A Secret for Years | drarry.

→ Hoofdstuk 4

Draco Malfoy

Midden in de nacht werd ik kreunend van de pijn en misselijkheid wakker. Voor ik het besefte was heel de kamer wakker en stonden ze rond mijn bed, met de gordijnen open.

'Euh Draco ... wat is er?' vroeg Blaise Zabini.

'I – ik weet het niet,' kon ik enkel uitbrengen. En dat was niet gelogen. Ik was in slaap gevallen met koppijn en ik word wakker koppijn én misselijkheid.

Ik weet nog dat ik de jongens-wc ben uitgerend nadat ik Potter over mijn gevoelens had verteld, daarna ben ik in bed geklommen en er niet meer uit gegaan. Ik had niks gegeten vanaf vanmorgen. Geen middagmaal en geen avondmaal.

'I – ik voel me niet echt super,' zei ik snel. Ik voelde hoe m'n maag zich omdraaide en voor ik het wist stond ik over de wc-pot gebogen te kotsen. Het was letterlijk niet gezellig.

Ik zag een persoon naast me knielen en uit mijn ooghoek wist ik eruit af te leiden dat het Snape was. Maar voor ik daar nog verder over kon nadenken, kwam mijn eten van vanmorgen en gisterenavond voor de tweede keer naar boven. En de koppijn was er ook nog steeds.

'Zabini, geef die emmer aan,' beveelde Snape Blaise. Zabini gaf de aangewezen emmer aan professor Snape en zette toen weer een stap achteruit.

'Wij gaan even naar Madame Pomfrey,' zei Snape tegen me. Hij gaf me de emmer, die ik stevig in mijn armen hield, en liep met mij aan zijn zijde naar de Hospital Wing.

Onderweg moest ik nog een paar keer overgeven, en liever deed ik dat niet.

Toen we eindelijk aankwamen bij de Hospital Wing, kwam Madame Pomfrey direct op me aflopen. Was ze al die tijd nog wakker geweest?

'Oh, ik zie het al. Ga maar liggen op een bed, Malfoy,' zei ze. Ik deed wat ze zei, zette de emmer naast me neer en wachtte tot dat ze aankwam.

'Wat is er precies gebeurt?' vroeg ze bezorgd.

'Er was iets gebeurt – waar ik het liever niet over wil hebben – en toen was ik naar de slaapzaal gerend. Ik ben in bed gekropen en ik kwam er ook niet meer uit. Ik heb geen lessen gevolgd, buiten de drie eerste en ik heb het middagmaal en avondmaal overgeslagen. Net werd ik wakker door de koppijn die ik vlak voor het slapen had gekregen en met een misselijk gevoel. Daarna moest ik kotsen,' legde ik moeizaam uit.

'Te weinig gegeten, dat is het probleem,' vertelde ze me direct. 'Je zal hier een nachtje moeten blijven en misschien morgen ook wel, tot dat je voldoende hebt gegeten, zodat je maag niet nog eens zal protesteren. In de vakantie goed gegeten of ook zo weinig?'

'Eum ... niet veel, maar soms ook weer wel,' antwoordde ik. Ze knikte en daarna vertrok Snape de Hospital Wing uit. Madame Pomfrey deed de lichten uit, wenste me nog een goede nachtrust en verdween dan haar kantoortje in.

~•~•~•~•~•~•~

'Meneer Malfoy, opstaan,' hoorde ik ergens in de verte, maar mijn verstand was te vermoeid om daadwerkelijk te beseffen wat de bedoeling was van die zin. 'Er is bezoek voor je,' vervolgde ze nog.

'Maximum vijf minuten, Potter, niet langer, het bezoekuur is nochtans niet van start gegaan dus hup hup,' hoorde ik weer, maar ik was intussen wakker genoeg om te beseffen dat die zin niet tegen mij was, maar tegen iemand anders.

Ik knipperde en opende vervolgens mijn ogen. Ik zag nog net hoe Madame Pomfrey in haar kantoortje verdween en hoe Potter plaatsnam op een krukje naast m'n bed.

'Wat doe je hier?' was het eerste dat ik vroeg die dag.

'Eum ... ik hoorde dat je in de Hospital Wing lag en ik wilde me verontschuldigen, nou ja, het komt daar op neer,' stamelde hij. Ik trok een vragend gezicht; wat bedoelde hij?