Remembering Khaki

"Congratulations, G." Napalingon ako nang may biglang bumati sakin. At mas lalo akong sumaya nang makita ko kung sino. 

Si Khaki.

"Congrats din, K. Libre mo 'ko. Ikaw 'yung class valedictorian, e." Nakangiti ko ring bati sa kanya habang pinipigilan ko ang pagpula ng mukha ko. Kahit pa imposibleng pigilan ang pagkulay-kamatis nito.

"Sure. Hmm? Kelan. Anyway, salamat sa pagbati, G. Dahil din naman sa'yo kung bakit ako nangunguna."

"Talaga? After ng graduation nalang. At anong ako ang dahilan?" Takang-tanong ko sa kanya.

"W-wala. S-sige. Una na ako. See you tomorrow." Di sya makatingin sakin. Bigla nalang nagpaalam. Ganun lang? 

Pero nang malapit na siya sa may pinto ng classroom, bigla syang bumalik at may inabot sakin.

A folded, color-khaki, scented-paper. 

Mga dalawang pahina ata. At talagang kulay khaki. Teka -

"Ano 'to?" tanong ko.

"Papel?" sagot nya. Sabay-kamot sa ulo nya at may kinakabahang ngiti sa mukha. Namumutla pa nga sya, e. Pero hindi naman sya nagkakaganun kapag kinakabahan. E bakit nga ba sya kinakabahan?

Tsaka these past few days, he really looks pale. Oo nga't nginingitian nya ako pero parang may mali. Parang. . .parang ang lungkot nya. Parang may pinagdadaanan.

"Alam ko, K. Pero para saan 'to. Hmp. Loko ka talaga. Buti nalang --. " 

"Buti nalang ano, G?"

Buti nalang mahal kita. 

"Buti nalang. . .Ano. Ahh. . . Buti nalang gwapo ka. 'Yun! Kung hindi, naku!" Sagot ko habang ngumingiti ng alanganin. Goodness! Muntik na 'yun. I'll be a double-dead meat. Botcha? Lol.

"Oh-kay? Haha. Ahm. Read it after I'm out of this room." Then he winked and walk away. Huminto ulit sya sa may pinto at lumingon sakin. Like, hello, K? Ang hilig mangthrill.

"Ingat sa pag-uwi, Guinevere." He smiled at tuluyan ng umalis.

'Yung puso ko, may pakpak na naman. Inamoy-amoy ko 'yung papel habang pumipikit-pikit. I know, I look like whatever. But I really can't help it. Lalo na nung sinabi nya ang pangalan ko ng buo.

For four years, di parin ako sanay kapag kasama ko sya, kapag ngumingiti sya sakin, kapag tinatawag nya ang pangalan ko. Lalo na kapag pinapaalalahanan nya akong mag-ingat pauwi. Araw-araw 'yun. Walang absent.

He calls me G and I call him K. For me, it's our endearment for each other - na ako lang ang nakakaalam. Hahaha. Though, sya lang naman ang tumatawag sakin ng G at ako lang din ang tumatawag sa kanya ng K. 

Wait - he said that I have to read this after he's out of this room. O.M.G! It only means that this is a. . .

Lalalove letter.

Napaupo tuloy ako ng di-oras at naudlot ang pag-uwi ko. Pero ayos lang, eto na kasi ang pinakahihintay ko. Ang kanyang pagtatapat. Naks! O, sana nga. Binuksan ko na ang sulat. 

G,

I really don't know what to write at the greeting part. Kung dearest G, mahal kong G, o kaya Dear Guinevere ba ang isusulat ko. Kaya napagdesisyon ko na simpleng G nalang. Kasi 'yan ang espesyal na tawag ko sa'yo. </b>

Oo nga pala, you know why did I chose the old style of expressing my feelings to you? Kung pwede namang itext, iemail, o kaya ichat nalang sa'yo?