Μπάτσο, μωρό μου!

Κεφάλαιο 57ο

Κοίταξα το πόσο προδωμένος ένιωσε και γέλασα ευχαριστημένη.

Με άρπαξε από τα μπράτσα βλέποντας με στα μάτια θυμωμένος.

"Δεν πιστεύω τίποτα, η αδελφή μου έλεγε ψέματα" έτριξε κρατώντας με πιο σφικτά.

Τόσο σφικτά που σίγουρα θα μου άφηνε σημάδια.

"Έτσι;" επέμεινε.

"Πέρασα όλο το βράδυ μαζί του" του είπα στα μούτρα γελώντας. "Ήταν μέσα μου και με έκανε να φωνάζω περισσότερο απ' όσο με έκανες ποτέ εσύ"

Είδα στα μάτια του πόσο τον πόνεσε κι ένιωσα ακόμα περισσότερη ευχαρίστηση.

Ελπίζω να κατάλαβες πόσο πονάει να σε εξαπατάνε μπάτσο.

Κι ελπίζω να πόνεσες κι εσύ.

Τα χέρια του με άφησαν σπρώχνοντας με ελαφρώς. Λόγω της ζάλης μου σχεδόν να χάσω την ισορροπία μου αλλά τελικά έμεινα όρθια.

"Νόμιζα πως σήμαινα κάτι για σένα" είπε κοιτώντας με απογοητευμένος και θυμωμένος.

"Ό,τι κι αν έγινε, η αγάπη μου για σένα ήταν το πιο αληθινό πράγμα ανάμεσα μας ΚΑΙ ΤΟ ΉΞΕΡΕΣ" συνέχισε αηδιασμένος.

"Να μείνεις με εκείνον που σου αξίζει κιόλας" ψέλλισε πριν με αφήσει για να μπει στο αμάξι του.

Δεν έδωσα σημασία στο τι έκανε γιατί ήμουν απασχολημένη στο να βρεθώ στα τέσσερα για να κάνω εμετό στο πεζοδρόμιο.

Είχα βγάλει το περισότερο απ' το περιεχόμενο του στομαχιού μου στο σπίτι του Ίαν κι αν είχε μείνει κάτι, τώρα είχε βγει.

Κούνησα το κεφάλι προσπαθώντας να συνέλθω και σηκώθηκα. Έριξα μια ψυχρή ματιά στον μπάτσο που κρατούσε το τιμόνι του και αφού έκανα μεταβολή, πήρα το στρίψιμο κι άρχισα να περπατώ προς το σπίτι.

Έφτασα μέχρι την πίσω πόρτα με δυσκολία. Μπήκα μέσα στην κουζίνα όπου βρήκα την μαμά να κάθεται με ένα τσιγάρο στο χέρι.

Μόλις με είδε σηκώθηκε αμέσως απ' την καρέκλα της.

Με πλησίασε και με κοίταξε προσεκτικά, η ματιά της ανησυχητική.

"Τι έγινε; Που ήσουν;" ρώτησε αμέσως.

Ξεροκατάπια και την κοίταξα ενοχλημένη.

"Μη φωνάζεις στα αυτιά μου ρε μάνα" παραπονέθηκα.

Άνοιξα το ντουλαπάκι πίσω μου κι άρπαξα το κουτί με τις ασπιρίνες. Αφού πήρα 2, τις έριξα σε ένα ποτήρι που γέμισα με νερό απ' την βρύση.