He Needs Me, The Badboy

Hoofdstuk 1

{A/N: De lengte van dit hoofdstuk is ongeveer de lengte van elk hoofdstuk. Dus ongeveer 500 woorden. Het zal lang niet altijd lukken, maar ik ga het proberen. Veel leesplezier💙}

'Moest dat nou Diesel?' vroeg ik aan de pitbull die naast me stond te hijgen. Hij stond met zijn voorpoten op mijn bed en had net aan mijn gezicht gelikt. 'Je geniet ervan dat ik weer naar school moet, hè? Dan ben ik blijkbaar de enige die er tegenop ziet.'

'April, wordt wakker,' riep mijn moeder vanuit de keuken. 'Ik heb wentelteefjes als ontbijt gemaakt.'

'Ja ik kom zo,' riep ik terug. Ik probeerde omhoog te komen zonder mijn handen te gebruiken als ondersteuning. Jammer genoeg zijn mijn buikspieren niet echt heel sterk. Ik duwde mezelf verder omhoog en stapte uit bed.

'Kom Diesel, we gaan wentelteefjes eten.' Terwijl ik naar de deur liep keek ik in de spiegel. M'n haar zat weer eens ontploft. Dat wordt lekker een half uur mijn haar kammen. Soms wil ik m'n hoofd kaalscheren omdat ik mijn haar haat.

'Wat zit je haar leuk,' zei Liza spottend.

'Weet ik. Het is nog steeds niks vergeleken met jouw hoofd,' zei ik chagrijnig terug. Ik heb bijna nooit last van een ochtendhumeur, behalve als ze van dat soort opmerkingen maakt.

'We zijn een tweeling weet je nog.' Ze dacht echt dat ze een slimme opmerking had gemaakt.

'Maar wel een twee-eiige domme-'

'En nu ophouden allebei. Het is te vroeg voor dat geschreeuw,' zei mijn moeder geïrriteerd.

'Geen zorgen, ik had toch al gewonnen,' antwoordde ik arrogant terug.

'Zou je willen meid,' zei Liza boos.

'Ik hoef niet te willen als ik het al heb.' Ik stak mijn middelvinger op en Liza stak hem ook op.

'En nu allebei ophouden,' zei mijn moeder dwingend terwijl ze twee borden met wentelteefjes voor ons op de tafel zette.

Ik at mijn wentelteefjes op en ging naam boven om te douchen. Zoals ik al dacht had ik veel conditioner nodig. Toen ik klaar was met douchen trok ik mijn kleren aan. Gelukkig had ik het gisteravond al klaargelegd. Het was een spijkerbroek met een lange witte bloes waarvan ik de voorkant in mijn spijkerbroek deed. Ik deed wat mascara op en pakte mijn tas.

'Mam ik moet gaan,' riep ik vanaf de voordeur. Ik had mij zwarte leren jasje al aangetrokken.

'Wacht April. Ik moet je natuurlijk wel een knuffel geven en uitzwaaien op je eerste schooldag,' zei mijn moeder emotioneel.

'Waarom huil je, het is maar school hoor. Ik ben rond drie uur weer thuis,' zei ik lachend.

'Ja, ja, geef me nou maar gewoon een knuffel.' Ik loop naar mijn moeder toe en trek haar in een stevige knuffel. Zo blijven we nog even staan tot ik mijn fiets pak en wegrijd.

Gelukkig heeft Liza een ander niveau en gaat ze naar een andere school. Al die vragen van mensen over het feit dat we zoveel verschillen. "Maar meisje jij bent zo verlegen, terwijl Liza zo druk is." of een andere leuke: "Als ik Liza nou zou slaan, voel jij dat dan ook." Ik zweer het, die mensen zijn echt agressief. En ik ben niet verlegen. Alleen mensen die me niet kennen denken dat. Dus waarschijnlijk gaat de hele school dat denken. Of niet.

Ik kwam aan bij een groot hek met een fietsenstalling ernaast. Ik reed ernaartoe en parkeerde mijn fiets. Toen ik weg liep werd ik bijna aangereden door een scooter. De persoon op de scooter deed zijn helm af en schudde zijn haren in model. Hij had bruin haar en groene ogen. Zijn kaaklijn was heel scherp hij was heel gespierd. Of zoals sommigen het noemen: knap.