Ik Haat Je #Netties2017

H. 8. Kusjes en kunsten met een bal

Voordat jullie dit hoofdstuk gaan lezen, wil ik eerst iedereen bedanken voor de lieve berichtjes op het vorige hoofdstuk. Het voelt goed om mensen te hebben die je niet kent, maar toch van je houden. Het voelt goed om steun te hebben van andere mensen. Dank je<3

Intussen ben ik al bijna twee weken op het McKendrick. Violin heeft me verteld dat ze deze week ook hiernaartoe komt. Ik had stiekem gehoopt dat ze zich zou bedenken en niet hiernaartoe zou komen. Ze zal het hier niet leuk vinden, maar ze is al van school gestuurd.

'Hey, Joy!' Ik draai me om en zie dat Jake aan komt lopen. 'Hey, Jake.' Ik glimlach naar hem. 'De coach wil je zien spelen. Ik heb hem verteld over hoe je voetbalt en hij wilde zeker weten dat ik niet loog. Kun je na het negende lesuur?' Ik denk kort na.

'Ja, dan kan ik denk ik wel.' Hij glimlacht weer. 'Mooi, dan zie ik je na school op het voetbalveld. De andere jongens zullen er ook zijn.' Nog voor ik antwoord kan geven, is hij weg. Zuchtend loop ik door naar mijn kluisje om de juiste boeken te pakken.

~

'Jo-hoy!' hoor ik een bekende stem door het gebouw roepen als ik de Grote Hal binnen kom. Ik draai me verbaasd om en zie Violin staan. Gillend ren ik naar haar toe en val ik in haar armen. 'Ik heb je gemist, Violin.' Ze mompelt wat terug, maar ik versta niet wat ze zegt.

'Hoe bevalt het je?' vraagt ze als we richting de lift lopen. 'De kamer is leuk, de klas is stom en Josh is een idioot. Ga je straks mee naar het voetbalveld? De coach wil me zien spelen.' Ze knikt. 'Hoe lang ben je hier al?'

'Ik ben hier nog maar een uurtje. Ik heb mijn spullen naar mijn kamer gebracht en ben hier gaan wachten op jou.' De glimlach op haar gezicht is er niet meer vanaf te slaan. 'Zal ik je mijn kamer laten zien?' Ik knik. We lopen naar de lift en stappen in als de deuren openen. Helaas zijn we niet de enigen. Waarom is Josh altijd bij de lift als ik er ook ben?

'En wie ben jij?' vraagt hij als hij Violin ziet staan. Hij laat zijn ogen ongegeneerd over haar lichaam gaan en grijnst.

'Ik ben veel te goed voor jou.' Ze kijkt hem uitdagend aan en wipt haar haren over haar schouder. Josh lijkt even uit het veld geslagen te zijn, maar herpakt zich snel. 'Ik bedoelde je naam, liefje.' In mijn hoofd kots ik en volgens mij Violin ook. Zelfs als Violin hem heel duidelijk heeft gemaakt dat ze hem niet mag, gaat hij door.

'Dat weet ik, maar dat gaat je niks aan.' Josh opent zijn mond om iets te zeggen, maar Violin stopt hem.

'Josh, hou je mond.' sist ze. 'Je kent mijn naam? Dan moet Joy over mij hebben verteld.' De grijns om zijn lippen verpest zijn hele gezicht, die eigenlijk al mislukt was, maar dat vergeten we even.

'Ja, ik heb haar verteld hoe stom je bent. Je bent een idioot. Laat ons met rust.' Als de lift op de goede verdieping is, stappen we allemaal uit en lopen we naar de juiste kamer.

~

'Ik moet naar het veld, kom je mee? Ik wil iets eerder zijn om me nog wat voor te bereiden of zo.' zeg ik tegen Violin. Ze knikt en we staan op van de bank. We lopen naar de velden. Onderweg kom ik Jake tegen, die ook op weg is naar het veld.

'Ken ik jou? Je ziet eruit als mijn volgende vriendin.' zegt hij als hij naast ons komt lopen. Vaag kijk ik naar hem. Zijn blik is onvoorspelbaar en daarom kan ik niet achterhalen wat hij probeert.

'Wat?' We krijgen geen antwoord op die vraag. 'Oké, dat was de slechtste openingszin ooit.' zeg ik, iet wat ongemakkelijk.

'Hey, Joy. Ik beet net op mijn tong, wil je er een kusje op geven?' Hij kijkt me serieus aan, zelfs in zijn ogen is geen enkel teken te zien dat hij een grap maakt. Toch weet ik dat dat wel zo is. Ik barst in lachen uit en val op de grond. Ook Vio kan haar lach niet inhouden.