Η Νεφέλη, μετά από χρόνια μακριά του, συναντά και πάλι τον Αλέξη, τον εφηβικό και ανεκπλήρωτό της έρωτα. Ενήλικη πια, με τις πληγές του βαθιά ριζωμένες στην καρδιά της, πρέπει να προσποιηθεί πως τίποτε από εκείνον δεν μπορεί πια να την επηρεάσει. Μα...
"Α, τί κάνεις; Είσαι καλά; Χμ, μετά από εκείνη την λεκτική επίθεση, χμ, αμφιβάλλω ωστόσο..." αστειεύτηκε ενώ το χέρι της, που το είχε τείνει προς το μέρος του για να τον χαιρετήσει, παρέμενε προστατευμένο μες το δικό του, που δεν έλεγε να το τραβήξει. Και το βλέμμα του, αχ το βλέμμα του ήταν υπέροχο! σκεφτόταν τώρα η Νεφέλη, που ένιωθε χαμένη μέσα του . Μπορούσε να την μαγέψει και μόνο ο τρόπος που την κοιτούσε, αφού εκεί μπορούσε να δει την αντανάκλασή της, ντυμένη με τα δικά του συναισθήματα....
«Επίτρεψέ μου να σου συστηθώ κανονικά αυτή τη φορά. Λοιπόν....Χάρης Διονυσίου...Υπάλληλος, στο τμήμα Ηλεκτρικών ειδών και με εξειδίκευση στους υπολογιστές παρακαλώ!" είπε θεατρικά σχεδόν κάνοντας μάλιστα και μια ελαφριά υπόκλιση που λίγο έλειψε να την κάνει να βάλει τα γέλια. Κουμπώθηκε ωστόσο καθώς ήξερε πως και οι τοίχοι είχαν αυτιά εκεί μέσα και παρέμεινε, σοβαρή όπως έπρεπε.
«Ξέρεις...." συνέχισε εκείνος, "...... θα ήθελα να σε ρωτήσω τι κάνεις σήμερα μετά την δουλειά....» την κοίταξε τώρα με βλέμμα έντονο και εκείνη λίγο έλειψε να ρίξει τον καφέ από την έκπληξη.
«Σή......σήμερα; Εννοείς, το βράδυ;»
«Ναι....Θα ήθελες να πάμε για κανένα καφέ;» δεν έχασε χρόνο αιφνιδιάζοντάς την....Χμ, δεν το έβαζε κάτω εύκολα τούτος. Παρόλο που ο Αλέξης τον είχε σχεδόν προσβάλλει, εκείνος φαίνεται πως δεν ήταν από αυτούς που παραδίδονται εύκολα. Ω, ναι, και μόνο που θα πήγαινε κόντρα στον Αλέξη, της άρεσε. Πολύ όμως!
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
(Στη φωτό ο Χάρης...)
Τον παρατήρησε τώρα λίγο καλύτερα προσπαθώντας να καταλάβει περισσότερα για το άτομό του.Φαινόταν ντόμπρος, ανοικτός, έξω καρδιά που λέμε, που ήξερε τί ήθελε και το κυνηγούσε ό,τι και αν σήμαινε αυτό, με αυτοπεποίθηση, χιούμορ και ένα σωματότυπο που δεν περνούσε απαρατήρητος. Μάλιστα, όση ώρα μιλούσαν, αρκετές πελάτισσες του έριχναν μικρές κλεφτές ματιές, κάνοντάς την να χαμογελάσει. Ναι, ένιωθε όμορφα, κάτι που είχε να αισθανθεί εδώ και πολύ καιρό!Περισσότερο όμως ένιωθε κολακευμένη που ένας τέτοιος τύπος της είχε δείξει ενδιαφέρον. Δεν ήταν όμορφος με την κυριολεξία της λέξεως, όμως το γενικό παρουσιαστικό του σου άφηνε μια νότα γοητείας που συμπληρωνόταν επικίνδυνα από το καλοσχηματισμένο κορμί του και τα μεγάλα μελιά μάτια....Διέκοψε τις σκέψεις της που πήγαιναν άξαφνα να ξεστρατίσουν και κούνησε καταφατικά το κεφάλι της δείχνοντάς του ότι συμφωνούσε για ένα ραντεβού....
