[Σχεδόν]
Με κοιτούσε με την πρόθεση να με φιλήσει. Λες και σήμαινα πολύ παραπάνω από όσα συνέβαιναν γύρω μας. Αγνοούσε ακόμα και τα αστέρια που αντανακλούσαν στα μάτια του, και αυτός εξέπεμπε μια ευτυχία που ξεπερνούσε το κάθε τι και έκανε τον καθένα που το έβλεπε να χαμογελάει. Έμοιαζε να θέλει να με φιλήσει. Παρόλαυτα δεν έκανε καμία κίνηση. Απλά με κοιτούσε και ένιωθα ότι ήμουν ακριβώς αυτό που ζητούσε, ευγνώμων που οι δρόμοι μας συναντήθηκαν. Παρα λίγο. Τώρα πλέον θυμάμαι ξεκάθαρα το βλέμμα του και το πως έκαιγε πάνω μου, και τίποτα και κανείς δεν κατάφερε να με κάνει να νιώσω όπως αυτή η παρα λίγο τέλεια στιγμή που μου έδωσε εκείνος. Ένα αστέρι έπεσε και ευχήθηκα να είχα ένα φιλί. Δεν ξέρω τι ευχήθηκε αυτός και ποτέ δεν ρώτησα να μάθω, αλλά με τρομάζει που η ευχή του επισκίασε την δική μου. Και αλήθεια θα εκπληρωθεί ποτέ μια τέτοια παιδική και ελπιδοφόρα ευχή;
Ένα κορίτσι με μάτια στο χρώμα της θάλασσας ένα καλοκαίρι. Και ένα αγόρι θύελλα, που ξέχασε να επιστρέψει την ανάσα που πήρε όταν το βλέμμα του χάθηκε στα κύματα.
Σάββατο 13/08 00:43
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
Βιβλία Που Ποτέ Δεν Θα Γράψω
PoetryΣκέψεις διάσπαρτες χωρίς σκοπό. Σκέψεις που ίσως διατυπωμένες ηρεμήσουν την ψυχή και το είναι μου. Σκέψεις που δεν θα γίνουν τα βιβλία που ονειρεύομαι. Άνθρωποι που δεν αναταποκρίνονται σε αυτό που πίστευα για εκείνους Επαγγελματίας στην υπερανάλυση...
