Realize real eyes

H4|| mysterie

||pov emmely||
Opnieuw word ik wakker op een onbekende plaats, nee niet in het bos.
Ik voel een beetje over de grond , het is geen zand, geen gras, en òòk zijn er geen bladeren. Maar koude harde en natte bebloede tegels.
Ik kijk voor me uit en zie een oneindige gang.
De muren zijn bekrast, over bloedsporen en de lamp knippert.
Overal ligt bloed en af en toe zie je een stukje van de witte tegels.
Ik zie bordjes hangen en merk nu pas op dat ik in het ziekenhuis ben, nouja... Een verlaten ziekenhuis.

Ik hoor een raar geluid en de lampen die net nog aan het knipperen waren knappen en vallen in scherven op de grond.
Ik voel de glas scherven op mijn hoofd kletteren en snel probeer ik het uit mijn haar te krijgen.
Ik voel een koude windvlaag langs me gaan.
Snel kijk ik om me heen, en merk ik op dat er wat is geschreven op de muur waar net nog niks stond.
"Walk the hallway or...."
Staat er met bloed geschreven, wat dus betekent:"loop door deze gang of...."
Het klinkt als een dreigement dus voorzichtig zet ik mijn handen in het bloed wat op de koude vloer ligt en ga rechtop staan.
Ik heb een witte bebloede jurk aan en ik loop op blote voeten.
Ik loop in het glas en alles bloed, maar ik moet verder...

De koude windvlaag is terug en wapperd mijn haren naar achteren. Ik kijk voor me waar nu een kaars staat.
Ik pak de kaars op zodat ik nog wat kan zien.
Na 10 minuten lopen wat voelde als oneindig ben ik aangekomen bij een punt waarbij ik het einde van deze gang kan zien. Onverwachts..
Snel loop ik verder naar het kleine lichtpuntje.
Als ik dichtbij ben zie ik dat er aan de zijkant een deur is.

Net voordat ik mijn hand op de deur klink wil leggen poeft ciara voor me.
"Kom, ik laat je zien wat ik bedoel."
Nog steeds niet wetend zet ik een stapje achteruit, waarnaar de deur zichzelf opent en een luide schreeuw van een kind mijn oren binnendringt . Ik sla mijn handen op mijn oren en loop achter ciara aan naar binnen.

Ik zie een dokter, een vrouw en een wiegje waar een kind in ligt te huilen.
De vrouw is aan het bevallen. Snel doe ik mijn handen voor mijn ogen maar ciara haalt ze weg en vertelt me dat ik moet kijken.
Met moeite kijk ik naar hoe deze vrouw bevalt van schijnbaar een tweeling, aangezien er al een andere baby ligt te krijsen in het wiegje.

Na veel gedoe is de baby eindelijk zichtbaar en legt de dokter de baby bij de vrouw op haar borst. De baby huilt niet. "Sorry.." Fluistert de vrouw het kind toe , en kijkt nog een keer naar het kindje in de wieg.
Ze overhandigd de baby aan de dokter en de dokter neemt het kindje meer naar een andere kamer.
Ook daar moet ik van ciara kijken wat er gebeurt.
Het kindje word niet voorzichtig neer gelegd.
Nog steeds huilt ze niet.

De dokter komt terug met een groot scherp mes.
Ik zie waar dit naar toe gaat en ik begin te huilen en te schreeuwen dat het moet stoppen.
Maar hij hoort me niet, ik ben onzichtbaar.
Het mes komt steeds dichterbij het lichaampje en alles spat onder het bloed....

-
Ik open mijn ogen en merk dat ik in het bos ben. Ik voel aan mijn hoofd waar allemaal bloed aanzien. De steen naast me zit ook onder het bloed.
"Wat een nachtmerrie" mompel ik.
Ik sta op en loop naar het uiteinde van het bos en ga snel naar huis heen, waar mijn moeder me al op stond te wachten.

En? En? En? Was het spannend !?
Is het wel leuk? Idk let me knowwww👊🏻