the game

Heads up princess

Ik loop rustig terug naar het grasveld. 'Sneller!' Bevelen de stemmen mij in koor. Ik begin harder te lopen, maar ze blijven schreeuwen dus ik ga al snel rennen. Ik struikel over een boomstronk aan het begin van het grasveld en val voorover in het gras. Ik ben op mijn pols geland en die begint te kloppen. Fack gekneusd! Hoop ik. 'Sta eens op en loop door watje.' Schreeuwen de stemmen en er gaat weer een pijnscheut door mijn hoofd. Ik spring overeind. "Waar moet ik nu heen" hijg ik als ik op de plek ben waar ik met Jace had gelegen. 'Rechtdoor. Rennen!' Ik ren veder alsof mijn leven er vanaf hangt. De stemmen schreeuwen dat ik harder moet rennen. Het lukt niet, ik kan niet harder, maar ik probeer het toch. Ik zie dat iemand mij inhaalt. Een meisje met zwarte haren en een perfect figuur. Ze rent snel en binnen een paar tellen staat ze halverwege het grasveld, tegen over een jongen. Tegen over Jace. Ze praten met elkaar en ik ren ernaar toe. Als ik vlak bij ze sta pakt Jace haar vast... Het voelt alsof iemand Me volop in mijn maag stompt. Alles begint te draaien. Ik probeer te schreeuwen maar er komt geen geluid uit mijn keel. Ze blijven zoenen en eindelijk kan ik iets uitbrengen, terwijl de tranen in mijn ogen schieten. "JACE! Wat is hier aan de hand? Wie is dat?." Het meisje kijkt nu naar mij. "Jade jij zou toch al thuis moeten zijn?" Dat is de druppel. Er knapt iets. 'Sla hem!' 'Nee sla haar!' 'Nee sla die verrader en die vriendjes jatter!' 'Ja doe dat!' Roepen de stemmen in koor. Nu hoor ik ze ook als hij bij me is. Ik voel de woede opborrelen en de haat groeien. "En jij zou je hond alleen maar uitlaten." Zeg ik, mijn stem klinkt kalm. 'Maak het uit!' 'Ja of ga je hier alleen maar staan kijken hoe hij met een ander staat te zoenen?' "Weet je wat? Jullie hebben gelijk! Dat zou ik inderdaad moeten doen." 'En sla hem dan meteen zijn hersens in, of snij zijn keel door met een van die schoppen heren van je.' "Nee dat kan ik niet, maar het is wel uit." Ik richt me naar Jace. "Hoor je dat het is uit en ik wil je nooit meer zien." Ik draai me om en ren weg. Ik hoor het meisje iets tegen Jace zeggen maar de stemmen schreeuwen te hard om te verstaan wat. Mijn gedachtes focussen weer enigzins en ik hoor Jace naar me roepen:"Jade. Wacht... Ik... Het spijt me... Ik hou van je... Kom alsjeblieft terug." Ik hoor de woorden, maar ze betekenen niets meer. Die trut mag hem hebben, laat haar maar lekker Met die vuile schoft opgescheept zitten. Ik wil die klootzak nooit meer zien. Ik begin nog harder te rennen tot ik aan de rand van het grasveld ben waar hij me niet meer kan zien. Ik stort in. Lichamelijk en geestelijk. Ik laat mezelf op mijn knieën vallen en mijn gezicht verberg ik in mijn handen. De tranen rollen over mijn gezicht. Mijn hele lichaam doet pijn en mijn hoofd bonkt als een gek, wat best een wonder is, want dat betekent dus ook dat mijn hart nog werkt ondanks dat het zojuist in stukken is gescheurd. "Zoveel verdriet en zoveel tranen kunnen alleen maar van een gebroken hart zijn." Ik kijk op en zie een meisje met lang blond haar en groen grijze ogen staan. Ze heeft een evenstar om haar nek, maar veder ze geen Sieraden of make up, ze ziet er eigenlijk heel gewoon uit. Er is niets aan haar dat echt opvalt. Ze kijkt Me aan. Ik verberg mijn hoofd weer in mijn handen en de tranen beginnen weer te vallen. "Ik weet dat het pijn doet. Ik heb het ook meegemaakt, meer dan eens, maar instorten helpt niet, dus keep your head up princess, your tiara is falling." Ze heeft gelijk, dit heeft geen zin. Ik sta op en kijk haar weer aan en nu pas zie ik de littekens die geschreven zijn in haar ogen. "En nu recht je je rug en draag je je tranen trots of je draagt ze niet." Ik veeg mijn tranen weg. "bedankt." "Waarvoor?" "Voor de goede adviezen." "Veel succes." Zegt ze voordat ze zich glimlachend omdraait en wegloopt. Ik loop ook weg, terug in de richting van het grasveld en ik beloof mezelf drie dingen: Ik zal nooit meer huilen en ik zal nooit meer iemand zo dichtbij laten komen dat hij mijn hart in stukken kan scheuren. En als laatste de stemmen hadden gelijk gehad dat ik niet met Jace samen kon zijn, dus van nu af aan zou ik naar ze luisteren zo vaak ik maar kon, om te beginnen met wat Jace betreft...