I'am in love with Jacob

Hoofdstuk 3: Jacob

Belangrijke A/N op het einde

Ik word wakker van een irritant geluid ja de wekker. Ik druk op het uit knopje en loop naar de trap omdat ik nog niet helemaal wakker ben val ik van de trap. Als ik op probeer te staan zak ik door mijn enkel. 'Mam' roep ik zo hard als ik kan. Ze komt uit haar slaapkamer gelopen met nat haar en in haar badjas. 'Wat is er schatje!' 'Ik ga even op de grond liggen voor de trap nou goed' zeg ik sarcastisch. 'Waar heb je pijn?' Er gaat heftig pijnscheut door mijn enkel. Ik wijs naar mijn enkel. Mijn moeder loopt naar mijn enkel. Hij is helemaal blauw en dik. 'We gaan naar de dokter' zegt me moeder ongerust. 'Neeeee!!!!!!' 'Jawel' 'Oke op 1 voorwaarde ik wil eten mee'. Mijn moeder is al naar de keuken voor brood te smeren.

Vijf minuten later zitten we met zijn 3en in de auto naar de dokter. Bij de dokter moet ik nog even wachten. Ik krijg een vrouwelijk dokter. 'Sorry maar je moet naar het ziekenhuis we hebben de spullen niet' zegt de dokter. 'Bent u serieus?' vraag ik. 'Nee ik maak een grapje' zegt ze sarcastisch. Aardige dokter hoor proef de sarcasme.

Nu zitten we in de wachtkamer van het ziekenhuis. 'April' roept een dokter. Ik hinkel richting de dokter en geef hem een hand. 'Dokter Carlos maar noem me maar Carl' zei de dokter. Ik hinkel de kamer in. 'Oke we gaan even voelen aan je enkel. Doet dit zeer?' 'Nee' 'En dit?' Ik krijg de tranen in me ogen en ik bijt op me lip ik knik zacht. 'Het is zwaar gekneusd.' 'Bedankt Carl.' Ik loop samen met me ouders het ziekenhuis uit. We rijden in stilte naar huis om de koffers op te halen.

We zijn op nu op het vliegveld. Ik hinkel bijna het vliegtuig in als ik me naam hoor. Ik kijk achterom daar staan Denise en Blake. Ik ren naar ze toen zover dat kan met een zwaar gekneusde enkel. Denise en Blake rennen ook naar mij ik begin ze te knuffelen. Doordat Denise moet huilen begin ik ook daarna Blake zelfs. 'Ik ga jullie missen' 'Wij jou ook' zegt Blake. Denise knikt instemmend. Dan wordt mijn vliegtuig omgeroepen. 'Doei ik ga jullie missen' zeg ik huilend ik geef ze nog een laatste knuffel. Hinkelend hinkel ik het vliegtuig binnen samen met mijn ouders. Ik kijk achterom en ik zwaai nog 1x uitgebreid.

Als ik mijn stoel zit begin ik het eng te vinden. Ik heb wel vaker gevlogen maar toch blijft het eng. We zitten 1 uur in het vliegtuig als ik moet plassen. Ik vraag aan mijn vader of ik er langs mag. 'Tuurlijk mag je erbij.' 'Bedankt.'

Ik loop richting de wc maar dan moet ik eerst langs de 1ste klas. Als ik binnen loop krijg ik een hele erge pijnscheut in mijn enkel. Door de pijn zak ik op de grond. 'Godverdomme auw auw' zeg ik pijnlijk. Er loopt een jongen op mij af van denk ik 13. 'Gaat het?' vraagt hij. 'Nee ik heb een zwaar gekneusde enkel en ik lig op de grond door een pijnscheut.' zeg ik. Als ik omhoog kijk begin ik te huilen. Nee niet van de pijn maar van de jongen. Die jongen is Jacob Sartorius. A/N sorry dit gebeurd heel vaak in boeken maar dit vind ik vaak wel leuk. 'Omg jij bent Jacob de Jacob' zeg ik verbaasd. 'De enige echte' zegt hij lachend. Weer gaat er een pijnscheut door me heen. Alleen deze is nog erge dan de andere van zonet. Ik grijp naar mijn enkel en begin met huilen. De pijn blijft en is onverdraaglijk.

Jacob tilt me op in bruidstyle en brengt me naar zijn stoel. Als we er bijna zijn zie ik iemand zitten een jongen. 'Jo Jacob en meisje' zegt de jongen. 'Cameron even stil' zegt Jacob serieus. Alles word me even te veel en ik begin te hyperventileren. 'Adem rustig in en uit.' zegt Jacob half in paniek. De jongen die blijkbaar Cameron begint te dansen in het midden van het vliegtuig. 'Cam geen tijd voor grapjes' zegt Jacob half bezorgd en half geërgerd. 'Jacob stil en ga ook dansen' zegt hij. Jacob zegt niks en begint met dansen. Het ziet er heel grappig doordat ik me op de jongens concentreer adem ik rustig in en uit. Als de jongens het zien dan stoppen ze. Ze lopen naar me toe. 'Gaat het weer' vraagt Jacob. Ik knik voorzichtig. 'Ik ga even naar de wc.' Als ik sta zet ik een stap naar voren. Ik zak gelijk weer door mijn enkel. 'Jeppes' Jacob vangt me net op tijd op. 'Dankje' 'Moet ik met je mee lopen?' vraagt Jacob. 'Graag.' We lopen richting de wc. Ik doe mijn ding. We lopen terug als ik door mijn voeten zakt en mijn hoofd iets raakt. Dan wordt alles zwart.

Sorry sorry en nog eens sorry. Ik was op vakantie maar ik had wel WiFi alleen ik was bang dat ik alles dan kwijt raakte en ik had er geen tijd en zin in. En deze week ging ik naar de brugklas en dat was heel anders als je van een school afkomt met maar 30 leerlingen. Het was ook wennen en hele drukke week. Ik probeer nu weer veel te updaten. Sorry sorry het spijt me heel erg. Trouwens 910 woorden. Yes 😱.