Τα Καλοκαίρια της καρδιάς μου...

Κεφάλαιο 14

«......Ώστε εσύ και ο Αλέξης γνωρίζεστε και μάλιστα πολύ καλά και εγώ, δεν ήξερα τίποτα μέχρι τώρα!" άνοιξε αιφνιδιαστικά την πόρτα του γραφείου της τώρα μια βιαστική και ανακριτική Λίζα, ξαφνιάζοντάς την Νεφέλη δυσάρεστα....Μα εδώ που τα λέμε, μετά την χθεσινή αναπάντεχη συνάντησή τους, ήταν κάτι που περίμενε και έτρεμε την ίδια στιγμή...

"Ηρθα λοιπόν και εγώ εδώ, μήπως και μάθω κάτι παραπάνω από σένα αφού ο αγαπητός μου....φίλος, δεν θέλησε να μου πει σχεδόν τίποτα! Άλλωστε, φαίνεται πως....τον ξέρεις καλά τον Αλέξη, έτσι δεν είναι;;;Λοιπόν; Πες τα μου όλα!...» μια ματιά κοφτερή σαν μαχαίρι έπεφτε τώρα πάνω της κάνοντας τα γόνατά της να λυγίσουν από φόβο. Τώρα μάλιστα! Τώρα ποιος θα της επιβεβαίωνε πως όλο αυτό δεν θα επηρέαζε την μεταξύ τους επαγγελματική σχέση; Κανείς βέβαια! Εσύ και η ατυχία σου και ο Αλέξης! Γιατί; Τί έχω κάνει να αξίζω κάτι τέτοιο!κλαψούριζε από μέσα της μα εξωτερικά παρέμενε η ψύχραιμη, νηφάλια και άψογη επαγγελματίας Νεφέλη Αναστασίου....Ακόμη τουλάχιστον μα δεν ήξερε για πόσο.....

«Τι....εννοείς; Σε τι ακριβώς αναφέρεσαι;» προσπάθησε να κερδίσει χρόνο μα χωρίς ιδιαίτερο αποτέλεσμα.

«Λοιπόν; Τρέχει και τίποτε άλλο ανάμεσά σας ή είναι μονάχα η ιδέα μου;» συνέχισε επιτακτικά και φαινόταν πως δεν θα δεχόταν άλλη αργοπορία.

«Όχι. Και βέβαια όχι....»η Νεφέλη την κοίταξε κατάματα όσο πιο θαρρετά μπορούσε, μα ένιωθε ταυτόχρονα σαν να περνούσε από μηχάνημα ακτινογραφίας, έτσι όπως το βλέμμα της σάρωνε το πρόσωπό της....

«Μου λες αλήθεια;» έσμιξε τα φρύδια σαν να μην πίστευε λέξη απ' όσα της έλεγε, μα δεν την ενδιέφερε πια! Δεν ήταν υποχρεωμένη να της δίνει αναφορά για την προσωπική της ζωή σε τελική ανάλυση και αν ήθελε να μάθει κάτι, ας ρωτούσε τον αγαπημένο της φίλο!

«Μάλιστα....Ώστε, δεν υπήρξε τίποτε ανάμεσά σας έτσι; Χμ, ενδιαφέρον.....» κατέληξε χαμογελώντας αυτή τη φορά μ' ένα σαρδόνιο χαμόγελο λες και δεν πίστευε κουβέντα απ' όσα είχε ακούσει!

«Μην ανησυχείς! Μπορεί να σε τρόμαξα λίγο, αλλά έτσι είμαι εγώ όταν.....ανακρίνω!» συμπλήρωσε τελικά η Λίζα κάνοντας ένα αστείο μορφασμό και με μια κίνηση της χαμογέλασε και χάθηκε πίσω από την πόρτα.

Και εκείνη έπεσε βαριά σαν κούτσουρο πάνω στην θέση της, λες και είχε υποστεί ανάκριση από την Γκεστάπο! Τι ήταν πάλι αυτό; Πώς και κυρίως ποιος την είχε ενημερώσει για το παρελθόν της με τον Αλέξη και τι ακριβώς ήταν εκείνο που είχε μάθει; αναρωτιόταν διαρκώς τώρα, ενώ η απάντηση κλωθογύριζε μες το μυαλό της ολοφάνερη πια, κάνοντάς την να οργίζεται ολοένα και περισσότερο.