie blond włosy. Niebieskie duże oczy. Była bardzo ładna...
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Zaraz! Yuma! Jakieś babsko pałęta ci się pod ogrodzie! Ogarnij się i zrób z tym coś. Nie wahając się, cały zdenerwowany podszedłem do intruza. Nie zauważyła mnie i dalej zrywała owoce. Przypatrywałem się jej przez chwilę, a potem stwierdziłem, że jej przerwę.
- Ykhym.. - chciałem zwrócić na siebie uwagę.
- A! - blondynka upuściła gruszkę, którą zerwała z gałęzi drzewa - Ja... Ja nic złego nie zrobiłam! Tylko zrywałam owoce! Przysięgam! - broniła się, ale ja jedynie chwyciłem ją za nadgarstki i przycisnąłem do drzewa. Czułem, jak jej ciało się spina, a ona zaczyna drżeć. Bała się - i dobrze.
- Nie obchodzi mnie co robiłaś - zbliżyłem się patrząc na nią - Nie powinnaś tu przychodzić. Zasługujesz na karę... - wgryzłem się w jej szyję. Chciałem, aby bolało ją bardzo. Gryzłem i ssałem tak mocno jak tylko potrafiłem.
- Nyhm... - jęknęła. Coś mi nie pasowało. Nie odpychała mnie. Nie krzyczała i nie kazała przestać. Zaskoczony oderwałem się od niej. Ona wyglądała tak, jakby gryzie sprawiało jej przyjemność.
- Nie smakuje ci? - co tu się dzieje?
503 słowa
10 gwiazdek = rozdział
Rozdziały będą krótkie, ale często dodawane. Tak co trzy- cztery dni :) Miejcie tak na początek dwa rozdziały ;) Liczę na gwiazdki!
