Ο Πριγκιπας Των Δρομων (Prince Of The Streets)

3

Miriam's P.O.V

Τρεις μερες. Τρεις μερες απο τοτε που ο πριγκιπας μου  εκανε την προταση.

Δεν μπορω. Πρεπει να το κανω αλλα δεν μπορω.

Η μητερα μου θα πεθανει απο την ντροπη της αν μαθει τι εκανα για να βγαλω λεφτα.

Αλλα ειναι πολλα και διαολε παντα με τραβουσαν κοντα τους. Ειναι σαν ναρκωτικο,ποτε δεν σου φτανουν.

Αν κατσω τρεις μηνες με εκεινον θα εξασφαλισω μια ζωη καλυτερη για εμενα και την μητερα μου.

Τωρα θα νομιζετε οτι ειμαι καμια αθωα που δεν ξερει που της παν τα τεσσερα.

Λοιπον ας συστηθω.

Ειμαι η Μυριαμ και ειμαι απο μικρη στα κολπα.
Μεγαλωσα μονη με την μητερα μου. Απο την Συρια εφυγε οταν ημουν αγεννητη,οχι σαν προσφυγας πολεμου αλλα επειδη οι δικοι της την εδιωξαν λογω του οτι ο "πατερας" μου δεν υπηρχε!

Η μανα μου εφτυσε αιμα για να με μεγαλωσει αν και ημουν το μεγαλυτερο κωλοπαιδο που εχει υπαρξει. Μου αρεσε να μπλεκω σε καβγαδες και δεν εκλεψα ποτε αλλα εκανα τα γλυκα ματια σε μεγαλυτερους για να με κερνανε νομιζοντας οτι θα πηδηξουν τσαμπα. Ποτε δεν γινοταν αληθεια η σκεψη τους.

Διαολε δεν με εχει αγγιξει κανεις.
Και οχι γιατι ειμαι μουσουλμανα και εχω μαθει αλλιως.
Ετσι κι αλλιως η μανα μου απο τοτε που επαθε οτι επαθε δεν με πιεσε ποτε να κρατησω παραδοσεις .
Εμαθα να προσευχομαι χωρις υπερβολες και μαντηλες αν και η ιδια τηρει τα παντα.

Ειναι καλη αλλα η ζωη της χαρησε πολλες πικρες....και τωρα στα 34 της πασχει απο την καταραμενη αρρωστια του καρκινου. Σαν μην της εφταναν δηλαδη οσα ειχε περασει.

Εκανα πολλες δουλειες,παρατησα το σχολειο γι αυτο ,καλα οχι μονο γι αυτο αλλα ηταν ενα μεγαλο μερος της αποφασης μου.

Δεν εκλεψα ποτε ομως,και οταν το αποφασισα οτι θα το κανω θα εκλεβα απο τους κλεφτες.

Ο πριγκιπας βλεπεις ηταν κατι σαν το Ρομπεν των δασων! Μονο που βοηθουσε ολους τους αλλους εκτος απο εμενα! Πηγα πολλες φορες με διαφορετικους τροπους να ζητησω μερικα χρηματα αλλα οι αντρες του με εδιωχναν.

Ναι ειναι καθαρμα αλλα βοηθαει τους φτωχους.

Γενικα ξερω απο οτι λενε πως εχει περασει πολλα. Μεχρι που πηρε μερος σε καποιους παραξενους αγωνες δρομου και ολοι οσοι ηταν εκει ορκιστηκαν πως δεν ειχαν ξανα δει τοσο καλο αρχαριο. Επεστρεψε δριμυτερος και κερδισε πολλους αγωνες βγαζοντας αρκετα λεφτα. Πρωτο του αποκτημα ηταν και ενα πανακριβο αυτοκινητο που αλλοι λενε οτι ειναι το γρηγοροτερο που εχει υπαρξει. Πειραγμενο φυσικα!

Εγινε θρυλος και γρηγορα βαλθηκε να καταστρεψει την δηθεν καλη κοινωνια. Τα κλαμπ του ειναι τα πιο διασημα και συναμα επικυνδινα στην χωρα. Οι θαμωνες του ειναι παμπλουτοι ανθρωποι που χανουν καθε φορα μεγαλα ποσα σε καταναλωση αλκοολ ,ναρκωτικων και γυναικων.

Ετσι λενε πως πηρε εκδικηση.

Σε αυτο τον παω αλλα δεν παυει να ειναι καθαρμα. Εχουν χαθει πολλοι απκ τα χερια του αλλα τουλαχιστον το αξιζαν.

Σκεφτηκα οτι αφου βγαζει τοσα πολλα και του αρεσει να βοηθα να μου χαρισει και μενα μερικα χωρις να το ξερει.

Αλλα λςνε πως οφαν κανουμε σχεδια ο θεος γελαει κι ετσι βρεθηκα μπροστα του. Με αποκαλεσε πουτανα και μου προσφερε χρηματα.

Ποιος νομιζει πως ειναι που θα με αγορασει.

Ενταξει αν δεν ειχα την μανα θα ειχα πει το ναι κατευθειαν αλλα τωρα ειναι αλλιως.

Μολις τελειωσα με το φτιαξιμο ενος παμπαλαιου αυτοκινητου που καινουριο να αγοραζαν δεν θα εδιναν τοσα οσα και να το φτιαξουν!

-Τελειωσα κυριε Τζεικ!
Φωναξα και τοτε ο μεθυσος βρομερος γερος μπηκε μεσα και με κοιταξε απο πανω μεχρι κατω. Εχε χαρη που σε εζω αναγκη ματακια.

-Ενταξει ομορφουλα μπορεις να πηγαινεις! Αυριο παλι.

Ναι μην το ξεχασω...

Εφυγα απο εκει και πηγα προς τη σταση του λεοφορειου. Στο τσακ το προλαβα!

Φτανοντας στην σταση μου περπατησα ακομα και βρεθηκα στην παραγγα που εμεις λεμε σπιτι!

-Μαμα γυρισα!
Φωναζω,δεν ειναι εδω?

Καλα μπορει να ναι στην κυρια λουπε απεναντι.

Παω απο εκει να δω τι λενε

-κυρια λουπε ειναι εδω η Πελχαγια μπεη?

Μπεη ειναι κυρια στα αραβικα!

-οχι Τζανεμ δεν ηρθε καθολου σημερα!

Τζανεμ ειναι ψυχη μου στα τουρκικα ,η κυρια λουπε ειναι τουρκαλα.

-Tamam ig eksenler
Ειπα και εφυγα ,που μπορει να ειναι

-ΑΝΝΕ!
Φωναζω μπας και ειναι πουθενα κοντα. Μπαινω παλι μεσα στο σπιτι και κατευθυνομαι στο μπανιο.

-Αννετζεμ!
Φωναζω και πεφτω κατω να πιασω στα χερια μου το α αισθητο σωμα της μητερας μου.
Πρωτη φορα δακρυζω,οχι να χασω κι εσενα.

-κρατησου για μενα,ο αλλαχ ειναι μεγαλος.
Εσκουζα ενω προσπαθουσα να καλεσω ασθενοφορο.

Θα την θεραπευσω ακομα κι αν αυτο σημαινει πως θα δουλευω για εκεινον......