Ο Πριγκιπας Των Δρομων (Prince Of The Streets)

7

Το αιμα μου βραζει και του δινω μια μπουνια.

-Βαρα με αν αυτο σε κανει να νιωθεις καλυτερα! Αλλα σε μενα μπορεις να το πεις. 1.000.000 δεν το δινεις σε πουτανα,αλλιως σου καθομουνα κι εγω.

Του δινω το χερι μου να σηκωθει ,και το παιρνει. Τον αγγαλιαζω σφιχτα,οντως σαν αδερφο μου τον εχω. Καθομαστε κατω...

-Ντανιελ! Δεν μου αρεσει οπως λες.

Με κοιταει με ενα υφος "αληθεια τωρα?"και συνεχιζω.

-Σου εχω πει οτι ειχα μια αδερφη!

Γνεφω και ξεφυσαω.

-Ηταν ομορφη......πολυ ομορφη. Μολις δεκαεφτα οταν την σκοτωσανε οι στρατιωτες!

Λεω και αν δεν ειχα μια καρδια απο πετρα θα εκλαιγα.

-Εχεις δει τα ματια της?

Τον ρωταω.

-Εχει ομορφα ματια η μικρη....
Απανταει

-Θα ορκιζομουν οτι οταν την πρωτοαντικρισα ειδα τα ματια της αδερφης μου.

Λεω και τον κοιταω στα ματια

Γνεφει

-1.000.000? Σοβαρα?

Ρωταει στα ξαφνικα.

-Φιλε ,θα εδινα πολλα περισσοτερα αν ηταν να αντικριζα τα ματια της αδερφης μου καθε μερα.

Λεω και φευγω.....

Myriam's P.O.V.

Καθομαι στο κρεβατι και κοιταω στον καθρεπτη απεναντι. Δεν θελω ντυθω αλλα πρεπει. Ο λορδος θελει να παμε να με κανει ανθρωπο!

Λες και δεν ειμαι! Επειδη αυτος βρηκε λεφτα δεν σημαινει οτι βρηκαμε ολοι μας για να εχουμε τετοιες ανεσεις.

Αντιθετως τα παιδια τα εχω συμπαθησει πολυ! Ιδιαιτερα τον Ντανιελ. Ειναι τοσο καλος και μου εχει μαθει πολλα!

Σημερα το πρωι φτιαξαμε το αμαξι και μου ελεγε αστειες ιστοριες απο τα παλια. Με εκανε και ξεχαστηκα.

Η πορτα χτυπαει αλλα δεν απανταω. Ας μπει μονος του.

-Ακομα ετσι εισαι?

Ρωταει νευριασμενα.

-ναι

Λεω και ανασηκωνω τους ωμους μου αδιαφορα.

Ξεφυσαει.

-Σε πεντε λεπτα να εισαι κατω

Λεει και φευγει! Θα πεθανω απο την στεναχωρια εδω μεσα