KARANLIĞIN OĞLU

1. Bölüm "Yabancı"

Herkese merhaba :) yıllar sonra kitaba devam etme kararı aldık. Öncelikle bölümler düzenlenip tekrar yayınlanacak, bir çok değişiklik olacak ona göre tekrardan okumanızı tavsiye ederiz. Bölümler bir hafta içerisinde güncel hali ile yayımlanmış olacak sonrasında yeni bölümler ile sizle olacağız. Umarım herkes buradadır, hepinizi çok özledik  🤍

1...2...3...4...5

sakin ol

..6...7..8..9...10

sakin ol derin nefes al sadece nefes al.

elimde ki bardağı tezgahın üzerine sert bir biçimde koyduğumda kulağımda uğuldayan sesler kesilmiş gibiydi. Astım krizlerimden biri tutmuştu yine , elimi boğazıma götürüp giydiğim gömleğin bir kaç duğmesini açtım nefes almakta zorlanıyorum. uzun zamandır nefes darlığı yaşamadığımdan tüpümü nereye koydum bilmiyorum ama onu bulamassam bayılıp düşeceğimden eminim. nefes darlığım artarken ayakta duramadığımı fark ettim ve dizlerimin üzerinde yere düştüm elimi boğazıma götürmüş deli gibi öksürürken annemin bağırışlarınıda duyabiliyordum.

beş yada altı dakika geçti annemin önümde oturup ağzıma tüpü koyması ile derin bir nefes aldım. bir kaç kez tekrar ettikten sonra nefesim düzene girmişti. yerimden doğrulup oturdum , çok geçmeden babamda mutfağa girmişti. yaklaış yarım saattir sürdürdüğü bağırışlarına birisini daha eklemek için hazırlanıyordu

"eşyalarını topla dedim pamira , hemen şimdi halanın evine gideceksin anladın mı beni ?"

göz yaşlarım benden habersiz akarken anneme çevirdim bakışlarımı en azından onun beni savunacığını düşünüyordum ama bakışlarından anladığım kadarı ile babamın tarafındaydı.

bu yaşıma kadar hiç bir zaman babamdan yana bir sevgi görmesemde bu evde yaşamamda bir sakınca olmamıştı ama bugün bu evden gitmemi istiyordu hatta mümkünse uzun bir süre beni görmek istemiyolardı , bunu hazmetmek benim için imkansızdı ama yapacak bir şey bulamıyordum. babama karşı gelemeyecek kadar hatta neden diye soramayacak kadar korkuyordum ondan.

"hemen git kıyafetlerini topla , duyuyor musun beni ? kıyafetlerini topla "

zorlukla ayağı kalktığımda yavaş adımlarla odama geçtim göz yaşlarım eşliğinde yatağın altında duran bavulu çıkardım , dolabımdaki elbiselerimi bavula özensiz bir şekilde yerleştirdim. kişisel eşyalarımı ve bir kaç kitabımıda koyup fermuarı kapattım , aynı yavaşlıkta odamdan çıktığımda annem ve babam kapının önünde beni bekliyolardı.

"ne zaman dönebilirim ?"

"ben ne zaman istersem , eğer bizi aramaya kalkışırsan sana göndereceğim para kesilir ! "

bunu neden yaptığını bilmiyordum ama bu sert sözlerini hayatım boyunca unutmayacağımı biliyorum. bavulumu çekerek açık olan kapıdan çıktım , tekerleklerin sesi beni rahatsız etsede önemsemedim.

kapının önünde durup bakışlarımı evime çevirdim , eğer bana bir gün evimden bu şekilde kovulacağım söylenseydi onlara deli olduklarını ve doktora görünmeleri gerektiğini söylerdim şimdi ise bu evden kovuluyorum.

babam yolda rasgele park edilmiş arabaya doğru gitti bende ardından gidince bavulumu bağaja koydu ve arabaya bindi. ondan çekindiğimden arka koltuğa bindim ve bakışlarımı yola çevirdim , halamın bana hayatı zindan edeceğini biliyordum ama tercih edecek başka bir seçeneğim yoktu. evi merkezden baya uzaktaydı , çoğu zaman o eve gitmek beni ürkütürdü çünkü aşırı derecede sessizdi. sessiz ve karanlık bir sokakları vardı bazen o evlerde kimsenin yaşamadığını bile düşünüyordum.