Η Νεφέλη, μετά από χρόνια μακριά του, συναντά και πάλι τον Αλέξη, τον εφηβικό και ανεκπλήρωτό της έρωτα. Ενήλικη πια, με τις πληγές του βαθιά ριζωμένες στην καρδιά της, πρέπει να προσποιηθεί πως τίποτε από εκείνον δεν μπορεί πια να την επηρεάσει. Μα...
"Να πάρει!" φώναξε δυνατά και πάλι χτυπώντας τα χέρια της στο νερό με τόση δύναμη και τόσες φορές που πόνεσαν οι παλάμες της. Μα δεν μπορούσε να κάνει κι αλλιώς με αυτά που της είχαν συμβεί!Μα γιατί δεν ξεκαθαρίζει τι διάολο θέλει;;;; Και η Ντόροθυ; Τί γίνεται με αυτούς τους δυο και γιατί την έφερε μαζί του; μια μικρή φωνούλα συμπλήρωνε τώρα μπερδεύοντάς την ακόμα πιο πολύ, ενώ απομακρυνόταν τώρα και εκείνη κολυμπώντας αργά έξω από την φυσική σπηλιά της με τις σκέψεις να εκρήγνυνται μες το μυαλό της σαν πυρομαχικά!
Για όνομα του Θεού, πού έχω μπλέξει! μουρμούρισε απογοητευμένη μα αποφάσισε πως ήταν πια ώρα να επικεντρωθεί στο γυρισμό της αφού φυσικά δεν άξιζε να χάσει την ζωή της για χάρη του! Και έτσι όπως τα ρεύματα κάτω από τα πόδια της εναλλάσσονταν συχνά και ο δρόμος της επιστροφής αρκετά μακρύς, έπρεπε να είναι προσεκτική παρότι η θάλασσα στην επιφάνειά της ήταν ήρεμη.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
«Νεφέλη! Επιτέλους! Πού ήσουν κορίτσι μου; Και ο Αλέξης; Δεν είναι μαζί σου;»
«Δεν το πιστεύω! Βρήκαμε εσένα και χάσαμε τον Αλέξη; Ε, δεν είμαστε καλά!» φώναζαν όλοι από μακριά βλέποντάς την να φτάνει με μεγάλες απλωτές, δεινή κολυμβήτρια καθώς ήταν, μα εκείνη ένιωθε ήδη αρκετά εξαντλημένη για να απαντήσει. Έφτασε μονάχα μέχρι την ακτή και έπεσε λαχανιασμένη στην άμμο μην μπορώντας να πάρει πια ούτε ανάσα, εξαντλημένη τόσο από την σωματική όσο και από την ψυχική της ταλαιπωρία....
«Ελάτε παιδιά, κάντε της χώρο! Θέλει αέρα η γυναίκα! Έτσι όπως μαζευτήκατε όλοι από πάνω της, θα την πεθάνετε!» μια φουριόζα Ρένα φώναζε τώρα, καθώς όντας σε λίγο μάνα, είχε μια παραπάνω ευαισθησία στις πρώτες βοήθειες. Και αφού την περιποιήθηκαν όσο γινόταν, αφού την άφησαν να ξεκουραστεί και να πάρει μια ανάσα, έπεσαν βροχή οι ερωτήσεις για τον άλλο.....αγνοούμενο, τον Αλέξη που πλέον δεν φαινόταν πουθενά στον ορίζοντα....
«Επιτέλους θα μας πεις αν τον είδες; Νεφέλη! Ανησυχώ!» ένας εκνευρισμένος Μάνος μιλούσε τώρα, μα εκείνη ξέχασε την ερώτηση, καθώς άξαφνα διαπίστωνε κάτι άλλο....
