Stuck Forever with You (Stuck Series Book 2)

Chapter 50

"MAY NAGAWA KA? WALA DJ! Bigla ka lang naman kasing nawala ng ilang minuto at pinalabas mo pang may nangyaring masama sayo! Pinagalala mo ko! You jerk! I thought something bad happened to you! Sobrang tinakot mo ko! NAKAKAINIS KA!!!!"

Tapos umiyak na ko ng umiyak.

Yes, i'm that sensitive.

Pero sobrang natakot kasi ako.

Akala ko..mawawala na naman siya sakin.

"Kath...sssh..." Tapos niyakap niya ko.

Sinuntok ko yung dibdib niya para lumayo siya pero niyakap niya lang ako ng mahigpit. "I'm sorry"

"SORRY? PWEDE MO NAMAN KASI AKONG I-SURPRISE PERO BAKIT KAILANGAN YUNG GANUN PA? NAKAKAINIS KA TALAGA!" *sniff*

"I forgot...I'm sorry"

Yun lang yung nasabi niya.

Hinayaan niya lang akong maglabas ng galit ko for minutes bago niya ko tinignan at hinawakan sa mukha.

"Sorry. Nakalimutan kong simula nung may nangyaring masama...." He frowned remembering the kidnap thing... "...naging ganito na nga pala tayo..lalo na ikaw. Sorry talaga. Di ko naman aakalain na ganyan ang magiging reaksyon mo. Sorry"

*sniff*

"OA na nga ko diba? Di mo kasi alam kung ano-ano yung mga pumasok sa utak ko habang hinahanap ka. I looked everywhere tapos wala ka naman. Ang paalam mo lang kasi sakin, magbabanyo ka. Syempre, ano na lang iisipin ko nung nakita kong wala ka sa bahay? Diba?"

He smiled softly. "Sorry na nga. Di ko na uulitin..."

"Dapat lang!"

He laughed that's why i pouted.

Pinagtatawanan niya ko.

Ampuu.

Inabutan niya ko ng handkerchief niya at ginamit ko yun para punasan yung mga luha sa mukha ko. Tapos suminga na rin ako para makahinga naman ako ng maayos!!

"But...did you like this? My suprise?" Pagiiba niya ng topic namin.

I looked around.

Ngayon ko lang mas lalong nakita yung lugar.

Mas nag-bloom pala yung mga flowers sa gilid.

Tapos may sabit-sabit pa sa mga puno...

Nakalimutan ko lang tawag dun.

Pero ang ganda ng lugar.

Sobra.

Ang peaceful.

I stared at him tapos niyakap ko lang siya ng sobrang higpit.

"Kahit naman nasa bahay lang tayo, okay na sakin. Nagabala ka pa. Wala namang okasyon" Bulong ko.

I heard him laugh. "Appreciate mo na lang, nagrereklamo ka pa talaga"

I laughed too tapos tinignan ko siya. "Thank you. Ang ganda...nito. Sorry kanina sa reaction ko, nasampal pa tuloy kita" sabay hawak sa pisngi niya.

Ngumiti siya ng kakaiba.

Bakit???

"Thank you lang? Ang sakit kaya ng pisngi ko!!"

He pouted.

Ang cute!!

^^

Para siyang bata!