Η Νεφέλη, μετά από χρόνια μακριά του, συναντά και πάλι τον Αλέξη, τον εφηβικό και ανεκπλήρωτό της έρωτα. Ενήλικη πια, με τις πληγές του βαθιά ριζωμένες στην καρδιά της, πρέπει να προσποιηθεί πως τίποτε από εκείνον δεν μπορεί πια να την επηρεάσει. Μα...
« Ώρα να πηγαίνουμε λοιπόν....» ψέλλισε με κόπο τώρα η Νεφέλη και βούτηξε βιαστικά στα καταπράσινα νερά θέλοντας πια να φύγει μακριά του, πριν πει ή κάνει κάτι που την προδώσει. Γιατί εκείνη, σε αντίθεση με τον Αλέξη, ένιωθε ακόμη βαθιά μέχρι το μεδούλι τα ίδια συναισθήματα να την κατακλύζουν όπως εκείνη την εποχή και αυτό ήταν κάτι που δεν έπρεπε σε καμία περίπτωση εκείνος να ξέρει...
Ουπς! Αυτή η εικόνα δεν ακολουθεί τους κανόνες περιεχομένου. Για να συνεχίσεις με την δημοσίευση, παρακαλώ αφαίρεσε την ή ανέβασε διαφορετική εικόνα.
Μα δεν πρόλαβε να κάνει δυο βήματα, όταν ένιωσε δυο ατσάλινα χέρια να τυλίγονται γύρω της και να την γυρίζουν απότομα προς το μέρος της.
"Είσαι καλά;" η βραχνή αντρική φωνή του αντήχησε τώρα σαν καμπάνα στο ζαλισμένο μυαλό της καθώς η υγρή επαφή με το κορμί του για πρώτη φορά εδώ και χρόνια ήταν πάνω απ'όσο μπορούσε ν'αντέξει. Ένιωθε τους μυς του σφιγμένους κάτω από τα δάχτυλά της, το κορμί του, βουτηγμένο μέχρι τη μέση στο νερό, ν'αγγίζει το δικό της χαμηλά, τρελλαίνοντάς την, το βλέμμα του καρφωμένο πάνω της έντονο να παρατηρεί κάθε λεπτομέρεια και έγλειψε αμήχανα τα χείλη της αναστενάζοντας σιγανά, μην μπορώντας να τιθασεύσει την λάβα που έπιανε και πάλι γοργά το κορμί της....
Τον είδε να τεντώνεται, ν'απομακρύνεται απότομα βάζοντας μια αισθητή απόσταση ανάμεσά τους, μα το βλέμμα του δεν έφυγε λεπτό από τα χείλη της που συνέχιζε να τα γλείφει βουτηγμένη σε μια περίεργη, γλυκιά αμηχανία.
"Νεφέλη...." ψιθύρισε σχεδόν δίπλα της...."αν.... αν εκείνη η νύχτα συνέβαινε τώρα, που είσαι 25, στ'αλήθεια δεν ξέρω τί θα γινόταν...." έκοψε την φράση του απότομα και κάρφωσε το βλέμμα του στα μάτια της έντονο, διφορούμενο μπερδεύοντάς την μια και το θολωμένο της μυαλό,για άλλη μια φορά δυσκολευόταν ν'αποκωδικοποιήσει αυτή του τη φράση και να φτάσει σ'ένα συμπέρασμα...Δεν ήξερε τί θα γινόταν; Δηλαδή τί; Αν θα συνέχιζε μαζί της; Να κάνει τι;;; Μίλα πιο καθαρά που να πάρει!!! ξεφύσηξε μέσα από τα δόντια της μα εκείνος ήταν ήδη αρκετά μακριά, φεύγοντας σαν δελφίνι μες το νερό με γρήγορες απλωτές θαρρείς και άξαφνα λάμβαναν μέρος σε διαγωνισμό για το ποιος θα έφτανε πρώτος στην παρέα!
