ကြၽန္ေတာ္ ည အိပ္မေပ်ာ္သည္မို႔ အက်ႌထူထူေကာက္ဝတ္လိုက္ရင္း အိမ္ျပင္ထြက္ကာ ၿခံထဲက ဒန္းေပၚမွာ ထိုင္ေနလိုက္သည္။
နာရီိကိုၾကည့္မိေတာ့ ည ၁၁ နာရီ ၄၅။
Chanyeol ေမြးေန႔ၿပီးဖို႔ ၁၅ မိနစ္ဘဲလိုေတာ့သည္ဘဲ။
ကြၽန္ေတာ္ အိတ္ကပ္ထဲက နဂါးပံုစံဆြဲႀကိဳးေလးကို ထုတ္ၾကည့္မိသည္။
သူ႔ကို ေမြးေန႔အမွီေတာင္ မေပးနိုင္ေတာ့ပါလား။
ကြၽန္ေတာ္ကိုက ညံ့တာ။
ဘာေတြကုိ ဘယ္လိုေၾကာက္ၿပီး မဝံ့မရဲျဖစ္ေနသည္လဲ မသိ။
ကြၽန္ေတာ္ ဆြဲႀကိဳးကို အိပ္ကပ္ထဲ ျပန္ထည့္လိုက္ကာ အေပၚထပ္ရွိ သူ႔အခန္းကို ေမာ့ၾကည့္မိလိုက္သည္။
အယ္~
သူက ဝရန္တာမွာ ရပ္ကာ ကြၽန္ေတာ့္ကို ၾကည့္ေနသည္ေလ။
ဘယ္အခ်ိန္ကတည္းကပါလိမ့္?
ကြၽန္ေတာ္လည္း လေရာင္ေအာက္က စိမ္းဖန္႔ဖန္႔ T shirt ေလးနွင့္ သူ႔ကို ေငးေနမိေတာ့ သူ႔က ခပ္ေခ်ေခ်ၾကည့္ကာ အထဲဝင္သြားသည္။
ေျပာ ဒီလိုေကာင္ေလးကို လက္ေဆာင္ေပဖို႔ မတြန္႔ဆုတ္ဘဲ ေနရိုးလား?
ကြၽန္ေတာ္လည္း အေၾကာင္းမရွိ လသာ ေမာ့ၾကည့္ေနမိသည္။
ခဏအၾကာမွာ အိမ္ဘက္က တံခါးဖြင့္သံၾကားေတာ့ သူ Sweater ေလး ထပ္ဝတ္ကာ ထြက္လာသည္ေလ။
" မအိပ္ေသးဘဲ ဘာလုပ္ေနတာလဲ?"
သူေမးၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ေဘးလာထိုင္သည္။
" ေအာ္ အိပ္မေပ်ာ္လို႔"
ေျပာလိုက္ Wu Yi Fan
ေျပာေတာ့ ၿပီးရင္ ဆြဲႀကိဳးေပးေတာ့
စိတ္ထဲက အႀကိမ္ႀကိမ္အားေပးေနေပမယ့္ လက္ေတြ႕မွာေတာ့ ဟိုဟို ဒီဒီသာ ေလွ်ာက္ကုပ္မိေနသည္။
" မင္းတကယ္ ငါ့ကို ေမြးေန႔ဆုေတာင္း မလုပ္ေပးဖူးလား ၁၀ မိနစ္ေလာက္ဘဲ လုိေတာ့တယ္"
သူ႔မ်က္နွာကို ဆူပုတ္ပုတ္ကေလး ထားၿပီး အေၾကာင္းမရွိ ေျမႀကီးကို ေျခေထာက္နွင့္ ထိုးဆြရင္း စကားစလာသည္။
